Punt van discussie:" Wat als ze zwanger wordt ondanks de pil.... "
Uiteindelijk heeft de vrouw het laatste woord hierin, maar hoe ga je hier mee om?
Wat als de man geen kinderen wil en zij plotseling toch zwanger wordt en kind wil houden?
Of de man wil kinderen en zij eigelijk niet? of je hebt slechts een prille relatie of relatie loopt ten einde?
Ga je bij wijze van protest condooms gebruiken? beëindig je een relatie? neem je wel of niet verantwoording over het kind ? ouders? geloof? etc..
Ikzelf heb wel eens meegemaakt dat een vriendin (20) een kind wilde omdat ze dacht zo de relatie te redden. Hier kwam ik tijdig achter. (natuurlijke afstoting van haar lichaam voorkwam verdere ontwikkeling van de vrucht, dubbelzinnig: hoewel dit natuurlijk afschuwelijk was voor haar, kon ik een kleine opluchting bij mijzelf bespeuren ) Sindsdien ben ik een beetje huiverig en klein beetje achterdochtig. Liefst zou ik er gewoon bij zijn als ze de pil slikt. (wat ik uiteraard niet doe!)
Want ondanks ik graag kinderen wil en mijzelf als vader wel zie zitten, vind ik dat op dit moment ik een kind geen goede basis of geschikte omgeving kan meegeven. Oftewel ik ben er nog niet aan toe.
Fokkers met gelijke ervaringen, ongewenst vader of ongewenst geen vader etc?
[!] Verzoek om normaal te reageren en niet al te lollig te zijn..
Edit: en om op je vraag te reageren. Mocht ze toch zwanger raken, dan zou ik er heel erg goed over nadenken wat de consequenties zijn en me echt wel even goed klote voelen, maar uiteindelijk zal ik mijn uiterste best doen om het kind op te voeden (hoop ik dan, ik heb gelukkig nog niet in deze positie verkeerd).
[Dit bericht is gewijzigd door cppjs op 03-03-2003 11:53]
Als echter tijdens de zwangerschap zou blijken dat het kindje zwaar lichamelijk en/of geestelijk gehandicapt zou zijn, en mn vriendin wil het nog steeds "laten komen" dan zou het IMO een heel ander verhaal worden.
vosss is de naam,
met dubbel s welteverstaan.
Als ze de pil vergeet en ze wordt zwanger, ben je waarschijnlijk gewoon de klos. Zij mag beslissen om het te houden of niet, en als ze het wil houden, ben je er verantwoordelijk voor.
Ik zou het in principe niet erg vinden, maar op dit moment zou het me niet zo goed uitkomen eigenlijk..
"Me biologische klok begint te tikken"
Dat duurt nog wel ff hoor, schat
Het nadeel met dit soort dingen is natuurlijk altijd dat de vrouw het kind bij zich draagt en dus de lichamelijke stress meot doorstaan maar dan nog viond ik dat je een kind met zijn 2en neemt en niet 1 persoon, helaas gebeurt het vaak anders.
Ik blijf erbij dat een vrouw, ookal draagt zij het kind, niet alle rechten heeft over het kind en dus ook niet alles daarover mag bepalen..
Een kind moet je samen willen, want je behoort daar ook samen de verantwoordelijkheid over te nemen..
Ik vind het altijd een beetje smerig als een vrouw misbruik van de situatie maakt en een man het vaderschap gedwongen op wil leggen.. bijv. in gevallen om de relatie te redden....
Als ik per ongeluk zwanger zou raken en m'n vriend zou het echt niet willen op dat moment in z'n leven.. dan zou ik het niet ter wereld laten komen.. Simpelweg omdat ik vind dat het kind door beiden gewenst moet zijn..
quote:
Op maandag 3 maart 2003 11:58 schreef Qarinx het volgende:
Ik heb dit volgens mij echt al 10.000 keer in andere topics gezegd.. maar goed....Ik blijf erbij dat een vrouw, ookal draagt zij het kind, niet alle rechten heeft over het kind en dus ook niet alles daarover mag bepalen..
