dan weer alleen, en ik merk gewoon dat ik dat kut vind. Ik ben ook sneller geirriteerd en zo, dan in de tijd met mijn ex. Vrienden zeiden ook herhaaldelijk, dat ze me in die 2 jaar hebben zien veranderen van een gesloten iemand naar iemand die opener werd en 'opbloeide'.
Iemand die zekerder werd van zichzelf. Nu is daar weinig tot niets meer van over. Ik ben weer gesloten en onzeker. Waar ik, als ik met mijn ex en haar vrienden ging stappen, heel makkelijk contact kon leggen met meiden, kan ik dat nu niet meer. Ik durf gewoon niet (meer). Laatst zat ik met een vriend van me wat te drinken op een donderdagavond in een kroeg. Komen dr 2 meiden binnen. Die vriend van me kende hen, en praatte daar dus even mee. Hij is er zo een die dat dus heel erg makkelijk vind en vrouwen reageren daar gewoon op. Ik daarentegen kreeg geen woord over mn lippen, terwijl dat in de tijd met mn ex zo makkelijk ging. Daar baal ik dus van. De 3x dat meiden me aangesproken hebbe waren dr 2 heel wanhopig (das geen compliment voor mij) of kwamen iig zo over en 1 was er wel mooi. Ik stond van t weekend in de Time-Out dus (ander topic). Ik was daar voor een meid die al een vriend bleek te hebben. Is niet erg, maar tegelijkertijd was daar een andere meid die dus vanalles bij mij probeerde. Hoewel ze erg mooi was, had ze ook zo'n houding van "kijk mij eens mooi zijn, dus jij wil mij". Dan heb ik al direct zo iets van "pleur op" dus ik deed niet echt geinteresseerd. Aan de andere kant, als ik dat wel was geweest, dan weet ik echt niet hoe ik anders zou hebben gereageerd. Volgens mij had ik dan op dezelfde manier gereageerd, en dan had zij dat dus fout opgevat. Ze ging uiteindelijk weg nu, omdat ze het op de manier opvatte, waarop ik het bedoelde. Was ik wel geinteresseerd geweest dan was ze ook weggegaan omdat ze me verkeerd had begrepen. Tis net alsof ik niet spontaan kan zijn of zo
Lekker dan. Soms als ik van die mensen zie die dan zo makkelijk daarin zijn, dan denk ik "dat wil ikook". Het voelt ook alsof die terughoudendheid komt door het feit dat ik een handicap heb. In de tijd met mijn ex had ik daar dan minder last van of zo, want TOEN waren er heel veel jongens zwaar jaloers op me, omdat mijn ex heel mooi is. Als ik dan altijd hoor dat ik zo lief ben dan word ik daar soms een beetje ziek van. "Lief" is een stempel dat je al heel snel opgeplakt krijgt, maar leer me dan echt kennen, dan zie je dat ik het ook ECHT ben, maar ja, iedereen haakt al ver van tevoren af, omdat ik gewoon niet spontaan ben ofzo. Ik wil niet zeggen dat ik zo geweldig aantrekkelijk ben, maar ik hoop toch dat ik ook niet ZO lelijk ben dat daardoor niemand de moeite neemt
Ik ben toch godverdomme veel meer dan mijn handicap 
maar op de een of andere manier speelt dat toch altijd mee Dr is dr 1 geweest die wel die moeite nam, maar die kende ik via internet en was mijn ex. Maar dat was echt een lot uit de loterij. Toen ik haar zag was dat volgens mij hetzelfde gevoel als de Powerball Loterij winnen of zo. Maar goed,die ken ik dus via internet en volgens mij ben ik op internet dan anders of zo, ik weet het ook niet. Of nou ja, ik ben op internet hetzelfde als irl, alleen irl komt het dr niet uit of zo. Als ik dan zie dat er meiden zijn die, gebaseerd op een stuk tekst van mij in een topic over het helpen van je vriendin na een vervelende ervaring, met dit:
aankomen en dan een reactie posten waar je gewoon verlegen van wordt (volgens mij was Pascalle27 dit) dan denk ik...waarom kan ik dan "zo" niet zijn in het echt, of iig laten zien dat ik zo ben. Nou pfff, dis wel een lap text geworden, dat was eigenlijk helemaal niet de bedoeling, maar ja ik zit hier op mn stage en heb ff niets te doen, dus dan krijg je dat. Wellicht mensen die tips/adviezen hebben of zo ?
