Kerstverhaal uit het dierenbos.

ER was daar eens een groot groot dierenbos.
Hier woonden heel veel lieve en stoute dieren.
Er was 1 hoofdbeest, die heette : "Hummie."
Hummie was een Tyranosaurus Rex en de baas over alle diertjes, over de lieve en over de stoute.
Omdat Hummie heel veel macht had deden alle beestjes altijd precies wat Hummie hen opdroeg. De lieve diertjes hadden heel veel angst voor Hummie. En toen zij hen opdroeg om 100 dagen in een huis te gaan zitten, zonder kontakt met de andere dieren in het grote dierenbos, deden zij dat gedwee.
De stoute diertjes, die vroeger ook heel lief waren, zorgden er voor dat de lieve diertjes deden wat het hoofdbeest hen had opgedragen. Zij timmerden een hele grote muur om het Dierenhuis en plaatsten ook nog eens enkele camera's.

Het beest dat het langst in het dierenhuis zou doorbrengen kreeg 250000 kastanjes.
En alle andere dieren in het grote dierenbos konden meekijken via de beesten TV.

Enkelen zoals het wipkonijn, Jolanda, of het koekiesmonster, Leo, wisten op spectaculaire manier te ontsnappen. Niemand heeft ze ooit nog terug gezien. Niet in het grote Dierenbos en ook niet in het vlakbij gelegen vluchtelingenkamp : " Almere-Noord ".

Het opperbeest, een telg uit het geslacht der Mollen, was hier zo kwaad over, dat hij Hummie de opdracht gaf de andere bewoners niet meer zo te pesten en ze het leven iets aangenamer te maken.

Omdat Hummie zelf altijd heel veel Beukennotensap dronk gaf zij de dierenhuis bewoners om de paar dagen ook deze drank. In tegenstelling tot Hummie, die al jaren verslaafd was aan dit drankje, raakten de opgesloten diertjes totaal van slag.

Robin, de Papagaai, werd zelfs zo dronken dat hij ineens met zijn eigen stem ging praten en het gehele Dierenbos de liefde verklaarde, ook de stoute beestjes. De dag daarna schaamde hij zich zo, dat ie vanaf dat moment nog maar 2 woordjes kon uitspreken, de gehele dag loopt hij in het dierenhuis te roepen met z'n piepende Papagaaienstem : "Lekker belangrijk!!, lekker belangrijk !!"

Ferdie, de Kangoeroe en de domste van het stel, dronk zelfs zo veel van de beukennotensap dat hij zich belachelijk maakte voor alle kijkbuisdiertjes. Omdat Ferdie de kangoeroe ooit in een ander dierenbos was geweest dacht ie dat hij boven alle andere diertjes stond. En als ze het niet met hem eens waren ging hij heel veel Krokodillentranen huilen.

Ook was er Annet de Huismus. zij hield zoveel van Cindy de geit dat ze bij Cindy in bed wilde kruipen. Omdat zoiets natuurlijk niet kan, 2 dierensoorten in 1 bed, hielden de andere beesten haar tegen. Waarop Annet de Huismus begon te zingen : "Ik ben Annet ik kom uit de dakgoot en ik hou van spitskool.

Koos, het Hobbelpaard, had nog nooit beukennootjessap gedronken en toen hij dit wel deed ( Robin de Papagaai had stiekem wortelextract, 75 % !!, door de beukennootjessap gemixed ) raakte Koos het Hobbelpaard helemaal de Kluts kwijt. Sindsdien is Koos het Hobbelpaard, de Kluts aan het zoeken. Daarom loopt hij zo krom.

Nadat vrijwel alle dierenhuisbewoners het huis weer uit waren. Ook Ed het sprekende paard ( hij bleek later geen paard te zijn maar een strontvlieg ), Darius de verkouden nachtegaal en Dezeuree de bidsprinkhaan ( die al haar minnaars na De Daad verslindt ) waren er nog 4 beestjes over.

Robin de Papagaai,
Koos het hobbelpaard,
Georgie de Glibberaal,
Bianca de breedbekkikker.

Omdat Hummie, in opdracht van een andere stoute dierenbosbewoner, De Mol, zelf mocht bepalen wie de 250000 kastanjes zou winnen, Koos zij voor de Papagaai. Omdat de Papagaai bij de dierenbos bewoners populair was, waren de meeste dieren het hier wel mee eens. Alleen de overige dierenhuisbewoners vonden dit niet zo leuk, want Robin had niet zo vaak meegeslijmd met hen. Vooral Georgie de glibberaal vond dit niet leuk ( slijmen is immers zijn vak ). Ook Bianca de Breedbekkikker kon wel huilen, ze had toch met iedereen meegeslijmd? Alleen Koos het Hobbelpaard vond het fijn voor Robin. De 2 werden dan ook vrienden voor het leven. En na de helden ontvangst door wel 1000 dieren uit het grote dierenbos zei Robin de legendarische woorden :

"LEKKER BELANGRIJK"

En ze leefden nog lang en gelukkig !