[kinderen] opvallende patronen

zeg eens tegen die knaapjes dat je " straks nog even komt kijken "

en dan gaan ze liggen wachten tot je komt kijken en dan vallen ze in slaap ...

kweetniet hoor ben zelf nog een kind ..

Onrust en beetje slaapwandelen komt op die leeftijd wel meer voor.

Na eerste diepe slaap hebben kinderen dat soms wel. Ze weten dan niet precies waar ze zijn en doen het zeker niet bewust.

Afspraken maken met kinderen van die leeftijd lijkt mij niet echt mogelijk.
Gewoon laten gaan, dus.

Die meid van mij (wordt in mei 4) heeft een periode gehad dat ze rond 23 uur wat begon te kuchen en daarna begon te roepen. Dat kwam plotseling, maar was ook plotseling vertrokken. En zo heeft ze een tijdje gehad dat ze om 5 uur wakker werd en om koffie vroeg. Had ze me gezien en had ik verteld dat het daar nog te vroeg voor was, draaide ze zich weer om en ging weer slapen.

Zal wel bij het kind-zijn horen

quote:

---

Op dinsdag 4 maart 2003 01:48 schreef moussy het volgende:
Die meid van mij (wordt in mei 4) heeft een periode gehad dat ze rond 23 uur wat begon te kuchen en daarna begon te roepen. Dat kwam plotseling, maar was ook plotseling vertrokken. En zo heeft ze een tijdje gehad dat ze om 5 uur wakker werd en om koffie vroeg. Had ze me gezien en had ik verteld dat het daar nog te vroeg voor was, draaide ze zich weer om en ging weer slapen.

Zal wel bij het kind-zijn horen

---

Een klein kind die om koffie vraagt??? Nog nooit gehoord

quote:

---

Op dinsdag 4 maart 2003 02:08 schreef VinceCarter het volgende:

[..]

Een klein kind die om koffie vraagt??? Nog nooit gehoord

---

Niet gewoon I wanna be just like mom gedrag? Immitatie dus?

Die van ons (2) is een paar keer 's avonds om een uur of 11 wakker geworden met de volle overtuiging dat het ochtend was. Dus: Christan bedje uit, aankleden, broodje eten! En dan kun je honderd keer zeggen dat het avond is en dat mama nu zelf naar bed gaat... nee hoor, 't is ochtend

Mijn dochtertje (Bo, nu ruim 14 maanden) heeft veel ritueeltjes die ze gewoon elke dag doet. Als ze beneden kom zet ze een kabouter (die nomraal altijd op haar stoeltje staat ) op haar stoeltje als wij niet opgeruimd hebben. Of ze gooid hem er af als we wel opgeruimd hebben. Echt elke dag opnieuw. Als we bij mijn schoonouders komen, loopt ze altijd naar een tafeltje waar mijn schoonmoeder haar dierbare en antike spulletjes heeft staan. Zoals fotlijstjes van ouders, kinderen enz. Daar staat ook een potje met een dekseltje. en echt altijd als ze binnenkomt loopt ze een rondje door de kamer, gaat naar dat tafeltje tilt het dekseltje op en zet het er weer op. Dan is het weer goed. Op de een of andere manier zijn er dingen die zo trekken en als ze ze dan gedaan heeft is het aantrekkingsgevoel weg. Ik denk ook dat een bepaalde structuur kleintjes/kinderen ook wel duidelijkheid/veiligehid geeft (zo van gelukkig alles is hetzelfde) Gelukkig raakt ze niet helemaal in paniek als ik b de kamer ofzo verandert heb. Maar bv na een dag slingers in de kamer voor haar 1e verjaardag vond ze leuk. maar toen ik die een dag liet hangen (want de volgende dag toen we het niet vierde was ze pas echt jarig) kwam ze beneden, ze loopt de kamer in kijkt naar de slingers en begint me te hulen/krijsen. Ze wilde weer een dag zoals alle andere dagen
Bij haar verdwijnen deze dingen dus niet zoals bv hoedienie met zijn kinderen en slaappatronen wel heeft. Ik weet wel dat tegen/in de pubertijd kinderen vaak ook tijdelijke dwanghandelingen hebben.

quote:

---

Op dinsdag 4 maart 2003 03:02 schreef Skinkie het volgende:

[..]

Niet gewoon I wanna be just like mom gedrag? Immitatie dus?

---

Dacht het niet, ik drink geen koffie en dr vader alleen maar op zn werk. Ze is er gewoon gek op. Ik koop voor haar caffëïne vrije koffie en dat mag ze van mij gewoon drinken.

Jup herkenbaar...
vaak geen idee wat de oorzaak of reden is.
Het is niet zo dat het een biologisch klokje ( ritme ) is doordat we eenpaar dagen op dat tijdsgtip iets hebben gedaan.. bijvoorbeeld hem wakker maken.Het komt inderdaad echt uit het niets.. en veel van deze vreemde dingen gaan na een tijdje ook vanzelf weer weg.

Ikzelf gooi het altijd maar onder dezelfde noemer als dat de periodes van het " niet willen " eten vallen.

Dat zijn ook rare dingen... zo eten ze zelfs jóuw gehaktbal nog vanje bord en een maand later dan vertikken ze om ook maar één hapje te nemen... ( en eten ze als het aan hun ligt echt een paar weken maar héél weinig/ niets )

Als ik terug denk aan mezelf vroeger, had ik ook van die periodes dat ik pindakaas op mijn brood deed. Daarna weer een tijdje jam en dan weer een periode hagelslag of zo.

Denk dat dat met slapen ook zoiets is. Misschien heeft het wel te maken met de incidentele groeispurtjes.
Toen mijn kids jonger waren, merkten we dat heel goed, vooral bij de oudste. (nu 10)
Hij is een jonge leerling en moest het eerste halfjaar moeite doen om bij te blijven, maar in het voorjaar maakte hij dan een sprintje en kwam weer bij de beste helft van de klas.
Nu hij wat ouder is, heeft hij dat niet meer zo duidelijk. Maar toen wel. Ook qua groeien.
In groep 4 met zijn communie (mei), had hij maat 128, met gemak.
Met kerstmis had hij maat 140 en pastte die dure communiebroek niet meer.

Hoe jonger kinderen zijn, hoe vaker ze van die groeispurtjes hebben.
Ik denk dat dat wakker worden van je kids daarmee te maken kan hebben.