Ik heb de laatste tijd nogal last van hysterische buien, desinteresse, concentratiestoornissen en noem maar op, al die troep. Altijd gedacht dat dat typisch pubergedrag was (is het waarschijnlijk ook, maar goed) maar ik moest volgens de huisarts toch maar eens met jeugdzorg gaan praten (gaat ook gebeuren, dus).
Maar vanmiddag was ik bezig met mn warming-up voor trainen en het werd allemaal 1 heel groot diep zwart gat en ik werd me toch een partij hysterisch... Ik ben uiteindelijk weggerend en letterlijk tegen de muren van de kleedkamer aangevlogen, en ik ben heel erg blij dat er twee ploeggenootjes waren om me terug te krijgen want het was gewoon echt heel eng.
Ik snap er niks van. Ik was altijd zo'n vrolijk lief naief dom blondje (blond van binnen) en altijd happy en melig en de laatste tijd heb ik nergens meer zin in. En wat erger is, ik ben continu bang voor van alles. Vooral dat ik zelf niet goed genoeg ben, dat niemand me aardig vind en dat ik andere mensen in de weg ga lopen en kwaad omdat niemand me aardig vindt. Dat beeld ik me ook weer in, want ze vinden me wel aardig, maar zo vreemd de laatste tijd, etc, etc, etc en ik zeg niks, want ik hoor het lieve vrolijke meisje te zijn dat iedereen altijd loopt te troosten. En bovendien heb ik er totaal geen zin in om zielig te lopen doen.
Maar ik ben de laatste tijd toch wel een beetje bang van mezelf. Vooral als ik een brugger in puin wil slaan (of mezelf).
Nouja, tis wel een lekker onsamenhangend verhaal, maar het moest er echt even uit.
Ik wil alleen nog maar als een bolletje in een hoekje zitten, en de Grote Mensen bekijken, en slapen. 
En vervolgens word je daarom helemaal gek van jezelf?
Even kort samengevat, klopt dat?
Hoewel ik nu eraan twijfel, op dit moment heb ik eigenlijk ook niet heel erg veel zin (zegmaar niet) in dingen doen. (ook mijn verjaardag niet)
Iig sterkte
quote:Ehm, ja. Dat klopt wel zo ongeveer, denk ik ja ze weten het ook atijd beter te zeggen dan jijzelf. Damn.
je bent dus bang dat je niet de rol vervult die je graag zou willen vervullen, waardoor je denkt dat anderen jou niet mogen?
En vervolgens word je daarom helemaal gek van jezelf?
Even kort samengevat, klopt dat?
quote:Ik slaap juist belachelijk veel. Ik sport ook veel (6 dagen per week, flink intensief) maar dat slapen is het dus niet. Ik lig jammer genoeg altijd na nnegenen met mn pootjes omhoog
Op woensdag 5 maart 2003 20:23 schreef Howlin_Mad het volgende:
Deze is serieus bedoeld: slaap je weinig? Ik heb ook een tijdje weinig geslapen, toen ik meer sliep, was ik ineens weer beter gehumeurd.
Hoewel ik nu eraan twijfel, op dit moment heb ik eigenlijk ook niet heel erg veel zin (zegmaar niet) in dingen doen. (ook mijn verjaardag niet)Iig sterkte
Nu na de laatste carnavals dag zit ik ook een beetje in een depressie, maar das morgen weer over, als ik een beetje down ben, wat overigens bijna nooit voorkomt raad ik je aan om gewoon wat vrienden op te zoeken dat doet altijd goed
en nog proficiat 
Maar nu is dat eigenlijk veel minder.
Heb je vrienden/mensen op wie je altijd kunt vertrouwen, die bijna altijd wel in de buurt zijn?
