Help, hij is depri!

Jij kunt hier niks aan doen, hij gaf eerst al aan dat hij niks met je wil dus laat het rusten.

Hij moet er zelf uitkomen en in dit geval kun jij hem niet helpen

Lief dat je het zo aantrekt, maar hij heeft denk ik wat meer hulp nodig dan jij hem kunt bieden en ook hulp van mensen waar hij niets achter zoekt. Als jij hem benadert ziet hij dat waarschijnlijk toch weer als een poging om hem te veroveren en daar wordt hij op dit moment alleen maar heel erg moe van. Hij heeft zijn familie nodig, zijn vrienden en een goede therapeut.

Weet je het is heel lief , maar mijn ervaring zelf met zoiets is dat je zo iemand juist tegen je in het harnas jaagt omdat je iets losmaakt bij ze waar ze waarschijnlijk niet aan willen denken . Juist dus een hele rake snaar raken .
Ik heb het zelf ook met een jongen gehad die ook heel erg moeilijk was , wisselvallig , net alsof je tegen 2 personen aan het praten was , en heel raar , het ene moment waardeerde die het en het andere moment was echt zoiets van waar bemoei je mee.
Laat zijn probleem niet het jouwe worden, want voor je het weet zit jij je zorgen te maken en degeen is zich nergens meer van bewust .

quote:

---

Op vrijdag 7 maart 2003 18:46 schreef AngelMouse het volgende:
Dit gaat een lang verhaal worden, maar goed, dan weet ik tenminste zeker dat de de mensen die t lezen een beetje serieus zullen reageren.

Ik heb hier ook al iets over geschreven in een ander topic ("op wie ben je NU verliefd?") maar t leek me wel handig om even het hele verhaal in een eigen topic te zetten:

Ongeveer een jaar geleden kwam ik op een rommelmarkt, toen ik tussen de lp's aan het snuffelen was een wat oudere man tegen. Ik raakte met hem aan de praat en hij vertelde mij dat een van zn twee zoons in lp's handelde en veel muziek van mijn smaak had.
Ik ben daar toen een paar keer thuis geweest en werd al gauw smoor verliefd op de gozer. 1 probleem: hij is 28 en ik 19
Maar goed....
Na ongeveer een half jaar zag ik hem nooit meer, hij zat altijd boven op zn kamer als ik daar was...wat ik een beetje vreemd vond omdat ik toch ZIJN klant was.

Ik begon wel het idee te krijgen dat zijn oudere(!) broer mij wel zag zitten.
En inderdaad..... drie weken geleden kwam broerlief bij mij aan de deur met ring of ik zn vriendinnetje wilde worden. Ik heb hem vriendelijk bedankt en hem uitlegd dat, hoe lullig ik het ook voor hem vond, al geruime tijd een oogje op zn broer had. Hij vond het natuurlijk erg jammer maar zou het er met zn broer over hebben.

De volgende dag werd ik door HEM (die ik leuk vind dus) gebeld dat hij mij te jong vond, momenteel geen behoefte had aan een relatie etc etc
Gelukkig had ik hem, omdat ik hem al zo lang niet gezien had, al een beetje uit mn hoofd gezet en was het niet zo'n harde klap voor me.

Ik had met zijn broer afgesproken dat we, ondanks dat ik niks in hem zag, wel wat meer contact met elkaar zouden hebben. We hebben nogal wat gemeenschappelijke hobbies enzo, dus dat vind ik ook wel gezellig.

