Maar toch.. Deze meisjes; Een jong (gok 15) andere wat ouder al 20 ofzo maar het kindje was dan ook al geen baby meer.
Ze waren verkracht en hebben het kind GEHOUDEN.
En ze waren er erg blij mee, dat ene meisje haar leven ligt bestwel op een rem en ze is in een keer 'volwassen' kan niet meer het kind uithangen. Ze heeft nieteens stilgestaan bij een abortus.. edit: wat weggehaald om discussies over geloof te voorkomen
Ik kan me hier dus ff echt niet in verplaatsen dat je het KIND van een VERKRACHTER (die dus al niet 100% is) gaat houden?!?! en verzorgen met liefde?? of moet ik dit zien als een soort verwerkingsproces of toch als ziekelijke neiging die je krijgt als je maar lang genoeg gelooft in het boek?
reactie van JULLIE ben ik wel benieuwd naar...
Ik weet namelijk dat er genoeg topics over abortus geweest zijn en dat zelfs de meeste anti-abortus freak meestal een abortus bij een verkrachting nog wel wil goedkeuren ..
[Dit bericht is gewijzigd door cYbErTiM op 12-03-2003 20:04]
en dan is je leven echt niet leuk meer...
maar ik denk dat je er pas echt over kan oordelen als het je overkomt...ik weet t namelijk echt niet....
quote:
Op woensdag 12 maart 2003 19:59 schreef cYbErTiM het volgende:
Ze heeft nieteens stilgestaan bij een abortus.. tja en die ouders vast ook niet (christelijk).
Deze keuze heeft niks met het geloof te maken. Lees eerst eens wat over het Christelijk geloof voordat je uitspraken doet hierover.
quote:ja dat is een moeilijke vraag....als ik het zou houden....ja ik denk dat ik hem/haar de waarheid wel zou vertellen...als hij/zij nog klein is niet uitgebreid....maar als ze er aan toe zijn wel.....
Op woensdag 12 maart 2003 20:02 schreef cYbErTiM het volgende:
En niet te vergeten, wat zeg je later tegen dat kind???
wat ik tegen het kind zou zeggen als het nog klein is zou ik niet weten
quote:Nou dat had die ene (Eline dacht ik?) al aan haar kind -min of meer- vertelt. Een brief geschreven zelfs.
Op woensdag 12 maart 2003 20:02 schreef cYbErTiM het volgende:
En niet te vergeten, wat zeg je later tegen dat kind???
quote:ja "papa was niet aardig en is weggelopen" .. dat lijkt mij een halve waarheid.
Op woensdag 12 maart 2003 20:08 schreef fokje het volgende:[..]
Nou dat had die ene (Eline dacht ik?) al aan haar kind -min of meer- vertelt. Een brief geschreven zelfs.
quote:Ehm, ELK kind verdient liefde en heeft het zelfs nodig. Wat zijn/haar afkomst ook is. Dat kind kan er toch niks aan doen? Dus die uitspraak slaat nergens op imo. Ook moet je niet alle gelovigen over 1 kam scheren.
Op woensdag 12 maart 2003 19:59 schreef cYbErTiM het volgende:
Ik kan me hier dus ff echt niet in verplaatsen dat je het KIND van een VERKRACHTER (die dus al niet 100% is) gaat houden?!?! en verzorgen met liefde?? of moet ik dit zien als een soort verwerkingsproces of toch als ziekelijke neiging die je krijgt als je maar lang genoeg gelooft in het boek?
Ik zou het kind niet houden. Ik zou niet eens weten wat ik het kind moet vertellen als het wat groter is. Eerlijk vertellen lijkt me niet eens een optie, want daar geef je een kind ook een opdonder mee.
Waarom deze meisjes wel het kind houden? Waarschijnlijk zijn ze fel tegen abortus. Ik heb er geen ander antwoord op.
Nog iets : na een verkrachting heb je een flinke tijd nodig om dingen te verwerken en jezelf weer op orde te krijgen. Kort daarna een kind krijgen lijkt me niet echt positief. Teveel veranderingen/gebeurtenissen in 1 keer. Is niet goed voor de geestelijke toestand, lijkt me.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Op latere leeftijd de rest? Of helemaal nooit vertellen, het is misschien wel beter. Ik zou het niet graag te horen krijgen in iedergeval en het begrijpen als mijn moeder het niet verteld zou hebben. Maarja, dan lig je later op je sterfbed en krijg je spijt... lastige shit.
Op woensdag 12 maart 2003 20:09 schreef cYbErTiM het volgende:[..]
ja "papa was niet aardig en is weggelopen" .. dat lijkt mij een halve waarheid.
quote:mee eens, maar ik bedoelde het anders.
Op woensdag 12 maart 2003 20:10 schreef MUUS het volgende:[..]
Ehm, ELK kind verdient liefde en heeft het zelfs nodig. Wat zijn/haar afkomst ook is. Dat kind kan er toch niks aan doen? Dus die uitspraak slaat nergens op imo. Ook moet je niet alle gelovigen over 1 kam scheren.
Stel dat ze het kind wel kreeg maar ter adoptie aanbood, dat zou het toch iets minder erg maken en begrijpelijker.
Want het verkrachte meisje behandeld het kind dat ze kreeg door een misdrijf met liefde.. dat vind ik raar. En natuurlijk verdiend het kind wel liefde want die kan er niks aan doen.
quote:jah, wat wil je dan bij zo'n jong kind. Op latere leeftijd snapt ze het wel, iig komt de klap dan niet zo hard aan.
Op woensdag 12 maart 2003 20:09 schreef cYbErTiM het volgende:[..]
ja "papa was niet aardig en is weggelopen" .. dat lijkt mij een halve waarheid.
quote:stel, je moeder komt nu naar je toe om dit te vertellen en ervoor had ze vertelt dat papa wel ooit onaardig was en was weggelopen? ik denk dat die klap altijd wel hard aankomt... misschien wel te hard..
Op woensdag 12 maart 2003 20:18 schreef fokje het volgende:[..]
jah, wat wil je dan bij zo'n jong kind. Op latere leeftijd snapt ze het wel, iig komt de klap dan niet zo hard aan.
quote:Wat zou je dan vertellen als je kind gaat vragen over de vader? Gevoelsmatig weet een kind wel dat er iets niet in de haak is.
Op woensdag 12 maart 2003 20:11 schreef 303 het volgende:[..]
Op latere leeftijd de rest? Of helemaal nooit vertellen, het is misschien wel beter. Ik zou het niet graag te horen krijgen in iedergeval en het begrijpen als mijn moeder het niet verteld zou hebben. Maarja, dan lig je later op je sterfbed en krijg je spijt... lastige shit.
quote:Ik denk dat er geen klap komt, slechts een groeiend besef, dat is iets heel anders. En wat zij zei, dat kind houdt toch wel onvoorwaardelijk van de moeder en omgekeert. Ik vind het alleen maar goed dat de dingen door de moeder wordt uitgesproken op een niveau dat het voor het kind te begrijpen is. Het onuitgesproken laten gaat knagen en het kind voelt het toch wel.
Op woensdag 12 maart 2003 20:19 schreef cYbErTiM het volgende:[..]
stel, je moeder komt nu naar je toe om dit te vertellen en ervoor had ze vertelt dat papa wel ooit onaardig was en was weggelopen? ik denk dat die klap altijd wel hard aankomt... misschien wel te hard..
Het kind staat los van degene die het kind verwekt heeft, dat als eerste.......
Daarbij zal het krijgen van een kind je iets teruggeven van wat je is afgenomen, iemand denkt je ziel te kunnen vernietigen en geeft ondanks dat een grote gift van liefde(tegen zijn zin in, want dat is juist niet de bedoeling, de bedoeling is je kapot te maken, je iets af te pakken).
Ik zie kinderen als een hele grote gift, ook al komt dat van een verkrachter, dat zal die gift niet teniet doen, het zal juist helpen door een hele moeilijke periode heen te komen.
Ipv te kunnen wentelen in ellende zal je door moeten gaan omdat er een kind onder je hart groeit.
Dat kind zal je hart worden dat beentjes en armpjes krijgt en buiten je rond wandeld, je hart buiten je dus.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat andere dat niet zo voelen.
Ik denk dat ik gewoon zou zeggen dat ik niet weet wie de vader is, dat komt dicht bij genoeg bij de waarheid.
Later zou ik het naar alle waarschijnlijkheid wel vertellen, maar daar moet dan eerst goed over worden nagedacht hoe dat te brengen.
heel goed van die meisjes. Geloof of geen geloof, ze hebben gedaan wat ze zelf het liefste wilden.
Let's plant a tree
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hier ben ik het dus niet mee eens....
