Ik mis hem echter. 15 jaar van mijn opgroeiende leven heb ik met hem gedeeld. Het uitlaten, het vele lopen, het in je bed slapen met hem, lachen, huilen, bang zijn, alles heb ik met hem meegemaakt. Hij is er nu gewoon niet meer. We hebben hem moeten begraven. Ik ben een volwassen man, maar ik ben kapot van binnen. Ik kan niet goed huilen, terwijl ik normaal redelijk makkelijk kan huilen, het is pijnlijk. Ik mis hem, ik word gek, ik wil dit niet!! WHY IS THIS LIFE?
het lijkt me een heel raar idee om iemand (hond of mens) te verliezen terwijl je er een heel groot deel van je leven mee gedeelt hebt!
Ik weet hoe klote het kan zijn om je huisdier te verliezen 
Denk vooral aan de leuke momenten die jullie samen hebben beleefd en koester die momenten.
Het is heel zwaar, maar het hoort helaas bij het leven
PSV, de logische kampioen
Proud To Be VBL User
Hiphop Purist
veel sterkte........
24 november jl is onze vogel overleden.
ik ben zelf 17,5 en dat beestje was ruim 18 jaar geworden, dus ik was niet anders gewend.
Elke dag at ie mee, s ochtends brood, s avonds warm, en tussendoor ook eigen voer, dat mis ik echt.
Dat lieve diertje heeft zelfs op me wieg gezeten 
(vloog altijd vrij in de huiskamer) 
[Dit bericht is gewijzigd door mh_rijder op 26-02-2003 22:29]
Klinkt raar maar misschien moet je zo snel mogelijk een ander beestje halen waar je je verdriet kwijt kunt...
sterkte kerel!
Ik moet er niet aan denken.. het is toch een gezinslid van je.. en 15 jaar, is toch een hele lange tijd.. dan ga je je zo ontzettend hechten aan zo een beestje..
Sterkte met dit verlies....
[Dit bericht is gewijzigd door GreatWhiteSilence op 26-02-2003 22:35]
Ik kan het me heel goed voorstellen.. We hebben zelf een kat gehad die we kregen toen ik 4 was. Ze stierf toen ik 26 was. Ben ik toen dagen kapot van geweest.
Veel sterkte ermee.. Kan niet anders zeggen.
quote:Dat hondje kan je niet vervangen...
Op woensdag 26 februari 2003 22:33 schreef GreatWhiteSilence het volgende:
Een ander beestje is geen goed idee, voorlopig nog niet. Verwerk eerst maar eens dat je hond overleden is. Als je echt afleiding nodig hebt, kun je beter een nieuwe hobby kiezen, zodat je niet op ieder moment aan je overleden hond hoeft te denken. Tenminste, dat heb ik gedaan...
Het hoort bij het leven jammergenoeg... Sterkte!
Trekt bij warm weer een poncho aan
|
|
