Ik word er zo moe van soms. Er zijn maar weinig mensen die echt iedere keer anders zijn. De meeste mensen die ik ken die vallen iedere keer in hetzelfde patroon terug. Herhaling dus. Ze lijken wel geprogrammeerd te zijn om iedere dag hetzelfde te doen. En hetzelfde gedrag te vertonen.
Ik heb het dan over vrienden die steeds maar iedere week hetzelfde ondernemen. Als je ze 3 maanden niet gezien hebt dan zijn ze geen ene steek veranderd. Nog steeds doen ze hetzelfde, zeggen ze hetzelfde en gedragen ze zich hetzelfde. Er lijkt geen einde aan te komen.
En als je dan eens een ander gesprek begint dan weten ze zich geen raad en vallen ze weer terug op hun oude patroon en willen ze weg gaan. Het draait om oppervlakkigheid, :" alles goed???" " heb je mijn nieuwe nokia gezien?", "zullen we vanavond playstation spelen en blowen" , " gaan we uit naar cafe bracke vanavond???", " Ik heb zin om te neuken". En zo gaat dat door.
En dat al zeker 8 jaar lang. Ze zitten vast geroest in hun eigen ritme en gewoontes en komen er niet meer uit. Altijd blijven ze hetzelfde doen. Volwassen zijn ze ook nog lang niet, ze zijn nog kinderen van bijna 26 die nog een kussen gevecht houden als ze een feest hebben waar ze blijven overnachten.
Het zal wel zoeken zijn naar zekerheid maar ik heb daar geen zin in. Ik zie ze zelden maar als ik ze zie dan is het altijd hetzelfde liedje. Ze blijven maar doorgaan op die manier.
Ik ben zelf niet te serieus maar wel volwassen genoeg om me niet meer als puber te gedragen. Ik wil mijn vrienden helemaal niet kwijt maar ze zijn zo anders nu. Vroeger zat ik op hetzelfde niveau maar door omstandigheden ben ik zelf volwassener geworden en zijn zij blijven steken op het kinderachtige niveau. Ze zitten al zeker 8 jaar lang op hetzelfde niveau. Ze gaan niet vooruit. Ze blijven maar puber en dat is niet fijn. Een gesprek voeren met ze is ook al niet leuk, want het gaat nergens over.
Jammer maar waar. Als ze anders zouden zijn dan zou ik ze zeker vaker zien.
Verder ben ik juist blij dat er volwassenen zijn die nog eens een kussengevecht houden, dan zit er tenminste nog iets jeugdigs in. Ik probeer ook zo lang mogelijk een deel van me kind te laten.
[Dit bericht is gewijzigd door milagro op 15-03-2003 07:59]
quote:*proest*
Op zaterdag 15 maart 2003 07:58 schreef milagro het volgende:
Gelukkig ben jij een fantastische vriend, gesprekspartner, steun en toeverlaat, en verveel jij een ander nooit met steeds weer hetzelfde gezeur, ben jij iedere dag anders, mom jij altijd met leuke en originele ideeën, is ieder moment met jou iedere keer weer een verademing, benjij een oase waar men zich na weken van sleur en oppervlakkigheid kan laven aan jou inspirerende persoonlijheid.
.
Je kunt qua leeftijd geen gedrags-labeltje aan iemand hangen.
Ik ben ook geen puber meer 
maar vind het heerlijk om een beetje gek te doen af en toe, en om op zaterdag met elkaar op stap te gaan tot 5 uur 's ochtends...
Bij mij verschilt de ene week ook niet veel van de andere; saai? Neuh...
En serieuze gesprekken zijn er ook regelmatig; alleen amper op het persoonlijke vlak omdat dat niet nodig is.
Maar als dat nodig zou zijn wordt er wél geluisterd; anders zouden het geen vrienden zijn.
Yingyang, dit is je zoveelste post waarin je je vrienden bekritiseert; ik vraag me werkelijk af wat je nog bij ze zoekt.
quote:
Op zaterdag 15 maart 2003 07:58 schreef milagro het volgende:
Gelukkig ben jij een fantastische vriend, gesprekspartner, steun en toeverlaat, en verveel jij een ander nooit met steeds weer hetzelfde gezeur, ben jij iedere dag anders, kom jij altijd met leuke en originele ideeën, is ieder moment met jou iedere keer weer een verademing, ben jij een oase waar men zich na weken van sleur en oppervlakkigheid kan laven aan jou inspirerende persoonlijkheid.
