Op zich een voordeel want ik kan ook weer oude kleding aan , maar een ding waar ik heel moe van word is dat veel mensen op mijn gewicht gaan letten en me daardoor ook weer onzekerheden aanpraten.
Ik ben zelf altijd als kind al dun geweest en was nogal druk dus verbrandde veel energie, maar juist doordat ik zo dun was werd ik gepest met dat ik anorexia zou hebben of mensen gingen het vragen aan me van jee wat ben je dun heb je anorexia.
Bij mij is gewicht eigenlijk een heikel punt , ik reageer al gauw geirriteerd als iemand over gewicht begint . Ik heb zelf ook geen weegschaal want ik wil eigenlijk niet eens mee bezigzijn hoeveel ik weeg . Ik wil wel weer proberen mijn verloren kilootjes aan te krijgen want ik zat daar toch lekkerder mee in mijn vel omdat mensen niet gingen vragen over mijn gewicht.
Herkennen meer mensen dit ??
Wat anderen van mij vinden moeten zij zelf weten... ik ben wie ik ben en dat zou jij ook moeten zijn.. wees jezelf en niet iemand die je niet bent of wilt zijn...
(en mensen die op het "hoe voel je je nu" topic hebben gelezen dak ook niet tevreden met mezelf ben, met mijn uiterlijk ben ik wel tevreden, in tegenstelling tot veel meisjes 
)
Ik zou me maar niet te zorgen maken of ik te zwaar woog (sowieso). Zorg alleen dat je gewicht niet te laag wordt en daardoor problematisch.
quote:Mensen die dat doen bedoelen het uiteraard goed... dus vertel ze gewoon dat jij gewoon niet meer nodig hebt e dat je je goed voelt zoals je bent.. directe confrontatie is wat ik in mijn ervaring, ahum, gemerkt heb het beste...
Op maandag 10 maart 2003 20:09 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ik voel me zelf er ook wel lekker bij maar ik blijf het irritant vinden als mensen uit directe omgeving juist meer op mijn eetgewoontes gaan letten omdat ik afgevallen ben , terwijl ik de oorzaak al weet en dat is gewoon stress geweest en helemaal niet mijn eetgewoontes. En juist ook extra gaan preken omdat bij Borderline ook aanleg tot anorexia kan hebben . Er word dus extra op mijn eetgewoontes gelet terwijl in die tijd dat ik het moeilijk had en heel veel spanning had gewoon at , maar het ook snel verbrandde door de stress . Het word ook zo'n beetje een rot discussie vind ik en ik voel me niet lekker eten als andere mensen echt letterlijk en figuurlijk op je bord kijken en bij wijze van spreken natellen wat je eet.
"goh ik zou wel slanker willen zijn ,maar niet zo dun als jij, da's niets"
"eet jij wel?"
"neem jij maar 2 gebakjes, dat kun je wel gebruiken.."
"mannen houden van wat vlees (i.e. vet dus) om beet te pakken en tja jij..."
"Heb jij anorexia of zo?"
en ondertussen maar beppen over calorieën en diëten en hun eeuwige strijd tegen de kilootjes...
maar ook krijg ik zo af en toe het op een verknipte manier positief bedoelde "Heb jij de ziekte van Crohn? Ben je daarom zo lekker slank? Handig!" te horen..
Als iemand te zwaar is volgens de norm is het blijkbaar not done om ongevraagd commentaar te leveren op het postuur, bij slanke mensen is die drempel er totaal niet, lijkt wel.
Ja ik ben slank en eet veel, maar snoep over het algemeen weinig, iets wat bij de meeste "verwijters " andersom is.
Aanleg om dik te worden heb ik niet, net zo min als mijn ouders, broer of mijn kinderen.
Ik voel me okay, vind mezelf niets te dun, maar het heeft wel 20 jaar moeten duren om me niets meer aan te trekken van al die ongevraagde "opbouwende kritiek".
ik heb een iets aan overgewicht maar dit moet je niet zien als een dikbuikig olifantje... en die dooddoenerij van schoonheid zit van binnen en niet van buiten is ook klinklare onzin ...negen van de tien mensen letten op uiterlijk ...mij boeit de buitenkant dus echt niet...ik ben vaak gepest met dikkerdje of noem maar op je kent ze wel.
de mens heeft een bepaald ideale lijn in gedachte..maar de een zijn smaak is de andere niet .
