Ik moet gewoon even m'n hart luchten...
De afgelopen 2 en een half jaar waren voor mij tot zover de ergste uit m'n leven.
Depressie, tegenslagen, nog meer ellende, zelfmoordneigingen en het is zelfs zover gekomen dat ik een erg stomme poging heb ondernomen om er een eind aan te maken. Die was niet goed overwogen en ik was sterk onder invloed van alcohol... Maar dat maakt het niet minder erg.
Hoe dan ook. Ik weet niet precies hoe, maar ik ben er doorheen gekomen.
Zelf denk ik niet dat m'n (gebrekkige) therapie daar veel aan heeft bijgedragen. Er is ook niet veel veranderd aan m'n situatie.
Sterker nog, ik lijk wel met de dag negatiever te worden.
M'n moeder vertelde me laatst dat ik al zo was sinds kind af aan. Ik heb er toen ook al voor bij een psychiater gelopen en dat hielp wel.
Echter toen ik wat ouder werd kwam het toch weer terug.
En niet zo'n beetje ook... Alles leed er onder. Ik zag bijna nergens lol in en ergerde me rot aan alles en iedereen.
Nouja, dat was toen dus.
En eigenlijk nu nog steeds, en zelfs erger. Maar ik weet het goed te onderdrukken.
In feite gaat het helemaal niet goed. Ik loop voortdurend met een masker op.
Simpelweg omdat ik geen zin heb in al het gedoe dat er van komt. Therapie heb ik ook geen zin in, en gelukkig stinkt m'n psychologe er met open ogen in.
Iedereen doet dat. Ze denken allemaal dat het weer prima gaat. Helaas is niets minder waar.
In feite lijkt het met de dag slechter te gaan. Er is nooit sprake van echte verbetering geweest.
Het enige waar ik nog rust in vind is dat de dood maar een kleine stap is.
Zoals het er nu voor staat ben ik dan ook niet van plan nog veel langer door te gaan.
Zal vast heel stom klinken, en ik verwacht ook niet dat iemand er begrip voor heeft, maar ik ga het toch proberen te verwoorden.
Al sinds kind af aan zag ik veel dingen somber in, en had een gedachten patroon dat iemand van mijn leeftijd absoluut niet zou moeten hebben.
Heel erg zwaarmoedig.
M'n kijk op het leven is ook altijd erg afwijkend geweest. Er waren ook niet echt dingen die ik graag deed en had heel wisselde stemmingen.
Wist zelf vaak niet wat ik nou wilde.
Ik ben altijd bang geweest voor m'n toekomst. Faal angst, of zo.
Maar ik zie mezelf ook niet staan in deze maatschapij. De manier waarop mensen met elkaar omgaan, hun hele doen en laten, ik walg er van.
Met de meeste mensen kan ik dan ook geen lange relaties onderhouden vanwege mijn kromme denkwijze.
Nog even over mezelf in deze maatschapij. Doordat ik dus anders denk dan de meeste mensen kan ik me maar moeilijk staande houden.
Alledaagse dingen die ieder mens doet haat ik, verplichtingen, sociale verplichtingen en dat soort dingen.
Gewoon het leven als een totaal haat ik. Als ik een keus had zou ik nooit geboren willen worden.
Ik wil niet oud worden, een vriendin/vrouw krijgen, mezelf voortplanten en dan doodgaan. Het is allemaal zo zinloos.
Waarom zou ik moeite doen als ik uiteindelijk toch dood ga? Liever wanneer ik dat wil, zodat ik mezelf de rest van de ellende kan besparen.
Ik zal wel als laf worden bestempeld. Dat ben ik misschien ook wel.
Maar het is niet mijn keus om zo te zijn. Ik ben zo geboren en zal zo dood gaan.
Ik wil geen eens een gewoon leven leiden. De persoon die ik ben kan dat niet. Niet dat ik aan een of andere ziekte lijd of zo, ik ben gewoon niet blij met mezelf en m'n karakter.
Dit heb ik eigenlijk niemand zo verteld. Ben bang dat weinig mensen het zullen snappen, laat staan er begrip voor hebben.
God wat herken ik mezelf in jouw verhaal. Ik was precies hetzelfde tot een jaar geleden. Diverse zelfmoordpogingen. Al vanaf mijn 11de. Wisselende stemmingen. Soms meerdere keren op een dag. Diep en diep ongelukkig. Ouders die niet wisten wat ze met hun kind aanmoesten.
Gelukkig ben in naar de psych gegaan (na ook diverse hulpverleners voor de gek gehouden te hebben) en die heeft me medicatie voorgeschreven.
De diagnose is bipolaire-2 stoornis en ik ben nog steeds bezig om goed ingeregeld te worden op mijn medicatie. Maar het afgelopen jaar is het beste geweest van heel mijn leven.
Voor het eerst kon ik lachen. Echt lachen.
Het is nog een lange weg te gaan, maar ik ga hem vol goede moed.
[Dit bericht is gewijzigd door Efexor op 09-03-2003 01:22]
Wat gebeurd is is gebeurd, daar verander je met geen 100000 jaar therapie meer wat aan, realiseer je dat eens!
Je leeft in een land dat je alle mogelijkheden biedt, maak daar gewoon eens gebruik van inplaats van te verzinken in zelfmedelijden.
Het is aan jou om wat van je leven te maken, als je hierbij steun nodig hebt, open een topic, vertel het je vrienden!!
Denk je dit niet aan te kunnen, ga reizen, dan kun je zien wat jij hebt.
quote:Je hoeft geen andere mensen blij te maken, er is nix mis met egoisme, zorg dat jezelf gelukkig bent, dan komt de rest vanzelf.
Op zondag 9 maart 2003 01:22 schreef Stonehead het volgende:
Wat een negativiteit allemaal... Weet je wel zeker dat je jezelf niet blind maakt voor alle mooie dingen? Doe je er wel eens moeite voor om te beseffen hoe je andere mensen blij kunt maken? Leven is geven en nemen; je moet nu weliswaar eerst die spiraal naar beneden uit, maar er wacht een hoop moois als je doorzet om er toch iets goeds van te maken.
quote:Leg dat eens uit? Misschien komen onze goedbedoelde pogingen om je te helpen anders ook wel verkeerd over.
De manier waarop mensen met elkaar omgaan, hun hele doel en laten, ik walg ervan.
De meeste kwamen dus op het zelfde neer. Mensen denken er zo makkelijk over.
Een psychiater of psycholoog of een medicijn maakt je geen ander mens. Of misschien ook wel, op een manier. Maar dat mens wil ik niet zijn.
Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, zovaak heb ik dat al geprobeerd maar op welke manier ik het ook doe het lukt me nooit om het onder woorden te brengen.
Kortweg zeggen ik wil niet leven wekt inderdaad geen sympathie, maar het zit iets ingewikkelder.
Wat betreft de 'mogelijkheden' die dit land biedt, die kunnen me gestolen worden. Het is de wereld in zn geheel die me dwars zit.
Daar kan niets of niemand iets aan veranderen.
Er zijn stomweg geen woorden om het goed te vertellen. *zucht*
quote:Klopt. Maar het is verdomde lastig een 'zin van het leven' te definieren. Ik persoonlijk haal er de grootste voldoening uit als ik iemand echt kan helpen, maar dat is moeilijk en voor iedereen anders. Ik kan hooguit hopen dat het je op een nieuw idee zet.
Op zondag 9 maart 2003 01:24 schreef lawsuit het volgende:Er is nix mis met egoisme, zorg dat jezelf gelukkig bent, dan komt de rest vanzelf.
edit: Vanmorgen nog een verhaal op een weblog gezet over wat ik vind van 'mensen helpen', maar dat is duidelijk veel te positief in dit topic.. 
[Dit bericht is gewijzigd door Stonehead op 09-03-2003 01:35]
quote:Nouja het zijn niet zozeer mensen uit m'n directe omgeving. Meer een totaal beeld van de wereld zoals die er nu uitziet.
Op zondag 9 maart 2003 01:26 schreef Stonehead het volgende:[..]
Leg dat eens uit? Misschien komen onze goedbedoelde pogingen om je te helpen anders ook wel verkeerd over.
Alle negatieve dingen... Al het positieve verbleekt er bij.
Wat is er eigenlijk nog positief?
Met vrienden een biertje drinken op een terras? Liefde? Een goede baan?
Het zijn dingen die me niets doen. Liefde is een verhaal apart. Daar snap ik echt niets van.
Wat is liefde eigenlijk? Bestaat zo iets nog?
quote:Zoals ik al zei, het is aan JOU om wat van je leven te maken, als de hele wereld je dwarszit, ga in de politiek en probeer wat te veranderen, dat is wat ik bedoelde met de onbeperkte mogelijkheden die je hier hebt.
Op zondag 9 maart 2003 01:29 schreef nog-een-kloon het volgende:
Ik heb hier in het verleden ook 'wel eens' gepost en kan de reacties bijna dromen.
De meeste kwamen dus op het zelfde neer. Mensen denken er zo makkelijk over.
Een psychiater of psycholoog of een medicijn maakt je geen ander mens. Of misschien ook wel, op een manier. Maar dat mens wil ik niet zijn.Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, zovaak heb ik dat al geprobeerd maar op welke manier ik het ook doe het lukt me nooit om het onder woorden te brengen.
Kortweg zeggen ik wil niet leven wekt inderdaad geen sympathie, maar het zit iets ingewikkelder.Wat betreft de 'mogelijkheden' die dit land biedt, die kunnen me gestolen worden. Het is de wereld in zn geheel die me dwars zit.