Wat een welbespraaktheid op de vroege morgen.
Zal wel aan mij liggen weer. Zoals gewoonlijk. Het is niet bij iedereen zo. Er zijn ook mensen die wel intelligent overkomen.
Maar het valt me op. Vroeger viel het me niet op. Maar toen zat ik in hetzelfde schuitje. Toen was ik ook nog puber. Maar tijden veranderen en ooit word je volwassen. En als meer volwassen persoon is het moeilijk om te gaan met kinderen van 26 jaar.
Wil niet zeggen dat ik nu een oude lul ben. Er zit nog steeds iets van kind in me. Maar niet dat het de overhand heeft. Af en toe komt dat naar boven. Als de tijd rijp is.
quote:Of om een stel eieren te gaan gooien
Op zaterdag 15 maart 2003 08:09 schreef CartWOman het volgende:
Zo is dat , schapie.Je kunt qua leeftijd geen gedrags-labeltje aan iemand hangen.
Ik ben ook geen puber meer
.quote:Waarom kan je niet trots zijn op een bezit? Als jij een leuke mobiele telefoon hebt, mag je daar toch wel blij mee zijn?
Op zaterdag 15 maart 2003 08:18 schreef yingyang het volgende:
Ik ben geen perfecte vriend en dat wil ik ook niet zijn. Maar ik wil ook geen kleuter zijn die nog steeds trots is op zijn mobiele telefoon.
quote:Ik zeg niet dat het aan jou ligt, ik geef alleen aan hoe ik erover denk.[/quote]
Zal wel aan mij liggen weer. Zoals gewoonlijk. Het is niet bij iedereen zo. Er zijn ook mensen die wel intelligent overkomen.
Maar het valt me op. Vroeger viel het me niet op. Maar toen zat ik in hetzelfde schuitje. Toen was ik ook nog puber. Maar tijden veranderen en ooit word je volwassen. En als meer volwassen persoon is het moeilijk om te gaan met kinderen van 26 jaar.[/quote]
Waarom ga je dan nog met ze om?
Er is ook nog een andere groep waar ik contact mee heb. En die groep is meteen stukken anders. Daar ga ik binnenkort wel mee afspreken. Hoewel ik daar zelden mee ben omgegaan in het verleden. Maar die komen meer open, sociaal en vooral volwassener over.
quote:
Op zaterdag 15 maart 2003 08:25 schreef yingyang het volgende:
Maar die komen meer open, sociaal en vooral volwassener over.
quote:En nu stop ik
Op zaterdag 15 maart 2003 07:03 schreef yingyang het volgende:[..]
Fout gedacht dus
.
quote:Ik merk het gewoon zo goed. Die mensen zijn de hele dag met zichzelf bezig. En als er iets tegen ze gezegd wordt dan reageren ze amper. Dan komt het niet bij ze binnen omdat ze met hun eigen ding bezig zijn. Met hoe ze overkomen en hun imago. Praten met ze is een probleem. Een gesprek voeren is vaak onmogelijk omdat iedere poging tot een gesprek vast loopt.
Op zaterdag 15 maart 2003 08:26 schreef BlaatschaaP het volgende:[..]
[..]En nu stop ik
Het draait om oppervlakkig met elkaar omgaan. Maar ik moet misschien nog een betere poging doen om nog eens uit te vinden of het echt niet lukt.
quote:
Op zaterdag 15 maart 2003 08:39 schreef Kwark het volgende:
En dus ga je daar maar over klagen tegen je nieuwe FOk!-vriendjes?
Ik heb keuze genoeg uit vrienden. En misschien wil ik voorlopig helemaal geen vrienden om me heen. Als ik me beter voel zonder oppervlakkige mensen om me heen dan doe ik dat zeker.
Ik heb zowiezo de keuze uit 3-4 mensen die me wel liggen. Die andere 25 die hoef ik niet te zien.
quote:Sorry, zal niet meer zeuren. Maar toch irriteer ik me soms eraan. Maar ik moet misschien meer op mezelf letten en niet zozeer op anderen.
Op zaterdag 15 maart 2003 08:46 schreef milagro het volgende:
Zeur dan niet, arro!