Ik had gewild dat ik wat echt om handen had gehad na de verkrachting, dan had het niet zo door gaan spelen in mijn hoofd.
Teveel rust is ook niet goed...
Het leven gaat door, of je nu wilt of niet, je kan beter wat te doen hebben, anders zie je het leven snel aan je voorbij gaan en het terug erin stappen kan erg zwaar vallen(uit ervaring).
Ik weet van mijn moeder dat toen mijn echte vader overleed zij dolblij was dat ze ons drieen had, er werd wel aangeboden door familie dat wij een tijdje ergens anders heen zouden gaan zodat mijn moeder rustig de dood van mijn vader kon verwerken, maar dat wilde ze niet, ze vond troost in het zorgen voor ons(ik was net 1 jaar, mijn echte vader is 1 dag voor mijn 1ste verjaardag overleden) en in het ons om haar heen hebben.
Het lijkt me verschrikkelijk als je door jouw kind steeds herinnerd wordt aan die nare ervaring..... dat wanneer je jouw kind aankijkt, je steeds jouw verkrachter ziet...
Buiten dat wil ik geen kind op de wereld zetten die de fysieke kenmerken en karaktereigenschappen kan hebben van een persoon die in staat is tot verkrachting....
quote:Maar die nare ervaring van de verkrachting is er toch, daarbij ook nog een rot ervaring van een abortus? Dat kind heeft er niet om gevraagd, kind verdient gewoon een leven met liefde. Ik geloof best dat het voor zo'n meisje een troost kan zijn om voor een kind te zorgen.
Op woensdag 12 maart 2003 20:43 schreef Qarinx het volgende:
Ik zou het zeker niet doen...Het lijkt me verschrikkelijk als je door jouw kind steeds herinnerd wordt aan die nare ervaring..... dat wanneer je jouw kind aankijkt, je steeds jouw verkrachter ziet...
Buiten dat wil ik geen kind op de wereld zetten die de fysieke kenmerken en karaktereigenschappen kan hebben van een persoon die in staat is tot verkrachting....
En dat kind heeft niet voor 100 % de fysieke kenmerken en karaktereigenschappen van de vader natuurlijk, er zit ook een groot deel van de moeder in.
Let's plant a tree
quote:En niet alleen zitten er dingen van de moeder in, het kind is een individu, het is niet de moeder, het is niet de biologische vader, een kind is zichzelf....
Op woensdag 12 maart 2003 20:50 schreef Vava het volgende:[..]
Maar die nare ervaring van de verkrachting is er toch, daarbij ook nog een rot ervaring van een abortus? Dat kind heeft er niet om gevraagd, kind verdient gewoon een leven met liefde. Ik geloof best dat het voor zo'n meisje een troost kan zijn om voor een kind te zorgen.
En dat kind heeft niet voor 100 % de fysieke kenmerken en karaktereigenschappen van de vader natuurlijk, er zit ook een groot deel van de moeder in.
Daarbij worden dit soort dingen niet alleen bepaald door genetische factoren, maar grotendeels door milieu-factoren, oftewel hoe het kind opgroeit....
quote:Ik vind dat een kind geboren moet worden uit liefde en niet uit grof geweld. Ik zou het kind niet liefdevol kunnen opvoeden als ik weet dat ik zwanger ben geraakt doordat iemand die mij verkracht heeft.
Op woensdag 12 maart 2003 20:50 schreef Vava het volgende:
Maar die nare ervaring van de verkrachting is er toch, daarbij ook nog een rot ervaring van een abortus? Dat kind heeft er niet om gevraagd, kind verdient gewoon een leven met liefde. Ik geloof best dat het voor zo'n meisje een troost kan zijn om voor een kind te zorgen.
[Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 12-03-2003 21:00]
quote:Met alle respect, maar het kind houden als vorm van therapie lijkt me toch ook niet echt een goed uitgangspunt. En, al heb ik de docu niet gezien, al helemaal niet voor een grietje van 15.
Op woensdag 12 maart 2003 20:35 schreef erodome het volgende:
Ik zou het kind houden.............Het kind staat los van degene die het kind verwekt heeft, dat als eerste.......
Daarbij zal het krijgen van een kind je iets teruggeven van wat je is afgenomen, iemand denkt je ziel te kunnen vernietigen en geeft ondanks dat een grote gift van liefde(tegen zijn zin in, want dat is juist niet de bedoeling, de bedoeling is je kapot te maken, je iets af te pakken).
Ik zie kinderen als een hele grote gift, ook al komt dat van een verkrachter, dat zal die gift niet teniet doen, het zal juist helpen door een hele moeilijke periode heen te komen.
Ipv te kunnen wentelen in ellende zal je door moeten gaan omdat er een kind onder je hart groeit.
Dat kind zal je hart worden dat beentjes en armpjes krijgt en buiten je rond wandeld, je hart buiten je dus.Maar ik kan me heel goed voorstellen dat andere dat niet zo voelen.
quote:inderdaad, het is het kind zelf.... daarom zou ik, als het mij zou overkomen, er alles aan doen om het kind zo gelukkig mogelijk te laten opgroeien.
Op woensdag 12 maart 2003 20:55 schreef erodome het volgende:[..]
En niet alleen zitten er dingen van de moeder in, het kind is een individu, het is niet de moeder, het is niet de biologische vader, een kind is zichzelf....
Daarbij worden dit soort dingen niet alleen bepaald door genetische factoren, maar grotendeels door milieu-factoren, oftewel hoe het kind opgroeit....
Let's plant a tree
quote:Ik zou het kind ook niet houden als vorm van therapie, ik zou het kind houden omdat ik nu eenmaal dol op kinderen ben en er net zoveel van zal houden als van het zoontje dat ik heb...........
Op woensdag 12 maart 2003 20:59 schreef Kwark het volgende:[..]
Met alle respect, maar het kind houden als vorm van therapie lijkt me toch ook niet echt een goed uitgangspunt. En, al heb ik de docu niet gezien, al helemaal niet voor een grietje van 15.
Ik zou het kind dus houden om liefde.........
quote:Natuurlijk is het het beste voor een kind als het geboren wordt uit liefde maar soms loopt het anders, zoals bv die meisjes. Met hulp van anderen, er zijn stichtingen voor, kan je er het beste van maken.
Op woensdag 12 maart 2003 20:59 schreef Qarinx het volgende:[..]
Ik vind dat een kind geboren moet worden uit liefde en niet uit grof geweld. Ik zou het kind niet liefdevol kunnen opvoeden als ik weet dat ik zwanger ben geraakt doordat iemand die mij verkracht heeft.
Ik weet dat ik het kind wel liefdevol zou kunnen opvoeden, het is al erg genoeg wat er gebeurt is maar daar hoeft het kind niet voor te boeten.
Let's plant a tree
quote:Nee en ik hoef daar toch ook niet voor te boeten. Ik word slachtoffer van één of andere klootzak die zijn hormonen niet in bedwang kan houden en word ook nog eens opgeschept met een kind die ik op dat moment waarschijnlijk niet wil en al helemaal niet van die persoon.
Op woensdag 12 maart 2003 21:07 schreef Vava het volgende:Ik weet dat ik het kind wel liefdevol zou kunnen opvoeden, het is al erg genoeg wat er gebeurt is maar daar hoeft het kind niet voor te boeten.
Het zou mijn leven in ieder geval grondig verpesten..
[Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 12-03-2003 23:54]
quote:Verkrachting is vrijwel nooit een kwestie van sexuele drift.
Op woensdag 12 maart 2003 21:10 schreef Qarinx het volgende:[..]
Nee en ik hoef daar toch ook niet voor te boeten. Ik word slachtoffer van één of andere klootzak die zijn hormonen niet in bedwang kan houden en wordt ook nog eens opgeschept met een kind die ik op dat moment waarschijnlijk niet wil en al helemaal niet van die persoon.
Het zou mijn leven in ieder geval grondig verpesten..
Maar goed, offtopic 
van een anticonceptie middel (er zijn echt belachelijk veel
vrouwen die hier heel -te- makkelijk over doen namelijk!!!)
Maar als het echt een ongelukje is, dan is de keus aan de
personen die het overkomt, het is haar lichaam (en zijn kind)
en als je niet 100% voor dat kind kiest vraag ik me af of je er
uberhaubt goed aan doet om het te houden.
In geval van verkrachting gaat dit natuurlijk helemaal op.
Maar uiteindelijk denkt iedereen daar anders over en dus
is het moeilijk om daar een algemeen oordeel over te geven.