Daar kan niets of niemand iets aan veranderen.
Er zijn stomweg geen woorden om het goed te vertellen. *zucht*
Je kan wel simpel stellen "het bevalt me niet", maar dan moet je ook de stap durven zetten om alles wat je niet bevalt te durven veranderen.
Leven is alleen leuk als je een doel hebt, probeer voor jezelf te bepalen wat jouw doel zou moeten zijn, en richt je leven vervolgens zo in dat je kan pogen je doel te bereiken.
Onthoud, nix is perfect, en zeker de mens niet, maar als je zelf niet poogt, wie doet het dan?
Ik snap nog steeds niet precies wat je bedoelt, je zegt alleen dat je het niet kan opschrijven. Stom voorbeeld: als je naar de supermarkt fietst, je remt voor iemand die een zebrapad oversteekt en je krijgt een hartelijke glimlach terug, voel jij dan niets? Het is natuurlijk bepaald geen wereldwonder, maar ik vraag me af of je uberhaupt nog wil genieten. Je stelt het erg zwartgallig allemaal...
quote:Liefde bestaat ja, bij liefde komen hormonen vrij die hetzelfde effect hebben als bepaalde drugs (euforie) zonder de bijwerkingen.
Op zondag 9 maart 2003 01:35 schreef nog-een-kloon het volgende:[..]
Nouja het zijn niet zozeer mensen uit m'n directe omgeving. Meer een totaal beeld van de wereld zoals die er nu uitziet.
Alle negatieve dingen... Al het positieve verbleekt er bij.
Wat is er eigenlijk nog positief?
Met vrienden een biertje drinken op een terras? Liefde? Een goede baan?
Het zijn dingen die me niets doen. Liefde is een verhaal apart. Daar snap ik echt niets van.
Wat is liefde eigenlijk? Bestaat zo iets nog?
Maar liefde is geen levensdoel, het doel is je dromen verwezenlijken, en als dat niet gaat er zo dicht mogelijk tegenaan zitten.
quote:Ik weet niet wat genieten is.
Op zondag 9 maart 2003 01:40 schreef Stonehead het volgende:
Liefde overkomt je. Of je bent er zo aan gewend dat je opeens heel erg in de put zit als het wegvalt, bijvoorbeeld als een van je ouders overlijdt.
Ik snap nog steeds niet precies wat je bedoelt, je zegt alleen dat je het niet kan opschrijven. Stom voorbeeld: als je naar de supermarkt fietst, je remt voor iemand die een zebrapad oversteekt en je krijgt een hartelijke glimlach terug, voel jij dan niets? Het is natuurlijk bepaald geen wereldwonder, maar ik vraag me af of je uberhaupt nog wil genieten. Je stelt het erg zwartgallig allemaal...
Voor zover ik me kan herinneren heb ik nooit veel lol gehad in m'n leven.
En dat voorbeeld van jou is erg afhankelijk van m'n stemming.
Meestal ben ik wel vrolijk voor de buitenwereld, maar van binnen is er niets.
Belangrijkste is toch vooral dingen blijven doen, heel gewone dagelijkse dingen waar je misschien tegenop ziet of onnozel vindt maar die je wel met beide voeten in de realiteit planten en ervoor zorgen dat je niet teveel gaat navelstaren en op jezelf teruggeworpen wordt. Ga regelmatig boodschappen doen, zoek een leuke baan waar je een beetje je ei in kwijt kan (zijn een heleboel instanties die je hierbij goed kunnen helpen), ga een keer sporten (elke week een uurtje baantjes zwemmen ofzo) en denk vooral niet teveel na over allerlei dingen waar je geen enkele invloed op hebt. Probeer alle negatieve elementen in je leven (rotwerk, rotvrienden, rotfamilie, etc) buiten de deur te houden en bouw aan je eigen toekomst zoals je het zelf ziet.
je hoeft niet je verstand op nul te zetten maar van teveel nadenken ga je in cirkeltjes draaien en maak je jezelf helemaal gek. Accepteer het leven zoals het is en accepteer vooral jezelf.
Doe in elk geval 'iets' en blijf niet steken in een hopeloze situatie. Omdat je ooit eens die keuze hebt gemaakt betekent niet dat je geen andere keuze kan maken. Kies voor jezelf.
quote:Liefde overkomt je inderdaad, maar het verlaat je soms ook weer net zo hard.
Op zondag 9 maart 2003 01:41 schreef lawsuit het volgende:[..]
Liefde bestaat ja, bij liefde komen hormonen vrij die hetzelfde effect hebben als bepaalde drugs (euforie) zonder de bijwerkingen.
Maar liefde is geen levensdoel, het doel is je dromen verwezenlijken, en als dat niet gaat er zo dicht mogelijk tegenaan zitten.
Daarom vraag ik mezelf af wat liefde nou nog inhoudt. Zijn mensen nou zo onverschillig dat ze na 30 jaar ineens voor een ander vallen(m'n moeder, ouders zijn onlangs gescheiden)?
Dat snap ik dus niet... Maar dat is slechts een van de vele dingen des levens die ik niet begrijp.
alleen hij trekt het allemaal nog wat extremer
ik blijf mezelf maar voor ogen houden dat het in de toekomst allemaal veeeeeeeeel beter gaat worden alhoewel ik bijna weet dat dit niet gaat gebeuren
terwijl ik in mn jeugd juist het tegenovergestelde was, kon overal van genieten........nu nergens meer van
verder heb ik wel mn hele leven ook het gevoel al dat ik de wereld anders zie dan mensen om mij heen
de laatste tijd zie ik t niet zitten bv met mn toekomst als ik een vaste baan ga krijgen (binnenkort klaar met mn studie)
ik loop nu stage en dan zie ik alle collega's zoiets uitstralen van 'werken, eten, slapen, en weer werken'
verder gewoon geen leven meer
zo ga ik er dan over denken van 'waar slaat het in op, wat heb je dan nog aan je leven' terwijl vrienden om me heen daar geen problemen mee hebben.....maken rustig hun studie af en gaan 'lekker' 40 uur per week op een kantoortje zitten
en maandagmorgen al zitten af te tellen hoelang het nog duurt eer het weer weekend is 
maargoed dit is maar een vb, maar zo heb ik over zoveel zo'n vage gedachten waar anderen dus echt niet opkomen, maar daardoor ga je wel negatief in het leven staan
quote:Dat gat van binnen herken ik ja, ik heb het jaren gevuld met drugs totdat ik begreep dat het geen oplossing was, maar zinloze vulling.
Op zondag 9 maart 2003 01:42 schreef nog-een-kloon het volgende:[..]
Ik weet niet wat genieten is.
Voor zover ik me kan herinneren heb ik nooit veel lol gehad in m'n leven.
En dat voorbeeld van jou is erg afhankelijk van m'n stemming.
Meestal ben ik wel vrolijk voor de buitenwereld, maar van binnen is er niets.
Ik ben daarna vrijwilligerswerk gaan doen en heb zo langzaam een doel geformuleerd.
Jij bent echt niet uniek met je gevoel hoor, er zijn miljoenen mensen met dezelfde gedachtn, het enige nutige wat hierover te zeggen valt heb ik al gezegd.
Stop met kijken wat je niet hebt, kijk naar wat je wel hebt, ga doen wat jij wilt rn probeer een doel te formuleren, dit doel hoeft niet haalbaar te zijn, maar iets wat jij absoluut wil.
quote:Je gevoelens lijken, zo op het eerste gezicht, dubbel. Aan de ene kant zeg je: ik ben wie ik ben, ik wil niet anders, maar aan de andere kant ben je niet blij met jezelf en je karakter. Daaruit zou je op kunnen maken dat je toch eigenlijk best anders zou willen, plus het feit dat je je welzijn (en jezelf) belangrijk genoeg vond om een topic te openen. Als het je ECHT he-le-maal nix kon schelen deed je dat niet. Dat is toch een eerste stap waaruit blijkt dat je je "destiny" wel degelijk aantrekt.
Op zondag 9 maart 2003 01:14 schreef nog-een-kloon het volgende:Ik wil geen eens een gewoon leven leiden. De persoon die ik ben kan dat niet. Niet dat ik aan een of andere ziekte lijd of zo, ik ben gewoon niet blij met mezelf en m'n karakter.
Je zegt dat je nergens geen zin (meer) in hebt en het leven per definitie zinloos is. Het leven kan onmogelijk GEEN zin hebben.
het klinkt dubbel, maar "jouw zin van het leven...is dat het leven geen zin heeft." Als het dan TOCH per se zin moet hebben kun je er toch net zo goed een andere draai aan geven, het kost immers nix. Slechter kan het niet worden, dus wat let je?
Telkens opnieuw komt je wens om dood te zijn terug, maar toch zijn er elke keer dingen die je tegenhouden. Je maalt net zolang door tot je uiteindelijk tot de conclusie komt dat het geen optie is. Het is elke keer hetzelfde circeltje, toch? "Gooi" die doodswens overboord, dan hoef je niet telkens op hetzelfde punt uit te komen.
Het is niet makkelijk om te veranderen, maar een eerste stap is om te proberen tegen een aantal zaken anders aan te kijken.
Ik hoop iig voor jou dat er toch een ommekeer komt.