Mijn moeder haar angst is ook wel dat ik niet goed eet en anorexia krijg en daar slaat ze indoor .
Als ik mams pot niet eet dan eet ik volgens haar niet goed wat totaal niet waar is , ik ben alleen niet zo'n hollandse pot fan en dat ziet zij als slecht echt eten . Terwijl dat niet zo is .
quote:Precies dat is bij mij dus ook zo. Of ik het nou wil of niet ik krijg er op een of andere manier altijd kritiek over. Terwijl ik zelf ook zoiets heb ik zeur toch ook niet over jou gewicht laat mij dan ook in mijn waarde .
Op maandag 10 maart 2003 20:12 schreef milagro het volgende:
ik krijg al sinds jaar en dag kommentaar op mijn figuur
"goh ik zou wel slanker willen zijn ,maar niet zo dun als jij, da's niets"
"eet jij wel?"
"neem jij maar 2 gebakjes, dat kun je wel gebruiken.."
"mannen houden van wat vlees (i.e. vet dus) om beet te pakken en tja jij..."
"Heb jij anorexia of zo?"en ondertussen maar beppen over calorieën en diëten en hun eeuwige strijd tegen de kilootjes...
maar ook krijg ik zo af en toe het op een verknipte manier positief bedoelde "Heb jij de ziekte van Crohn? Ben je daarom zo lekker slank? Handig!" te horen..Als iemand te zwaar is volgens de norm is het blijkbaar not done om ongevraagd commentaar te leveren op het postuur, bij slanke mensen is die drempel er totaal niet, lijkt wel.
Ja ik ben slank en eet veel, maar snoep over het algemeen weinig, iets wat bij de meeste "verwijters " andersom is.
Aanleg om dik te worden heb ik niet, net zo min als mijn ouders, broer of mijn kinderen.Ik voel me okay, vind mezelf niets te dun, maar het heeft wel 20 jaar moeten duren om me niets meer aan te trekken van al die ongevraagde "opbouwende kritiek".
quote:mmmmm hollandsche pot..
Op maandag 10 maart 2003 20:16 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ahem ze zijn er vaak mee geconfronteerd geweest , maar luisteren niet eigenlijk , tikje eigenwijs wat erfelijk is .
Mijn moeder haar angst is ook wel dat ik niet goed eet en anorexia krijg en daar slaat ze indoor .
Als ik mams pot niet eet dan eet ik volgens haar niet goed wat totaal niet waar is , ik ben alleen niet zo'n hollandse pot fan en dat ziet zij als slecht echt eten . Terwijl dat niet zo is .
Directe familie die je er mee contronteert is inderdaad wat moeilijker te negeren dan andere mensen. Als een directe confrontatie daarbij niet helpt dan word het al gauw moeilijk. Probeer er anders eens een serieus gesprek over te houden. En niet zo aan tafel na het eten maar echt even de rust ervoor nemen en goed uitleggen waarom het jou dwars zit dat zij dat tegen jou zeggen.
Als het dan nog niet bijdraait mag je ok nog altijd je hart luchten bij mij en andere op dit forum.. 
nu: 1.88m/ 82 kilo (nog steeds redelijk licht, ben licht gebouwd)
Ik fitness tegenwoordig. Krijg je onwijze honger van, je krijgt er spieren van en dat zorgt weer voor extra gewicht. En het is nog gezond ook~!
Stress heb ik genoeg, maar ik raak er nou niet bepaald gewicht door kwijt.
Je schrijft het zelf al:
"Door de stress verbrand je meer."
Dat betekent twee dingen:
-Voordat je zoveel stress hed, zat je (letterlijk ) beter in je vel.
Eet je nu te weinig? En moet je lichaam elke calorie, vezel, vitamine etc uitwringen om de benodigde voedingsstoffen binnen te krijgen?
-Als je meer verbrandt (zoals jij zegt, door stress, of doordat je druk bent) heb je dus ook meer energie nodig. Dus moet je meer eten.