Beetje gestressed?
quote:Dat is dus het rottige: die heb ik niet, of ik denk iig niet dat ik ze heb. Ik bedoel ze zitten denk ik niet echt te wachten op een jankende Marjo over de vloer.... (en ik kan er ook heel moeilijk over praten, er blijft maar een stemmetje rondzingen dat ik me aanstel.) Ik heb gewoon het gevoel dat ik ze er alleen maar mee lastig val. Wat waarschijnlijk niet zo is, maar ik kan me er (nog) niet overheen zetten.
Op woensdag 5 maart 2003 20:27 schreef akkien het volgende:
heb ik ook een tijdje last van gehad, ik was daardoor heel erg onzeker, en had er veel moeite mee om op iemand af te stappen en zomaar ene gesprek te beginnen omdat ik het idee had dat mensen me toch niet wilden.
Maar nu is dat eigenlijk veel minder.Heb je vrienden/mensen op wie je altijd kunt vertrouwen, die bijna altijd wel in de buurt zijn?
Ohja en M_a_T : Dankjewel
En de rest ook, voor de reacties quote:Niet alleen een beetje. Als iemand daar nog tips tegen heeft...
Op woensdag 5 maart 2003 20:31 schreef Tha.Gnome het volgende:
Misschien is het ff allemaal teveel voor je geweest?
Beetje gestressed?
ik zou zeggen probeer gewoon jezelf te zijn en niet meer je uitsloven voor anderen, maar vooral andere mensen niet boos maken. mensen vinden iemands aanwezigheid eigenlijk nooit erg zolang je ze maar niet irriteerd.
in wat voor gezins situatie zit je eigenlijk? het zou heel goed kunnen zijn dat je je onzeker voelt doordat je op een bepaalde manier deel uitmaakt van het gezin (mijn moeder heeft ook altijd het gevoel dat ze dingen voor anderen moet doen om er bij te horen. zij zat in een gezin van 12 mensen waar haar ouders eigenlijk nooit persoonlijke interesse hadden ik zeg niet dat het daar vandaan moet komen hoor maar zoiets in die richting zou het kunnen zijn)
veel sterkte ermee, en goed ook dat je naar jeugdzorg gaat. hopelijk krijg je iemand die je een beetje ligt anders (uit ervaring met psychologen) heb je er waarschijnlijk weinig aan omdat je gewoon bij sommige mensen gewoon niet lekker je verhaal kwijt kan. vraag eventueel om iemand anders dan
quote:Hmm, gewoon kak hebben aan dat gevoel, en je emotie's laten gaan.
Op woensdag 5 maart 2003 20:32 schreef Baka_neko het volgende:[..]
Dat is dus het rottige: die heb ik niet, of ik denk iig niet dat ik ze heb. Ik bedoel ze zitten denk ik niet echt te wachten op een jankende Marjo over de vloer.... (en ik kan er ook heel moeilijk over praten, er blijft maar een stemmetje rondzingen dat ik me aanstel.) Ik heb gewoon het gevoel dat ik ze er alleen maar mee lastig val. Wat waarschijnlijk niet zo is, maar ik kan me er (nog) niet overheen zetten.
Ohja en M_a_T : Dankjewel
Geloof me, als je er niet over praat kan het nog wel eens flink mis gaan.
En daarvoor zijn vrienden: om elkaar te steunen.
quote:Als je goed voor jezelf kan zijn kun je ook goed voor andere zijn.
Op woensdag 5 maart 2003 20:34 schreef dennislaan het volgende:
ik zou zeggen probeer gewoon jezelf te zijn en niet meer je uitsloven voor anderen, maar vooral andere mensen niet boos maken. mensen vinden iemands aanwezigheid eigenlijk nooit erg zolang je ze maar niet irriteerd.
quote:ja maar je hebt goed en slaafje, goed voor anderen zijn is natuurlijk goed maar als je altijd degene bent die als eerste hulp geeft gaat er echt iets fout
Op woensdag 5 maart 2003 20:37 schreef Tha.Gnome het volgende:[..]