De keuzes die je in het leven maakt bestaan voor de helft uit kansen. Omdat die keuzes voor een ander verkeerd uitpakken of omdat iemand anders kansen niet durft te grijpen betekent niet dat dit ook voor jou zo moet gelden. Je bent een uniek individu, laat je geluk niet teveel afhangen van anderen.
Ik had eerst ook verkeerde medicijnen die niet goed werkte voor mij. Maar nu met betere medicijnen weet ik dat de zon weer schijnt. Kan ik er weer van genieten. (vroeger nooit. ook al scheen de zon, het bleef werkelijk grijs en grauw omdat mijn ogen het zo zagen)
Ik kan nu weer genieten van mijn honden.
Maar je zal er zelf wat voor moeten doen. en niet opgeven voordat je begonnen bent. Ik heb ondertussen de mooie dingen van het leven weer ontdekt. Wedden dat jij dat ook kan.
quote:wat ik iniedergeval van mezelf weet is dat je niks berijkt met teveel ergens over nadenken, uiteindelijk kom ik er toch niet uit en beschouw ik het als negatief.
Op zondag 9 maart 2003 01:44 schreef OK_DAN het volgende:
.je hoeft niet je verstand op nul te zetten maar van teveel nadenken ga je in cirkeltjes draaien en maak je jezelf helemaal gek. Accepteer het leven zoals het is en accepteer vooral jezelf.
Doe in elk geval 'iets' en blijf niet steken in een hopeloze situatie. Omdat je ooit eens die keuze hebt gemaakt betekent niet dat je geen andere keuze kan maken. Kies voor jezelf.
De laatste tijd heb ik geleerd dat je gewoon niet teveel overal over na moet denken, op die manier wordt alles wat je niet goed kan verklaren negatief.
en wat de samenleving betreft, ik bedoel een ideale wereld zal het nooit worden, en dat zou me eigenlijk niet eens leuk lijken, dat alles perfect verliep. zonder kwaad is er geen goed? 
ach ja dat is mijn filosofie
hoe oud ben je trouwens?
quote:hoeveel uur zit er in een week dan? 40? nee toch?
Op zondag 9 maart 2003 01:50 schreef Bolderbast het volgende:
hmmm volgens mij denk ik er in bepaalde mate hetzelfde over als de topicstarteralleen hij trekt het allemaal nog wat extremer
ik blijf mezelf maar voor ogen houden dat het in de toekomst allemaal veeeeeeeeel beter gaat worden alhoewel ik bijna weet dat dit niet gaat gebeurenterwijl ik in mn jeugd juist het tegenovergestelde was, kon overal van genieten........nu nergens meer van
verder heb ik wel mn hele leven ook het gevoel al dat ik de wereld anders zie dan mensen om mij heende laatste tijd zie ik t niet zitten bv met mn toekomst als ik een vaste baan ga krijgen (binnenkort klaar met mn studie)
ik loop nu stage en dan zie ik alle collega's zoiets uitstralen van 'werken, eten, slapen, en weer werken'
verder gewoon geen leven meerzo ga ik er dan over denken van 'waar slaat het in op, wat heb je dan nog aan je leven' terwijl vrienden om me heen daar geen problemen mee hebben.....maken rustig hun studie af en gaan 'lekker' 40 uur per week op een kantoortje zitten
en maandagmorgen al zitten af te tellen hoelang het nog duurt eer het weer weekend ismaargoed dit is maar een vb, maar zo heb ik over zoveel zo'n vage gedachten waar anderen dus echt niet opkomen, maar daardoor ga je wel negatief in het leven staan
Je werkt om het geld te hebben zodat je kan doen wat je leuk vindt.
Werk is een middel, plezier is het doel.
quote:Dat van de hele wereld kan me gestolen worden daar kan ik wel wat mee...ik zeg zelf, wanneer het eens ter sprake komt bij mensen waar ik me fijn bij voel, altijd dat het negatieve beeld wat ik heb van de wereld in zijn geheel altijd in mijn achterhoofd zit. Dat betekend dus dat ik bij alles wat ik doe, denk of zeg mezelf bewust ben van de nonsense van het leven.
Op zondag 9 maart 2003 01:29 schreef nog-een-kloon het volgende:
Wat betreft de 'mogelijkheden' die dit land biedt, die kunnen me gestolen worden. Het is de wereld in zn geheel die me dwars zit.
Daar kan niets of niemand iets aan veranderen.
Er zijn stomweg geen woorden om het goed te vertellen. *zucht*
Heel soms maakt mij dat ook zwaarmoedig...maar daar sta ik dan simpelweg niet bij stil. Het enige advies wat ik je kan geven is om bij JEZELF ten rade te gaan hoe je die negatieve invloed van je eigen gedachten kunt kwijtraken of negeren...ik doe dat door mezelf af te leiden van mijn bewuste/onbewuste gedachten.
Bij mij werkt het dan altijd goed om te gaan "sporten" wat zoveel betekend als mezelf helemaal afmatten. Dan heb ik namelijk geen tijd om na te denken over die shit die je toch alleen verder de diepte in trekt.
Maar ik ben over het algemeen alleen maar een beetje boos, wat ik wel fijn en realistisch vind. Jij zit er een stuk dieper in...en dat kun je alleen zelf oplossen.
Je weet al hoe je zelf in elkaar zit, nu moet je alleen uitvogelen hoe je dat proces kunt stoppen/omkeren/negeren of wat voor jou ook maar zou kunnen werken.
Anywayz, suc6
Je bent niet laf; je bent juist op zoek naar motivatie. Ik wil niet als een enge Ratelband klinken, maar dat vind ik eigenlijk al erg goed.
Maargoed, even slapen.
Het schijnt toch onmogelijk te zijn om dit gevoel onder woorden te brengen, dus waarom zou ik het nog proberen.
In het verleden eindigde het in eindeloze disussies die ik altijd verloor, of het topic werd dicht gegooid omdat er nog 10 andere topics van me open stonden.
Toch bedankt voor het reageren.
quote:Dat het leven onzin is is juist datgene wat het leukt maakt, dat maakt alles onvoorspelbaar en onvoorstelbaar.
Op zondag 9 maart 2003 01:56 schreef superbossy het volgende:[..]
Dat van de hele wereld kan me gestolen worden daar kan ik wel wat mee...ik zeg zelf, wanneer het eens ter sprake komt bij mensen waar ik me fijn bij voel, altijd dat het negatieve beeld wat ik heb van de wereld in zijn geheel altijd in mijn achterhoofd zit. Dat betekend dus dat ik bij alles wat ik doe, denk of zeg mezelf bewust ben van de nonsense van het leven.
Heel soms maakt mij dat ook zwaarmoedig...maar daar sta ik dan simpelweg niet bij stil. Het enige advies wat ik je kan geven is om bij JEZELF ten rade te gaan hoe je die negatieve invloed van je eigen gedachten kunt kwijtraken of negeren...ik doe dat door mezelf af te leiden van mijn bewuste/onbewuste gedachten.
Bij mij werkt het dan altijd goed om te gaan "sporten" wat zoveel betekend als mezelf helemaal afmatten. Dan heb ik namelijk geen tijd om na te denken over die shit die je toch alleen verder de diepte in trekt.
Maar ik ben over het algemeen alleen maar een beetje boos, wat ik wel fijn en realistisch vind. Jij zit er een stuk dieper in...en dat kun je alleen zelf oplossen.
Je weet al hoe je zelf in elkaar zit, nu moet je alleen uitvogelen hoe je dat proces kunt stoppen/omkeren/negeren of wat voor jou ook maar zou kunnen werken.
Anywayz, suc6
Je hele dag kan bv geweldig zijn omdat het begint met iemand die voor je stopt als je weg oversteekt.
Onzin is heerlijk, het leven is heerlijk, je moet nix serieus nemen, dat is het leven zelf ook niet.
Het enige waar je waarde aan moet geven zijn de mensen waar je om geeft, dat is wel serieus, de rest niet.
Al het andere is een middel, geen doel.
Voor nu, welterusten.
quote:Als je de behoefte hebt om verder te praten, mijn e-mail add staat in mijn profiel, probeer het eens zou ik zeggen.
Op zondag 9 maart 2003 01:59 schreef nog-een-kloon het volgende:
Ik denk dat ik maar weer stop. Zometeen verval ik weer in m'n oude post gedrag. Daar wordt niemand vrolijk van, en ik zelf ook niet.
Het schijnt toch onmogelijk te zijn om dit gevoel onder woorden te brengen, dus waarom zou ik het nog proberen.
In het verleden eindigde het in eindeloze disussies die ik altijd verloor, of het topic werd dicht gegooid omdat er nog 10 andere topics van me open stonden.
Toch bedankt voor het reageren.
Ik denk dat je vooral moet begrijpen dat jij de baas bent over je eigen lot en je eigen leven in een bepaalde richting kan sturen. Soms moet je dingen ook gewoon uitproberen om erachter te komen of je ze leuk vindt. Maar als je altijd maar op je kamer zit en bij voorbaat al alles afzeikt kom je er nooit achter wat nu eigenlijk bij je past. Ga gewoon een beetje op onderzoek uit, kijk wat anderen leuk vinden en probeer eens wat. Als het je niet bevalt kap je er gewoon mee en ga je naar het volgende. Het leven is wat mij betreft meer een ontdekkingsreis dan een pakketje dat kant en klaar bij je voordeur wordt afgeleverd als je een bepaald aantal punten (school, werk, relatie, kinderen) hebt gescoord.