En blijft het waarschijnlijk altijd bij een "ik vind" tegen "ik vind"
discussie.
quote:Het zal moeilijk zijn en op dat moment is het heel begrijpelijk dat je niet met een kind opgescheept wilt zitten van een klootzak. Maar dat slijt wel denk ik, als je het een plekje hebt kunnen geven. Ik zou dan volgens mij verschrikkelijke spijt krijgen dat ik dat kind geen leven heb gegund.
Op woensdag 12 maart 2003 21:10 schreef Qarinx het volgende:[..]
Nee en ik hoef daar toch ook niet voor te boeten. Ik word slachtoffer van één of andere klootzak die zijn hormonen niet in bedwang kan houden en wordt ook nog eens opgeschept met een kind die ik op dat moment waarschijnlijk niet wil en al helemaal niet van die persoon.
Het zou mijn leven in ieder geval grondig verpesten..
Let's plant a tree
Dat andere meisje is later wel met de gedachte abortus gaan spelen maar was technische gezien toch te laat met de uitvoering...
quote:Na zo'n traumatische ervaring kan je wel leuk doorgaan en doen alsof er niks aan de hand is onder het mom van "het leven gaat door", maar dan krijg je de klap later nog een keer. Waarschijnlijk dan 3 keer zo hard.
Op woensdag 12 maart 2003 20:42 schreef erodome het volgende:Hier ben ik het dus niet mee eens....
Ik had gewild dat ik wat echt om handen had gehad na de verkrachting, dan had het niet zo door gaan spelen in mijn hoofd.
Teveel rust is ook niet goed...
Het leven gaat door, of je nu wilt of niet, je kan beter wat te doen hebben, anders zie je het leven snel aan je voorbij gaan en het terug erin stappen kan erg zwaar vallen(uit ervaring).
Het kind krijgen om de verkrachting 'maar te kunnen vergeten', klinkt leuk, maar zo werkt het gewoon niet. Verwerken is extreem belangrijk bij dit soort dingen. De zwangerschap brengt ook de nodige emoties met zich mee, of je nu verkracht bent of niet.
En een verkrachting verwerken én kort daarna een kind krijgen, vind ik absoluut geen ideale situatie. "Wat om handen hebben". Tja, dan ga je punniken of naar de kroeg, maar geen kind krijgen.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Zo werkt het dus ook niet blijkens die twee meiden in de aflevering. Voor de één was de bevalling ook een ramp. Vond het kind ook lelijk. Toch kon ze uiteindelijk wel de verkrachting en het kind van elkaar loskoppelen.
Op woensdag 12 maart 2003 21:51 schreef MUUS het volgende:[..]
Na zo'n traumatische ervaring kan je wel leuk doorgaan en doen alsof er niks aan de hand is onder het mom van "het leven gaat door", maar dan krijg je de klap later nog een keer. Waarschijnlijk dan 3 keer zo hard.
Het kind krijgen om de verkrachting 'maar te kunnen vergeten', klinkt leuk, maar zo werkt het gewoon niet. Verwerken is extreem belangrijk bij dit soort dingen. De zwangerschap brengt ook de nodige emoties met zich mee, of je nu verkracht bent of niet.
En een verkrachting verwerken én kort daarna een kind krijgen, vind ik absoluut geen ideale situatie. "Wat om handen hebben". Tja, dan ga je punniken of naar de kroeg, maar geen kind krijgen.
quote:Ik heb het programma niet gezien. Gelukkig dat het kind haar niet steeds aan de verkrachting doet herinneren. Of niet meer iig.
Op woensdag 12 maart 2003 21:58 schreef fokje het volgende:[..]
Zo werkt het dus ook niet blijkens die twee meiden in de aflevering. Voor de één was de bevalling ook een ramp. Vond het kind ook lelijk. Toch kon ze uiteindelijk wel de verkrachting en het kind van elkaar loskoppelen.
Ik hoop alleen dat het meisje niet nog een klap achteraf krijgt.
Verkracht, meteen een kind, jeugd kwijt. Is niet echt een leuke combi. .
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Dat ze het los van elkaar kunnen zien vind ik echt heel knap. Ik zou er zelf ook alles aan willen doen om dat los van elkaar te zien en niet het kind laten boeten voor iets wat een asshole gedaan heeft.
Op woensdag 12 maart 2003 21:58 schreef fokje het volgende:[..]
Zo werkt het dus ook niet blijkens die twee meiden in de aflevering. Voor de één was de bevalling ook een ramp. Vond het kind ook lelijk. Toch kon ze uiteindelijk wel de verkrachting en het kind van elkaar loskoppelen.
Let's plant a tree
Ik blijf dan niet bij haar. Dat gaat mij te ver en ik weiger ook maar iets te doen voor het kind van de man die mijn vriendin verkracht heeft....
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
quote:Want, dat kind heeft het allemaal veroorzaakt
Op woensdag 12 maart 2003 22:10 schreef X-Ray het volgende:
Ik blijf dan niet bij haar. Dat gaat mij te ver en ik weiger ook maar iets te doen voor het kind van de man die mijn vriendin verkracht heeft....
Let's plant a tree
quote:Dat kan ik mij voorstellen. Ik weet niet wat ik zou doen, maar ik denk hetzelfde.
Op woensdag 12 maart 2003 22:10 schreef X-Ray het volgende:
Tja, ik heb met mn vriendin discussies gehad dat zij het ook zou houden als ze verkracht zou worden en zwanger zou raken. Ze is zo tegen abortus....
Ik blijf dan niet bij haar. Dat gaat mij te ver en ik weiger ook maar iets te doen voor het kind van de man die mijn vriendin verkracht heeft....
Zowieso is dit wel een interessante gewetensvraag: wat doe je als je de partner bent van zo'n meisje? Of de ouders? Ergens kan ik me niet voorstellen dat je je dochter van 15 laat bevallen van het kind van haar verkrachter.
quote:Je denkt toch niet serieus dat ik zou kunnen houden en vader zou gaan spelen voor een kind dat ontstaan is uit de brute verkrachting van de persoon waarvan je houdt he?
Op woensdag 12 maart 2003 22:12 schreef Vava het volgende:[..]
Want, dat kind heeft het allemaal veroorzaakt
.Ik kan op dat vlak haar gewoon niet begrijpen als ze het zou houden, en ben het daar dan gewoon totaal niet mee eens.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
quote:Maar dat kind kan er toch niks aan doen dat het is ontstaan uit een brute verkrachting? Dat kind verdient een goed leven, jij kan daar ook aan meehelpen.
Op woensdag 12 maart 2003 22:21 schreef X-Ray het volgende:[..]
Je denkt toch niet serieus dat ik zou kunnen houden en vader zou gaan spelen voor een kind dat ontstaan is uit de brute verkrachting van de persoon waarvan je houdt he?
Ik kan op dat vlak haar gewoon niet begrijpen als ze het zou houden, en ben het daar dan gewoon totaal niet mee eens.
Ik begrijp dat het moeilijk is, ook voor je vriendin, maar juist dan heeft ze je nodig, ze kan heel veel aan je hebben.
Let's plant a tree
quote:Wil ik niet.
Op woensdag 12 maart 2003 22:26 schreef Vava het volgende:[..]
Maar dat kind kan er toch niks aan doen dat het is ontstaan uit een brute verkrachting? Dat kind verdient een goed leven, jij kan daar ook aan meehelpen.
Het beste is het te laten aborteren.
quote:Zeker, maar als ze die beslissing zou nemen, dan is de consequentie daarvan dat ik daar geen onderdeel van uit kan en wil maken.
Ik begrijp dat het moeilijk is, ook voor je vriendin, maar juist dan heeft ze je nodig, ze kan heel veel aan je hebben.
Niet te veel huilen he?
Gegen die Mauer und Abschießen
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Overigens vind ik Jong een heel mooi, integer programma. Ik ben zelf niet gelovig, er wordt wel over geloof gesproken, maar niet vreselijk fanatiek. Ik kijk er graag naar, al ben ik zelf niet zo Jong meer 
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
quote:Als je het echt niet kunt en wilt is dat ook je eigen keus, begrijpelijk maar wel hard, zeker voor je vriendin. Ze moet een keus maken die ontzettend moeilijk is.
Op woensdag 12 maart 2003 22:27 schreef X-Ray het volgende:[..]
Wil ik niet.
Het beste is het te laten aborteren.
[..]Zeker, maar als ze die beslissing zou nemen, dan is de consequentie daarvan dat ik daar geen onderdeel van uit kan en wil maken.
Let's plant a tree
quote:Maar wat ik niet begrijp eigenlijk...net als de topicstarter: waarom zou je dat kind willen houden?
Op woensdag 12 maart 2003 22:30 schreef Vava het volgende:[..]