Als je goed voor jezelf kan zijn kun je ook goed voor andere zijn.
quote:Ik heb me inderdaad altijd nogal aangepast aan 'de rest' (ik had vroeger ook een aantal terroriserende vriendinnetjes, die wilden dat ik me op een bepaalde manier gedroeg en ik moest me heel erg aan ze aanpassen, wat ik ook blind deed en dat heeft denk ik nogal met een en ander te maken) en dat lukt me nu gewoon niet meer. Het spontane is er gewoon af.
Op woensdag 5 maart 2003 20:34 schreef dennislaan het volgende:
-snip-
Wat betreft thuis: Ik heb een hele lieve vader en moeder, en een broer die eigenlijk ook wel lief is, maar hij sluit zich al een jaar of 6 totaal voor iedereen af (vooral voor mij heb ik het idee) en de laatste keer dat ik daar een normaal gesprek mee heb gehad (hee, was het leuk op school? etc) is echt al jaren geleden (Yo jeroen als je dit leest: ik hou wel van je hoor).
En verder ben ik een beetje bezig ezelf buiten te sluiten van mn vrienden, omdat ik nergens meer over wil praten en met een maskertje voor loop.
quote:Nou laat ik het zo zeggen: Ik vind andermans problemen een stuk belangrijker dan die van mezelf. Ik ben niet iemand die overal loopt te neuzen op zoek naar rottigheid maar iedereen mag bij me komen uithuilen als ze willen.
Op woensdag 5 maart 2003 20:39 schreef dennislaan het volgende:ja maar je hebt goed en slaafje, goed voor anderen zijn is natuurlijk goed maar als je altijd degene bent die als eerste hulp geeft gaat er echt iets fout
quote:Dan zou ik daar snel verandering in brengen als ik jou was.
Op woensdag 5 maart 2003 20:45 schreef Baka_neko het volgende:[..]
Nou laat ik het zo zeggen: Ik vind andermans problemen een stuk belangrijker dan die van mezelf. Ik ben niet iemand die overal loopt te neuzen op zoek naar rottigheid maar iedereen mag bij me komen uithuilen als ze willen.
Kijk eerst naar jezelf, en dan pas naar andere.
quote:heb je ook vriendinnen waarbij jij bepaald wat je gaat doen of laat je je altijd leiden en vind je dat wel best? als ik zo je verhaal lees heb ik het idee dat je liever niet zelf bepaald wat je doet en anderen (zoals die terroriserende vriendinnetjes) dan voor je besluiten. dat is op zich niet erg alleen je kan er wel onzeker door gaan voelen omdat je zelf niks in de hand hebt.
Op woensdag 5 maart 2003 20:43 schreef Baka_neko het volgende:[..]
knip
en ik zou zeggen analiseer je broer eens goed, veel kans dat hij dezelfde problemen heeft als jij, misschien doordat hij een ander persoon is en daardoor op een andere manier naar hem kijkt je weer op een andere manier naar jezelf gaat kijken.
quote:dat zal dan ook wel meespelen, want door vrienden kun je je opeens een stuk zekerder voelen.
Op woensdag 5 maart 2003 20:32 schreef Baka_neko het volgende:[..]
Dat is dus het rottige: die heb ik niet, of ik denk iig niet dat ik ze heb. Ik bedoel ze zitten denk ik niet echt te wachten op een jankende Marjo over de vloer.... (en ik kan er ook heel moeilijk over praten, er blijft maar een stemmetje rondzingen dat ik me aanstel.) Ik heb gewoon het gevoel dat ik ze er alleen maar mee lastig val. Wat waarschijnlijk niet zo is, maar ik kan me er (nog) niet overheen zetten.
Ohja en M_a_T : Dankjewel
quote:schijnbaar heb je dan ook al veel ervaring met problemen oplossen ontwikkeld, kan je die mooi voor jezelf gebruiken. en idd zoals iemand anders al zei, concentreer je nu maar op jezelf is altijd veel belangrijker
Op woensdag 5 maart 2003 20:45 schreef Baka_neko het volgende:[..]
