Caesar is niet meer helaas:
quote:
Caesar houdt er mee op. Het Amsterdamse trio maakt dat bekend via een open
brief, ondertekend door frontman Roald van Oosten. Caesar was medio jaren
'90 een van de eerste alt. rockband die doorbrak naar een groter publiek en,
met Daryll-Ann, de eerste band op Excelsior Recordings. Caesar stond op alle
grote festivals, werd gelauwerd met een Zilveren Harp en toerde uitgebebreid
door Engeland en de rest van Europa. Caesar's meest bekende album is No rest
for the alonely, in de OOR van deze maand nog figurend op de 22e plek in de
NL Top 50.
Op Donderdag 3 April neemt Caesar afscheid van het publiek in De Melkweg te
Amsterdam. De voorverkoop daarvoor is begonnen. Nieuws over het programma
die avond volgt nog.
Bij deze de afscheidsbrief:
Muziekvrienden,
We begonnen eens een bandje in Amsterdam en we noemden ons Caesar. Van
1994 tot 2006 was het geweldig. Met spijt in ons hart voelen we nu, na
diep nadenken, dat het voorbij is.
Het was heel lan vanzelfsprekend om als drieëenheid te werken
dat je het idee krijgt dat zoiets nooit zal stoppen. Maar die
vanzelfsprekendheid hield, ik zou bijna zeggen 'vanzelfsprekend' op.
Nieuwe prioriteiten misschien of gewoon het feit dat artistieke
onwikkeling veel te maken heeft met risico's nemen. En dan moet je
soms het bekende overboord zetten en het diepe in duiken om er maar
een paar gezegdes tegenaan te gooien.
Dus Caesar houdt ermee op, en komt ook niet meer terug. Maar wat was
het geweldig, en we zijn echt heel trots zijn op wat we hebben
neergezet, met vijf albums, twee e.p.'s en ik geloof drie vinyl-singles. Hoe
enorm veel leuke mensen we hebben ontmoet, hier en daar
en ik weet niet waar. Dat we met supergetalenteerde en soms met echt
best slechte bands hebben gespeeld. Zo veel keer Lowlands en Pinkpop.
We gaan ons nu op nieuwe avonturen storten. Maar eerst staan we er
vast nog een keer in De Melkweg.
En ook willen we dan iedereen bedanken die ons een warm hart toe heeft
gedragen. Iedereen met wie we hebben gewerkt. Van vrienden die 'een
keertje wilden rijden' en toen opeens de bus moesten helpen uitladen,
tot diegenen met wie we zo ontzettend hard aan onze muziek hebben
gewerkt: de muzikanten, producers en de diverse crewleden en andere
onmisbaren. En niet in het minst de supporters: bij radio, tv en
geschreven pers, maar vooral de fans die echt niet onder stoelen of
banken hebben gestoken hoeveel ons bandje voor ze betekend heeft. Kom
allen nog een keer kijken en luisteren. Daarna: veni, vidi, foetsie.
Grtjs Roald