FOK!forum / Relaties & Psychologie / Relatie met ouder beter door ziekte
Troelwoensdag 19 maart 2003 @ 18:25
Ik loop al bijna een jaar met problemen met mijn nek rond. Want mij opvalt is dat ik nu juist heel goed bij mijn moeder terecht kan. Vroeger was dat altijd ruzie enzo.
Nu gebeurd het heel vaak dat ik juist blij ben als mijn moede rbelt om te vragen hoe het gaat, en zelfs soms een prakje eten komt brengen als ze merkt dat het mis is.
Laatst kwam ze zelfs onder werktijd (!) bij me langs omdat het helemaal mis ging.

Hebben jullie dit ook wel eens ervaren?

Roscoowoensdag 19 maart 2003 @ 18:39
Ik vindt dat de normaalste zaak van de wereld. Het contact met mn ouders was altijd wel goed hoor dus jou situatie is niet helemaal op mij van toepassing. Wel tof voor je dat je moeder laat zien dat ze er voor je wil zijn, zoiets mag je nooit vergeten. Laat je moeder merken dat je deze aandacht erg op prijs stelt.
RetepVwoensdag 19 maart 2003 @ 18:54
LOL, ik ga elk weekend wel even een uurtje bij mijn ouders langs om koffie te drinken. Ik ben 35 . Speelt natuurlijk wel mee dat ik vrijgezel ben en geen kinderen heb (ps: welke leuke lieve dame is het ook zat om vrijgezel te zijn? ).

Wat ziekte betreft: vorig jaar had ik mijn been gebroken (met skateboarden). Omdat ik vrijgezel ben en in een maisonette woon (ik moet dus steeds een trap op en af), had ik dus een probleem. Ik heb dus zo'n 2 maanden bij mijn ouders gebivakkeerd, in de woonkamer op een bed .

Ik denk wel dat als ik geen gebroken been had gehad en toch bij mijn ouders had moeten wonen, het verhaal er iets anders uit had gezien. Ik denk dat ik dan gek was geworden en mijn ouders waarschijnlijk ook . Maar ja, ik was toch te ziek om me al te veel te verzetten, ik kon weinig anders doen dan eten, liggen, slapen, internetten en tv kijken.

Troelwoensdag 19 maart 2003 @ 18:57
quote:
Op woensdag 19 maart 2003 18:54 schreef RetepV het volgende:
LOL, ik ga elk weekend wel even een uurtje bij mijn ouders langs om koffie te drinken. Ik ben 35 . Speelt natuurlijk wel mee dat ik vrijgezel ben en geen kinderen heb (ps: welke leuke lieve dame is het ook zat om vrijgezel te zijn? ).

Wat ziekte betreft: vorig jaar had ik mijn been gebroken (met skateboarden). Omdat ik vrijgezel ben en in een maisonette woon (ik moet dus steeds een trap op en af), had ik dus een probleem. Ik heb dus zo'n 2 maanden bij mijn ouders gebivakkeerd, in de woonkamer op een bed .

Ik denk wel dat als ik geen gebroken been had gehad en toch bij mijn ouders had moeten wonen, het verhaal er iets anders uit had gezien. Ik denk dat ik dan gek was geworden en mijn ouders waarschijnlijk ook . Maar ja, ik was toch te ziek om me al te veel te verzetten, ik kon weinig anders doen dan eten, liggen, slapen, internetten en tv kijken.

Mijn moeder heeft op een gegeven moment wel voorgesteld of ik niet tijdelijk weer thuis kwam wonen, maar volgens mij wegen de nadelen niet op tegen de voordelen. Heb ik ook gewoon heel eerlijk tegen haar gezegd...
addicted_to_jellybeanswoensdag 19 maart 2003 @ 19:08
Niet door ziekte maar meer omdat ik besloot op 16e met problemen uit huis te gaan .
Mijn moeder was ervan overtuigd dat er niets van me terecht zou komen en dat ik in de goot zou eindigen na dat dagelijks te horen werd mijn zelfbeeld steeds slechter en ging ik er ook na leven , uiteindelijk is het in een geweldige ruzie met beide ouders uit de hand gelopen en ben ik uit huis geplaatst , precies in dat jaar dat ik weg was haalde ik mijn examens en ging het redelijk .

Na daar een jaar te hebben gezeten ben ik weer terug gegaan en de band met de familie is nou opener , ik kan nu met hun praten over dingen waar ik voorheen niet van dacht dat het zou kunnen.