quote:Sportsillustrated gaat eerst een euro verliezen en deponeert dat hier in een geweldig verhaal over Beethoven.
Op woensdag 12 maart 2003 01:38 schreef Schorpioen het volgende:
Beethoven is best wel okee, maar wat is nou precies je discussiepunt? Of komt dat nog?
Maar ook bijvoorbeeld in de Smurfen. 
Het derde deel uit de Mondschein-sonate komt er redelijk vaak in terug (een sonate bestaat doorgaans uit drie delen).
Zijn negende symfonie met het uitbundige koor in het laatste deel "Ode an die Freunde" zal zeker ook bekend in de oren klinken, ik weet niet meer precies bij welk Europees gebeuren het was, maar je hoort het nogal eens terug in die context.
Beethoven was een baanbreker, hij luidde zo'n beetje de romantiek in, de periode in de muziek die min of meer de complete negentiende eeuw in beslag heeft genomen, hoewel hij zelf eigenlijk tot de klassieke periode wordt gerekend. Onder andere les gehad van de twee andere grote namen uit dit tijdperk Mozart en Haydn. Ook zeer bekend is de ramp voor elke musicus, namelijk zijn doofheid op latere leeftijd.
Er is trouwens nog een film gemaakt over een geheimzinnige liefde van Beethoven voor een mysterieuze vrouw. Wel een interessante film op zich, o.a. met Jeroen Krabbé. De naam is "Immortal Beloved."
Hier nog een plaatje van hem, echt vrolijk ziet hij er niet uit, maar hij heeft, zo lijkt het, wel altijd een beetje een dromerige blik in zijn ogen.
Beethoven's muziek spreekt me erg aan. Het is erg knap hoe hij soms in één werk talloze emoties weet te vangen, beetje vaag omschreven. Het kan woedend, verdrietig, romantisch en tegelijkertijd ingetogen klinken. Een goed voorbeeld hiervan vind ik de sonate "Appasionata" voor piano. Hij heeft in totaal 32 sonates voor piano geschreven en ook nog een paar voor piano en viool, alleen weet ik niet hoeveel dat er zijn. Het zijn stuk voor stuk juweeltjes
In totaal heeft hij ook 5 pianoconcerten geschreven, waarvan de vijfde met de bijnaam "Emperor" denk ik de bekendste is.
M'n pianoleraar vertelde altijd dingen bij de stukken die ik speelde en ook op radio 4 kun je er veel over te weten komen.
Bijvoorbeeld de achtste symfonie zit een verhaal over het metronomoo achter alleen weet ik niet meer precies hoe dat gaat. 
Het metronoom (een instrument om de maat aan te geven) is rond die tijd uitgevonden in ieder geval en Beethoven was daar nogal enthousiast over.
In ieder geval, er is later door ene Schindler (dacht ik, misschien weet iemand het zeker) van een deel van zijn 8ste symfonie een werk voor koor gemaakt, genaamd "Das Metronom Canon."
En ook een van zijn laatste pianosonates draagt de bijnaam "Hammerklavier." Een hammerklavier is een primitievere piano, maar wel beter dan de dingen die ze daarvoor hadden, je kon eronder andere beter hard en zacht op spelen.
Ik heb zo'n knakeoude opname van Furtwangler die de 9e dirigeert.. 't klinkt redelijk afgeragd (door de tand des tijds) maar o zo krachtig...
En toen was ie nog doof ook.. toch wel een van de ergste dingen die je kunt overkomen als muziekliefhebber...
Eigenlijk ben ik Beethoven steeds meer gaan waarderen. Ik heb er wel in moeten groeien geloof ik, er zit veel meer in dan ik er eerst uit kon halen (maar dan heb ik het ook over heel wat jaartjes geleden).
quote:Is ook erg mooi inderdaad, maar ik heb toch echt iets met het eerste deel, vooral het begin. Tweede deel van de Appassionata vind ik wel weer helemaal geweldig
Op vrijdag 14 maart 2003 18:51 schreef Seborik het volgende:
Zevende symfonie vind ik vooral het tweede deel prachtig, het allegretto. Het is eigenlijk meer een thema met variaties, zoals ook is terug te vinden in bijvoorbeeld de Appasionata pianosonate in het tweede deel, dan een symfonisch deel. Zo dragend en statig en vrijwel direct ontroerend.
.quote:En afgezien van dat hebben hij en ik ook nog een kapsel en een geboortedatum gemeen.
