Ook ik zat regelmatig te lurken in het Zwangerschap en Kindertjes topic; met de nadruk op zat ; ik trek al die gelukkige zwangerschapsverhalen ook even niet.
Ik ben 34 en een half jaar geleden is m'n huwelijk op de klippen gelopen; we hadden nog geen kinderen.
Ook bij mij speelt meerdere malen per dag een stemmetje door m'n hoofd dat zegt dat het er voor mij niet meer inzit om moeder te worden.....want in m'n eentje wil ik absoluut geen kindje krijgen.
Het merendeel van mijn vriendinnen en vrouwelijke collega's zijn het afgelopen jaar moeder geworden; zoveel dat ik nu in een stadium zit dat ik mezelf echt moet forceren om enthousiasme op te brengen als wéér iemand met een "blije boodschap" komt (waar ik me dan weer schuldig over voel).
Zij bevinden zich nu allemaal in een andere levensfase dan ik, hebben nu andere prioriteiten en af en toe kan dat knap eenzaam voelen...
Klote biologische klok 
Ik ben nooit zwanger geweest en toen ze vorig jaar testen of ik dat wel was, werden er ook onderzoeken gedaan of de overgang zich vroegtijdig had ingezet. Op die levensfase bereid ik mij nu maar vast voor.
Als je een kindje wil krijgen en daar alles voor wilt doen en laten zou ik daar niet te lang mee wachten. Zowel via medische weg als adoptie. Daarover, of over het beredeneren waarom je geen kindje hoeft zodat je je er geruster bij neer kan leggen, hebben een aantal vrouwen waaronder ik uitgebreid gereageerd in 30+ en (nog) geen kinderen....
In dat topic komen veel serieuze voors, tegens en twijfels voor; de psychologische kant van het 'mogenlijke' moederschap.
quote:Och, statistisch gezien gaat het steeds vaker 'fout'.
Op vrijdag 14 maart 2003 21:35 schreef Catootje het volgende:
maar vaak weet ik ook wel dat het vaker goed dan fout gaat, dus waarom zou je daaraan twijfelen? Waarom zou je niet gewoon ervan uit mogen gaan dat je toch wel kinderen zult krijgen op een tijdstip dat je eraan toe bent.
Vanuit een mannen standpunt, want in ons geval ligt het aan mij.
Ik merk wel, dat je er als man toch heel anders tegenover sta dan een vrouw. Feitelijk, wanneer ik mijn toekomst een beetje overzie, zie ik dat ZONDER kinderen. In mijn hele denken ga ik daar eigenlijk continue vanuit.
Ja, ik wil graag kinderen en ik heb er ook vertrouwen in dat het toch wel gaat lukken (anders kun je volgens mij beter NIET aan de behandeling beginnen waar E.T. en ik mee bezig zijn), maar ik heb blijkbaar niet die biologische oerroep welke ik hier bij velen van jullie lees.
Ik realiseer me dat ik het dus emotioneel voor MEZELF veel makkelijker heb. Ik heb het kinderloos zijn eigenlijk al jaren volledig geaccepteerd en ervaar het voor mezelf dan ook niet als een leegte. Mijn grootste bezorgdheid gaat ook uit naar E.T. Omdat ik duidelijk zie dat haar biologische roep steeds sterker wordt. En haar verdriet wordt op twee manieren door mij veroorzaakt: Op de eerste plaats heb ik de oerroep bij haar in gang gezet, en op de tweede plaatst zorg ik ervoor dat ze er misschien 'niets mee kan'.
Dat is eigenlijk mijn frustratie 
quote:Ik heb even deze er uit gelicht.
Op vrijdag 14 maart 2003 09:59 schreef Slaapmeisje het volgende:
Waarom kunnen ze niet direct overgaan tot IVF ofzo. Dan is de kans op zwangerschap tenminste ruim aanwezig
Ik merk om me heen dat heel vaak wordt gedacht dat ivf een hoog slagingspercentage heeft. Vergis je niet, IVF heeft een slagingspercentage van zo'n 19%. Dit staat ongeveer gelijk aan de kans die gezonde stellen hebben. Tel daarbij op dat je voor IVF drie pogingen vergoed krijgt door de ziektenkostenverzekering.. Aan het eind van de rit zijn dus ruim 50% van de stellen nog steeds kinderloos. (3 kansen van bijna 20% geeft geen 60%)
Tel daarbij op dat de behandeling behoorlijk belastend is (zowel in lichamelijk als emotioneel opzicht) en ook risico's met zich mee brengt.. Dan kanik dus heel goed begrijpen dat artsen eerst andere dingen willen 'proberen' voor ze tot IVF besluiten.
quote:ja lekker he? zo,n topic?