Leven en laten leven dan maar.
quote:Ik dacht een moment dat het sarcastisch bedoeld was
Op zaterdag 15 maart 2003 07:58 schreef milagro het volgende:
Gelukkig ben jij een fantastische vriend, gesprekspartner, steun en toeverlaat, en verveel jij een ander nooit met steeds weer hetzelfde gezeur, ben jij iedere dag anders, kom jij altijd met leuke en originele ideeën, is ieder moment met jou iedere keer weer een verademing, ben jij een oase waar men zich na weken van sleur en oppervlakkigheid kan laven aan jou inspirerende persoonlijkheid.
Ik snap wat ying bedoeld, maar oppervlakkigheid kan soms ook verademend zijn!
En dat van die "vrienden" ... mensen die mij niet kunnen boeien daar blijf ik automatisch bij uit de buurt.
Maar verwacht je ook van eerste kennismakingen met mensen dat er meteen diepgang inzit? In dat geval beperk je jezelf namelijk in je mogelijkheden om nieuwe fijne mensen te leren kennen.
quote:
Op zaterdag 15 maart 2003 07:50 schreef yingyang het volgende:
Er zijn maar weinig mensen die echt iedere keer anders zijn. De meeste mensen die ik ken die vallen iedere keer in hetzelfde patroon terug. Herhaling dus.
quote:Als ik zo je eerste post lees, is er volgens mij niets aan de hand... je wilt dat je vrienden anders zijn, en aan het eind van je post, zeg je dat ze anders zijn... opgelost dus... case closed!
Ik wil mijn vrienden helemaal niet kwijt maar ze zijn zo anders nu.
quote:Enig idee hoe je overkomt nu?
Op zaterdag 15 maart 2003 08:42 schreef yingyang het volgende:Ik heb keuze genoeg uit vrienden. En misschien wil ik voorlopig helemaal geen vrienden om me heen. Als ik me beter voel zonder oppervlakkige mensen om me heen dan doe ik dat zeker.
Ik heb zowiezo de keuze uit 3-4 mensen die me wel liggen. Die andere 25 die hoef ik niet te zien.
En hoe slecht kun je het treffen met vrienden die je graag hun nieuwste mobieltje
laten zien, die je mee willen nemen naar het café en willen neuken en als je daar
geen zin in hebt dan maar op de Playstation een spelletje met een blowtje erbij 
Vroeger was ik ook zo. Maar door veel gebeurtenissen ben ik veranderd en heb ik andere waarden in het leven gekregen. Voor mij zijn andere zaken belangrijker geworden.
Ik vind het nog steeds zwaar klote zo. Want ik voel me er totaal niet prettig bij. Als ik ze tegenkom dan weet ik me vaak geen houding te geven omdat ik zo veranderd ben en zij zijn nog hetzelfde.
Dat jij nog altijd loopt te dagdromen over het verbeteren van de wereld, beroemd, rijk en speciaal worden en dat jouw vrienden zich misschien hebben gerealiseerd dat dat nou eenmaal niet voor iedereen is weggelegd en dat je zaterdag doorbrengen met vrouwen die je niet kunt krijgen proberen te versieren in het plaatselijk cafe of met playstationnen met een blowtje erbij ervoor zorgt dat je je niet de hele tijd loopt op te winden over dingen waar je toch niks aan kunt doen.
Misschien ben jij wel net zo'n saaie lul als zij zijn en denk je alleen van jezelf dat je beter bent. Juist mensen die van de daken schreeuwen dat ze volwassen zijn hebben vaak nog een hoop opgroeien te doen. Wanneer was de laatste keer dat jij echt iets boeiends te melden had tegen je vrienden? En dan bedoel ik niet een of ander nieuwsbericht wat je van nu.nl geplukt hebt. Luister je ook wel echt naar wat zij je vertellen? Of wacht je tot deel 1 en 2 van hun standaard riedeltje zijn geweest en neem je dan maar aan dat deel 3 t/m 29 nog steeds hetzelfde zijn zonder de moeite te nemen deze af te luisteren?
quote:Ik beschouw mezelf niet als meer als zij. Laat dat duidelijk zijn. Zij hebben nooit wat te melden wat voor mij interessant is. Ze leven ook iedere week in dezelfde sleur. Als ik ze na bijvoorbeeld 3 maanden weer zie dan hoor ik 2 dingen en dan is het dat. Ze gaan immers altijd naar dezelfde kroeg en doen door de week ook altijd dezelfde activiteiten.