Nou laat ik het zo zeggen: Ik vind andermans problemen een stuk belangrijker dan die van mezelf. Ik ben niet iemand die overal loopt te neuzen op zoek naar rottigheid maar iedereen mag bij me komen uithuilen als ze willen.
quote:Daar heb je helemaal gelijk in!!
Op woensdag 5 maart 2003 20:51 schreef Tha.Gnome het volgende:[..]
Dan zou ik daar snel verandering in brengen als ik jou was.
Kijk eerst naar jezelf, en dan pas naar andere.
Maar ik vind het zó moeilijk om uit mezelf naar iemand toe te gaan met de mededeling "ik voel me kut" en dan óók nog eens antwoord te geven op de vraag waarom ik me kut voel. Ik weet het gewoon niet. Ja, ik ben wat enthousiast bezig met aanpassen en niet-vervelend zijn, maar.... nouja... Voor de meeste mensen is dat sowiezo geen reden genoeg, geloof ik.
sugt- iederen heeft gelijk hier, maar.... ik weet het gewoon niet meer
quote:Men spreekt van een depressie wanneer men aan de volgende criteria voldoet:
Op woensdag 5 maart 2003 20:27 schreef M_a_T het volgende:
Sorry maar kan me er echt gee voorstelling van maken.
Nu na de laatste carnavals dag zit ik ook een beetje in een depressie, maar das morgen weer over, als ik een beetje down ben, wat overigens bijna nooit voorkomt raad ik je aan om gewoon wat vrienden op te zoeken dat doet altijd goeden nog proficiat
" Five or more of the following symptoms have been present during the same two-week period nearly every day, and this represents a change from previous functioning. At least one of the symptoms is either (1) depressed mood or (2) loss of interest or pleasure. Symptoms my be reported or observed:
- depressed mood
- markedly diminished interest or pleasure in almost all daily activities
- significant weight loss or gain (of 5 per cent per month) or decrease increase in appetite
- insomnia or hypersomnia
- psyhomotor agitation or retardation
- fatigue or loss of energy
- feelings of worthlessness, excessive guilt
- poor concentration and indecisiveness
- recurrent thought of death, suicidal ideation or suicide attempt
Symptomms do not meet criteria for mixed episode of mania and depression.
Symptoms cause clinically significant distress or impairment in social, occupational, educational or other important areas of functioning.
Symptoms not due to the direct effects of a drug or a general medical condition such as hypothyriodism.
The symptoms are not better accounted for by uncomplicated bereavement. "
(Uit: The hand book of child and adolescent clinical psychology by Alan Carr)
In jou geval, kun je dus beter spreken van teleurstelling, verdriet, tegenslag, etc.. In ieder geval geen depressie.
quote:Ik ben niet heel passief, en ik sta nogal bekend om mn eigenzinnige acties (trek rustig een blauwe pruik aan en loop hele winters op klompn rond) maar ik 'leid' niet extreem veel. Ook niet heel weinig, maar ik voel me er niet altijd prettig bij (vooral met veel mensen in de buurt haat ik dat).
[b] als ik zo je verhaal lees heb ik het idee dat je liever niet zelf bepaald wat je doet en anderen (zoals die terroriserende vriendinnetjes) dan voor je besluiten.
En wat mn broer betreft: Daar snap ik echt helemaal niets meer van. Hij sluit zich zo af, maar het zou best wel een soortgelijk iets kunnen zijn. We lijken wel veel op elkaar.
quote:Oi, IK heb het niet over depressies (ik heb het alleen even helemaal gehad).
Op woensdag 5 maart 2003 21:01 schreef Dymphy het volgende:[..]
In jou geval, kun je dus beter spreken van teleurstelling, verdriet, tegenslag, etc.. In ieder geval geen depressie.