Een kind moet je samen willen, want je behoort daar ook samen de verantwoordelijkheid over te nemen..
Ik vind het altijd een beetje smerig als een vrouw misbruik van de situatie maakt en een man het vaderschap gedwongen op wil leggen.. bijv. in gevallen om de relatie te redden....
Als ik per ongeluk zwanger zou raken en m'n vriend zou het echt niet willen op dat moment in z'n leven.. dan zou ik het niet ter wereld laten komen.. Simpelweg omdat ik vind dat het kind door beiden gewenst moet zijn..
Jij bent mijn droomvrouw
quote:Als ik (ben vrouw maar toch) erachter zou komen dat m'n vriendin stiekem zwanger probeert te raken, dan zou ik toch serieus gaan twijfelen aan m'n relatie... Het is toch het vertrouwen dat wordt geschaad.. Als ze dit al achter je rug om doet, in hoeverre kan je haar dan nog vertrouwen...
Op maandag 3 maart 2003 11:47 schreef Profesor het volgende:
Topics genoeg over seks, voorlichting op school en TV programma's maar... Punt van discussie:" Wat als ze zwanger wordt ondanks de pil.... "Uiteindelijk heeft de vrouw het laatste woord hierin, maar hoe ga je hier mee om?
Wat als de man geen kinderen wil en zij plotseling toch zwanger wordt en kind wil houden?
Of de man wil kinderen en zij eigelijk niet? of je hebt slechts een prille relatie of relatie loopt ten einde?
Ga je bij wijze van protest condooms gebruiken? beëindig je een relatie?neem je wel of niet verantwoording over het kind ? ouders? geloof? etc..
En een condoom gebruiken, of je het nu vertrouwt of niet, is natuurlijk altijd jouw goed recht!
Sinds ik mijn vriend ken wil ik heel graag kinderen met hem en af en toe zeur ik er om
Maar logisch gezien weet ik dat het op dit moment niet de juiste tijd is voor kinderen en zal ik nooit zomaar stoppen met het slikken van de pil (we gebruiken geen condoom)
Mocht ik toch zwanger raken dan hoop ik dat we het kind kunnen houden! Of dit ook echt gebeurt hangt van verschillende andere zaken af.
Op mijn 20e een meid leren kennen, en binnen een maand was ze zwanger, ondanks de pil. Eigenlijk zonder een moment te twijfelen hebben we besloten het kind te houden, en er samen voor te vechten. Dat vechten bleek tevergeefs, en na 6 jaar relatie gestopt. Achteraf gezien hadden we dat al veel en veel eerder moeten doen.
Ik, en zij ook, ben nog steeds gelukkig met de keus die we toen gemaakt hebben om het kind te houden, gelukkig dachten wij hetzelfde over abortus (bleek later dat dat ongeveer het enige was waar we het over eens waren 
)
quote:Toch wel een belangrijk punt..
Op maandag 3 maart 2003 12:37 schreef skyhigh het volgende:
Op mijn 20e een meid leren kennen, en binnen een maand was ze zwanger, ondanks de pil. Eigenlijk zonder een moment te twijfelen hebben we besloten het kind te houden, en er samen voor te vechten. Dat vechten bleek tevergeefs, en na 6 jaar relatie gestopt. Achteraf gezien hadden we dat al veel en veel eerder moeten doen.
quote:Als je altijd een condoom hebt gebruik kunnen ze nog zwanger worden, tenminste dat kunnen ze mij wel wijs maken
Op maandag 3 maart 2003 11:47 schreef Profesor het volgende:
Ga je bij wijze van protest condooms gebruiken?
quote:Zorg dan ook dat je hem zelf uit de verpakking haalt... vrouwen met nagels moet je niet vertrouwen
Op maandag 3 maart 2003 12:41 schreef Frenkie het volgende:[..]