Besef echter wel dat je niks kan forceren, dus je moet ook niet met een big smile gaan rondlopen als je helemaal depri bent. Dan speel je poppenkast en dat vreet alleen maar meer energie. Als je niet happy bent gewoon eerlijk tegen jezelf zijn en ervoor kiezen om wel happy te worden. Happy met jezelf en je plaats in de wereld en niet met hoe anderen je eventueel zien.
Dat is het voordeel, je kan gewoon schijt blijven houden aan hoe anderen over je denken. Als je maar wel respect toont voor de keuzes die een ander maakt zolang ze jou niet schaden.
[Dit bericht is gewijzigd door OK_DAN op 09-03-2003 02:07]
Vraag me niet hoe ik dat voor elkaar heb gekregen.
En ja, m'n masker gaat weer op als ik morgen uit m'n bed kom.
Dat is de enige manier waarop ik de dag nog enigzins normaal doorkom.
De hele dag met de ziel onder m'n arm lopen is ook niks en het schrikt mensen alleen maar af. Al krijg ik dat evengoed wel voor elkaar.
quote:ik weet wel wat genieten is.....en dat is het erge want nu kan ik t niet meer.......
Op zondag 9 maart 2003 01:42 schreef nog-een-kloon het volgende:[..]
Ik weet niet wat genieten is.
Voor zover ik me kan herinneren heb ik nooit veel lol gehad in m'n leven.
En dat voorbeeld van jou is erg afhankelijk van m'n stemming.
Meestal ben ik wel vrolijk voor de buitenwereld, maar van binnen is er niets.
tot mn 16e/17e heb ik echt superlol gehad in het leven maar toen begon het minder te worden
gezeiks op school heeft hier ten 1e voor gezorgd.......daarna geen studie weten, en van ellende een verkeerde studie pakken en daar niet mee kappen (ben daar wel binnenkort klaar mee) denk dat dit bij mij de basis is dat ik het somber ging inzien met het leven en de doelloosheid inzag (omdat ik mezelf geen doel kan vinden, en de richting die ik nu uitga bevalt me dus niet)
verder herken ik me ook in dingen zoals jij zegt die anderen vanzelfsprekend vinden, maar die ik niet snap
en altijd maar bang zijn voor de toekomst heb ik ook, (omdat ik totaal niet zie zitten de richting die ik nu dus uitga) dit heb ik ook pas vanaf dat ik studeer, daarvoor hoefde je je nooit te bekommeren om je toekomst, die werd vanzelf zeg maar door de school uitgestippeld..........
denk dat onze 'problemen' dus een beetje samenvallen
alleen het is nogal moeilijk onder woorden te brengen
quote:oh oh ik voel een depressie aankomen bij mezelf
Op zondag 9 maart 2003 02:08 schreef Bolderbast het volgende:[..]
ik weet wel wat genieten is.....en dat is het erge want nu kan ik t niet meer.......
tot mn 16e/17e heb ik echt superlol gehad in het leven maar toen begon het minder te worden
gezeiks op school heeft hier ten 1e voor gezorgd.......daarna geen studie weten, en van ellende een verkeerde studie pakken en daar niet mee kappen (ben daar wel binnenkort klaar mee) denk dat dit bij mij de basis is dat ik het somber ging inzien met het leven en de doelloosheid inzag (omdat ik mezelf geen doel kan vinden, en de richting die ik nu uitga bevalt me dus niet)
verder herken ik me ook in dingen zoals jij zegt die anderen vanzelfsprekend vinden, maar die ik niet snap
en altijd maar bang zijn voor de toekomst heb ik ook, (omdat ik totaal niet zie zitten de richting die ik nu dus uitga) dit heb ik ook pas vanaf dat ik studeer, daarvoor hoefde je je nooit te bekommeren om je toekomst, die werd vanzelf zeg maar door de school uitgestippeld..........denk dat onze 'problemen' dus een beetje samenvallen
alleen het is nogal moeilijk onder woorden te brengen
ik heb nog geen idee watvoor kant ik op wil met studie, maar van mn moeder moet ik een studie kiezen.
Zelf wou ik graag eerst een jaar werken maar het wordt me geadviseerd om een opleiding te kiezen 
btw watvoor opleiding doen je?
quote:jouw probleem is helemaal niet moeilijk onder woorden te brengen, het woord is ongelukkig.
Op zondag 9 maart 2003 02:08 schreef Bolderbast het volgende:[..]
ik weet wel wat genieten is.....en dat is het erge want nu kan ik t niet meer.......
tot mn 16e/17e heb ik echt superlol gehad in het leven maar toen begon het minder te worden
gezeiks op school heeft hier ten 1e voor gezorgd.......daarna geen studie weten, en van ellende een verkeerde studie pakken en daar niet mee kappen (ben daar wel binnenkort klaar mee) denk dat dit bij mij de basis is dat ik het somber ging inzien met het leven en de doelloosheid inzag (omdat ik mezelf geen doel kan vinden, en de richting die ik nu uitga bevalt me dus niet)
verder herken ik me ook in dingen zoals jij zegt die anderen vanzelfsprekend vinden, maar die ik niet snap
en altijd maar bang zijn voor de toekomst heb ik ook, (omdat ik totaal niet zie zitten de richting die ik nu dus uitga) dit heb ik ook pas vanaf dat ik studeer, daarvoor hoefde je je nooit te bekommeren om je toekomst, die werd vanzelf zeg maar door de school uitgestippeld..........denk dat onze 'problemen' dus een beetje samenvallen
alleen het is nogal moeilijk onder woorden te brengen
Hou eens op met je studie/baan aan je geluk op te hangen, kan je er geld mee verdienen?
Zo ja, das dus ok.
Werken is namelijk bedoeld om geld te verdienen, niet om gelukkig van te worden, werk is behalve voor workaholics namelijk geen doel, het is een middel.
Heb je leuk werk? Mooi, das meegenomen, zoniet, pech dan, van het geld wat je verdient kan je namelijk wel leuke dingen doen.
Als ik toch moet leven kan ik m'n tijd wel beter besteden.
Heb een leuke baan, goede werkomstandigheden en met het salaris red ik me (nog) aardig.
Nee, niet alles zit tegen. Het had nog veeeeeeeeeeeeeeeeeeel slechter gekunt.
Ik klaag teveel. Ben niet snel tevreden. Ik zou ook wel willen dat het anders was maar alledaagse dingen interesseren me gewoon niet.
Ik geef niet zo veel om relaties. Zie verder per dag wel wat ik doe.
Eigenlijk zijn er een paar dingen die ik ontzettend graag zou willen doen, maar die zijn op deze manier onbereikbaar.
Ik heb geen motivatie om een studie op te pakken. En al zou ik dat hebben, ik weet niet wat ik zou willen doen. Komt weer dat "niets interesseert me" verhaal naar voren.
Geen studie is geen diploma's is geen goed betaalde baan is pech.
Buiten die dingen is er niet gek veel om voor te leven. Geen bepaald doel of zo. Zou niet weten wat ik met m'n leven moet doen.
[edit]
Waar ik eigenlijk op doelde is dat ik geen huisje boompje beestje leventje wil leiden. Dat lijkt me nou zo zinloos.
Je moet werken om in leven te blijven. Je doet met dat geld ook leuke dingen, gaat als het ff kan elk jaar op vakantie. En bingo we hebben een doornsee leven.
Herhaal dat een jaar of 70, misschien 80 als je pech hebt. En dan ben je dood.
Er even van uitgaande dat er dan niets meer is, geen bewustzijn. Je hebt geen herinneringen aan je leven meer. Niets om op terug te kijken.
Is alles dan niet gewoon voor niets geweest? De tijd die je in je werk hebt gestopt is in mijn ogen verloren tijd. Maar je moet wel.
Dat vind ik maar niks.
Ja, dat ligt aan mij. Het is de normaalste zaak van de wereld, maar IK met m'n kromme brein kan me er niet in vinden.
En dat is denk ik m'n grootste probleem. Het niet accepteren van het leven zoals dat is.
Ik vind eigenlijk dat ik het recht heb om dat niet te accepteren. Het is tenslotte mijn leven.
Maar goed, ik heb nog geen concrete plannen om er een eind aan te maken. Het is alleen fijn om te weten dat het een kleine moeite is, als de nood maar hoog genoeg is.
Tot die tijd ploeter ik wel door en hoop ik toch nog die paar dingen te kunnen doen. En wie weet heb ik over een tijd wel een heel andere kijk op het leven, maar dat zie ik dan wel.
[Dit bericht is gewijzigd door nog-een-kloon op 09-03-2003 02:31]
quote:oooooh op die manier
Op zondag 9 maart 2003 02:17 schreef nog-een-kloon het volgende:
Ik doe geen studie, wel geprobeerd maar het leek me nogal zinloos gezien het feit dat ik uiteindelijk toch dood ga.
Als ik toch moet leven kan ik m'n tijd wel beter besteden.
Heb een leuke baan, goede werkomstandigheden en met het salaris red ik me (nog) aardig.
Nee, niet alles zit tegen. Het had nog veeeeeeeeeeeeeeeeeeel slechter gekunt.
Ik klaag teveel. Ben niet snel tevreden. Ik zou ook wel willen dat het anders was maar alledaagse dingen interesseren me gewoon niet.
Ik geef niet zo veel om relaties. Zie verder per dag wel wat ik doe.
Eigenlijk zijn er een paar dingen die ik ontzettend graag zou willen doen, maar die zijn op deze manier onbereikbaar.