Op zaterdag 15 maart 2003 09:56 schreef Noayla_ het volgende:
Goh, ben blij dat er eens eens een topic over dit onderwerp is....Ook ik zat regelmatig te lurken in het Zwangerschap en Kindertjes topic; met de nadruk op zat ; ik trek al die gelukkige zwangerschapsverhalen ook even niet.
Ik ben 34 en een half jaar geleden is m'n huwelijk op de klippen gelopen; we hadden nog geen kinderen.
Ook bij mij speelt meerdere malen per dag een stemmetje door m'n hoofd dat zegt dat het er voor mij niet meer inzit om moeder te worden.....want in m'n eentje wil ik absoluut geen kindje krijgen.
Het merendeel van mijn vriendinnen en vrouwelijke collega's zijn het afgelopen jaar moeder geworden; zoveel dat ik nu in een stadium zit dat ik mezelf echt moet forceren om enthousiasme op te brengen als wéér iemand met een "blije boodschap" komt (waar ik me dan weer schuldig over voel).
Zij bevinden zich nu allemaal in een andere levensfase dan ik, hebben nu andere prioriteiten en af en toe kan dat knap eenzaam voelen...
Klote biologische klok
Ik heb zelf ook het gevoel dat ik hier mijn "ei" kwijt kan
Want soms heb je je het gevoel dat je echt een van de weinigen bent die geen kinderen kan krijgen
Maar dan merk je toch dat dat je "lotgenoten"hebt
Hoe spijtig dat voor die gene ook is
Bedankt Slaapmeisje
,want jij bent dit topic begonnen En ook vanaf hier Lois van z en k bedankt!,want zij maakte mij (ons ) op dit topic attend
zo zie je maar weer ieder verhaal is verschillend ,en anderen lijken weer zo op elkaar
Maar als ik hoor (lees) dat sommigen het pas op latere leeftijd horen ,dat kinderen er niet in zit ,vind ik heel erg
Je bent er zo "klaar" voor,en je verlangt er zo naar
Dat is alsof je in een diep bodemloos put valt
Althans zo voel ik het ,ondanks het feit dat ik er vanaf mijn jeugd mee opgegroeid ben
En het verhaal van slaapmeisje dat het waarschijnlijk nog van de pil komt ,die ze jaren voorgeschreven heeft gekregen ,vind ik helemaal erg
Hadden die artsen dat niet kunnen voorzien ?(iedereen gaat toch wel eens (regelmatig) voor controle naar de vrouwenarts?)
met mij hebben ze redelijk goed gehandeld
Heb hormonen kuren gehad en later moest ik aan de pil ,omdat ik dus geen eierstokken heb ,en dus niet die hormonen die een vrouwen lichaam nodig heeft
daar mee wilden ze zorgen dat ik ging menstrueren (voelde ik me vrouwelijker door )
En ze onderdrukken de overgangs verschijnselen (vanaf mijn jeugd zit ik al in de overgang)
Iedereen die zijn eierstokken kwijtraakt ,of ze niet heeft komt/is in de overgang
Voor mijzelf heb ik het overigens redelijk goed verwerkt ,maar mijn vriend zit ik soms wel mee
Ik moest het hem vertellen toen we elkaar leerden kennen (vond ik wel zo eerlijk tegenover hem)
nou geen probleem.ondanks dat hij uit een vorig huwelijk 2 kinderen heeft (maar die niet ziet dankzij zijn ex vrouw )
Maar ik zie hem soms verlangend en genietend naar vaders kijken die spelen of tuttelen met hun kind.
En dan voel ik de pijn en het gemis bij hem ,hoewel hij heel lief is en zegt dat dat maar even is ,en dat ik me geen zorgen hoef te maken
maar waardeloos ben(voel ) ik me niet !