Als je altijd een condoom hebt gebruik kunnen ze nog zwanger worden, tenminste dat kunnen ze mij wel wijs maken
quote:hahaha
Op maandag 3 maart 2003 12:42 schreef Qarinx het volgende:
Zorg dan ook dat je hem zelf uit de verpakking haalt... vrouwen met nagels moet je niet vertrouwen
was dat het maar.
Ik heb een week in de zware stress geleefd toentertijd..
*hartkloppingen*
Ja ik voel ze nog steeds, ook al heb ik geen relatie meer.
Maar ik ben er wel een stuk bewuster van geworden. Het zou mij totaal niet uitkomen, maar ik zou het kind wel houden. Maar dan wel als ik het kind samen met mn vriendin kan opvoeden, dus niet als de relatie klote is en op het punt staat van breken.
IG
Andersom zou ik als mijn vriend het echt nog niet zou willen ook niet zomaar zeggen: jij hebt pech, het is mijn lichaam, ik luister helemaal niet naar jou. In een relatie moet je natuurlijk wel altijd over dat soort dingen kunnen praten, misschien alle bezwaren op een rijtje zetten, kijken hoe daar een oplossing voor gevonden kan worden en in elk geval elkaars gevoelens serieus nemen, niet er blind overheen denderen met 'ik ben er nog niet aan toe, dus laat het maar weghalen' of 'het is mijn lichaam, dus jij hebt helemaal niets in te brengen'. Het gaat ook om de communicatie, als je het gevoel hebt dat je serieus genomen wordt door je partner ben je denk ik ook veel eerder bereid tot concessies (voor zover dat in zo'n geval mogelijk is natuurlijk).
Gelukkig denken wij er wel redelijk hetzelfde over. Ik ben wel eerder afgestudeerd dan mijn vriend en wanneer er een kind zou komen voordat hij klaar is dan zou ik wel mijn alleruiterste best doen om de situatie zo te creëren dat hij zijn studie ook af kan maken.
Maar het lijkt mij heel erg lastig als je daar gewoon totaal anders over denkt, een abortus laten plegen als je dat absoluut niet wil lijkt mij een regelrechte hel. Ik zou er zeker wel samen uit willen komen.
quote:Het is absoluut een heel moeilijk punt.. het is ook maar net hoe belangrijk je het zelf vindt..
Op maandag 3 maart 2003 16:22 schreef Angeles het volgende:
Maar het lijkt mij heel erg lastig als je daar gewoon totaal anders over denkt, een abortus laten plegen als je dat absoluut niet wil lijkt mij een regelrechte hel. Ik zou er zeker wel samen uit willen komen.
Ik spreek dan ook voor mezelf als ik zeg dat ik alleen een kind wil van iemand die er ook 100% achterstaat.. anders is het idee van samen uit liefde iets moois krijgen wat mij betreft helemaal weg..
Als ik nu zwanger zou raken dan zou dat toch wel anders vallen dan wanneer ik over een paar jaar zwanger raak en er helemaal voor wil gaan. Dan sta je er in eerste instantie misschien ook minder achter omdat je denkt: shit, hoe moet dat nou, nu al. Toch vind ik dat geen criterium om het dan maar meteen niet te doen. Je gevoelens kunnen daar natuurlijk ook over veranderen, maar als je er samen niet over praat en elkaar niet overal bij betrekt ligt dat wel anders.
Als mijn vriend het nou absoluut echt niet zou willen, nogmaals, tuurlijk zou ik daar dan niet gewoon maar overheen stappen en zeggen: pech voor jou, maar het andere uiterste, dat ik het zo makkelijk weg zou laten halen terwijl ik dat zelf echt een vreselijk idee vind...dat lijkt me ook heel erg.
quote:Ik heb mij voorgenomen nooit kinderen te willen, ik zal ook alles eraan doen om te zorgen dat ik geen kinderen krijg. Kortom, ik praat altijd met mijn partner en leg uit waarom ik het wil. Ik vertel, en laat zien wat de nadelen van kinderen zijn, hoe ik als persoon met kinderen omga en hoe slecht het voor de relatie is.
