Hoe zwaar voel jij het verdriet van anderen..

FOK!forum / Relaties & Psychologie / Hoe zwaar voel jij het verdriet van anderen..

Rulin	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:30
	Je kent het wel.. je kijkt een vreemde aan (bijv) en in die seconde van de blikwisseling gebeurd er een hoop met je.. neem nou verdriet.. in hoeverre tast het de rest van je volgende minuten/dagdeel aan?
vector200	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:34
	Jezus zeg.......heb jij het licht gezien ofzo??? pfff het doet me niks als het een vreemde is.....
BlaatschaaP	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:35
	Heb ik best vaak. Dan kijk ik gewoon naar een volstrekt vreemde en dan krijg ik medelijden. Zo identificeer ik het altijd. Heel raar.
TheGuru	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:35
	Ik heb er dan de rest van de dag de tyfus in (bij verdriet) Maar als ik iemand zie die het naar ze zin heeft dan heb ik het ook naar me zin
yingyang	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:40
	Grappig. Ik zat een keer in de kroeg met een hele goede vriend en toen ging ik bier bestellen. En ik zag een hele erge ongelukkige man aan de bar zitten. En het deed me veel. Hoe die man erbij zat, kreeg gewoon medelijden met hem. Toen heb ik die vriend dat gezegd om ff te kijken of hij het ook zag. En ja ......hij zag het ook. Hij zag ook een hele trieste persoon. En dan voel ik me ook klote. Als anderen zich kut voelen dan voel ik me ook minder. Dat is dus de vriend geweest waar ik mezelf kan zijn. Anderen zouden het zich niet interesseren allemaal. Die zijn met zichzelf bezig.
Rulin	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:41
	Ja..ik heb het vaak als ik in grote steden ben..het leven daar is toch redelijk anoniem..de gehaastheid..de snelheid waarmee dat alles gaat.. Van die tragische blikken die maar aan je vast blijven zitten
yingyang	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:43
	Weet je wat ik altijd heb. Ik zie mensen gewoon. Ik zie meteen hoe mensen zijn. Althans dat denk ik dan. Maar vaak heb ik gelijk ook. Ik zie aan mensen hoe ze zijn. Zonder ze beter te leren kennen.
Bob.Ross	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:43
	Ik heb dat soms als iemand bijv een collega huilt dan heb ik een raar gevoel van binnen, geen verdriet ofzo, maar iets anders, erg vaag
Vampier	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:44
	redelijk zwaar... waarom?
LaZZ	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:46
	Ja... ik heb het ook altijd. Dat als ik iemand echt ongelukkig zie zitten en ik kan er niks aan doen. Dat ik dan echt een rotgevoel krijg. In me maag enzo. Maar als iemand vrolijk is juist niet. Ik weet ook echt hoe iemand denkt en zich voelt als ik geestverruimende middelen opheb. Zoals paddo's Das pas vaag
Plantenbak	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:52
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:46 schreef LaZZ het volgende: Ja... ik heb het ook altijd. Dat als ik iemand echt ongelukkig zie zitten en ik kan er niks aan doen. Dat ik dan echt een rotgevoel krijg. In me maag enzo. Maar als iemand vrolijk is juist niet. Ik weet ook echt hoe iemand denkt en zich voelt als ik geestverruimende middelen opheb. Zoals paddo's Das pas vaag
Offy	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:55
	Tsjah, het ligt er een beetje aan hoe die persoon me aanspreekt. Ik barst niet in huilen uit bij iedere zwerver die ik zie, maar ik smelt wel bij kleine kindjes die op hun kieen zijn gevallen (ik moet er nog achterkomen hoe ik die dubbele punt krijg -> nieuw toetsenbord + besturingsprog) Maarjah, je moet er ook een beetje afstand van kunnen nemen. Als je je druk maakt om iedere pessimist die je om je heen ziet heb je ook een leven van niets, wel? Ik ken wel iemand (ik noem geen namen ) die een hele dag van slag is als de overbuurvrouw van de broer van de man die 3 klassen hoger zat op de basisschool van de trap is gevallen. Daar kan ik niet zo erg mee zitten eerlijk gezegt. Maar als het een bekende van me is, zeker iemand waar ik veel om geef, is dat natuurlijk anders. (Ja, het is waarschijnlijk wel een beetje krom/egoistsich, maar als ik dood ben verwacht ik ook niet dat de zus van de man van de nicht van de bakker om mij rouwt)
Mirage	zaterdag 1 maart 2003 @ 20:56
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:40 schreef yingyang het volgende: Grappig. Ik zat een keer in de kroeg met een hele goede vriend en toen ging ik bier bestellen. En ik zag een hele erge ongelukkige man aan de bar zitten. En het deed me veel. Hoe die man erbij zat, kreeg gewoon medelijden met hem. Toen heb ik die vriend dat gezegd om ff te kijken of hij het ook zag. En ja ......hij zag het ook. Hij zag ook een hele trieste persoon. En dan voel ik me ook klote. Als anderen zich kut voelen dan voel ik me ook minder. Dat is dus de vriend geweest waar ik mezelf kan zijn. Anderen zouden het zich niet interesseren allemaal. Die zijn met zichzelf bezig. Wist je dat het ook omgekeerd werkt ? Als jij hém iets vriendelijks/ vrolijks vanuit jóuw laat zien.. en eventueel een bemoedigende knipoog ( bij wijze van ), dan heb je diegene voor het komende dagdeel een fijn gevoel meegeven !