Als je het echt niet kunt en wilt is dat ook je eigen keus, begrijpelijk maar wel hard, zeker voor je vriendin. Ze moet een keus maken die ontzettend moeilijk is.
quote:Omdat je fel tegen abortus bent of door de moedergevoelens die dan al bovenkomen. Want vanaf het moment dat je erachter komt dat je zwanger bent, komen die boven. Althans, bij de meesten.
Op woensdag 12 maart 2003 22:44 schreef Kwark het volgende:[..]
Maar wat ik niet begrijp eigenlijk...net als de topicstarter: waarom zou je dat kind willen houden?
Maar goed, dan nog denk ik niet dat ik het kind zou houden. Hoe moeilijk het dan ook is om door die moedergevoelens heen te gaan. Zeker omdat ik ook al een kind heb.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Ik zou helemaal niet verkracht willen worden, laat staan dat kind hebben! Maar als het toch gebeurt, verkracht worden is al erg genoeg, een kind verliezen is ook al zo erg. En bovendien verdient het kind het niet!
Op woensdag 12 maart 2003 22:44 schreef Kwark het volgende:[..]
Maar wat ik niet begrijp eigenlijk...net als de topicstarter: waarom zou je dat kind willen houden?
Maarja... het is mijn mening, ik ben geen 15 meer. Nu kan ik een kind opvoeden en onderhouden enz.... toen ik 15 was niet... dan had ik wel veel steun nodig gehad denk ik.... maar als ik er aan denk dat ik op mijn 15e verkracht was en toen voor abortus had gekozen, ik zou het er nu nog moeilijk mee hebben, veel spijt en een schuldgevoel tegenover dat kind. Als ik niet voor abortus gekozen zou hebben was ik nu moeder en had ik harstikke veel lol met dat kind, ik zou er het beste van maken. Die verkrachting is heel erg maar het kind zou heel veel goed kunnen maken.
En ik ben niet fel tegen abortus, dit zou mijn keus zijn. Maar iemand die wel voor abortus kiest heeft daar ook redenen voor, die zou ik altijd respecteren.
Let's plant a tree
quote:Jezus, ik moet er toch niet aan denken dat dat mijn dochter overkomt.
Op woensdag 12 maart 2003 22:15 schreef Kwark het volgende:[..]
Dat kan ik mij voorstellen. Ik weet niet wat ik zou doen, maar ik denk hetzelfde.
Zowieso is dit wel een interessante gewetensvraag: wat doe je als je de partner bent van zo'n meisje? Of de ouders? Ergens kan ik me niet voorstellen dat je je dochter van 15 laat bevallen van het kind van haar verkrachter.
. 
.Ik zou haar absoluut afraden om het kind te krijgen. Sterker nog : ik zou me suf lullen om haar ervan te overtuigen dat een abortus beter is (in mijn ogen!!).
Ik kan haar niet dwingen een abortus te laten plegen.
Als ze het dan wil houden? Tja, tis mijn dochter. Die laat ik niet in de steek.
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
quote:Ook in een situatie als deze? De ontwikkeling van dat moedergevoel is toch niet alleen maar iets hormonaal gestuurds, emotionele factoren, in in dit geval ook haat- walging- etc-gevoelens beïnvloeden dat toch ook?
Op woensdag 12 maart 2003 22:49 schreef MUUS het volgende:[..]
Omdat je fel tegen abortus bent of door de moedergevoelens die dan al bovenkomen. Want vanaf het moment dat je erachter komt dat je zwanger bent, komen die boven. Althans, bij de meesten.
Ik stel mij zo voor (voor zover ik dat kan) dat er een heel verwarrende ocktail van emoties ontstaat bij zo'n meisje, die zeker afwijken van het moedergevoel in een normale zwangerschap.
Overigens, hoe langzxaam/snel ontstaat dit moedergevoel eigenlijk? Een abortus pleeg je toch doorgaans in het begin van de zwangerschap, is dit gevoel dan al echt tot bloei gekomen?
Vragen, vragen, vragen...maar ik ben dan ook geen zwangere vrouw
quote:Een verwarrende cocktail indeed. De walging en haat aan de ene kant en het idee van een kindje in je buik aan de andere kant.
Op woensdag 12 maart 2003 23:02 schreef Kwark het volgende:[..]
Ook in een situatie als deze? De ontwikkeling van dat moedergevoel is toch niet alleen maar iets hormonaal gestuurds, emotionele factoren, in in dit geval ook haat- walging- etc-gevoelens beïnvloeden dat toch ook?
Ik stel mij zo voor (voor zover ik dat kan) dat er een heel verwarrende ocktail van emoties ontstaat bij zo'n meisje, die zeker afwijken van het moedergevoel in een normale zwangerschap.
Overigens, hoe langzxaam/snel ontstaat dit moedergevoel eigenlijk? Een abortus pleeg je toch doorgaans in het begin van de zwangerschap, is dit gevoel dan al echt tot bloei gekomen?
Vragen, vragen, vragen...maar ik ben dan ook geen zwangere vrouw
Die moedergevoelens, en dan spreek ik even alleen voor mezelf, zijn er meteen. Uiteraard groeien die. Bij de eerste keer dat je het hartje hoort, bij de eerste echo, bij het eerste schopje. Telkens wordt dat gevoel groter.
Al heb je al die dingen nog niet meegemaakt, toch heb je al moedergevoelens. Ook al is het nog maar een piepklein dingetje in je buik. Heel raar eigenlijk. .
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
het meisje van 6 was al behoorlijk aan de donkere kant en het andere meisjes was, maar dat heb ik niet goed kunnen zien, ook niet helemaal blank...
Wat voor situaties krijg je over 10 jaar als je nog een kindje krijgt maar dan wel van een Nederlander... Dan heb je en een 'gekleurd' en een 'blank' kindje... Dat gaat ook vragen opwekken...
quote:Het lijkt me dat je tegen die tijd genoeg ervaring hebt met het beantwoorden van lastige vragen. Verder zie ik de relevantie eigenlijk niet zo.
Op woensdag 12 maart 2003 23:13 schreef mabit het volgende:
volgens mij vergeten we nog 1 belangrijk aspect:het meisje van 6 was al behoorlijk aan de donkere kant en het andere meisjes was, maar dat heb ik niet goed kunnen zien, ook niet helemaal blank...
Wat voor situaties krijg je over 10 jaar als je nog een kindje krijgt maar dan wel van een Nederlander... Dan heb je en een 'gekleurd' en een 'blank' kindje... Dat gaat ook vragen opwekken...
quote:Mja, ik heb het programma dus niet gezien.
Op woensdag 12 maart 2003 23:13 schreef mabit het volgende:
volgens mij vergeten we nog 1 belangrijk aspect:het meisje van 6 was al behoorlijk aan de donkere kant en het andere meisjes was, maar dat heb ik niet goed kunnen zien, ook niet helemaal blank...
Wat voor situaties krijg je over 10 jaar als je nog een kindje krijgt maar dan wel van een Nederlander... Dan heb je en een 'gekleurd' en een 'blank' kindje... Dat gaat ook vragen opwekken...
Ik zou sowieso al niet weten wat ik het kind dan zou moeten vertellen en in deze situatie is dat helemaaaal klote natuurlijk.
Als ze klein zijn, gaan ze dan al vragen waarom ze een andere kleur hebben. Een lul-verhaal ophangen lijkt me niks, maar de waarheid vertellen zou voor mij helemaal geen optie zijn. Dan geef je zo'n kind alleen maar onnodige bagage. . Vreselijk zeg..
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
En anderen maar praten over "het kind houden of niet". Vind ik zo'n rare uitspraak.
Het kind blijft er toch wel, of je het nou door middel van abortus laat doden of niet. Vrouwen die hun kind laten aborteren hebben daar meestal langdurige grote emotionele problemen mee, tenzij ze de emoties van een ijskast hebben.. Dan blijft het kind bestaan in hun gedachten en is er steeds maar de "wat als" vraag. Een kind is een levend iets, een individu - niet je verkrachter en niet jezelf, maar een nieuw mensje.
Ja, het is heel hard en wreed dat een jong meisje van 15 moeder wordt terwijl ze dat nog lang niet had gewild. Maar als iemand een keer zwanger is en moeder gaat worden, moet je eens zien hoe hard er opeens allerlei oersterke natuurlijke mechanismes aan de gang gaan in iemand.
Iemand blijkt opeens zoiets ingrijpends als een verkrachting best te kunnen verwerken met het vooruitzicht om moeder te worden. Steunt op de gedachte om straks een baby'tje in haar armen te kunnen houden. Wil niks liever dan de haat en walging en het geweld dat bij de verkrachting kwam kijken, vergeten door zich met alle liefde en tederheid en zorgzaamheid uit te strekken naar het nieuwe leven dat in haar is gegroeid.