Nou was ik afgelopen maandag bij de broer en toen vertelde hij mij dat het heel erg slecht ging met zijn broertje: zijn platen bedrijfje is failliet, hij wil geen contact meer met de buitenwereld, zit de hele dag op zijn kamer, wordt boos als een van zijn familieleden dichter bij hem komt dan, laat zeggen 1 meter, wordt boos als iemand op zijn stoel gaat zitten, gaat zelf onder het eten niet zitten maar eet staand (eet sowieso al erg weinig) en zo nog wat vreemde dingen.
Wat ik dus zo uit zijn verhaal opmaak is dat zijn broertje heel erg depressief is.
Ik was, en ben nogsteeds, er bestwel een beetje kapot van. Ben ontzettend bang dat hij zichzelf wat aan zal doen.

ik zou heel graag iets willen doen voor hem, maar weet niet wat.
Heb al overwogen een brief te schrijven om hem een hart onder de riem te steken, maar ik heb geen idee wat ik dan zou moeten schrijven.
Of een liedje (ik speel een beetje gitaar en zing) en dat op te nemen en naar hem toe te sturen, maar das ook nog niet zo makkelijk.
Ik ben ook een beetje bang over te komen als een wanhopig verliefde puber (waar het me dus helemaal niet om gaat nu)

Heeft iemand hier een beetje ervaring mee, en dan bedoel ik met depressivieteit (zelf of naasten)? Tips of ideeen om hem een beetje op te monteren misschien???

---

Let me get this straight.. hij heeft al gezegd niks met je te willen en toch wil je hem lastigvallen?

Schat, laat me je een advies geven, als iemand nee zegt dan is het ook nee, dus ga hem niet nog meer deprimeren door met je kattegejank aan te komen..

uhm... ik denk niet dat jij hem kan helpen met zijn problemen, het is waarschijnlijk toch erg persoonlijk en dat zal hij dan niet zo snel blootgeven. ik weet niet hoe je verhouding met hem is (als jullie sowieso geen goeie vrienden zijn lukt het helemaal niej), maar als jullie vrienden zijn zou je eens kunnen vragen hoe het nou met hem gaat, en als hij dan zegt (die kans is groot) "goed hoor", dat je dan nog een beetje doorvraagt over zn werk en vanalles tot je er een beetje achterkomt wat er nou aan de hand is. mmaar het zal toch wel heel moeilijk worden om hem te helpen, want als mensen depressief zijn laten ze vaak niet veel los over hoe dat nou komt. als hij zelf inziet dat het niet goed met hem gaat kan je het er met hem over hebben om professionele hulp te zoeken... maar nogmaals: dat lukt alleen als je echt goede vrienden met hem bent, anders kan je niet veel doen, hoe rot je het ook vind...

sterkte iig

Weet je dat juist trouwens juist als ze depressief zijn vaak voor de omgeving mooi weer spelen en anderen juist niet willen belasten met de problemen , dus dikke kans dat die mooi weer speelt . Doorvragen helpt ook niet want juist daardoor jaag je ze nog meer in het harnas is mijn ervaring , mijn probleem met degeen was dat ik het zo doorzag en door ging vragen en daar zat die niet op te wachten .
Enig advies wat ik kan geven is laat hem lekker , jij kan het niet voor hem doen , dat moet die zelf doen en er komt heus wel een tijd dat die voor zichzelf tot inkeer komt .
Ander vraagje maak je het niet heel ingewikkeld voor jezelf door juist dat contact met die broer , het is namelijk wel voor jezelf heel moeilijk los te komen van hem als er anderen zijn die goed contact met hem hebben.

Als ik zo het verhaal lees, dan krijg ik sterk de indruk dat je die jongen wilt helpen in de hoop dat hij je dan toch ziet zitten. Maar dat ontken je door dat ene zinnetje. "Ik ben ook een beetje bang over te komen als een wanhopig verliefde puber (waar het me dus helemaal niet om gaat nu)".
Depressieve mensen help je juist door niet te helpen. Je kunt ze alleen steunen. Hij is depressief en moet het oook zelf oplossen. Zelfs een psychiater kan um niet helpen, alleen begeleiden.