Ik heb geen motivatie om een studie op te pakken. En al zou ik dat hebben, ik weet niet wat ik zou willen doen. Komt weer dat "niets interesseert me" verhaal naar voren.
Geen studie is geen diploma's is geen goed betaalde baan is pech.
Buiten die dingen is er niet gek veel om voor te leven. Geen bepaald doel of zo. Zou niet weten wat ik met m'n leven moet doen.
tegenwoordig zie ik ontzettend veel jongeren die geen echt doel hebben in hun leven, ze vinden niks echt leuk en hebben niks om voor te leven of een boeiende toekomst.. denken ze
bij de meeste jongeren zijn dit vooroordelen, zoals dat ze bepaalde dingen niet leuk vinden terwijl ze die niet eens uit hebben geprobeert
misschien is dit bij jou niet het geval, maar ik zelf ben er wel achter gekomen dat ik teveel vooroordelen had (onbewust natuurlijk, anders wist ik het al )
ik ging dingen uitproberen waar ik eigenlijk het idee van had dat ze ontzettend stom waren, achteraf viel dat best mee (vreemde cursussen gevolgd dans-lessen gedaan , was nog best leuk achteraf
ach ja..
quote:Dat is juist jouw probleem, je weet niet wat je met je leven moet doen.
Op zondag 9 maart 2003 02:17 schreef nog-een-kloon het volgende:
Ik doe geen studie, wel geprobeerd maar het leek me nogal zinloos gezien het feit dat ik uiteindelijk toch dood ga.
Als ik toch moet leven kan ik m'n tijd wel beter besteden.
Heb een leuke baan, goede werkomstandigheden en met het salaris red ik me (nog) aardig.
Nee, niet alles zit tegen. Het had nog veeeeeeeeeeeeeeeeeeel slechter gekunt.
Ik klaag teveel. Ben niet snel tevreden. Ik zou ook wel willen dat het anders was maar alledaagse dingen interesseren me gewoon niet.
Ik geef niet zo veel om relaties. Zie verder per dag wel wat ik doe.
Eigenlijk zijn er een paar dingen die ik ontzettend graag zou willen doen, maar die zijn op deze manier onbereikbaar.
Ik heb geen motivatie om een studie op te pakken. En al zou ik dat hebben, ik weet niet wat ik zou willen doen. Komt weer dat "niets interesseert me" verhaal naar voren.
Geen studie is geen diploma's is geen goed betaalde baan is pech.
Buiten die dingen is er niet gek veel om voor te leven. Geen bepaald doel of zo. Zou niet weten wat ik met m'n leven moet doen.
Maar je hoeft niks met je leven te doen, nix is verplicht, je kan doen wat anderen willen, je kan doen wat jezelf wil, het is helemaal up to you!
Ik denk weleens dat dit juist het grootste probleem is in onze maatschappij, dat je nix moet.
Dat je teveel vrijheid hebt, en dat sommige mensen niet weten wat ze daar mee aan moeten en daardoor diep ongelukkig zijn.
Maar zelfs voor deze mensen is er een oplossing, namelijk het leger, Als je het echt niet meer weet, ga in het leger, zij zorgen voor een doel!
En je wordt er zelfstandig van, je kan opleidingen doen, en over je toekomst denken zonder haast te maken.
quote:Kom op zeg. Een biertje drinken op een terras, mensen ontmoeten, lekker op vakantie...
Op zondag 9 maart 2003 02:17 schreef nog-een-kloon het volgende:
Buiten die dingen is er niet gek veel om voor te leven. Geen bepaald doel of zo. Zou niet weten wat ik met m'n leven moet doen.
Misschien verwacht je teveel van het leven, of denk je dat mensen veel van je verwachten. Het leven heeft geen doel, je moet er zelf invulling aan geven. Dus, doe wat je zelf leuk vindt, en geniet van elke dag.
Door zo te miepen praat je jezelf ook een depressie aan.
quote:wat die studie betreft: doe nu HBO informatica: de 2 jarige variant vandaar dat ik niet eerder gestopt ben......dus daar heb ik nu wel zelf voor gekozen om toch ff door te zetten en dat papiertje te halen.......daarna weet ik dus niet wat er gaat gebeuren....vast werk wil ik nog niet, maar studeren weet ik ook niet.....of ik moet een leuke studie vinden (die toch niet bestaat voor mij)
Op zondag 9 maart 2003 02:11 schreef SlickerThanAverage het volgende:[..]
oh oh ik voel een depressie aankomen bij mezelf
ik heb nog geen idee watvoor kant ik op wil met studie, maar van mn moeder moet ik een studie kiezen.
Zelf wou ik graag eerst een jaar werken maar het wordt me geadviseerd om een opleiding te kiezen
btw watvoor opleiding doen je?
ik heb btw ook heel lang gedacht om eerst een jaartje te gaan werken wat me ook werd afgeraden.........wat ook niet uitmaakt want na dat jaartje werken had ik nog steeds geen studie geweten EN extra dikke tegenzin gehad om te studeren
dat van dat masker opzetten herken ik ook wel btw.....maar das eigenlijk weer een ander verhaal
quote:Zo zie je maar, de dienstplicht was zo slecht nog niet, het gaf je igg een doel, iets om naar vooruit te kijken of tegenop te zien, igg ideaal voor jongeren om zich een doel te vormen, en een keuze te geven.
Op zondag 9 maart 2003 02:24 schreef gelly het volgende:[..]
Kom op zeg. Een biertje drinken op een terras, mensen ontmoeten, lekker op vakantie...
Misschien verwacht je teveel van het leven, of denk je dat mensen veel van je verwachten. Het leven heeft geen doel, je moet er zelf invulling aan geven. Dus, doe wat je zelf leuk vindt, en geniet van elke dag.
Door zo te miepen praat je jezelf ook een depressie aan.
quote:nee kijk dat kan ik mezelf dus niet aandoen
Op zondag 9 maart 2003 02:15 schreef lawsuit het volgende:[..]
jouw probleem is helemaal niet moeilijk onder woorden te brengen, het woord is ongelukkig.
Hou eens op met je studie/baan aan je geluk op te hangen, kan je er geld mee verdienen?
Zo ja, das dus ok.
Werken is namelijk bedoeld om geld te verdienen, niet om gelukkig van te worden, werk is behalve voor workaholics namelijk geen doel, het is een middel.
Heb je leuk werk? Mooi, das meegenomen, zoniet, pech dan, van het geld wat je verdient kan je namelijk wel leuke dingen doen.
meer tijd aan werken besteden dan leuke dingen doen....
dan ga ik weer denken pffff wat zit ik mn tijd toch te verdoen.........en van het geld kun je idd leuke dingen doen MAAR doordeweeks kom ik 6 uur thuis en heb ik nergens zin meer in.....dus dan blijven er nog 2 dagen over van de 7 per week..........vind ik dus triest
maar ik denk wel dat ik in de toekomst minder ga werken
3 of 4 dagen per week........
dan is een deel van mijn probleem wel opgelost
maar zoals eerder werd gezegd: ik verwacht zowiezo teveel van het leven, dus het kan gewoon alleen maar tegenvallen
quote:jep zo zie ik het ook
Op zondag 9 maart 2003 02:23 schreef lawsuit het volgende:[..]
Dat is juist jouw probleem, je weet niet wat je met je leven moet doen.
Maar je hoeft niks met je leven te doen, nix is verplicht, je kan doen wat anderen willen, je kan doen wat jezelf wil, het is helemaal up to you!
Ik denk weleens dat dit juist het grootste probleem is in onze maatschappij, dat je nix moet.
Dat je teveel vrijheid hebt, en dat sommige mensen niet weten wat ze daar mee aan moeten en daardoor diep ongelukkig zijn.
Maar zelfs voor deze mensen is er een oplossing, namelijk het leger, Als je het echt niet meer weet, ga in het leger, zij zorgen voor een doel!
En je wordt er zelfstandig van, je kan opleidingen doen, en over je toekomst denken zonder haast te maken.
Vroegah moesten mensen keihard werken voor een zakcentje (misschien beetje slecht voorbeeld) en hadden ze nieteens tijd om na te denken over de echte zin van het leven, ze hadden het al druk genoeg met het nadenken of ze wel rond konden komen, of ze zaten midden in de oorlog waar je meestal in vecht voor een doel..
Wat mijn voornemens trouwens zijn om dit probleem van teveel vrijheid te vermijden, zijn om verplichtingen te krijgen (hoe raar het misschien klinkt) ik heb namelijk geen werk of sport, de enige verplichting is school maar daar heb ik nieteens discipline voor, ik maak precies wat nodig is en dat is heel weinig, eigenlijk is de havo een eitje voor mij maja dat is weer een ander verhaal 
eerst maar eens de eerste verplichting : werk, ik zie daar de voordelen van sociale contacten geld en tegengaan van verveling en je nuttig voelen in.
Nu ga ik toch rustig aan stoppen. Denk dat m'n punt wel duidelijk is nu.
Ik zie trouwens een boel andere(nieuwe??) gezichten dan een tijd terug.
Da's ook wel eens leuk voor de verandering.
Maar ik kan zo ook even m'n ei kwijt. Al is het maar voor even.
Had me ook weer lam kunnen zuipen met alle gevolgen van dien.