Mensen - familie, vrienden - om haar heen ontwikkelen ineens een enorme houding van zorgzaamheid en behulpzaamheid. Kleinzielig gepraat over "of ze het wel aan zal kunnen" blijkt achteraf lachwekkende overbezorgdheid.
Ik vind dat iets geweldigs. Respeck!!!
quote:En omdat je die vragen niet wilt kies je voor abortus
Op woensdag 12 maart 2003 23:13 schreef mabit het volgende:
volgens mij vergeten we nog 1 belangrijk aspect:het meisje van 6 was al behoorlijk aan de donkere kant en het andere meisjes was, maar dat heb ik niet goed kunnen zien, ook niet helemaal blank...
Wat voor situaties krijg je over 10 jaar als je nog een kindje krijgt maar dan wel van een Nederlander... Dan heb je en een 'gekleurd' en een 'blank' kindje... Dat gaat ook vragen opwekken...
het lijkt me bijzaak of het kind donkerder is of niet. Trouwens... kan toch van je ex uit Congo komen!
Let's plant a tree
quote:
Op woensdag 12 maart 2003 23:17 schreef sushi-nori het volgende:
Ik ben zo blij dat die 2 meiden moeder zijn geworden!
En anderen maar praten over "het kind houden of niet". Vind ik zo'n rare uitspraak.Het kind blijft er toch wel, of je het nou door middel van abortus laat doden of niet. Vrouwen die hun kind laten aborteren hebben daar meestal langdurige grote emotionele problemen mee, tenzij ze de emoties van een ijskast hebben.. Dan blijft het kind bestaan in hun gedachten en is er steeds maar de "wat als" vraag. Een kind is een levend iets, een individu - niet je verkrachter en niet jezelf, maar een nieuw mensje.
Ja, het is heel hard en wreed dat een jong meisje van 15 moeder wordt terwijl ze dat nog lang niet had gewild. Maar als iemand een keer zwanger is en moeder gaat worden, moet je eens zien hoe hard er opeens allerlei oersterke natuurlijke mechanismes aan de gang gaan in iemand.
Iemand blijkt opeens zoiets ingrijpends als een verkrachting best te kunnen verwerken met het vooruitzicht om moeder te worden. Steunt op de gedachte om straks een baby'tje in haar armen te kunnen houden. Wil niks liever dan de haat en walging en het geweld dat bij de verkrachting kwam kijken, vergeten door zich met alle liefde en tederheid en zorgzaamheid uit te strekken naar het nieuwe leven dat in haar is gegroeid.
Mensen - familie, vrienden - om haar heen ontwikkelen ineens een enorme houding van zorgzaamheid en behulpzaamheid. Kleinzielig gepraat over "of ze het wel aan zal kunnen" blijkt achteraf lachwekkende overbezorgdheid.Ik vind dat iets geweldigs. Respeck!!!
Let's plant a tree
quote:
Op woensdag 12 maart 2003 23:18 schreef Vava het volgende:
Trouwens... kan toch van je ex uit Congo komen!
.Ff een serieuze vraag : zou jij dat vertellen aan je kind? Zou je dan liegen?
Ik vraag me serieus af wat je dan in godsnaam aan zo'n kind moet vertellen. Of het nou donker is of niet. .
Op maandag 5 april 2004 21:27 schreef Lorax het volgende:
Ik had die kop van SC wel willen zien toen MUUS 'm in z'n bek scheet
En die oudste meid had al aan haar kind verteld waarom ze geen vader heeft enzo.
quote:Idd.
Op woensdag 12 maart 2003 23:22 schreef SunChaser het volgende:
Heb het gezien en vond het een mooi portret. Vond het erg dapper dat die meiden de kids hadden gehouden en het was mooi om te zien dat ze gelukkig waren met die kleine.En die oudste meid had al aan haar kind verteld waarom ze geen vader heeft enzo.
Zo makkelijk oordelen altijd...
oeps, ben het met je eens sorry 
quote:Daar heb ik uiteraard over nagedacht. Ik zou het wel eerlijk zeggen tegen het kind en dat ik ondanks alles heel blij met hem/haar ben. Ik zou zeggen dat hij/zij door een verkrachting op de wereld is, dat zijn/haar vader iets gedaan heeft wat niet mocht maar waar het gevolg van is dat hij/zij er nu is en dat ik het kind een goed leven gun.
Op woensdag 12 maart 2003 23:20 schreef MUUS het volgende:[..]
Ff een serieuze vraag : zou jij dat vertellen aan je kind? Zou je dan liegen?
Ik vraag me serieus af wat je dan in godsnaam aan zo'n kind moet vertellen. Of het nou donker is of niet.
Let's plant a tree
quote:Als ze de leeftijd hebben waarop ze enigszins kunnen bevatten wat het betekent, zou ik zeggen dat je het eerlijk moet vertellen. Je bent met je kind toch een twee-eenheid, zulke geheimen mogen niet bestaan vind ik. Hoe moeilijk ook, het is iets wat jullie bindt, al is het iets lelijks.
Op woensdag 12 maart 2003 23:20 schreef MUUS het volgende:[..]
Ff een serieuze vraag : zou jij dat vertellen aan je kind? Zou je dan liegen?
Ik vraag me serieus af wat je dan in godsnaam aan zo'n kind moet vertellen. Of het nou donker is of niet.
Tot die tijd zou ik het er maar gewoon op houden dat papa 'weg' is oid.
Lastig idd.
quote:Vanaf het begin? Denk je dat een heel jong kind dit kan bevatten / ermee kan dealen?
Op woensdag 12 maart 2003 23:27 schreef Vava het volgende:[..]
Daar heb ik uiteraard over nagedacht. Ik zou het wel eerlijk zeggen tegen het kind en dat ik ondanks alles heel blij met hem/haar ben. Ik zou zeggen dat hij/zij door een verkrachting op de wereld is, dat zijn/haar vader iets gedaan heeft wat niet mocht maar waar het gevolg van is dat hij/zij er nu is en dat ik het kind een goed leven gun.
Ik weet het ook niet hoor
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is, maar ik kan me wel voorstellen dat er meisjes zijn die toch besluiten om het kind te houden, daar heb ik wel respect voor.
quote:Een kind van 2 zou het misschien niet zo goed begrijpen of er iets mee kunnen, dan zou ik idd zeggen dat papa weg is, werkt op een boot ofzo. Maar als het kind naar de kleuterschool gaat is het wel belangrijk dat hij/zijn een eerlijk antwoord op de vraag heeft. Hij/zij zal vanzelf met vragen komen.
Op woensdag 12 maart 2003 23:30 schreef Kwark het volgende:[..]
Vanaf het begin? Denk je dat een heel jong kind dit kan bevatten / ermee kan dealen?
Ik weet het ook niet hoor
Let's plant a tree
quote:Wanneer gun je het dan de tijd om te slijten??? Die tijd is er niet.. verkrachting --> zwanger, 9 maanden lang word je 24/7 geconfronteerd met iets dat het gevolg is van die verkrachting en daarna zit je er nog eens een mensenleven aan vast...
Op woensdag 12 maart 2003 21:21 schreef Vava het volgende:
Het zal moeilijk zijn en op dat moment is het heel begrijpelijk dat je niet met een kind opgescheept wilt zitten van een klootzak. Maar dat slijt wel denk ik, als je het een plekje hebt kunnen geven. Ik zou dan volgens mij verschrikkelijke spijt krijgen dat ik dat kind geen leven heb gegund.
Ik vind dat je erg licht denkt over een verkrachting, als je denkt dat het tussen neus en lippen door wel even kan slijten....
quote:Persoonlijk zou ik echt elke seconde walgen van hetgeen dat in m'n buik zit... ik zou me zo vies voelen..
Op woensdag 12 maart 2003 23:08 schreef MUUS het volgende:Een verwarrende cocktail indeed. De walging en haat aan de ene kant en het idee van een kindje in je buik aan de andere kant.
Al heb je al die dingen nog niet meegemaakt, toch heb je al moedergevoelens. Ook al is het nog maar een piepklein dingetje in je buik. Heel raar eigenlijk.
quote:Het slijt niet tussen neus en lippen.... ik denk dat je beslist hulp nodig hebt maar die hulp kan je krijgen. Als je het zelf wilt natuurlijk. Als je je er tegen blijft verzetten, tegen niemand wat zegt zal het ontzettend zwaar zijn denk ik.
Op woensdag 12 maart 2003 23:59 schreef Qarinx het volgende:[..]
Wanneer gun je het dan de tijd om te slijten??? Die tijd is er niet.. verkrachting --> zwanger, 9 maanden lang word je 24/7 geconfronteerd met iets dat het gevolg is van die verkrachting en daarna zit je er nog eens een mensenleven aan vast...