addicted_to_jellybeans	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:04
	Dat zat ik net ook te bedenken , ik ben wel zo iemand die dan nieuwsgierig is en dan een gesprek aan zal proberen te knopen . Ik weet wel dat ik het niet mee naar huis neem , ik kan nou gewoon niet de lasten van de wereld op me nemen, soms moet je eens gewoon lekker egoistisch zijn en goed voor jezelf zorgen.
yingyang	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:10
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:56 schreef Mirage het volgende: [..] Wist je dat het ook omgekeerd werkt ? Als jij hém iets vriendelijks/ vrolijks vanuit jóuw laat zien.. en eventueel een bemoedigende knipoog ( bij wijze van ), dan heb je diegene voor het komende dagdeel een fijn gevoel meegeven ! Heb ik niet gedaan. Ik wilde hem aanspreken en een biertje aanbieden. Maar ik had het te druk met mezelf weer Ik wilde hem opvrolijken en een therapeutisch gesprek aangaan. Positieve mensen hebben trouwens nog een grotere impact op mij. Daar word ik juist blij van
goflow	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:24
	Ik heb niet echt medelijden met anderen, zwervers e.d. al helemaal niet, als ik een kind op z'n smoel zie vallen kan ik daar nog wel om lachen, tsjah tis mij ook wel eens overkomen en shit happens. Dan heb je nog die mensen die altijd en elke dag in dezelfde kroeg rondhangen, behoorlijk kansloos, daar kan ik ook wel vrede mee hebben als ze't zelf ook prima vinden. Voor andere kansloze types in de kroeg of waar dan ook, je hebt nog steeds je eigen leven onder controle, dus los het maar op. Voor mensen met wie ik wat closer ben is dat wat anders, ik voel dan wel wat maar toon het niet... misschien is het omdat ik van anderen ook geen medelijden verwacht, moet toch je eigen leven leiden he... Bovendien lijkt het me reteirritant als mensen je uit medelijden anders gaan behandelen, als ik een kutdag heb en mensen gaan ineens dingen voor me doen heb ik echt zoiets van flikker op wat moet je nou, misschien is het wel afstand houden, of m'n emoties niet uiten, zwakheden niet tonen, weet ik veel
Pascalle27	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:27
	Ik ben ook typisch zo'n muts, jah. Ik kan me vooral nog een meisje van school herinneren dat een klas of vier lager zat dan ik, was echt zowat het pispaaltje van de school. Vreselijk om te zien, en dan niet alleen op die momenten dat er weer eens een paar om eens te kunnen lachen, of om zich af te reageren, of wat dan ook, naar de bieb gingen omdat zij daar zat, terwijl ze normaal gesproken de weg naar de bieb niet eens konden vinden als er routewijzers in de gang hingen. Ook op de momenten dat ze in haar dooie upske achter de computer zat. En zeker op die momenten als iemand uit mijn vriendengroep zwaargefrustreerd terug kwam bij de rest van het groepje, nadat hij of zij geprobeerd had een praatje aan te knopen en afgeblaft was, omdat zíj weer dacht dat die vriend(in) van mij haar alleen maar kwam afzeiken. Dan voel je je zo machteloos.
Amnesia	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:28
	Probeer maar eens lekker een dikke blow te roken lieverd
hallo_mensen	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:40
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 21:28 schreef Amnesia het volgende: Probeer maar eens lekker een dikke blow te roken lieverd en dan
BlaatschaaP	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:44
	Ik had het gister trouwens nog op ons carnavalsfeest. We hebben een jongen uit de brugklas die volgens mij iets met zijn sociale vaardigheden heeft en dus moeilijk communiceert met andere kinderen. Hij stond echt gewoon zielig in z'n carnavalspak, in een hoekje.. maar wat te staan. Een klasgenootje wees me erop en ik vond het zo enorm zielig. Ik ken die jongen helemaal niet maar echt, ik kreeg wel een brok in m'n keel, terwijl ik dat niet vaak heb.
yingyang	zaterdag 1 maart 2003 @ 21:46
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 21:28 schreef Amnesia het volgende: Probeer maar eens lekker een dikke blow te roken lieverd Kan inderdaad goed werken op je gemoedstoestand
_Thorwald_	zaterdag 1 maart 2003 @ 22:47
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 21:46 schreef yingyang het volgende: [..] Kan inderdaad goed werken op je gemoedstoestand
ArmaniMania	zaterdag 1 maart 2003 @ 23:12
	Grouphugg..