Dat zou niemand hoeven die geen kinderen kan krijgen ,
Je bent op een andere manier veel waard ! ja toch?
Kijk naar slaapmeisje ,voorlopig hebben we dankzij haar nu dit topic ,waar zoals ik al zei mijn "ei" kwijt kan
best lekker ,en aan jullie reacties te zien vinden jullie dat ook !
En dan nog mannen ook ,Fantastisch!
tja en wat die bilogische klok betreft! die is bij ons allang overtijd maar voor velen van jullie is het nog niet te laat ,dus zolang het kan ,niet de hoop op geven en er gewoon voor gaan .
En laat je niet betuttelen door die artsen ed, het is jouw lichaam en niet dat van hun
Dus bijt van je af als het nodig is
nou iedereen sterkte en tot horens
Ik heb dus endometriose en daardoor nog maar 1 goede eileider. Zwanger worden zou voor ons een moeilijk iets worden en eigenlijk besloten mijn man en ik dat dat dan maar zo moest zijn. Zwangerschapsbehandelingen was voor ons geen optie. Werd door de gynecologen wel aangeboden (nog net niet naar binnen gepropt
) maar bv clomid zou mijn endometriose alleen maar verergeren. Wij hadden zoiets van dan ben ik dalijk lichamelijk en geestelijk een wrak en dan ben ik zwanger ben ik dan gelukkig, nee. En waarom zoveel proberen als er zoveel kindertjes op een lieve vader en moeder wachten. Wij gingen dus voor adoptie. Ook niet van de ene op de andere dag. Hier hebben en hadden (ook voor we wisten dat ik niet makkelijk zwanger kon worden was dit al vaker ter sprake geweest) we uitgebreid over gesproken. Het is dan ook een lang en zwaar traject. Maar ermee gestart dus. En toen werd ik dus zwanger. Ongeloof enz zullen jullie wel begrijpen. Verdriet ook omdat we de adoptie de rug toe moesten keren (moet je stop zetten mag geen 2 dingen tegelijk) Ik voelde het toch alsof ik ergens op de wereld een kindje liet stikken. En dan de opmerkingen van die doodoeners zoals 'ja zie je nu wel nu waren jullie er vast minder mee bezig en dan lukt het wel, dat hoor je zo vaak, bla bla bla' Hallo het had een medische oorzaak hoor. Nu ik er soms op terug kijk lijk ik het er nog moeilijker mee te hebben als dat ik toen dacht. Onbewust stop je toch wat weg hoor. De kraambezoekjes enz waren heel moeilijk bv. Maar goed zwanger dus en inmiddels een mooie dochter van 15 maanden. Als we nog een kidnde wilde zouden we dat binnen een jaar moeten proberen omdat dan mijn buik het 'schoonst' zou kunnen zijn. Na 2 maanden proberen met behulp van ovulatietesten was ik weer zwanger (we gingen het pas na een jaar proberen overgens)Weer dolgelukkig natuurlijk.
Verder ben ik er altijd heel open in geweest en dan merk je eigenlijk hoeveel lotgenoten er zijn. Een gesprekje bij de kapper...hee de kapper heeft er ook moeite mee enz. Ook heb ik veel aan freya gehad. Een organisatie voor vruchtbaarheidsproblematieken (www.freya.nl) Zullen hier mensen ook veel aan hebben.
En je moet stevig in je schoenen staan, iets wat ik geleerd heb. Voor mezelf opkomen bij gynecologen. Niet zomaar elk medicijn aannnemen wat voorgeschreven word, maar zelf ook op onderzoek uit gaan, nee durven zeggen, je grenzen leren kennen en stellen. Had deze dingen natuurlijk liever op een andere manier geleerd, maar ik heb dit er als positief voor mezelf uitgehaald.
Als mensen vragen hebben over mijn ziekte of wat dan ook stel ze gerust. Ik hoop een duidelijk antwoord te kunenn geven.