quote:edit: off-topic
Op maandag 17 maart 2003 10:24 schreef CoolGuy het volgende:
Wellicht mensen die tips/adviezen hebben of zo ?
[Dit bericht is gewijzigd door Moonah op 17-03-2003 22:51]
Maar je kunt ook denken, wat kan iedereen me maken. Je leeft uiteindelijk voor jezelf. Fuck al de anderen, ik doe! ik ga ik geniet en laat me niet overmeesteren.
Wat ook meespeelt is dat er zo enorm veel vrouwen zijn op deze planeet. Als je echt behoefte hebt aan een vriendin, ga je vaak zoeken en dan kom je vaak de verkeerde tegen. Probeer wat vaker de sponataniteit van het moment te grijpen.
Wat nog eens wil helpen. Wijk eens af van je patroon (als je dat hebt)..ga in je eentje stappen in andere steden en voel dat je kunt groeien, naar buiten toe
Succes 
quote:Denk je dat dat misschien iets te maken heeft met je vriendin? Die twee jaar dat je opgebloeid bent? Naar alle waarschijnlijkheid wel. En nu het uit is, val je of weer terug in je oude gedrag of (en dit is nog irritanter) je bent een stuk zelfvertrouwen kwijtgeraakt juist omdat het uit ging.
Op maandag 17 maart 2003 10:24 schreef CoolGuy het volgende:
Vrienden zeiden ook herhaaldelijk, dat ze me in die 2 jaar hebben zien veranderen van een gesloten iemand naar iemand die opener werd en 'opbloeide'. Iemand die zekerder werd van zichzelf. Nu is daar weinig tot niets meer van over. Ik ben weer gesloten en onzeker.
Misschien wil je dit niet geloven of kán je het niet geloven maar als ik je verhaal zo eens doorlees lijkt het of je weinig aanleiding hebt om echt jezelf weer "op te sluiten" Gevoelsmatig misschien wel maar onze gevoelens zijn vaker onredelijk.
Eén advies: probeer jezelf niet te geloven als je denkt dat je nu minder waard bent geworden. Het is feitelijk waarschijnlijk niet zo en de enige die dat op dit moment denkt ben jij. Probeer ook niet teveel bewijs te vinden dat het zo is, als je er heel objectief naar kijkt kan je vast ook zat bewijs vinden dat je het allemaal wel waard bent.
het enige wat me nou zo te binnen schiet:
ps, wat spaties/blancoregels, was fijn geweest, dat leest wat duidelijker
Anyway, eerst zeg je dat je wel aandacht krijgt maar dat je er zelf niets mee doet, terwijl je even verderop zegt dat er niemand wat probeert met je en jij denkt dat ze je niet accepteren omdat je een handicap hebt. Beetje tegenstrijdig, dat praat je jezelf dus aan. Alsof je anderen de schuld wilt geven van het feit dat jij niet weet hoe je met interesse van vrouwtjes naar jou toe om moet gaan.
Lijkt me te gaan om je zelfvertrouwen, kan je echt alleen zelf oplossen. Misschien moet je beginnen om in het dagelijkse leven wat meer met mensen van het andere geslacht contact te leggen omdat het dan niet meteen op sex hoeft uit te draaien.
Heb zelf geen ervaring met je probleem maar misschien heb je wat aan het bovenstaande..