Pascalle27	zondag 2 maart 2003 @ 01:30
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 23:12 schreef ArmaniMania het volgende: Grouphugg.. Ehh, ff tellen... Persoontje of 18? Damn! Drukke Grouphugg zal dat worden...
Jordy-B	zondag 2 maart 2003 @ 01:36
	'k krijg meestal onwijs medelijden met mensen die 't helemaal niet nodig hebben, en zich prima voelen... Van die kleine kereltjes van middelbare leeftijd met bierbuik en bochel, die je zo zielig door 'n paar jampotjes aankijken. Met hun haar (wat er nog van over is) in 'n wat typisch model, en 'n snorretje, en 'n beetje vreemde kleren aan. En met mensen die 't wel nodig hebben, heb 'k dan vaak totaal géén medelijden.
cYbErTiM	zondag 2 maart 2003 @ 01:47
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:43 schreef yingyang het volgende: Weet je wat ik altijd heb. Ik zie mensen gewoon. Ik zie meteen hoe mensen zijn. Althans dat denk ik dan. Maar vaak heb ik gelijk ook. Ik zie aan mensen hoe ze zijn. Zonder ze beter te leren kennen. _{idem, maar ik heb dan trouwens ook ALTIJD gelijk.}
Rulin	zondag 2 maart 2003 @ 12:26
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 23:12 schreef ArmaniMania het volgende:
Sander	zondag 2 maart 2003 @ 12:32
	Niet, weinig. Ligt er aan of ik die persoon ken of niet, zo niet, dan doet het me eik helemaal niks, daar sluit ik me gewoon voor af. Wat dat betreft ben ik dus heel egoistisch
yingyang	zondag 2 maart 2003 @ 12:37
	quote: Op zondag 2 maart 2003 01:47 schreef cYbErTiM het volgende: [..] _{idem, maar ik heb dan trouwens ook ALTIJD gelijk.} Yep Maar dat kan ook erg lastig zijn. Ik zie vaak het onzekere dat in mensen zit. En dan zie ik ze ook erg hun best doen om zeker over te komen. Ik zie ze vechten om zeker over te komen. Volgens mij zijn bijna alle mensen erg onzeker op de een of andere manier.
Rulin	maandag 3 maart 2003 @ 14:12
	quote: Op zondag 2 maart 2003 12:37 schreef yingyang het volgende: Volgens mij zijn bijna alle mensen erg onzeker op de een of andere manier. feit. dat vechten wat jij zegt is prachtig om te zien.. en je ziet het overal..want het is een situatie die je vaak meerdere keren per dag hebt..met of zonder mensen
Lotjeb	maandag 3 maart 2003 @ 14:45
	quote: Op zondag 2 maart 2003 12:37 schreef yingyang het volgende: [..] Yep Maar dat kan ook erg lastig zijn. Ik zie vaak het onzekere dat in mensen zit. En dan zie ik ze ook erg hun best doen om zeker over te komen. Ik zie ze vechten om zeker over te komen. Volgens mij zijn bijna alle mensen erg onzeker op de een of andere manier. Zelfde hier.... maar vind het niet altijd even fijn om "door mensen heen" te kijken...
Pascalle27	maandag 3 maart 2003 @ 20:05
	quote: Op maandag 3 maart 2003 14:45 schreef Lotjeb het volgende: [..] Zelfde hier.... maar vind het niet altijd even fijn om "door mensen heen" te kijken... Idem. Je weet nooit wat je tegen gaat kome als je verder kijkt, en als je veel meer wilt doen dan alleen kijken, maar je kunt verder niets beginnen, dan sta je je daar wel mooit machteloos te voelen. En daar heeft niemand wat aan.