Die jongen heeft al eerder te kennen gegeven dat ie geen relatie wil en jou te jong vind. Op en of andere manier kun je je daar niet bij neer leggen. De oudere broer zie je niet staan, maar voor vriendschap wel. Hij kwam met een ring naar je toe (effe wakker schudden). Jongens zijn wat dat betreft gevoeliger, nu creeër je hoop voor die jongen. Zeker weten dat die jongen nu denk, ze gaat me nu beter leren kennen, misschien vind ze me dan toch leuk.

Ik kan het natuurlijk allemaal mis hebben, maar uit e verhaal basser ik mijn conclusie.

quote:

---

Op vrijdag 7 maart 2003 19:17 schreef AngelMouse het volgende:
Ik wil hem niet lastig vallen... hij heeft nee gezegd... en nee is nee...
Maar ik zie hem ook als een gewone vriend (wat hij voor dat hij depressie was ook was).
[..]

Hier heb je wel gelijk in.
Zijn broer doet momenteel ook erg zijn best voor hem, probeerd telkens weer een gesprek met hem aan te knopen of nodigt hem uit om bv een potje te dammen maar daar gaat hij niet op in. Zo ver ik het begrepen heb is hij op het moment bezig alle contacten met vrienden te verbreken (ik geloof niet dat hij er erg veel heeft, het is nogal een looner). Ik heb ook niet echt het idee dat zijn familie hun best doen voor professionele hulp (wat denk ik wel het beste zou zijn).

---

Zijn familie moet ook niet hun best doen voor professionele hulp , maar dat moet hij zelf in gaan zien dat het zo niet kan , juist door het diepste dal te gaan zal hij gaan erkennen dat het niet meer zo gaat en dan zal die hulp zoeken .
Wat betreft die vrienden hij zal zijn echte vrienden leren kennen juist doordat die zich niet af laten schepen maar hem ook met rust laten en waarschijnlijk later benaderen .
Hij moet zoiets alleen doen je kan hoogstens een luisterend oor bieden als hij het nodig heeft maar meer kan je niet .

Is het goed als ik je op mijn icq add , wil best verder met je over hebben maar dan over icq , ik kan je wel het een en ander uitleggen over depressiviteit als je daar wat aan hebt .

quote:

---

Op vrijdag 7 maart 2003 18:58 schreef Tjingtjangtjong het volgende:
Hij heeft zijn familie nodig, zijn vrienden en een goede therapeut.

---

laat dat laatste maar weg... of in elk geval het woordje goed... ik heb in mijn leven ook al zoveel therapeuten gehad... en geen een daarvan was goed... het enige dat ik nog over die professionele psychische hulp kan zeggen: het was voor mij de grootste fout die ik had kunnen maken

De beste therapeut ben je jezelf is mijn eigen ervaring. Anderen kunnen je steunen maar je moet het zelf doen .Ik denk ook niet dat de nadruk op beter worden moet liggen maar meer hoe je er mee om moet gaan .

jepz... meej eens dat je zelf de beste therapeut bent heb ik zelf owk wel gemerkt jah.. want zown therapeut kan jou toch bijna niet helpen omdat hij niet weet wat er allemaal in je omgaat

Ik denk niet dat jij er iets aan kan helpen.
Aan het feit dat je hem toch wil helpen blijkt denk ik ook dat je nog niet helemaal over hem heen bent. Wil JIJ het weer opnieuw proberen? Raad het je af. Hij heeft tegen je gezegd dat hij je niet ziet zitten. Misschien dat je dacht dat hij dat toen heeft gezegd omdat het toen al slecht ging met zijn bedrijfje en hoop je nu op een betere afloop. SLECHT PLAN. Grote kans dat jij zijn problemen overneemt/ er ook moeilijkheden mee krijgt. Pas dus op wat je doet!
Maar nog 1 ding, ik moet het toch nog even zeggen... Hij is 28 en jij bent 19... doodzonde...
Mijn mening: laat het verder rusten, hoe hard het ook voor die man is...