Ja t lijkt zo, maar ik heb t niet goed uitgelegd. Wat ik bedoel is dat de weinige keren dat ik es aangesproken wordt dit altijd door de 'foute' types gebeurd. Aangezien ik denk dat het wel zoiets is van "soort zoekt soort" word ik daar niet blij van, want wat ik wil is juist iets van een heel andere soort.
Op de een of andere manier echter zal ik wel iets uitstralen waardoor ik nou juist wel de 'foute' types aantrek maar niet de voor mij 'goede' types. Dat vind ik kut en dat wil ik dus op de een of andere manier veranderen.
quote:Hmm.. klinkt HEEL bekend dit... Heb ongeveer een zelfde probleem,.. ik wacht op de reacties van anderen
Op maandag 17 maart 2003 10:24 schreef CoolGuy het volgende:
Zo, de week is weer begonnen. Weer een maandag zoals alle maandagen, een week zoals alle weken. Na een leuk weekend (Time Out) waarin er niet helemaal gebeurde wat ik ergens had gehoopt, maar wat verder niet zo erg is, zit ik hier nu op de maandagmorgen, en bedenk ik me dat ik toch wel veel mis nu ik geen vriendin meer heb (al 3 maanden niet meer). Die 2 jaar met haar waren helemaal geweldig, natuurlijk waren er ook mindere momenten, maar over het algemeen was het een tijd waar de 19 jaar ervoor niet tegenop konden. Nu ben ik
dan weer alleen, en ik merk gewoon dat ik dat kut vind. Ik ben ook sneller geirriteerd en zo, dan in de tijd met mijn ex. Vrienden zeiden ook herhaaldelijk, dat ze me in die 2 jaar hebben zien veranderen van een gesloten iemand naar iemand die opener werd en 'opbloeide'.
Iemand die zekerder werd van zichzelf. Nu is daar weinig tot niets meer van over. Ik ben weer gesloten en onzeker. Waar ik, als ik met mijn ex en haar vrienden ging stappen, heel makkelijk contact kon leggen met meiden, kan ik dat nu niet meer. Ik durf gewoon niet (meer).
quote:Nou die reacties komen niet echt hard
Op maandag 17 maart 2003 12:42 schreef EggsTC het volgende:[..]
Hmm.. klinkt HEEL bekend dit... Heb ongeveer een zelfde probleem,.. ik wacht op de reacties van anderen
quote:Op naar de volgende, dan komt het weer terug
Nu ben ik
dan weer alleen, en ik merk gewoon dat ik dat kut vind. Ik ben ook sneller geirriteerd en zo, dan in de tijd met mijn ex. Vrienden zeiden ook herhaaldelijk, dat ze me in die 2 jaar hebben zien veranderen van een gesloten iemand naar iemand die opener werd en 'opbloeide'.
Iemand die zekerder werd van zichzelf. Nu is daar weinig tot niets meer van over.
quote:mja das makkelijk gezegd he
Op maandag 17 maart 2003 22:27 schreef JAMsper het volgende:[..]
Op naar de volgende, dan komt het weer terug
quote:Weet ik.. tis wel waar, maar je vergeet het na 2 jaar niet zomaar natuurlijk..
Op maandag 17 maart 2003 22:37 schreef CoolGuy het volgende:[..]
mja das makkelijk gezegd he
Das de pest..
quote:mja, en niet alleen de relatie natuurlijk, maar ook dat gefuck met mn handicap, hoewel ik net wel besloten heb van "fuck it"
Op maandag 17 maart 2003 22:40 schreef JAMsper het volgende:[..]
Weet ik.. tis wel waar, maar je vergeet het na 2 jaar niet zomaar natuurlijk..
Das de pest..
quote:Tips voor je liefdesleven of tips om je vrije tijd te doden?
Nou pfff, dis wel een lap text geworden, dat was eigenlijk helemaal niet de bedoeling, maar ja ik zit hier op mn stage en heb ff niets te doen, dus dan krijg je dat. Wellicht mensen die tips/adviezen hebben of zo ?