Appelsapjedikjesapje	woensdag 5 maart 2003 @ 23:59
	het is een kwestie van "spiegelen"
Lotjeb	donderdag 6 maart 2003 @ 11:23
	quote: Op woensdag 5 maart 2003 23:59 schreef Appelsapjedikjesapje het volgende: het is een kwestie van "spiegelen" spiegelen?
dikkiedik87	donderdag 6 maart 2003 @ 14:16
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:34 schreef vector200 het volgende: Jezus zeg.......heb jij het licht gezien ofzo??? pfff het doet me niks als het een vreemde is..... En wat als je ff naar de winkel gaat en je ziet daar een dakloos jongetje van een jaar of 7 uitgeput voor de deur zitten die de daklozen krant verkoopt. Als je dan niet een beetje medelijde krijgt dan mag je wel is nagaan denken of je niet een beetje meer medeleven moet tonen. Want zoiets is echt zielig om te zien!! [Dit bericht is gewijzigd door dikkiedik87 op 06-03-2003 14:19]
dikkiedik87	donderdag 6 maart 2003 @ 14:19
	-edit-
ook_gek	donderdag 6 maart 2003 @ 16:28
	je hebt snel iets in de gaten hoe iemand is. Dat kan je uit lichaams taal halen. Maar ook uit de gekozen worden. Of opmerkingen. Soms heb ik het ook met stukke teksten. Maar soms ook als je iemand aan kijkt. Soms heb ik ook zo iets op een dag van. Hmmm er is iets met persoon X. En als ik dan ga informeren. Dan kloppen mijn gevoelens altijd. Is niets geks. en van dat jongetje van 7 die dakloos is? Ik kan daar gewoon straal voor bij lopen. Zonder aan te denken. Niets geks aan. Is een gevoel dat je hebt bij een bepaalt persoon.
Kornovichvb	donderdag 6 maart 2003 @ 20:30
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:30 schreef Rulin het volgende: Je kent het wel.. je kijkt een vreemde aan (bijv) en in die seconde van de blikwisseling gebeurd er een hoop met je.. neem nou verdriet.. in hoeverre tast het de rest van je volgende minuten/dagdeel aan? Komt allemaal door de mdma.. serieus..
Potter	donderdag 6 maart 2003 @ 20:32
	quote: Op zaterdag 1 maart 2003 20:30 schreef Rulin het volgende: Je kent het wel.. je kijkt een vreemde aan (bijv) en in die seconde van de blikwisseling gebeurd er een hoop met je.. neem nou verdriet.. in hoeverre tast het de rest van je volgende minuten/dagdeel aan? Het doet mij ook erg veel.
ArmaniMania	donderdag 6 maart 2003 @ 23:23
	Het verdriet van anderen voel ik nu niet meer zwaar, vroeger wel. Maar tegen woordig ben ik een soort psycholoog op msn. Ze komen alleen maar met me praten als ze problemen hebben. Ze zeggen dat ik met goede antwoorden kom en hun goed begrijp.Ik vind het ook niet erg, ik doe het graag,maar..... Maar ik zou wel eens iemand op msn willen hebben die eens over alle daagse dingen kletst....
mandy24	vrijdag 7 maart 2003 @ 10:07
	quote: Op donderdag 6 maart 2003 23:23 schreef ArmaniMania het volgende: Het verdriet van anderen voel ik nu niet meer zwaar, vroeger wel. Maar tegen woordig ben ik een soort psycholoog op msn. Ze komen alleen maar met me praten als ze problemen hebben. Ze zeggen dat ik met goede antwoorden kom en hun goed begrijp.Ik vind het ook niet erg, ik doe het graag,maar..... Maar ik zou wel eens iemand op msn willen hebben die eens over alle daagse dingen kletst.... Ik heb het ook vaak dat iedereen z'n hart lucht bij mij. Ik luister dan naar ze, maar probeer wel om het weer los te laten zodat ik er niet zelf mee blijf lopen. Maar om nou te zeggen dat ik op msn met niemand over alle daagse dingen kan praten, zo erg is het bij mij gelukkig niet.
Pascalle27	vrijdag 7 maart 2003 @ 11:21
	quote: Op donderdag 6 maart 2003 23:23 schreef ArmaniMania het volgende: Het verdriet van anderen voel ik nu niet meer zwaar, vroeger wel. Maar tegen woordig ben ik een soort psycholoog op msn. Ze komen alleen maar met me praten als ze problemen hebben. Ze zeggen dat ik met goede antwoorden kom en hun goed begrijp.Ik vind het ook niet erg, ik doe het graag,maar..... Maar ik zou wel eens iemand op msn willen hebben die eens over alle daagse dingen kletst.... Gelukkig is er e-mail! Om de vraag van de topicstarter te beantwoorden... Ik denk wel dat ik het met bekenden meer heb dan met onbekenden, want van je bekenden ken je de maniertjes, hoe ze zich gedragen als ze zich down voelen, beter dan van onbekenden, en merk je het dus eerder.