Ik vind dat je erg licht denkt over een verkrachting, als je denkt dat het tussen neus en lippen door wel even kan slijten....
Ik denk er niet licht over, ik heb de voors en tegens wel bekeken. Maar iets wat erg is, kan je erger maken door er maar tegenaan te blijven kijken als iets vreselijks.... ik zou ontzettend mijn best doen om er het beste van te maken, voor mij en voor het kind.
Let's plant a tree
De meisjes geloven toevallig en hebben veel aan God gehad, wees blij voor ze.
En het oudste meisje had dus een negerdochtertje, heel lief en ze had verteld dat ze geen papa had omdat die heel erg gemeen was geweest tegen mama. Mooi!
Het feit dat het opgroeit zonder vader lijkt me nog wel het minst erg, want er zijn zoveel voorbeelden van kinderen zonder vader die het goed doen. Maar het feit dat het kind voortkomt uit iets dat helemaal niet had mogen gebeuren, uit een gewelddadig iets, uit een traumatische gebeurtenis... volgens mij heeft dat zo'n enorme impact op het kind als het eenmaal oud genoeg is om te beseffen wat het betekent! Alle kinderen gaan zichzelf in de puberteit vragen stellen over hun afkomst. Als je er dan achter komt dat je verwekking heeft plaatsgevonden onder zulke omstandigheden dan ga je jezelf vragen stellen over je bestaansrecht. Misschien ga je jezelf zelfs wel schuldig voelen om je eigen geboorte...
Het kind wordt gewoon al bij de geboorte opgezadeld met een trauma, en dan kan je als moeder het kind nóg zo liefdevol opvoeden, maar het blijft onrechtvaardig vind ik..
Ik vind dat het belang van het kind altijd voorop moet staan.
quote:Het beste voor jou misschien.....dat wil niet noodzakelijk zeggen dat het het beste is.
Op woensdag 12 maart 2003 22:27 schreef X-Ray het volgende:[..]
Wil ik niet.
Het beste is het te laten aborteren.
[..]Zeker, maar als ze die beslissing zou nemen, dan is de consequentie daarvan dat ik daar geen onderdeel van uit kan en wil maken.
Jij kan dat niet accepteren, en daarom wil je het weg laten halen.
Ik kan me je redenatie wel enigszins voorstellen, maar je stelt het anders voor dan dat het is
quote:Is dat raar ofzo??? Je handelt toch bijna altijd uit eigen belang, helemaal als het zo een grote impact heeft op je eigen leven.
Op donderdag 13 maart 2003 10:04 schreef skyhigh het volgende:
Het beste voor jou misschien.....dat wil niet noodzakelijk zeggen dat het het beste is.
Jij kan dat niet accepteren, en daarom wil je het weg laten halen.
Ik vind het meer dan normaal (logisch!) dat je dat als vriend niet kan accepteren en het dus ook niet wil opvoeden of zien!!!
quote:Wat wil hij anders voor doen dat het is???? Hij ervaart zijn emoties toch niet anders dan ze zijn?
Ik kan me je redenatie wel enigszins voorstellen, maar je stelt het anders voor dan dat het is
quote:Ja dat is het toch ook dat zeg ik toch ook!!
Op donderdag 13 maart 2003 10:13 schreef Qarinx het volgende:[..]
Is dat raar ofzo??? Je handelt toch bijna altijd uit eigen belang, helemaal als het zo een grote impact heeft op je eigen leven.
Ik vind het meer dan normaal (logisch!) dat je dat als vriend niet kan accepteren en het dus ook niet wil opvoeden of zien!!!
Maar het weghalen omdat dat het beste is, voor wie is dat dan het beste. Ik zeg toch dat ik het begrijp dat ie zo redeneert. Maar voor wie is het het beste....voor de partner die op zo'n moment een moeilijke beslissing neemt om het kind te laten komen??? Of is het weghalen het beste voor hemzelf?? precies, het laatste. En daar is niets mis mee.
quote:Ok, dit had ik beter iets anders uit kunnen drukken, want ik bedoel hetzelfde als dat jij zegt, alleen druk, ik het wat krom uit. solly
[..]Wat wil hij anders voor doen dat het is???? Hij ervaart zijn emoties toch niet anders dan ze zijn?
quote:Okay.
Op donderdag 13 maart 2003 10:25 schreef skyhigh het volgende:
Maar het weghalen omdat dat het beste is, voor wie is dat dan het beste. Ik zeg toch dat ik het begrijp dat ie zo redeneert. Maar voor wie is het het beste....voor de partner die op zo'n moment een moeilijke beslissing neemt om het kind te laten komen??? Of is het weghalen het beste voor hemzelf?? precies, het laatste. En daar is niets mis mee.
Ik zou me als man in ieder geval zeer in mijn eer aangetast voelen als mijn vriendin voor het kind van een verkrachter kiest, dan mag ze het wat mij betreft ook lekker zelf uitzoeken.
quote:Volledig mee eens. Ik probeer mezelf in te denken hoe ik het zou vinden als ik wist dat mijn vader mijn moeder had verkracht en dat ik daar het resultaat van ben. Waarschijnlijk zou je me kunnen aanvegen.
Op donderdag 13 maart 2003 09:57 schreef PiperMaru het volgende:
Ik hoor toch nog te weinig over de gevolgen voor het kind zelf.
Het feit dat het opgroeit zonder vader lijkt me nog wel het minst erg, want er zijn zoveel voorbeelden van kinderen zonder vader die het goed doen. Maar het feit dat het kind voortkomt uit iets dat helemaal niet had mogen gebeuren, uit een gewelddadig iets, uit een traumatische gebeurtenis... volgens mij heeft dat zo'n enorme impact op het kind als het eenmaal oud genoeg is om te beseffen wat het betekent! Alle kinderen gaan zichzelf in de puberteit vragen stellen over hun afkomst. Als je er dan achter komt dat je verwekking heeft plaatsgevonden onder zulke omstandigheden dan ga je jezelf vragen stellen over je bestaansrecht. Misschien ga je jezelf zelfs wel schuldig voelen om je eigen geboorte...Het kind wordt gewoon al bij de geboorte opgezadeld met een trauma, en dan kan je als moeder het kind nóg zo liefdevol opvoeden, maar het blijft onrechtvaardig vind ik..
Ik vind dat het belang van het kind altijd voorop moet staan.
En hopelijk worden deze jonge moeders later niet bitter en zuur, als ze nog beter gaan merken wat voor effect deze gebeurtenis op hun leven heeft.
quote:Ja precies, en in vind dat als je 15 bent je dat effect op jezelf en het kind misschien nog niet goed in kunt schatten.. en dus eigenlijk ook geen weloverwogen keus kunt maken om het kind te houden.
Op donderdag 13 maart 2003 11:56 schreef Tjingtjangtjong het volgende:En hopelijk worden deze jonge moeders later niet bitter en zuur, als ze nog beter gaan merken wat voor effect deze gebeurtenis op hun leven heeft.
quote:Hou toch eens alledrie op met dat psycholoogje van de zeer koude grond te spelen!
Op donderdag 13 maart 2003 12:27 schreef PiperMaru het volgende:[..]
Ja precies, en in vind dat als je 15 bent je dat effect op jezelf en het kind misschien nog niet goed in kunt schatten.. en dus eigenlijk ook geen weloverwogen keus kunt maken om het kind te houden.
Sorry hoor, maar ik vind het de grootste onzin.
Natuurlijk is het moeilijk voor een kind om erachter te komen dat je op de wereld bent gezet door een verkrachting. Aan de andere kant: een mens is een mens, leven is leven, en je staat er verbaasd van hoe ontzettend veel kracht er van nature in mensen zit om de ergste trauma's te overleven. Die innerlijke kracht maakt voor mij elk leven waardevol genoeg om het hoe dan ook te laten leven.
Handicaps, trauma's, het zal allemaal wel, en ik heb recht van spreken want zelf ook geen gelukkig leventje achter de rug. Juist mensen bij wie niet alles op rolletjes is gegaan en die het niet altijd makkelijk hebben gehad, worden de mooiste mensen.
Ontken dat maar eens.
Ik ben verkracht, ik weet hoe zwaar het is, ik weet hoe moeilijk dat te verwerken is.
Ik heb ook een kind, weet hoe een zwangerschap is en alles eromheen.
Ik denk dat ik dus wel een redelijke schatting voor mezelf kan maken of ik dat aankan of niet(het blijft bij een schatting want je weet nooit zeker hoe je reageerd totdat het je gebeurt).
Ik heb me jaren laten terroriseren door wat er met me gebeurt was, pas toen ik dat niet meer wilde en daar zelf aan voorbij ben gegaan toen pas ging het beter.