Iedereen een
die hem nodig heeft
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
De dokter gaf aan dat er in principe niets tegen te doen is, behalve weer aan de anticonceptiepil om het zaakie weer op gang te brengen Hier heb ik dus niks aan, die klotepil is juist de boosdoener. Omdat ik al vanaf mijn 15e aan de Diane pil zit en deze vrij zwaar is, ben ik nu op mijn 31e gewoon pilmoe.
Bah wat een gedoe zeg. Nu lees ik hier over Primolut en Clomid maar daar moet ik toch ook even nog niet aan denken, bijwerkingen... acne, depressie, gewichtstoename. Een depressie ben ik net te boven gekomen (van september 2002 - januari 2003), acne krijg ik weer terug sinds ik gestopt ben met de pil en de gewichtstoename ... praat me daar niet van; mijn buik lijkt net een ballonnetje sinds ik overtijd ben. Tjonge jonge, ik baal zo gigantisch van mijn lichaam op dit moment.
Ik heb met de dokter afgesproken dat ik na mijn huwelijksreis (in juli dit jaar) eens langskom om een plan de campagne op te stellen. Als een grapje zei ze nog... of je moet tegen die tijd al zwanger zijn. Ha ha, niet grappig!
Iedereen die hier heeft gereageerd wens ik veel sterkte en we kunnen nu in ieder geval in ons eigen topic even flink zeiken over eierstokken, baarmoeders, menstruatie of het uitblijven daarvan
Jompels,
Slaapmeisje
quote:en daar zit ik al in en kan eigenlijk hier op het forum mijn verhaal niet kwijt. Als ik dan al die blije zwangeren lees voel ik me zo oud, is soms ook wel eens moeilijk.
Op zaterdag 15 maart 2003 11:34 schreef Lurky het volgende:
knip ...... of de overgang zich vroegtijdig had ingezet. Op die levensfase bereid ik mij nu maar vast voor.
Spookvrouw, ik weet al een beetje hoe dat voelt. Maar dan bedenk ik me: vroeger was er helemaal geen forum, dan was ik al blij als een damesblad het over 'mijn' probleem schreef. Dan wist ik dat ik niet de enige was en daar 'deed ik het dan mee'.In dit internettijdperk worden we allemaal mondiger. Natuurlijk voelt het oud. Met of zonder Fok. Dat is de bioklok, de wekker loopt af en we kunnen niet langer dromen. Tegenwoordig worden vrouwen/meisjes niet alleen steeds eerder geslachtrijp, ook de overgang schijnt zich daardoor eerder in te zetten.
Wat dat allemaal inhoudt heb ik zelf nog geen idee van. Voor alsnog post ik je hier even maar we kunnen er best heel vooruitstrevend een apart topic over openen.
Veel gehoorde opmerking onder Fokkers is: je bent zo jong als je je voelt. Dus waarom niet: jong voelen en in de overgang zijn?
Fok is toch geen schoolklasje maar meer een mondiaal gezin. Met alle fasen van het leven. Voel je er niet rot over. Maar ik kan mij voorstellen dat je als een oma beschouwd bij het babietjes bewonderen in Z&K. Dat kinderloze oudtante-gevoel bekruipt mij tenminste: ik doe schoorvoetend een stapje naar achteren. Mijn tijd is geweest heb ik het idee. Maar ik ben ook vertederd over al dat jonge geluk. Vertel eens... heb je zelf die kindervreugde mogen ervaren of is het er nooit van gekomen?
.
Slaapmeisje als je vindt dat we offtopic gaan moet je maar ingrijpen, maar onder jouw veilige vleugels zitten we in dit hoekje even te klessebessen.
quote:Ja, die primolut had bijv. op mij nare uitwerkingen maar Provera weer niet! En dan kan je wel 'effe lekker menstrueren" ..je huisarts kan een kuurtje voorschrijven. Let wel dan als je niet menstrueert, al die onaffe eitjes zich opstapelen in je eileider, en dat is dan ook weer niet goed... (word ik soms knettergek van: niet dit, want dan dat...)
Op zondag 16 maart 2003 00:43 schreef phileine het volgende:
even inbraakje voor slaapmeisje: kun je niet gewoon je gynaecoloog vragen om een kuurtje primolut of provera? Dat moet ook je menstruatie op gang brengen. Bij sommige vrouwen doorbreekt dat zelfs het patroon en komt daarna de cyclus weer redelijk op gang (maar als er zo duidelijk PCO is geconstateerd zou ik daar niet te hard op rekenen). Kan me voorstellen dat je niet graag weer aan de pil gaat, met alle gevolgen, en zou daar ook met mijn vuist over op tafel slaan bij de gynaecoloog.
