Ik ga met een paar mensen om, die buiten mij eigenlijk niet veel mensen om zich heen hebben..Ik ben erg blij met het contact, maar wat me wel stoort is dat juist deze mensen uitermate veel over zichzelf praten..het lijkt wel alsof ze alles proberen uit te vergroten..okee generalisering a la. maar dit komt doordat die mensen (te) weinig (durven te) praten met anderen..dat ze alles op een hoop gooien./.ik merk aan mezelf dat ik het de laatste tijd steeds minder leuk heb met die mensen..omdat ik helemaal nerveus wordt van de klachtenregen en uitvergrotingen..
ik probeer dan ook andere dingen te doen met ze..maar dit krijgt een nogal sturend karakter
quote:Ja is ook wel zo..maar probeer erg laagdrempelig te zijn, om het zo te noemen..maar iedere keer lijkt dit juist een kleine explosie tot gevolg te hebben..en dat is wat me dwarszit,..begint steeds meer een verplicht uurtje te worden..
Op zaterdag 1 maart 2003 15:38 schreef lawsuit het volgende:
Mensen met minder vrienden / lichte sociale problemen zie je veel over z'n eigen problemen praten... verder zijn ze goeie vrienden hoor!! 
quote:Dit hoeft niet gelijk te staan he
Op zaterdag 1 maart 2003 15:41 schreef Willaaam het volgende:
minder vrienden / lichte sociale problemen
zit zelf ook in jouw situatie.
He named this world: Forbidden Paradise
En tsja, het beste wat je kan doen is ze gewoon zeggen te doen wat ze voelen en ervoor gaan, dan mislukt het maar een keer...
Niet op een 'erge' manier gelukkig, maar soms heb ik iets van ' goh ik antwoord nu toch wel erg vaak met een 'eigen situatie' ' .
quote:Ja maar ik voel me steeds meer en meer een psycholoog in dat soort gesprekken..en mijn manier van antwoorden wordt ook een steeds groter cliché..en dat vind ik jammer..ben wel degelijk bij die mensen betrokken..maar ik lijk te worden gedwongen tot deze maatregelen..en wat ook meespeelt is dat ik erg voorzichtig moet zijn met mijn antwoorden en vragen..dus een soort flame richting iemand is ook al moeilijk,..juist omdat ik vaak de sturende en begrijpende partij ben.
Op zaterdag 1 maart 2003 15:46 schreef Willaaam het volgende:
Vind het ook helemaal niet belangrijk om over mezelf te praten ik luister meer naar wat andere dwaars zit en als ik daar bij kan helpen doe ik dat.
(heb zelf ook niet bepaald veel vrienden maar praat heel weinig)
quote:Uhuh, snap ik wel dat je je meer een psycholoog voelt, en ik heb dit ook een tijdje gehad. Ik begrijp hun probleem ook wel enzo, maar stuur ze dan een richting in van zelfverbetering, anders komt er iets uit van, hmm, oke, en dan is het volgende keer dat ze online komen weer hetzelfde. Als je ze zelf aan hun eigen probleem laat werken gaat het steeds beter en dan stuur je ze ook echt naar iets dat helpt om hun steviger in hun schoenen te laten staan.
Op zaterdag 1 maart 2003 15:49 schreef Rulin het volgende:[..]
Ja maar ik voel me steeds meer en meer een psycholoog in dat soort gesprekken..en mijn manier van antwoorden wordt ook een steeds groter cliché..en dat vind ik jammer..ben wel degelijk bij die mensen betrokken..maar ik lijk te worden gedwongen tot deze maatregelen..en wat ook meespeelt is dat ik erg voorzichtig moet zijn met mijn antwoorden en vragen..dus een soort flame richting iemand is ook al moeilijk,..juist omdat ik vaak de sturende en begrijpende partij ben.