Op maandag 3 maart 2003 11:47 schreef Profesor het volgende:
Topics genoeg over seks, voorlichting op school en TV programma's maar...
Punt van discussie:" Wat als ze zwanger wordt ondanks de pil.... "
Uiteindelijk heeft de vrouw het laatste woord hierin, maar hoe ga je hier mee om?
Wat als de man geen kinderen wil en zij plotseling toch zwanger wordt en kind wil houden?
Of de man wil kinderen en zij eigelijk niet? of je hebt slechts een prille relatie of relatie loopt ten einde?
Ga je bij wijze van protest condooms gebruiken? beëindig je een relatie? neem je wel of niet verantwoording over het kind ? ouders? geloof? etc..
Ikzelf heb wel eens meegemaakt dat een vriendin (20) een kind wilde omdat ze dacht zo de relatie te redden. Hier kwam ik tijdig achter. (natuurlijke afstoting van haar lichaam voorkwam verdere ontwikkeling van de vrucht, dubbelzinnig: hoewel dit natuurlijk afschuwelijk was voor haar, kon ik een kleine opluchting bij mijzelf bespeuren ) Sindsdien ben ik een beetje huiverig en klein beetje achterdochtig. Liefst zou ik er gewoon bij zijn als ze de pil slikt. (wat ik uiteraard niet doe!)
Want ondanks ik graag kinderen wil en mijzelf als vader wel zie zitten, vind ik dat op dit moment ik een kind geen goede basis of geschikte omgeving kan meegeven. Oftewel ik ben er nog niet aan toe.
Fokkers met gelijke ervaringen, ongewenst vader of ongewenst geen vader etc?
[!] Verzoek om normaal te reageren en niet al te lollig te zijn..
Een relatie met kinderen is niet meer voor 100%, een vrouw zal altijd voor haar kinderen kiezen, vanzelfsprekend, maar nadelig voor de relatie.
Vanaf de komst van kinderen zal een man altijd nummer 2 zijn, en simpel gezegd: Ik wil dat niet.
Ik wil op vakantie gaan naar culturele lokaties tot ik 40 ben, en ouder. Ik wil kunnen feesten en niet thuis hoeven blijven. Ik wil niet elke avond om zo en zo laat de kids in bed stoppen...
Kortom ik spreek erover, ik leg uit wat ik wil, waarom ik het wil... En het moet te accepteren zijn voor de vrouw met wie ik wat heb.
Gelukkig is mijn lieffie het gedeeltelijk met mij eens, ze wil nog geen kinderen. En als ze er ooit " klaar " voor is, misschien dat ik dat ook ben. Maar ik ben pas 21, dus jaren genoeg om dat " gevoel " te krijgen.
Ik kan heel goed praten met mijn vriend dus ik denk dat wij er met zijn 2-en wel uit zouden komen.
Mijn tip: als je geen kinderen wil, doe dan niet aan seks.
quote:Op zich een wijze tip...maar...
Op maandag 3 maart 2003 18:09 schreef Christine het volgende:
Even een hele rare gedachte er tussendoor, maar n.a.v. dit topic bedenk ik me ineens weer dat wachten met seks tot je huwelijksnacht niet eens zo'n slecht idee is eigenlijk...Mijn tip: als je geen kinderen wil, doe dan niet aan seks.
IG
Ik zal hem nooit het vaderschap opleggen.. wil hij het kind niet, dan zal zijn naam niet op de geboorte-akte van het kind komen en zal ik van hem geen enkele hulp in de opvoeding verlangen.
Ik zal echter niet snel een abortus plegen ofzo.. De emotionele schade die je ervan kan oplopen is het me niet waard.. Bovendien ben ik oud en wijs genoeg om (desnoods alleen) een kind op te voeden.
Ik wil nog heel veel zeggen maar weet eigenlijk niet goed hoe en wat enzo..
|
|