....maar daarna ben ik weer triestig...
Wat ben je weer enorme lappen aan het tikken
Nee, wij hebben geen kinderen en dat is een bewuste keus geweest en heb daar ook nooit 1 minuut spijt van gehad. Zo lang ik me kan herinneren heb ik nooit kinderen willen hebben, en gelukkig heeft mijn wederhelft daar geen moeite mee, hoewel er natuurlijk wel discussies over zijn geweest.
Mocht ik wel van die (be) moeder neigingen krijgen leen ik mijn twee bijzonder lekkere pittige nichtjes, beiden nog onder de 10 jaar en ga met ze op pad, waarbij ik alles kan en mag uitleven wat een gestoorde tante mag doen 
Je bent zo oud als je je voelt is natuurlijk waar, maar er zijn toch ook wel ochtenden waarop het spreekwoord gebruikt kan worden: oud en stijf en nog geen tachtig, maar ik ben wel over de helft !!!
Het geeft allemaal nix, en de overgang is nu al bij elkaar opgeteld een kleine twee jaar bezig waarvan het laatste jaar bijzonder heftig. Er is 1 vriendin (ken haar al bijna 40 jaar) die gelukkig dezelfde klachten, bijverschijnselen en hormoonoorlogen beleeft, dus kunnen we daar samen over klagen, lachen, noem maar op. Gedeelde smart is toch nog steeds halve smart hoor.
Hier op het forum zou het misschien wel een idee kunnen zijn om er eens een topic over te openen, maar ik wacht nog even af of er ja/nee een subforum komt. Per slot van rekening zijn de oudere "jongere" vrouwen knap in de minderheid.
En niet iedereen is bereid alle verschijnselen op het forum neer te zetten.
Het ZK topic lees ik met plezier, want alle vreugde en verdrietjes van de a.s. moeders en de moeders zijn ook goed om te lezen. Ook daar gaat het niet altijd over rozen. Ik lurk daar lekker.
Ik ga in de wachtstand tot er wat meer bekend wordt over de discussie van Lois naar "achteren".
Ik vind je post erg lief.
Van endometriose weet ik alleen dat het een boel klachten oplevert waar je beslist niet vrolijk van wordt en ik wens jou en de andere hier heel veel sterkte mee.
Misschien interessant?
Allemaal veel sterkte gewenst.
quote:Ik stond er zelf ook nooit bij stil en dacht dat dit mij niet zou overkomen. Je gaat echter wel heel anders denken over het wonder dat zwangerschap en kindertjes krijgen heet.
Op maandag 17 maart 2003 15:56 schreef DuchessX het volgende:
Het moet vreselijk zijn dat je niet of niet "gewoon" zwanger kunt worden. Hoewel ik nog niet echt bezig ben met het krijgen van kinderen is dit wel iets waar ik erg bang voor ben; het lijkt me heel, heel erg.Allemaal veel sterkte gewenst.
En pechvogel, ik ga zeker kijken morgenavond! Dank je wel voor de tip.
Verder wil ik nog even wachten met Primolut of andere middelen. Ik zit namelijk nog steeds te hopen dat mijn lichaam er zelf achterkomt dat het een fout gemaakt heeft en gewoon zelf weer op het idee komt om even een eitje te laten springen Alle gekheid op een stokje, ik probeer het nu eerst met Monnikspeper, een natuurproduct wat hopelijk zorgt voor het weer in balans brengen van mijn hormonen. De bijwerkingen van de reguliere producten... daar ben ik dus echt enorm bang voor en zeker omdat ik net van de anti-depressiva af ben en geen zin heb om weer terug te vallen. Helaas helpt deze hormoonkwestie mij geestelijk ook niet verder 
Verder nog even voor de zogenoemde off topic gangers Zoals ik al in mijn eerste post heb gemeld, is het niet de bedoeling dat we het alleen maar over PCO hebben. Er zijn zoveel verschillende oorzaken van (verminderde) vruchtbaarheid. Endometriosegangers en Overgangsvrouwen zijn hier natuurlijk ook van harte welkom
Jompels,
Slaapmeisje
Ik hoor hier niet echt, ik heb namelijk een zoontje van bijna twee. Ik kan me daarom maar deels in jullie schoenen verplaatsen. Enige overeenkomst is er wel, een beetje, ik ben namelijk ook niet meteen zwanger, zoals bijna iedereen wel lijkt te zijn. Hier op fok, maar ook in mijn vriendenkring. Nee, bij ons is dat niet zo. Nou ja, de persona is in huis gehaald, nu nog wachten op de volgende menstruatie. We wachten af.