Dus het is niet zo dat personen die weinig vrienden hebben veel praten,
maar dat mensen die veel praten geen vrienden hebben 
Xbox 360 Live: EN4 360
quote:jawel..maar dat heeft weinig effect bij die mensen (misschien is dit situatiegebonden)..ik ben er juist continu mee bezig om ze sterker te maken..maar dit maakt de verhoudingen in de vriendschappen zo krom
Op zaterdag 1 maart 2003 16:03 schreef Willaaam het volgende:
En dat heb ik duidelijk ondervonden en ondervind ik nog steeds. Als het goed gaat dan heb je vrienden en als het slecht gaat dan blijft er vaak maar een of twee over.
Heb ondervonden dat mensen niet geinteresseerd zijn als je je slecht voelt. En dan kun je je verhaal bij bijna niemand kwijt.
Voel je je goed en heb je wel positief nieuws te melden dan staan ze als het ware voor je in de rij.
Het recht van de sterkste geldt dan alweer.
quote:je hebt gelijk.
Op zaterdag 1 maart 2003 16:09 schreef yingyang het volgende:
misschien dat tijd met vrienden juist als enkel ontspanning wordt gezien..maar dat is toch bullocks..
dieptes zijn juist interessant, toch
quote:Dat is toch juist de uitdaging..misschien is dit een strijd die ik niet moet voeren..maar zolang je dit niet kenbaar maakt is de kans op een sociaal isolement des te groter
Maar dat soort mensen hebben het zelf volgens mij ook niet door he.
quote:Ik denk dat het meer met onzekerheid te maken heeft..en dan met name tijdelijke of wegneembare onzeker
Het zit gewoon in hun.
quote:Meer diepgang is inderdaad interessanter. Ik hou er dus totaal niet van als het nergens over gaat. En vaak gaat het nergens over. Dan ga ik me vervelen en weet ik niet wat ik moet zeggen.
Op zaterdag 1 maart 2003 16:11 schreef Rulin het volgende:[..]
je hebt gelijk.
misschien dat tijd met vrienden juist als enkel ontspanning wordt gezien..maar dat is toch bullocks..
dieptes zijn juist interessant, toch
Voel me dan ook niet op mijn gemak.
Vrienden zijn er om elkaar te vermaken heb ik in de gaten. Een soort hobby is het.
Echte vriendschap vind ik dat je luistert naar andermans problemen en probeert te helpen. Maar dat laatste zit er niet zo in. Voor elkaar door het vuur gaan zit er ook vaak niet in.
Als het erop aankomt heb ik een hele goede vriend waar ik dan ook altijd naar toe ga als ik problemen heb. Die beschouw ik als het meest intelligente en meelevende. Die kan tenminste ook luisteren inplaats van alleen maar praten en met zichzelf bezig zijn.
quote:Of het met egoisme te maken heeft weet ik niet zo zeker. Ik denk dat die mensen zich niet bewust zijn van hun gedrag. Ze zijn zo en ze weten niet beter. Ze zijn het gewend om zo te doen.
Op zaterdag 1 maart 2003 16:19 schreef lindaatje het volgende:
Tja, ik weet het verder niet hoor. Maar sommige mensen zijn nu eenmaal ook wat egoistischer ingesteld, dus zoiets verander je ook niet zo snel bij mensen.
Niet iedereen is anders en niet iedereen wordt hetzelfde opgevoed. Ik heb in ieder geval thuis geleerd dat je naar mensen moet luisteren.
Het grootste waar ik me aan erger is dat ze zoveel met zichzelf bezig zijn allemaal. Hun eigen leven is het aller belangrijkste dat er is. En ze denken dan ook dat anderen hun leven ook interessant vinden. En praten dan ook veels te veel over hun leven.
Misschien is er toch wel een beetje egoisme in het spel 
Mensen die erg populair zijn, veel vrienden hebben en daardoor erg egocentrisch worden.. zichzelf erg belangrijk vinden en eigenlijk heel slecht kunnen luisteren..
Een meisje die ik ken bijv. is écht zo een allemansvriend.. legt heel snel contacten.. maar eigenlijk is ze heel oppervlakkig en heeft ze het alleen over zich zelf..
|
|