Overigens heb ik wel meer dan 5 punten van je lijstje, maar ik ga zelf niet concluderen over depressies of verregaande staat van gestoordheid (
) , ik wilde alleen even mn eitje kwijt Ik maak me eigenlijk vooral zorgen over die bui van vanmiddag. Als je ineens helemaal hysterisch tegen de muur op knalt enzo, dan doe je toch iets goed fout. Denk ik. (maar: wel bedankt voor je lijstje )
Ik, nu 17, hebt dat tijdje geleden ook gehad, een soortgelijk iets. Eerst was er wel een aanwijsbare oorzaak, mijn stuk gelopen Eerste Grote Liefde, maar ik kon mijn depressie daar op een gegeven moment niet meer de schuld van geven. Nergens zin in hebben,faalangst, bang zijn voor de toekomst, bang zijn geen vrienden te hebben, onzekerheid, en soms ook echte hysterysche aanvallen, ik had het allemaal ook, ik heb het een hele tijd gehad. Als ik er nu over nadenk ongeveer een jaar, er is eigelijk niet echt een aanwijsbaar begin of einde. Soms heb ik nog steeds last van terugslagen. Maar ik heb er eigelijk nooit een goeie oorzaak voor kunnen vinden. Ik heb er veel over gepraat, of over proberen te praten, maar ik kreeg op een gegeven het gevoel dat mensen niet op mij zaten te wachten. Maar toch heeft dat praten, dat luchten van mijn hart, volgens mij wel erg geholpen, en toen op een gegeven moment het besef kwam dat ik wel vrienden had, ging het ook wel weer beter. Het ging over, maar ik ben er nog niet precies achter hoe het over ging, of waarom. Waarom het er uberhaupt was, weet ik ook niet.
Het is te makkelijk om het aan de puberteit toeschrijven, maar misschien is het dat ook wel. Dit soort dingen blijven een raadsel. Mijn huidige vriendin is ook heel depresief geweest, en wil nu speciaal psychologie gaan studeren om erachter te komen wat er nu eindelijk aan de hand was, maar zelf weet ze eigelijk wel dat ze er daarmee ook niet achter kan komen.
Tips die ik je kan geven: Probeer er met iemand over te praten, echt over te praten, het beste is met iemand die je vertrouwd. Wanneer zo iemand er niet is, is het goed om er via het internet dingen over kwijt te kunnen, zoals je nu doet. Probeer ook zo veel mogelijk te relativeren, denk aan de leuke dingen die je hebt of doet. Geef jezelf er vooral NIET de schuld van, zeg niet tegen jezelf dat je je aanstelt.
Ik wens je veel sterkte toe....... 
quote:Dank je wel
Op woensdag 5 maart 2003 21:21 schreef Scylla het volgende:
Je stukje klinkt inderdaad héél bekend. Tis toch fijn om te weten dat er iemand mn stukje leest die het zelf ook had (en!!! er nu min of meer vanaf is.) Dat helpt toch wel heel erg 
Geef ook nooit de moed op, das ook nog een belangrijke tip die ik vergeten was te geven.quote:Hey, die lijst was ook niet voor jou bedoeld... M_a_T schreef simpelweg dat "nu na de laatste carnavals dag zit ik ook een beetje in een depressie, maar das morgen weer over". De term depressie is hierin simpelweg fout!!
Op woensdag 5 maart 2003 21:13 schreef Baka_neko het volgende:[..]
Oi, IK heb het niet over depressies (ik heb het alleen even helemaal gehad).
Overigens heb ik wel meer dan 5 punten van je lijstje, maar ik ga zelf niet concluderen over depressies of verregaande staat van gestoordheid (Ik maak me eigenlijk vooral zorgen over die bui van vanmiddag. Als je ineens helemaal hysterisch tegen de muur op knalt enzo, dan doe je toch iets goed fout. Denk ik. (maar: wel bedankt voor je lijstje
Gezien mijn studie heb ik wel een aantal ideeën over hetgeen er gaande zou kunnen zijn. Ik zal me er verder niet over uitlaten omdat 1) ik tenslotte niet jou hulpverlener ben en 2) je hulp krijgt en me hierin niet wil mengen. Persoonlijk denk ik dat je er goed aan doet hulp te zoeken. Naar mijn idee is hulp vragen een teken van sterk-zijn, omdat je weet dat je hulp nodig hebt, het even niet alleen kan en hulp durft te vragen.