Op zaterdag 15 maart 2003 09:12 schreef Mirion het volgende:
Zou het niet kunnen dat zij stiekem wel een stukje verder zijn dan jij?Dat jij nog altijd loopt te dagdromen over het verbeteren van de wereld, beroemd, rijk en speciaal worden en dat jouw vrienden zich misschien hebben gerealiseerd dat dat nou eenmaal niet voor iedereen is weggelegd en dat je zaterdag doorbrengen met vrouwen die je niet kunt krijgen proberen te versieren in het plaatselijk cafe of met playstationnen met een blowtje erbij ervoor zorgt dat je je niet de hele tijd loopt op te winden over dingen waar je toch niks aan kunt doen.
Misschien ben jij wel net zo'n saaie lul als zij zijn en denk je alleen van jezelf dat je beter bent. Juist mensen die van de daken schreeuwen dat ze volwassen zijn hebben vaak nog een hoop opgroeien te doen. Wanneer was de laatste keer dat jij echt iets boeiends te melden had tegen je vrienden? En dan bedoel ik niet een of ander nieuwsbericht wat je van nu.nl geplukt hebt. Luister je ook wel echt naar wat zij je vertellen? Of wacht je tot deel 1 en 2 van hun standaard riedeltje zijn geweest en neem je dan maar aan dat deel 3 t/m 29 nog steeds hetzelfde zijn zonder de moeite te nemen deze af te luisteren?
Mijn leven is ook geen sensatie. Het is ook sleur, maar ik zou wel kunnen vertellen hoe ik vooruit ben gegaan in dit leven. Hoe ik vooruit ben gegaan qua mijn kijk op de wereld en op mezelf. Maar dat is niet interessant, dat weet ik ook wel. Dat is alleen interessant voor mij. Persoonlijke groei dat horen mensen niet graag.
En ik zie ze niet als volwassener als mij. Ik merk wel dat ik behoefte heb aan andere gesprekken. En langere gesprekken. En niet 1 zin zeggen en dat dan het gesprek is afgelopen.
Maar zij leven dus structureler. En dan is er geen tijd voor gesprekken ofzo. Ze leven sneller. Ze staan op, gaan studeren/werken, komen thuis en gaan de avond indelen. En i het weekend gaan ze naar hun stamkroeg. En zo herhaalt zich dat iedere dag. Er is geen plaats voor verandering.
Ik ben meer bezig met denken en filosoferen. Daar heb ik op dit moment nog de tijd voor.
Denk dat ik ook zo zou zijn gebleven als het niet fout was gegaan. Dan zou ik ook nooit de tijd hebben gekregen om na te denken over mijn leven en waar ik mee bezig was.
Blijft toch moeilijk.
quote:
Op donderdag 13 maart 2003 20:53 schreef yingyang het volgende:
En nu ben ik echt weg. Mijn interesse gaat uit naar psychologie en dat subfora hier is gewoon niet goed. Teveel trollen lopen rond die anderen nog een slechter gevoel aanpraten. Ik heb daar een ander fora voor dus ik heb geen behoefte meer aan fok.En er wordt veels te weinig gedaan aan al die trollen. Ze moeten direct een ban krijgen maar dat doen ze niet.
Ik zal in ieder geval nooit meer een probleem hier posten. Omdat van die 50000 gebruikers altijd wel 100 zijn die fout zijn. En daar wacht ik niet op. Veels te grootschalig is het hier. En dat zal ook ooit uit de hand gaan lopen.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
Maar zou de verwijdering die je voelt tussen jou en die (voormalige?) vrienden ook niet kunnen komen door het feit dat zij allemaal werken en jij (momenteel) niet?
Als zij 5 dagen p.w naar hun werk gaan kan ik me zo voorstellen dat ze daarbuiten iets meer behoefte hebben aan regelmaat en dat dat vaste patroon waarin ze zitten zorgt voor de broodnodige ontspanning.
Ik heb na lange werkdagen ook vaak behoefte aan wat oppervlakkiger contact en bezigheden; doodeenvoudig omdat ik te moe ben voor iets "zwaarders".
|
|