Op woensdag 12 maart 2003 02:11 schreef Seborik het volgende:
[afbeelding]Hier nog een plaatje van hem, echt vrolijk ziet hij er niet uit, maar hij heeft, zo lijkt het, wel altijd een beetje een dromerige blik in zijn ogen.
Beethoven 
quote:Wat vind je van de pianoconcertversie van het vioolconcert?
Op vrijdag 14 maart 2003 18:44 schreef Marialice het volgende:
Ik vind de Waldstein-sonate (piano) helemaal geweldig, en het vioolconcert. O, en de Frühling-sonate voor piano en viool natuurlijk ook. En nou ik toch bezig ben: de zevende symfonie, vooral het eerste deel.
Wat niet wil zeggen dat ze minder goed zouden zijn dan zijn latere, ontoegankelijker strijkkwartetten. Integendeel. Maar het Keizersconcert is nu eenmaal verleidelijker dan de ''Grosse Fuge'' of de al eerder genoemde ''Grote Sonate voor het Hamerklavier''.
De Waldstein Sonate bijvoorbeeld is erg afhankelijk van het niveau van de vertolker. Als hij goed wordt uitgevoerd, is het of je hem nooit eerder hebt gehoord, en is het net zulke ''onvermoeibare'' muziek als de Brandenburgse Concerten, of het Hallelujah-koor.
quote:Die aanspreekbaarheid komt volgens mij ook voor een groot gedeelte door de vorm waarin het beestje gegoten is. Net als bij Mozart en bij Haydn en de man van de lopende band sonates Scarlatti zit er een zeer logische structuur in, die wanneer eenmaal doorgrond, en dat is niet zo moeilijk, voor veel werken opgaat, zowel sonates, symfonieën alsmede andere stukken. Een structuur waarin je de tijd waarin het geschreven is kunt herkennen (bij Scarlatti een andere tijd dan bij Beethoven, Mozart en Haydn) net zoals dat stukken van Chopin ook vaak volkomen logisch en voorspelbaar klinken (en passen in hun tijdsbeeld), zonder dat je ze per se eerder gehoord hoeft te hebben. De benaming "Britney van de klassieke muziek" vind ik echt een enorme onderwaardering van Beethoven als musicus en dat zeker gezien zijn grote invloed op de muziekgeschiedenis.
Op zondag 16 maart 2003 19:05 schreef SportsIllustrated het volgende:
Ik weet niet meer welk lid van het forum Beethoven eens ''de Britney van de klassieke muziek'' heeft genoemd (of misschien had hij Mozart op het oog), maar ik kan me wel enigzins voorstellen hoe hij daartoe komt...de meeste melodieeen spreken direct aan, en kunnen goed onthouden worden.
Toch viel me het volgende op: ik las laatst dat de premiere van de Eroica velen boven de pet ging. Dat kon ik, ook als ik bedenk aan welke muziek men destijds gewend was, niet zo goed begrijpen.
Daarentegen kani k wel begrijpen dat de Matthauspassion door vrijwel niemand begrepen werd bij de eerste uitvoering (als dit zo mocht zijn geweest: het is eerder een enorm stilzwijgen rond die premiere). Blijkbaar is Bach op de een of andere manier ''moeilijker'' dan Beethoven. Ik ben er nog niet achter, hoe dat komt.
Denk ik.
quote:* Marialice gaat op zoek...
Op zaterdag 15 maart 2003 02:03 schreef Wodan het volgende:
Wat vind je van de pianoconcertversie van het vioolconcert?
En ik laat het nog wel weten
Zo vertelde hij vanavond wat over de eerste jaren van Beethoven in Wenen en wat over Beethoven's manier van componeren. Ook dat er naar zeggen van Beethoven en anderen veel literaire werken "terug zijn te vinden" in de werken van Beethoven, niet per se direct, maar meer qua sfeer. Zo heeft de pianosonate "Tempest" de bijnaam gekregen, omdat iemand die met Beethoven had gesproken van de maestro gehoord had dat het werk enigszins ontlokt was aan het gelijknamige werk van Shakespeare.
Wel leuke docu's.
Je kan een mooie box met de symfonieën winnen.
quote:De vraag is : Wat is de bijnaam van Beethoven's zesde symfonie?
Op woensdag 26 maart 2003 23:45 schreef Seborik het volgende:
http://klassiek2.avro.nl/index.asp?ID=0&main=/prijsvraag.aspJe kan een mooie box met de symfonieën winnen.
En het antwoord is : Pastorale (moeilijk he
) Oeps... daar gaan mijn kansen om iets te winnen
, maar dan heb ik wél een goede daad verricht vandaag 