Succes ermee
& Sterkte !!
quote:Vanuit jou positie kan ik me goed voorstellen dat je een dergelijke opsomming van criteria onzin vindt. Toch kan ik je vertellen dat het belangrijk is dat deze criteria in de hulpverlening gehanteerd worden.
Op woensdag 5 maart 2003 21:21 schreef Scylla het volgende:
Dat je aan punten moet gaan voldoen om te kijken of je depresief bent of niet, vind ik eigelijk een beetje bullshit.
Ten eerste worden deze diagnostische criteria gebruikt om er zeker van te zijn dat je niet met een andere stoornis te maken hebt, met vergelijkbare gedragingen.
Ten tweede worden deze diagnostische criteria gebruikt zodat er tussen hulpverleners onderling duidelijk gecommuniceerd kan worden. Je moet het tenslotte wel over dezelfde stoornis hebben, met dezelfde kenmerken.
Ten derde is het stellen van een goede diagnose belangrijk, omdat dit de behandeling (therapie, medicatie) bepaald. Stel je eens voor dat je iemand voor je hebt met de angst voor flauwvallen. Deze persoon blijkt in de praktijk echter sporadisch flauw te vallen. Bij deze persoon kun je dan ontspanningsoefeningen geven. Echter, wanneer je een persoon voor je hebt die angst heeft om flauw te vallen én daadwerkelijk flauwvalt, dan mag je absoluut geen ontspanningsoefeningen geven. Ontspanningsoefeningen zullen bij deze persoon namelijk het flauwvallen versterken, en dat wil je niet!!
[Dit bericht is gewijzigd door Dymphy op 06-03-2003 11:04]
quote:Volgens mij denk je dat maar... ik heb het ook gehad, dat ik me kut voelde, nix waard.. gewoon met vrienden er uiteindelijk over gepraat .. en ook gevraagd wat ze er van vonden dat ik steeds maar (voor mijn gevoel) naar hun kwam met mijn shit..
Op woensdag 5 maart 2003 20:32 schreef Baka_neko het volgende:[..]
Dat is dus het rottige: die heb ik niet, of ik denk iig niet dat ik ze heb. Ik bedoel ze zitten denk ik niet echt te wachten op een jankende Marjo over de vloer.... (en ik kan er ook heel moeilijk over praten, er blijft maar een stemmetje rondzingen dat ik me aanstel.) Ik heb gewoon het gevoel dat ik ze er alleen maar mee lastig val. Wat waarschijnlijk niet zo is, maar ik kan me er (nog) niet overheen zetten.
Ohja en M_a_T : Dankjewel
Daar zijn vrienden voor
En oh ja.. tipje van mijn psycholoog.. Communiceer met dat stemmetje.. (doe het wel op een plek waar niemand je kan horen.... Leuker voor je zelf) en vraag dan wat ie nou precies moet van jou .. Klinkt erg vreemd maar het helpt heel erg goed
by the way.. leuke naam .. baka neko .. hoe kom je erop ^_^
stomme kat.. 
Hij is geinig
quote:Ja, dat is inderdaad waar, maar probeer je daar als onzekere bakvis maar eens overheen te zetten
Op donderdag 6 maart 2003 10:57 schreef knokkels het volgende:[..]
Volgens mij denk je dat maar...