'de maatschappij' legt je zo'n voorbeeldleven op waar ik dus van WALG het 'huisje boompje beestje' leven zoals TS het beschrijft dus
alleen jij hebt het constant over er een einde aan maken
dat is nog nooit in me opgekomen, soms snap ik niet waarom, maar ik heb altijd het idee gehad je weet nooit wat er nog kan komen...........dus zelfmoord denk ik ABSOLUUT niet aan
beter nutteloos leven dan dood zijn denk ik dan nog altijd
quote:nadenken doe ik ook veel teveel, en ik kan mezelf soms wel een paar dagen dwingen niet zo te piekeren
Op zondag 9 maart 2003 02:45 schreef nog-een-kloon het volgende:
Nadenken doe ik zeker. Teveel zelfs.
Maar ik kan zo ook even m'n ei kwijt. Al is het maar voor even.
Had me ook weer lam kunnen zuipen met alle gevolgen van dien.
en dan merk ik al dat ik het leven veel beter ga inzien
helaas hou ik dit gewoon niet vol en zit ik bv snachts in bed weer volop te piekeren.......
[Dit bericht is gewijzigd door Bolderbast op 09-03-2003 02:49]
quote:Beste kloon, ook een door jouw zo verfoeid standaard leven is nog steeds een uniek leven, er is nix mis mee om doorsnee te zijn, als je je tijd maar invult met dinge die jouw bevallen.
Op zondag 9 maart 2003 02:45 schreef nog-een-kloon het volgende:
Nadenken doe ik zeker. Teveel zelfs.
Maar ik kan zo ook even m'n ei kwijt. Al is het maar voor even.
Had me ook weer lam kunnen zuipen met alle gevolgen van dien.
quote:Je lam zuipen is zo af en toe helemaal geen slecht idee hoor
Op zondag 9 maart 2003 02:45 schreef nog-een-kloon het volgende:
Nadenken doe ik zeker. Teveel zelfs.
Maar ik kan zo ook even m'n ei kwijt. Al is het maar voor even.
Had me ook weer lam kunnen zuipen met alle gevolgen van dien.
Iedereen heeft een dip in zijn leven, voor de een is de dip langduriger als de ander, maar iedereen komt er weer uit, houdt dat altijd in je achterhoofd!
quote:Dat is ook dé manier om geholpen te worden, onzin vertellen aan een hulpverlener die het beste met je voor heeft!
Op zondag 9 maart 2003 02:17 schreef nog-een-kloon het volgende:Therapie heb ik ook geen zin in, en gelukkig stinkt m'n psychologe er met open ogen in.
Als je uit deze impasse WILT komen, en dat wil je volgens mij, anders schrijf je hier je problemen niet op, dan is het eerste wat je moet doen een therapeut zoeken die je vertrouwt en daar dan gewoon vertellen wat er is, hoe je je voelt en dan ook écht, geen verhaaltjes op de mouw spelden.
quote:Over een jaar of op zijn minst 60 hoop ik!!
Ik doe geen studie, wel geprobeerd maar het leek me nogal zinloos gezien het feit dat ik uiteindelijk toch dood ga.
quote:En juist de alledaagse dingen zijn goed om tot jezelf te komen. Het genieten van de basics, de zon, frisse lucht, de aarde (letterlijk) en water. Kijk om je heen en zie hoe mooi de eenvoud is waaruit de wereld en natuur bestaat.
Ik klaag teveel. Ben niet snel tevreden. Ik zou ook wel willen dat het anders was maar alledaagse dingen interesseren me gewoon niet.
quote:Iedereen heeft in zijn leven een bepaalde vorm van relatie nodig, is het niet met een lief dan wel gewoon met vrienden/kennissen/familie, waarmee je lol kunt maken, voor wie je iets kunt betekenen en zij voor jou. Ontkennen dat je daar iets om geeft bewijst alleen maar dat je een enorme muur om je zelf hebt opgetrokken, waar niemand doorheen mag komen.
Ik geef niet zo veel om relaties.
quote:Droom niet je leven, LEEF JE DROMEN!! (met dank aan moussy)
Eigenlijk zijn er een paar dingen die ik ontzettend graag zou willen doen, maar die zijn op deze manier onbereikbaar.
quote:Niet iedereen kan een Albert Einstein, Madame Curie of Nelson Mandela zijn. Ook mensen die niet 'heel speciaal voor de wereld zijn' kunnen toch door hun inzet en betrokkenheid heel veel betekenen voor hun DIRECTE omgeving. Wat let je om dat voor ogen te houden?
Waar ik eigenlijk op doelde is dat ik geen huisje boompje beestje leventje wil leiden. Dat lijkt me nou zo zinloos.
quote:Iedereen heeft zeker het recht om zijn eigen leven in te delen zoals hij/zij voor ogen heeft dat het zou moeten zijn. Zolang je daar geen anderen mee kwetst is er ook niets aan de hand. Alleen, iemand kan 2352 tegen jou zeggen dat het leven de moeite waard is om te bestaan, maar dat accepteer je niet. Hoe komt dat? Ik denk dat je daar als eerste aan moet gaan 'werken'. Daar moet een reden voor zijn. Als je die eenmaal hebt getraceerd kun je er ook iets aan doen, maar nogmaals, dat moet je wél willen. Je moet wel geholpen willen worden. Als je alleen maar blijft zitten waar je zit en je verroert je niet dan houdt het al snel op en zul je alleen maar verder wegzinken in de poel van zelfmedelijden.
Ik vind eigenlijk dat ik het recht heb om dat niet te accepteren. Het is tenslotte mijn leven.
quote:Nogmaals, het ligt enkel en alleen aan JOU om te bepalen of de nood hoog genoeg is. Bedenk echter wel dat je mensen die om je geven, ouders, familie, vrienden in een staat van nood brengt door hen in totale verwarring achter te laten als jij van mening bent dat jouw nood hoog genoeg is.
Maar goed, ik heb nog geen concrete plannen om er een eind aan te maken. Het is alleen fijn om te weten dat het een kleine moeite is, als de nood maar hoog genoeg is.
quote:Ik hoop voor je dat ploeteren al heel gauw overgaat in gewoon accepteren dat je leeft, er trots op zijn dát je leeft en iets betekent voor mensen om je heen, en dat er in een mensenleven gewoon pieken en dalen voorkomen. Als je echter een 'getraind' mens bent (en daarmee bedoel ik dat je accepteert dat niet alles in het leven van een leien dakje gaat, maar dat je er wél iets aan kunt doen om op een leien dakje terecht te komen) kun je vanuit die dalen naar de hoogste pieken opkrabbelen en genieten.
Tot die tijd ploeter ik wel door en hoop ik toch nog die paar dingen te kunnen doen. En wie weet heb ik over een tijd wel een heel andere kijk op het leven, maar dat zie ik dan wel.
alleen jij hebt het constant over er een einde aan maken
dat is nog nooit in me opgekomen, soms snap ik niet waarom, maar ik heb altijd het idee gehad je weet nooit wat er nog kan komen...........dus zelfmoord denk ik ABSOLUUT niet aan
beter nutteloos leven dan dood zijn denk ik dan nog altijd
[/qoute]
tja ik vind het leven veel te interessant om ermee te stoppen, voor mij valt er nog zo veel te ondekken zeg maar
ik wil ook veel van de wereld zien
flinke wereldreizen maken enzo zie ik wel zitten
maarja daar moet je geld voor verdienen en dan heb je weer 1x per jaar ofzo om eens een reisje van max een maand te maken en dan is je vakantie alweer om
quote:ja haha dat komt omdat de tijd zo ongelofelijk snel gaat als je het naar je zin hebt
Op zondag 9 maart 2003 03:00 schreef Bolderbast het volgende:
ik wil ook nog zoveel ontdekken, maar krijg er amper de kans voor zeg maarik wil ook veel van de wereld zien
flinke wereldreizen maken enzo zie ik wel zitten
maarja daar moet je geld voor verdienen en dan heb je weer 1x per jaar ofzo om eens een reisje van max een maand te maken en dan is je vakantie alweer om
heb ik ook altijd met leuke vakanties enzaan de andere kant "het voordeel van verveling is dat de tijd niet zo snel gaat"
quote:En toch lijkt het me niks.
Op zondag 9 maart 2003 02:47 schreef lawsuit het volgende:[..]
Beste kloon, ook een door jouw zo verfoeid standaard leven is nog steeds een uniek leven, er is nix mis mee om doorsnee te zijn, als je je tijd maar invult met dinge die jouw bevallen.
Zoals ik al zei wil ik een paar dingen heel graag doen. Dat kan ik wel als doel zien. Maar buiten die dingen zijn er dus niet bijster veel dingen waar ik interesse in heb.
In elk geval niet genoeg om al die moeite voor te doen.
Ach zo erg is het allemaal niet. Misschien overdrijf ik gewoon(zou niet de eerste keer zijn hoor)
Ik zit er gewoon heel erg mee dat ik geen idee heb wat ik zou moeten doen met m'n leven omdat bijna niets me boeit.
Die paar dingen die ik zou willen zijn reizen, en parachutesrpringen/skydiving en dat soort dingen.
Ja hoe onbenullig...
Nee ff zonder gekheid. Ik wil de wereld zien. Deze planeet is zo ongelovelijk mooi, maar menig mens heeft daar geen enkel benul van.
Vooral in deze gestresste maatschapij.
Die maatschapij kan me gestolen worden.
Ja, als er iets is dat ik zou willen doen is het wel de wereld zien.
Maar dat lijkt me iets te hoog gegrepen.
En helaas wordt de wereld, als geheel, in een rap tempo naar de klote geholpen.
quote:Als ik me lam zuip kan ik niet meer voor mezelf instaan.