Je wil dit mss allemaal niet horen. En toch zeg ik het je. Want toen het beter met je ging, was je aangekomen. Dat betekent imo dat je lichaam toen de vorm aan kon nemen die bij jou past. Nu gaat het minder goed met je, en moet je lichaam het ontzien. Je zorgt niet meer zo goed voor jezelf (wat betreft eten).
Wellicht wat kort door de bocht geformuleerd, maar ik meen het wel.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Moet wel zeggen dat het eeuwen duurde voordat ik die kilootjes eraan kreeg en ik had toen ook wel minder beweging hoor, ben sinds kort ook veel meer aan het fietsen dus misschien is dat ook wel een factor die meewerkt met het dunner worden.
vroeger liep ook iedereen te drammen dat ik te dun was...
nu weeg ik 64kg en ben 195.. ik weet niet maar das niet veel volgens mij..
ik heb eigenlijk altijd honger maar eet wel gewoon enz.. ik kan gewoon niet zwarder worden...
quote:dit herken ik echt...altijd gepest iedereen bezorg....zelfs keihard door de klas vroeg een lerares een keer...Eet je wel goed maaike? Heb je geen eetproblemen?
Op maandag 10 maart 2003 20:00 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ik heb het zelf , ben nogal mager ingesteld en merk zelf dat ik door de stress weer afgevallen ben , terwijl ik vorig jaar eindelijk blijer was dat ik was aangekomen .
Op zich een voordeel want ik kan ook weer oude kleding aan , maar een ding waar ik heel moe van word is dat veel mensen op mijn gewicht gaan letten en me daardoor ook weer onzekerheden aanpraten.
Ik ben zelf altijd als kind al dun geweest en was nogal druk dus verbrandde veel energie, maar juist doordat ik zo dun was werd ik gepest met dat ik anorexia zou hebben of mensen gingen het vragen aan me van jee wat ben je dun heb je anorexia.
Bij mij is gewicht eigenlijk een heikel punt , ik reageer al gauw geirriteerd als iemand over gewicht begint . Ik heb zelf ook geen weegschaal want ik wil eigenlijk niet eens mee bezigzijn hoeveel ik weeg . Ik wil wel weer proberen mijn verloren kilootjes aan te krijgen want ik zat daar toch lekkerder mee in mijn vel omdat mensen niet gingen vragen over mijn gewicht.
Herkennen meer mensen dit ??
Ik kon wel door de grond zakken....
Het is omgeslagen bij mij....omdat zoveel mensen zeiden dat mijn figuur niet goed was ben ik erg onzekker geworden....ik moest medicijnen gaan slikken tegen depressie en angst klachten hierdoor ben ik bijna 15 kilo aangekomen en woog op een gegeven moment zelfs 65...in mijn deeltijdgroep (therapie) had men het altijd over lijnen...en ik ben in amper 2 maanden tijd van 65 naar 50 gegaan en woog zelfs tijdje 47....ik weet dat ik dun ben en voel me niet dik....maar ik ben heel erg bang om weer 65 te wegen.
Maar goed ik ben gelukkig toch wat aangekomen en weer begonnen met snoepen
Maar ik krijg weer elke dag te horen of ik wel goed eet....en dat doet niet veel goed
Maar ik begrijp best dat een persson niet te dik en niet te dun wil zijn, maar dit moet geen obsessie worden. Geniet van jezelf en van je body.
De reacties van de buitenwereld zijn vaak ook zo irritant als je dun bent, vind ik. Of andere meiden doen moederlijk/bezorgd/betuttelend ('goh, je bent zo dun, eet je wel genoeg?'), of ze zitten me vals aan te kijken als ik trek heb in snoep of een zakje chips. In ieder geval heb ik er altijd al commentaar op gekregen. Direct of indirect.
Ik had liever een wat minder snelle verbranding gewild, maar dat is blijkbaar genetisch bepaald (mijn ouders komen ook niet aan, wat ze ook eten.).
quote:En daar gaat het om.
Op woensdag 12 maart 2003 18:57 schreef Manson het volgende:
En bovendien voel ik me prima zo.
Voor iemand anders je uiterlijk proberen te veranderen houdt niemand vol. Het gaat om jezelf.
|
|