Knuffels voor iedereen hier!
quote:ik heb een paar jaar geleden gereageerd op een advertentie waarin werd gevraagd om eicellen te doneren. ik kreeg folders van het betreffende paar en we hebben ook nog een persoonlijk gesprek gehad. ze hadden nog iemand die wilde doneren en hebben uiteindelijk niet voor mij gekozen omdat die andere donor jonger was en ze verwachtten dat dat beter zou lukken (?)
Op donderdag 13 maart 2003 12:36 schreef belu het volgende:We hebben geprobeerd om eicel doatie voor elkaar te krijgen en dat in te planten via ivf procedure
Maar er is niemand die wil doneren ,daar het te eigen is ,en ze het gevoel hebben ,dat daar toch een deel van hun loopt
ik had het best willen doen in die tijd en ik sta er nog steeds achter.
ik heb totaal niet het gevoel dat er iets eigens gegeven wordt.
ik ben ook bloeddonor en daarmee vergelijk ik het. het gaat maar om een simpel celletje, niet om een compleet kind.
zo zie ik het tenminste.
Maar na de posten te lezen gaat dit om iets veel serieuzers dat geen roze wolk gevoelens te hebben NA een bevalling.
Ik heb een gezond kind maar ik had geen roze wolk gevoelens dus ik denk niet dat ik hier op mijn plaats ben... 
quote:Misschien niet, maar aan de andere kant vind ik dat wel een interessant aspect: die gedwongen roze wolk als je net een kindje hebt. Ik weet wel dat vriendinnen (zwanger en net bevaleln) vertwijfeld uitriepen dat ze ontaarde moeders waren, omdat het alles alleen maar lastig vonden...Maar dat is natuurlijk niet zo, het IS ook lastig en veel en spannend en overweldigend, zie dan maar es op je wolkje te blijven
Op woensdag 19 maart 2003 00:12 schreef lily het volgende:
Toen ik dit topic las, had ik meteen iets van: geen roze wolk...ja...dat had ik dus ook niet.
Maar na de posten te lezen gaat dit om iets veel serieuzers dat geen roze wolk gevoelens te hebben NA een bevalling.Ik heb een gezond kind maar ik had geen roze wolk gevoelens dus ik denk niet dat ik hier op mijn plaats ben...
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:Misschien is het een idee om daarvoor een ander topic te openen Lily? Ik weet, uit nogal wat verhalen, dat je zeker niet de enige bent.
Op woensdag 19 maart 2003 00:12 schreef lily het volgende:
Toen ik dit topic las, had ik meteen iets van: geen roze wolk...ja...dat had ik dus ook niet.
Maar na de posten te lezen gaat dit om iets veel serieuzers dat geen roze wolk gevoelens te hebben NA een bevalling.Ik heb een gezond kind maar ik had geen roze wolk gevoelens dus ik denk niet dat ik hier op mijn plaats ben...
Ik denk zomaar dat er nog wel meer mensen zijn die over dit aspect willen discussieren.
Eva ♥ en Iris ♥
quote:Waarom DarkElf? Vond je het toch te persoonlijk?
Op dinsdag 18 maart 2003 11:30 schreef DarkElf het volgende:
-laat maar-
....maar daarna ben ik weer triestig...
quote:na leek me niet passen bij waar jullie het over hadden
Op woensdag 19 maart 2003 09:55 schreef Catootje het volgende:[..]
Waarom DarkElf? Vond je het toch te persoonlijk?
|
|