Op zondag 9 maart 2003 02:52 schreef lawsuit het volgende:[..]
Je lam zuipen is zo af en toe helemaal geen slecht idee hoor
Iedereen heeft een dip in zijn leven, voor de een is de dip langduriger als de ander, maar iedereen komt er weer uit, houdt dat altijd in je achterhoofd!
Zo ben ik al twee keer in het ziekenhuis beland. Een keer bijna gestikt in m'n eigen kots en de andere keer wegens een ondoordachte zelfmoordpoging die nooit had kunnen lukken.
Dat probeer ik dus te vermijden.
En ja ik had vanavond weer een dipje. Gaat ook klote met m'n vader(scheiding) en dat helpt dus niet mee.
quote:je zuipt toch niet in je eentje he?
Op zondag 9 maart 2003 03:08 schreef nog-een-kloon het volgende:[..]
Als ik me lam zuip kan ik niet meer voor mezelf instaan.
Zo ben ik al twee keer in het ziekenhuis beland. Een keer bijna gestikt in m'n eigen kots en de andere keer wegens een ondoordachte zelfmoordpoging die nooit had kunnen lukken.
Dat probeer ik dus te vermijden.En ja ik had vanavond weer een dipje. Gaat ook klote met m'n vader(scheiding) en dat helpt dus niet mee.
quote:Wie zegt dat je geld nodig hebt om te reizen?
Op zondag 9 maart 2003 03:04 schreef nog-een-kloon het volgende:[..]
En toch lijkt het me niks.
Zoals ik al zei wil ik een paar dingen heel graag doen. Dat kan ik wel als doel zien. Maar buiten die dingen zijn er dus niet bijster veel dingen waar ik interesse in heb.
In elk geval niet genoeg om al die moeite voor te doen.
Ach zo erg is het allemaal niet. Misschien overdrijf ik gewoon(zou niet de eerste keer zijn hoor)
Ik zit er gewoon heel erg mee dat ik geen idee heb wat ik zou moeten doen met m'n leven omdat bijna niets me boeit.
Die paar dingen die ik zou willen zijn reizen, en parachutesrpringen/skydiving en dat soort dingen.
Ja hoe onbenullig...
Nee ff zonder gekheid. Ik wil de wereld zien. Deze planeet is zo ongelovelijk mooi, maar menig mens heeft daar geen enkel benul van.
Vooral in deze gestresste maatschapij.
Die maatschapij kan me gestolen worden.
Ja, als er iets is dat ik zou willen doen is het wel de wereld zien.
Maar dat lijkt me iets te hoog gegrepen.
En helaas wordt de wereld, als geheel, in een rap tempo naar de klote geholpen.
Er zijn genoeg organisaties die je op pad sturen om in het buitenland werk te verrichten, en liftend en af en toe werkend door europa trekken is ook erg leuk!
dus waarom vandaag kiezen ?
verras jezelf, doe dingen die je nooit gedaan hebt, doe dingen die je niet wil doen, doe dingen die je niet durft te doen...
ik bedoel, verras jezelf met jezelf
en richt je tevens op dat wat je wel mooi of goed of leuk vindt aan deze wereld
verander wat onveranderlijk lijkt
quote:Toen wel dus... Daarom probeer ik het te vermijden.
Op zondag 9 maart 2003 03:16 schreef SlickerThanAverage het volgende:[..]
je zuipt toch niet in je eentje he?
In gezeldschap heb ik er geen last van. Maar als ik alleen ben wel.
Of ik nou een goede of slechte bui heb, zodra ik alcohol binnen krijg gaat het gegarandeerd mis.
En nu ga ik slapen.
Iedereen heel erg bedankt voor het reageren!
Nu ga ik in elk geval met een goed gevoel slapen. Dan is de kans ook groter dat ik morgen weer met een goed gevoel wakker word.
quote:Dát vind ik nou eens een goeie post, ipv dat "kick under your ass, zelfmedelijden heb je teveel" gelul.
Op zondag 9 maart 2003 03:26 schreef OtherOther het volgende:
jezelf van kant maken kan altijd nog..
dus waarom vandaag kiezen ?verras jezelf, doe dingen die je nooit gedaan hebt, doe dingen die je niet wil doen, doe dingen die je niet durft te doen...
ik bedoel, verras jezelf met jezelfen richt je tevens op dat wat je wel mooi of goed of leuk vindt aan deze wereld
verander wat onveranderlijk lijkt
Goed stukje! 
Mijn advies; praat erover. Niet met de psycholoog, of psychiater, want als je het idee hebt dat je daar niks mee opschiet, doe je dat ook niet. Gooi het eruit. Het liefst zo vaak mogelijk. Dan wordt het vanzelf minder erg.
Een gezond verstand hebben, is niet altijd een zegen. Gebruik het in je voordeel om de situatie om te gooien. Ook al kan je op dit moment niks met mijn advies, het komt wel goed. Want het komt altijd wel goed. Want je hebt een goed stel hersens. Er zal altijd een manier te zijn, om dingen op te lossen. Maar het zal niet meteen zijn. Soms duurt het even, maar dan heb je ook wat.
quote:Sorry K_I_M maar dit is wel een beetje simpel gezegd...
Op zondag 9 maart 2003 04:19 schreef k_i_m het volgende:
Vertel mij eens. Lig jij vaak wakker 's nachts? Heb je de laatste tijd last van hoofdpijn? Freak je bij het idee van het feit dat het allemaal zinloos is?Mijn advies; praat erover. Niet met de psycholoog, of psychiater, want als je het idee hebt dat je daar niks mee opschiet, doe je dat ook niet. Gooi het eruit. Het liefst zo vaak mogelijk. Dan wordt het vanzelf minder erg.
Een gezond verstand hebben, is niet altijd een zegen. Gebruik het in je voordeel om de situatie om te gooien. Ook al kan je op dit moment niks met mijn advies, het komt wel goed. Want het komt altijd wel goed. Want je hebt een goed stel hersens. Er zal altijd een manier te zijn, om dingen op te lossen. Maar het zal niet meteen zijn. Soms duurt het even, maar dan heb je ook wat.
Ik ken deze gevoelens maar al te goed, en niets dat ik zeggen kan zal er ook maar iets aan veranderen...
Misschien wil je eens een keer praten met iemand die ook dit soort gedachten herkend en begrijpt...
Mij lijkt het mooi...
Zoek maar op topics in r&p met mijn naam...
stuur me een e-mail...
In jouw verhaal herken ik zo ontzettend veel van de persoon die ik was, en vaak nog ben. Ik kan je (maar dat kan niemand denk ik) niet een knip-en-klare oplossing noemen voor de dingen die je voelt, ik kan je hooguit uitleggen hoe de puzzelstukjes na 20 jaar knokken voor mij een plekje gekregen hebben. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Dat wat jij 'sombere' manier van denken noemt, dat had ik ook, en heb ik vaak nog, al vanaf mijn vroegste herinnering. Van heel veel zaken (de mens, de wereldgeschiedenis, liefde, ouders etc) zag ik alles als door een met roet beslagen bril. Dat was al toen ik heel erg klein was, en is waarschijnlijk versterkt door het soort opvoeding dat ik gehad heb, waarbij mijn ouders het belangrijk vonden dat ik bewust werd (gemaakt) van wat er allemaal mis was in de wereld. Opgroeien in een oorlogsgebied en verkracht worden op jonge leeftijd maakten uiteindelijk van mij een mens die in andere mensen weinig goeds zag, in relaties een "deal" zag waarbij sex het betaalmiddel was om niet alleen te hoeven zijn. En iemand voor wie automutilatie (een duur woord voor jezelf lichamelijk pijn doen door bijvoorbeeld snijden of branden) een regelmatige, en voor de hand liggende uitlaatklep was. Ook ik heb geprobeerd (wat onhandig, anders zat ik hier niet) mijn leven te beëindigen. Het mislukken van die poging stompte me alleen nog maar meer af, ik was blijkbaar nog te stom om mezelf behoorlijk om zeep te helpen.
Ik had in die tijd, naast mijn relatie, een zeer goede vriend, die eens de verse wonden bij mij zag. Hij vond dat ik maar eens naar de huisarts moest want "ik vind dit zonde van jou" . Mijn vast vriend negeerde overigens mijn ' afwijking'. Ik heb uiteindelijk de huisarts geraadpleegd en werd doorverwezen naar een psycholoog. Hoewel ik daar niet van kan zeggen dat het mij beter heeft gemaakt, heb ik er veel van geleerd, namelijk dat ik niet de enige was. Ik heb geleerd te herkennen wat er in mijn hoofd gebeurt, en dus ook om dit aan mensen om mij heen uit te leggen, zodat die mij kunnen helpen. Ik heb geleerd wat de basis is van mijn depressiviteit.
Maar teleurstellend kwam er geen ' wondermiddel' wat die basis wegnam. Dat kan ook niet, dat ligt in de relatie met mijn ouders en met de wereld, en in de dingen die ik heb meegemaakt. En die zijn niet terug te draaien. Maar ik heb ze wel een plaats kunnen geven en zie de negatieve dingen als allemaal zaken die mij gemaakt hebben tot wie ik nu ben.