Het is dus in mijn ogen zeker wel een kwestie van je leven weer oppakken en doorgaan...
Tuurlijk moet je het verwerken, dat kost tijd, maar daar heeft dat kind niets mee te maken, die staat daar totaal buiten.
Stel je bent zwanger en je man komt op gruwelijke wijze voor je ogen te overlijden, ga je dan ook een abortus plegen omdat je eerst de ellende moet verwerken en je daar geen kind bij kan begruiken...
Dit is ook een flink trauma namelijk, ik denk dat maar weinig mensen dan voor abortus zouden kiezen...
Als er een kind komt dan heb je iets om naar uit te leven, om mee te leven.
Nieuw leven, een nieuw wondertje op de wereld, dat is toch prachtig...
Tja ik ben een beetje raar, ik weet het, maar een kind brengt voor mij alleen maar vreugde, ook al is het kind verwekt door een verkrachter.
Het kind zal los staan van zijn vader, het zal MIJN kind zijn, mijn liefde...
Ze zijn een voorbeeld voor me.
quote:Okee, jij beweert dat deze kinderen later mooiere mensen worden omdat ze deze achtergrond hebben?
Op donderdag 13 maart 2003 13:13 schreef sushi-nori het volgende:[..]
Natuurlijk is het moeilijk voor een kind om erachter te komen dat je op de wereld bent gezet door een verkrachting. Aan de andere kant: een mens is een mens, leven is leven, en je staat er verbaasd van hoe ontzettend veel kracht er van nature in mensen zit om de ergste trauma's te overleven. Die innerlijke kracht maakt voor mij elk leven waardevol genoeg om het hoe dan ook te laten leven.
Handicaps, trauma's, het zal allemaal wel, en ik heb recht van spreken want zelf ook geen gelukkig leventje achter de rug. Juist mensen bij wie niet alles op rolletjes is gegaan en die het niet altijd makkelijk hebben gehad, worden de mooiste mensen.
Ontken dat maar eens.
En jij hebt recht van spreken omdat je zelf ook de nodige ervaringen achter de rug hebt? Sorry maar dit vind ik dus echt onzin. Ik heb ook het nodige achter de rug, geeft dat mij dan ook recht van spreken?
Ik blijf erbij dat ik het gewoon niet eerlijk vind om een kind al met zo'n trauma/achterstand ten opzichte van andere kinderen op de wereld te zetten. Het kind kiest er zelf niet voor en wordt ongevraagd opgezadeld met zo'n achtergrond. Ik vind dat je dat als ouder je kind niet kunt aandoen. Dan kan het kind best goed terecht komen en een 'mooi' mens worden, maar ik zou het risico niet nemen.
Aan de andere kant ik best begrijpen dat het niet leuk is om een kind te hebben van een verkrachter.
Ik vind het alleen sneu voor de kind, want als een kind merkt dat zijn\haar ouders niet van ze houden en er ook mee geconfronteerd worden kunnen ze op die leeftijd niet aan, en het verwerk proces van zo iets is voor een kind best ondraagelijk en onverwerkelijk.
Het gaat eigenlijk meer om dat een kind (tiener) een kind krijgt, ze hebben zichzelf niet ontdenkt en dan ook zo een grote verantwoordelijkheid op ze nemen.
Maria Callas, de opera diva, bijvoorbeeld. Als iemand toch haar achtergrond meehad!
Beeldschoon en een stem die miljoenen mensen in extase bracht. Schatrijk en getrouwd met ene Robert Kennedy 
en ga zo maar door. Maar ze stierf als een doodongelukkig wrak verslaafd aan de drank en medicijnen en maakte met een overdosis een eind aan haar leven.
Henk (laat ik hem zo noemen) is een oude kennis van me. Hij zit wegens een groeiziekte zijn hele leven in een rolstoel en kan niet eens zelf plassen. Toch is hij een van de beste computerprogrammeurs die ik ken en het is een mannetjesputter. Iedereen luistert naar hem. Wat die jongen allemaal kan en bereikt heeft!
Daarentegen ken ik ook een jongen op internet die zo depressief is door zijn lichamelijke handicap (hij kan ook niet lopen) dat hij al heel lang speelt met de gedachte om een eind aan zijn leven te maken (waar ik hem van probeer te weerhouden).
Laatst was er een interview op televisie met een Amsterdamse concertpianist.
Het was een man met een ontzettend vergroeid lichaam, niks zat op de goede plaats. Niemand dacht dat hij meer dan een paar weken oud zou worden.
Maar hij werd een hele goeie pianist, trouwde en kreeg kinderen. En al moet hij met hulp van zijn stoel op zijn pianokruk geholpen, hij verliest daarbij niets van zijn waardigheid.
In het algemeen zie je, dat de mensen die veel bereikt hebben in het leven, dat vaak tegen de verdrukking in hebben gedaan. De meest begaafde kunstenaars, wetenschappers, de wereldleiders die de meeste indruk op de geschiedenis hebben achtergelaten, het zijn bijna nooit mensen die een makkelijke achtergrond hadden.
Vaak vluchtelingen, armoedig, een akelige jeugd, een gebroken gezin en noem maar op.
Dingen waarbij vergeleken het "voortgekomen zijn uit een verkrachting" maar peanuts is.
Dit is geen pleidooi voor moeilijke jeugden, maar ik wil maar aantonen dat mensen zo'n enorme intrinsieke kracht in zich hebben, een levensadem van God, waarvoor je eerbied moet hebben en wat het leven iets heiligs maakt. Achtergrond is een heel betrekkelijk iets.
En wat betreft dat meisje van vijftien dat zichzelf nog niet goed heeft leren kennen en daarom de consequenties van haar keuzes niet zou overzien?
Wie ben jij om daarover te oordelen??
Wie weet heeft dat meisje wel veel zuiverdere uitgangspunten dan jij en ik, en heeft ze daarom helemaal geen jarenlange strijd nodig om "zichzelf te ontdekken." Wie weet heeft ze wel intuitief de juiste keuze gemaakt.
En als ik zo kijk naar de uitkomst, is dat zeker zo.
quote:Natuurlijk is afkomst een betrekkelijk iets. Iemand die in de goot is opgegroeid kan het heel ver schoppen en iemand uit een rijk milieu kan alsnog in de goot terecht komen. De voorbeelden die je noemt, zijn allemaal heel aansprekend, maar het zijn allemaal uitzonderingen op de regel...
Op vrijdag 14 maart 2003 13:49 schreef sushi-nori het volgende:
Mijn bezwaar is, dat je de waarde van het leven van een kind, ophangt aan wat zijn achtergrond zal worden. Terwijl achtergrond iets heel betrekkelijks is, daar moet je nuchter over zijn.
Ik werk op een riagg en krijg op mijn werk vele dossiers onder ogen en ik kan je zeggen dat bij naar mijn eigen schatting 90% van die mensen die in de hulpverlening terecht zijn gekomen, dat te wijten is aan een trauma tijdens de jeugd of opvoeding, uiteenlopend van seksueel misbruik tot pesten tot een vader die niet genoeg affectieve aandacht gaf.
Ik mag er toch wel vanuit gaan dat de kans dat iemand met een jeugdtrauma, wat het ook is, later in de hulpverlening terecht komt, vele malen groter is dan de kans dat hij een geïnspireerde kunstenaar of een wereldberoemd persoon wordt...
Je kunt toch ook niet ontkennen dat iemands afkomst, achtergrond, opvoeding of wat dan ook bijdraagt aan hoe gelukkig hij of zij later wordt... Ik zou het niet op m'n geweten willen hebben dat m'n kind zo'n valse start zou krijgen...
quote:Ik oordeel of veroordeel helemaal niemand, en je hoort mij ook niet beweren dat het meisje zichzelf niet goed kent en zichzelf niet goed ontdekt heeft. Ook hoor je mij niet zeggen dat ze een verkeerde keus heeft gemaakt, natuurlijk kan het ook goed aflopen! Ik hoop het voor haar!
En wat betreft dat meisje van vijftien dat zichzelf nog niet goed heeft leren kennen en daarom de consequenties van haar keuzes niet zou overzien?
Wie ben jij om daarover te oordelen??
Wie weet heeft dat meisje wel veel zuiverdere uitgangspunten dan jij en ik, en heeft ze daarom helemaal geen jarenlange strijd nodig om "zichzelf te ontdekken."
Ik kan alleen voor mezelf spreken en zeggen dat ik op die leeftijd de gevolgen niet goed zou hebben kunnen inschatten, en trouwens nu ook niet, en alleen daarom al zou ik nu tot een abortus besluiten.