Ik vind het gewoon nogal moeilijk om naar iemand toe te stappen van 'zo, ik heb het gehad en ik ga nu alle rottigheid naar buiten gooien' (welke rottigheid?! Er is niks!! Geen idee waarom ik zo raar doe) en dat ene vervelende stemmetje heeft zo'n verdomd grote bek.... en mn naam heb ik ooit es samengesteld uit mijn 20 woordige manga-Japans
quote:Nou begin ik eigenlijk wel nieuwsgierig te worden... (nouja, min of meer
Op donderdag 6 maart 2003 10:35 schreef Dymphy het volgende:
Gezien mijn studie heb ik wel een aantal ideeën over hetgeen er gaande zou kunnen zijn. Ik zal me er verder niet over uitlaten omdat 1) ik tenslotte niet jou hulpverlener ben en 2) je hulp krijgt en me hierin niet wil mengen. Persoonlijk denk ik dat je er goed aan doet hulp te zoeken. Naar mijn idee is hulp vragen een teken van sterk-zijn, omdat je weet dat je hulp nodig hebt, het even niet alleen kan en hulp durft te vragen.Succes ermee
& Sterkte !!
) en ik meldde zo duidelijk dat ik ws niet depressief ben, omdat meer mensen daarmee komen (wat heel lief is van jullie hoor). Maar ik was vandaag zo druk enthousiast bezig (dat klopt volgens mij ook niet helemaal, maar tis beter dan sjaggo) dat ik niet depri kan zijn. Denk ik. In ieder geval bedankt voor jullie reacties allemaal want het lucht toch op dat anderen me niet voor gek verklaren, vind het echt tof!
quote:Heb je misschien iets naars meegemaakt wat nog niet verwerkt is of kijk je teveel tv/computer? Het kan ook iets biologisch zijn, zoals storingen in je hormoonhuishouding. Dat laastte zou betrekkelijk eenvoudig opgelost kunnen worden. Probeer anders eens een tijdlang op te schrijven wat er door je hoofd gaat en hoe je je lichamelijk voelt.
Op woensdag 5 maart 2003 20:17 schreef Baka_neko het volgende:
Ik heb de laatste tijd nogal last van hysterische buien, desinteresse, concentratiestoornissen en noem maar op, al die troep
quote:Ik ben flink genaaid door mn eerste vriendje en daar ben ik een tijdje mee bezig geweest, verder eigenlijk niets, mooit gepest, mishandeld oid (gelukkig maar!) Ik sport wél heel veel, en dat houdt me ook heel erg bezig.
Op donderdag 6 maart 2003 19:36 schreef Manono het volgende:[..]
Heb je misschien iets naars meegemaakt wat nog niet verwerkt is of kijk je teveel tv/computer? Het kan ook iets biologisch zijn, zoals storingen in je hormoonhuishouding. Dat laastte zou betrekkelijk eenvoudig opgelost kunnen worden. Probeer anders eens een tijdlang op te schrijven wat er door je hoofd gaat en hoe je je lichamelijk voelt.
Ik heb zo'n donkerbruin vermoeden dat mijn broer een aantal dezelfde problemen heeft als ik (hij móest vroeger fornuizen enzo aanraken, en ik heb heel sterk de neiging mezelf pijn te doen als ik gefrustreerd ben- wat ik niet doe, overigens) en dat geeft toch te denken.
Er kwam trouwens vandaag een klasgenoot naar me toe die vond dat ik iemand was die veel te hard zn best deed, maar "als jij jezelf eenmaal op de brandstapel hebt gezegd, dan kom je dr niet snel meer vanaf, volgens mij."
Dat die conclusie door een bijna wildvreemde wordt getrokken is toch frappant.
Ik bedoel er verder niks mee, alleen als verklaring voor waarom ik soms, echt alleen maar soms wat kribbig reageer en ht lijkt me heel normaal, maar zou zijn ze alle2 verdrietig, en boos op ekaar, en ik weet t allemaal gewoon niet meer.
Tis allemaal mijn schuld en ik bedoel het toch echt allegoed, ik wil alleen dat iedereen vriendjes met elkaar en met mij is maar waarom LUKT dat nou niet!
IK HAAT HET, ik vind het gewoon allemaal zo ontzettend KUT en ik snap het niet meer!!!