Elke dag als ik onder de douche sta, herinneren de vele littekens, die gelukkig langzaam vervagen, me aan de persoon die ik was. En aan de persoon die ik nog steeds ben. En die blackouts en nachtmerries, die worden langzaam elk jaar wat minder, maar ze zullen nooit helemaal weggaan. Hoewel ik een hele waardevolle relatie heb, met iemand die de hele wereld voor me is, zal ons sexleven altijd anders, geremder, angstiger en voorzichtiger zijn dan het misschien bij veel anderen is.
Als ik zou moeten verklaren waarom het nu wel goed gaat met mij denk ik dat dat vooral komt doordaat ik heb geleerd te accepteren dat ik nu eenmaal anders reageer, dieper, intenser dan veel anderen, en dit om te buigen naar de andere kant. Wanneer ik gelukkig ben ben ik ook gevoelsmatig (nu wel ja) gelukkiger. Diepere dalen, maar ook hogere pieken. En ik heb mijn schaamte losgelaten. Ik ben niet meer bang om te zeggen "ik ben bang, ik voel me klein, ik wil bij je kruipen".
Het is wel heel vermoeiend voor de mensen om mij heen, mijn man in het bijzonder, omdat ik heel veel aandacht nodig heb, en van veel dingen bang ben. Maar ik ben wel 100% mij. En blijkbaar is dat okay.
Ik hoop, lieve topicstarter, dat je de moed kunt vinden om te gaan praten met iemand. Een psycholoog, noch medicijnen kunnen je een kant en klare oplossing aanreiken, maar ze kunnen wel zorgen dat je met je handen bij de rand van de put kunt. Met wat vallen en opstaan zul je merken dat je er zelf uit kunt klauteren.
Veel sterkte daarbij, en je mag me natuurlijk mailen (nijntjuh@fok.nl) als je daar behoefte aan hebt.
Meira
quote:Nee hoor, helemaal geen suffe opmerking
Op zondag 9 maart 2003 09:17 schreef Tjingtjangtjong het volgende:
Misschien een hele suffe opmerking hoor, maar volgens mij is nog-een-kloon wel gebaat bij groepstherapie met andere depressieve adolescenten.
.Lijkt me een uitstekend idee.
Ik heb verder niets toe te voegen aan de vele wijze woorden in dit topic.
Behalve:
Lieve Topicstarter 
Leer van jezelf houden. Dat is de basis van het leven.
Geloof me, er zijn altijd oplossingen voor je problemen. Als je die allemaal wilt laten schieten, ga gerust je gang, want met zo'n instelling kom je dus nooit van je problemen af.
Neem een tip van mij aan. Zoek je heil bij iemand die je face to face vetrouwd of ga anders naar je huisarts en bespreek zo je problemen en niet in een of ander forum waarin een ieder van uit zijn of haar referentie kader een "goed bedoelt" advies geeft!
En negatieve reacties heb ik niet gezien, i.t.t. een tijd terug.
Hoe dan ook. Ik moet 14 April weer naar het Meregaard, dus ga ik toch maar vertellen hoe het werkelijk zit.
Een van de redenen dat ik loog over m'n situatie is dat volgens m'n psychiater opname de enige oplossing is. Dat in dag uit groupstherapie...
En dat minimaal één jaar lang. Eerlijk gezegd zie ik mezelf dat niet doen.
Nu zul je zeggen wat is nou één jaar op een mensenleven?! Dat is ook wel zo, maar als ik mezelf een beetje ken word ik daar stapel gek.
Praten met mensen kan ik wel, maar doe het niet zovaak. Met individuën dan. 'T is knap lastig om iemand recht in de ogen te kijken en je hele levensverhaal op te hangen.
Maar goed, ik ga m'n psychiater gewoon vertellen hoe de situatie is en dat ik me niet laat opnemen. Dat laatste wist ze eigenlijk al...
Nogmaals, ik zie mezelf toch nog niet echt staan in deze maatschapij.
Iets wat ik eigenlijk altijd verzwijg is m'n minderwaardigheidscomplex.
Daar had ik als kind gelukkig geen last van, maar sinds de middelbare school is het een ramp.
Om zomaar een voorbeeld te noemen; ik ben al + - 5 jaar niet naar een zwembad om strand geweest. Drukke plaatsen vermijd ik zoveel mogelijk en ik denk altijd dat ik word nagekeken op straat.
Nee, ik ben dus alles behalve tevreden met mezelf. En het stomme is dat ik zo erg nog niet ben, en dat besef ik me ook best als ik om me heen kijk. Maar dat kan me weinig schelen om de een of andere reden.
Dat schaamte gevoel kan ik gewoon niet opzij zetten.
Nouja genoeg gezeik, ik ga douchen en eten en me dan weer vervelen.
quote:Zie dit eens als metafoor hoe jij "Het Leven" ziet.
Op zondag 9 maart 2003 14:07 schreef nog-een-kloon het volgende:
Nogmaals bedankt voor alle reacties! Eigenlijk verwachtte ik dat het topic vanacht wel aan z'n einde was gekomen.
En negatieve reacties heb ik niet gezien, i.t.t. een tijd terug.
Je ziet alles zwart en negatief. Toch kan het dus ook nog anders uitpakken
.quote:Wat heb je te verliezen?
Hoe dan ook. Ik moet 14 April weer naar het Meregaard, dus ga ik toch maar vertellen hoe het werkelijk zit.
Een van de redenen dat ik loog over m'n situatie is dat volgens m'n psychiater opname de enige oplossing is. Dat in dag uit groupstherapie...
En dat minimaal één jaar lang. Eerlijk gezegd zie ik mezelf dat niet doen.
Nu zul je zeggen wat is nou één jaar op een mensenleven?! Dat is ook wel zo, maar als ik mezelf een beetje ken word ik daar stapel gek.
Niet bang zijn. Echt niet. Gun jezelf de kans het leven (en jezelf) vanuit een ander perspectief te leren bekijken. Je weet niet of behandeling perse een jaar gaat duren. Pin jezelf daar niet zo op vast.
Lees dit ook maar ff.
quote:....
Op zondag 9 maart 2003 09:02 schreef Nijntjuh het volgende:
in relaties een "deal" zag waarbij sex het betaalmiddel was om niet alleen te hoeven zijn.
....quote:
Als ik zou moeten verklaren waarom het nu wel goed gaat met mij denk ik dat dat vooral komt doordaat ik heb geleerd te accepteren dat ik nu eenmaal anders reageer, dieper, intenser dan veel anderen, en dit om te buigen naar de andere kant. Wanneer ik gelukkig ben ben ik ook gevoelsmatig (nu wel ja) gelukkiger. Diepere dalen, maar ook hogere pieken. En ik heb mijn schaamte losgelaten. Ik ben niet meer bang om te zeggen "ik ben bang, ik voel me klein, ik wil bij je kruipen".
quote:Hey kloon, als je dit leest, laat eens weten hoe het nu gaat, ik weet zeker dat meerdere Fok! ers met je meeleven en geinteresseerd zijn.
Op zondag 9 maart 2003 14:07 schreef nog-een-kloon het volgende:
Nogmaals bedankt voor alle reacties! Eigenlijk verwachtte ik dat het topic vanacht wel aan z'n einde was gekomen.
En negatieve reacties heb ik niet gezien, i.t.t. een tijd terug.Hoe dan ook. Ik moet 14 April weer naar het Meregaard, dus ga ik toch maar vertellen hoe het werkelijk zit.
Een van de redenen dat ik loog over m'n situatie is dat volgens m'n psychiater opname de enige oplossing is. Dat in dag uit groupstherapie...
En dat minimaal één jaar lang. Eerlijk gezegd zie ik mezelf dat niet doen.
Nu zul je zeggen wat is nou één jaar op een mensenleven?! Dat is ook wel zo, maar als ik mezelf een beetje ken word ik daar stapel gek.Praten met mensen kan ik wel, maar doe het niet zovaak. Met individuën dan. 'T is knap lastig om iemand recht in de ogen te kijken en je hele levensverhaal op te hangen.
Maar goed, ik ga m'n psychiater gewoon vertellen hoe de situatie is en dat ik me niet laat opnemen. Dat laatste wist ze eigenlijk al...
Nogmaals, ik zie mezelf toch nog niet echt staan in deze maatschapij.
Iets wat ik eigenlijk altijd verzwijg is m'n minderwaardigheidscomplex.
Daar had ik als kind gelukkig geen last van, maar sinds de middelbare school is het een ramp.
Om zomaar een voorbeeld te noemen; ik ben al + - 5 jaar niet naar een zwembad om strand geweest. Drukke plaatsen vermijd ik zoveel mogelijk en ik denk altijd dat ik word nagekeken op straat.
Nee, ik ben dus alles behalve tevreden met mezelf. En het stomme is dat ik zo erg nog niet ben, en dat besef ik me ook best als ik om me heen kijk. Maar dat kan me weinig schelen om de een of andere reden.
Dat schaamte gevoel kan ik gewoon niet opzij zetten.Nouja genoeg gezeik, ik ga douchen en eten en me dan weer vervelen.
Misschien is het wel een goed id om van dit topic een soort dagboek te maken?
alsof de rest het zo makkelijk heeft
als je zo dramatisch wil doen...no problem, maar overdrijf niet
ook jij hebt eens schop onder je ass nodig
ik had hetzelfde
waar ben je mee bezig, vraag je dat eens af
heb je al eens nagedacht over wat er na het leven was?
niets waarschijnlijk!
dus maak er nu iets van, anders loop je alles mis!!
alsjeblieft, echt!!!!!!!
Al 17 jaar lang.
Je moet gewoon positief blijven, dan komt alles wel weer goed.