En ik denk dat weinig meisjes van 15 dat wel goed kunnen inschatten. Het is in die gevallen toch vaker een keuze die mede door haar ouders gemaakt wordt. Als ze niet eens abortus overwogen heeft, is er m.i. niet eens echt sprake van een keuze in de letterlijke zin van het woord.
quote:Lekker makkelijk om nu te zeggen dat ze de juiste keuze heeft gemaakt. Het kind is 1 jaar! We hebben het toch over de gevolgen op langere termijn?
Wie weet heeft ze wel intuitief de juiste keuze gemaakt.
En als ik zo kijk naar de uitkomst, is dat zeker zo.
quote:Dat is niet haar achtergrond. Haar achtergrond was een dominante moeder die haar tegen wil en dank mee naar Amerika sleepte om te zingen. Ze was dik en voelde zich ongelukkig en wilde het liefst gewoon bij haar vader en grootouders in Griekenland zijn.
Op vrijdag 14 maart 2003 13:49 schreef sushi-nori het volgende:Maria Callas, de opera diva, bijvoorbeeld. Als iemand toch haar achtergrond meehad!
Beeldschoon en een stem die miljoenen mensen in extase bracht. Schatrijk en getrouwd met ene Robert Kennedy en ga zo maar door.
De rest is een gevolg van haar carriere, die ze vanaf haar tiende ofzo had opgebouwd.
quote:
Op vrijdag 14 maart 2003 13:49 schreef sushi-nori het volgende:Dingen waarbij vergeleken het "voortgekomen zijn uit een verkrachting" maar peanuts is.
Sorry hoor, maar wat voor jou misschien peanuts lijkt, kan voor een ander een trauma voor het leven zijn. Ik denk niet dat je kan zeggen dat het één erger is dan het ander. Het gaat er maar net om hoe goed iemand er tegen kan en hoe goed je zo een gebeurtenis kan verwerken. Sommige mensen verwerken een verkrachting namelijk nooit!
Ik ben er geen fan van om trauma's als "verkrachting", "door oorlog moeten vluchten uit je eigen land", "zonder benen ter wereld komen" met elkaar te vergelijken want ze zijn te persoonlijk.
Maar je vergeet even dat ik het helemaal niet over verkrachting had, doch puur over het feit dat iemand ter wereld is gekomen als gevolg van een verkrachting en dat feit vroeg of laat onder ogen krijgt en moet verwerken.
Dat zal niet makkelijk zijn (voor de een moeilijker dan voor de ander, gegeven alle andere omstandigheden,) maar zoiets lijkt me nog zeer wel te overzien als je het vergelijkt met iemand die bijvoorbeeld jarenlang systematisch is mishandeld en verkracht.
Toch zijn er veel mensen die dat laatste meegemaakt hebben, en die gevochten hebben voor hun leven, en die uiteindelijk een heel mooi en waardevol leven hebben gekregen. Ook al hebben ze verdriet en littekens van wat ze hebben meegemaakt, ze wilden toch pertinent niet voor de dood kiezen. Wat makkelijk kan, door zelfmoord.
Dus wie ben jij dan om op voorhand alvast voor jouw eigen kind te beslissen dat het dit leven toch niet wil?
Bovendien zit de waarde van het leven niet in de hoeveelheid plezier en genot die iemand heeft, maar in hoeveel liefde iemand geeft en ontvangt.
Maar ik neem aan dat we ook daarover principieel van mening verschillen.
Net zoals jij niet gelooft in de schoonheid en hoop van mensen die erge dingen hebben meegemaakt, maar zich daar bovenuit worstelen. En net zoals jij niet gelooft in de intrinsieke waarde van het leven, in de heiligheid ervan. Wat ik wel doe!
quote:Als je het niet met elkaar vergelijken, waarom doe je het dan weer?
Op vrijdag 14 maart 2003 21:55 schreef sushi-nori het volgende:
Je hebt mij niet horen zeggen dat verkrachting een minder erg trauma is waar je je maar overheen moet zetten.
Ik ben er geen fan van om trauma's als "verkrachting", "door oorlog moeten vluchten uit je eigen land", "zonder benen ter wereld komen" met elkaar te vergelijken want ze zijn te persoonlijk.Dat zal niet makkelijk zijn (voor de een moeilijker dan voor de ander, gegeven alle andere omstandigheden,) maar zoiets lijkt me nog zeer wel te overzien als je het vergelijkt met iemand die bijvoorbeeld jarenlang systematisch is mishandeld en verkracht.
Wie ben jij om te bepalen of het "wel te overzien" valt?
Zolang het iemands eigen keuze is snap ik niet hoe anderen dat af kunnen keuren.
Ik vind dat zo'n mooie, rijke levenshouding he.
"Ja het wordt niet makkelijk, nee het was niet leuk, maar we gaan er wat moois van maken!" Om jaloers op te worden toch!
En om nog even antwoord te geven op de postster daarvoor.. ik heb inderdaad de overmoed om het trauma "te weten komen dat je vader een verkrachter was" en "jarenlang systematisch verkracht en mishandeld te worden" met elkaar te vergelijken. En ik schaam me er niet voor om te zeggen dat het eerste makkelijker te verwerken is dan het tweede.
Wat die andere vergelijkingen betreft, die ik daarvoor noemde, daar brand ik mijn vingers niet aan nee.
Stel, je komt erachter dat je moeder verkracht is en dat jij daaruit bent geboren.
Zou je dan niet denken, Wauw, wat moet mijn moeder dan veel van mij houden, dat ik toch geboren ben!
quote:Ja ik heb er wel eens zo tegenaan gekeken en nee, dat is niet de eerste gedachte die in me opkomt. Hoewel ik niet de pretentie heb dat ik me kan indenken hoe het voelt voor iemand om uit een verkrachting voort te komen, zouden bij mij denk ik de volgende gedachten meer op de voorgrond staan:
Op dinsdag 18 maart 2003 16:44 schreef sushi-nori het volgende:
Heb je er al eens zo tegenaan gekeken?Stel, je komt erachter dat je moeder verkracht is en dat jij daaruit bent geboren.
Zou je dan niet denken, Wauw, wat moet mijn moeder dan veel van mij houden, dat ik toch geboren ben!
-Wat een lul moet mijn vader/verwekker wel niet geweest zijn om mijn moeder en mij dit aan te doen.
- Ik heb de helft van zijn genen, misschien word ik later ook zo.
- Wat heeft mijn moeder haarzelf en mij aangedaan om mij op de wereld te laten komen? Hoe was haar leven verder verlopen als ze dat niet had gedaan? Was ze dan niet veel gelukkiger geweest?
- Ik ben een produkt van een misdaad en niet van liefde zoals het zou moeten zijn, daarom heb ik minder bestaansrecht dan iemand die wel uit liefde geboren is.
En meer van die aard.
Weet je, ik vind het zó'n simplistische benadering om te denken dat het met veel liefde in de opvoeding allemaal wel goed zal komen...
Zou ik een baby houden na een verkrachting? nee, ik denk het niet. Ik denk niet dat ik kan wat zij konden: veel van hun kundje houden ondanks hoe het is verwekt. Het zou in mijn ogen fair zijn om abortus te plegen of als ik daar tegen zou zijn het kindje af te staan aan twee ouders die de ware toedracht van de zwangerschap niet kennen.
quote:In het geval van het jongste meisje dus niet hè. Dat meisje heeft abortus niet eens als serieuze optie overwogen. Begrijp me goed, ik veroordeel haar absoluut niet, maar hier is IMO geen sprake van een weloverwogen beslissing... Dan moet je toch op z'n minst alle opties overwegen...
Op dinsdag 18 maart 2003 17:07 schreef Isabeau het volgende:
Maar... Die meiden hebben niet zomaar besloten het kindje te houden, daar is veel over na gedacht en de beslissing was weloverwogen.
quote:Dat was ook het meisje met af en toe een brok in haar keel als ze haar baby zag. Ik vroeg me nog af waarom zij de kleine had gehouden.
Op dinsdag 18 maart 2003 17:12 schreef PiperMaru het volgende:
In het geval van het jongste meisje dus niet hè. Dat meisje heeft abortus niet eens als serieuze optie overwogen. Begrijp me goed, ik veroordeel haar absoluut niet, maar hier is IMO geen sprake van een weloverwogen beslissing... Dan moet je toch op z'n minst alle opties overwegen...
Tsja, je kan er nu zo weinig over zeggen. Dat was nog een baby, zien hoe dat in de toekomst ontwikkelt kan niet tenzij ze er over een paar jaar op terug komen en dat zal wel niet. Ik vond dit meisje wel het toppunt van naiviteit trouwens Helaas is dat ook bestraft met een verkrachting.
|
|
