Vrouwen van zekere leeftijd...

Mogelijk is het bedoeld als denigrerende opmerking... De ouder wordende vrouw krijgt nu eenmaal van alles naar haar hoofd geslingerd. Dit leidt tot weer heel wat complexen bij de dames in kwestie en naar mijn mening ten onrechte... Ik wil dus in dit topic tevens een lans breken voor de ouder wordende vrouw... (Zeg 30, 31, 32...)

quote:

---

Op zondag 2 maart 2003 21:22 schreef Nijntjuh het volgende:
de vooroordelen over "ouder wordende vrouwen" zijn volgens mij vooral gebaseerd op het beeld van "mama". Ik (34) heb natuurlijk ook vriendinnen van die leeftijd, en/of ouder, met. maar vooral ook zonder kinderen. Stuk voor stuk wereldmeiden. Met boeiende interesses, leuke banen, volop toekomst plannen. Vrouwen die goed voor zichzelf zorgen en verder kijken dan een (lach)rimpeltje. Vrouwen voor wie er meer in deze wereld is dat uiterlijk en mode. Vrouwen waarvan ik trots ben dat het mijn vriendinnen zijn.

Ik kan in alle eerlijkheid zeggen (en ik ben zo onzeker als wat voor wat betreft mijn uiterlijk) dat ik er geen probleem mee heb ouder te worden, en ik dus ook niet snap waarom mannen soms negatief aankijken tegen "ouder wordende vrouwen". Vrouwen die zich slecht verzorgen zijn op iedere leeftijd minder aantrekkelijk. Maar dat geldt voor mannen ook. Ik zie liever een goed verzorgde man met een boeiend verhaal, dan een strak lichaam met een jong koppie zonder leuk verhaal. Want dat koppie wordt vanzelf rimpelig, en het lijf minder strak, en dan zit je tegen zo'n nietzeggende figuur aan te kijken.

In mijn leven draaide het rond mijn 20ste vooral om de kleur van mijn haar, de laatste mode en de nieuwste muziek. Nu, bijna 15 jaar later, is niet de kleur van de badkamertegeltjes voor mij belangrijk, maar balans, liefde, harmonie, mijn sport, mijn werk, mijn uitdagingen, politiek, de mens, mijn dieren, mijn vrienden. Kortom, ik ben als mens gegroeid. De rimpeltjes die horen daar gewoon bij

_{zo lang mijn figuur een beetje binnen normale proporties blijft en mijn man mij mooi vindt, zal het me een rotzorg zijn}

---

Wat mij in je verhaal opvalt is dat je zegt dat je zo onzeker als wat bent over je uiterlijk... Ondanks je interesse in harmonie, eerder diepgang dan uiterlijk, spreekt hier toch nog een beetje in mee dat je je druk maakt over hoe de buitenwereld en vooral, neem ik aan, de mannen je zien... Uiteindelijk is dat toch min of meer een vorm van wreedheid, of niet...?

Ouder wordende mannen maken zich daar nauwelijks druk om... Althans... Niet allemaal, constant... Bij mannen, en zij weten dit, draait het in eerste instantie, ook als je jong bent schat ik zo in, om je praatje, je uitstraling etc.... Bij vrouwen veeleer om het uiterlijk... Eik. vreemd, want ook mannen vallen eerder op uitstraling etc. dan het perfecte uiterlijk...