Wegpiraat Elias Z. (22) reed nietsvermoedende Roy dood

quote:

Doodrijder was tikkende tijdbom: vraag was niet óf maar wanneer het mis zou gaan



Tijdens de rechtszaak doemt het beeld op van een tikkende tijdbom. Gezien zijn stelselmatige gejakker was het niet de vraag óf, maar wanneer het mis zou gaan met Elias Z. (22). Een 49-jarige Hengeloër maakte geen schijn van kans toen Elias zich met zijn Audio S3 met 186 km/u vol in zijn Kia boorde. En dat terwijl Elias wegens een illegale straatrace geen rijbewijs had en in een onverzekerde auto rondreed.

Niet alleen Elias' echtgenote, maar ook zijn vader en tal van anderen hebben hem meermaals gewaarschuwd zijn rijgedrag aan te passen.

En Elias had zelf ook al eens voorspeld dat het wel een keer fout moest gaan. Nadat een vriend tijdens een ritje een hartverzakking had gekregen, appte Elias terug. "Ja man, ik rij gevaarlijk, een beetje tussen leven en dood." Gevolgd door een smiley.

Massale belangstelling
De publieke belangstelling voor de zitting is zo massaal dat tientallen familieleden en vrienden de zaak via een videoverbinding vanuit een andere zaal moeten volgen.



De alles overheersende vraag tijdens het strafproces: hoe haalt iemand het in zijn hoofd om met 186 km/u over een industrieterrein te racen, binnen de bebouwde kom? Verdrijvingsvlakken gebruikend om in te halen. Juist aan het begin van de drukke avondspits.

Begin maart gaat het faliekant mis. Een 49-jarige Hengeloër wil vanuit zijn werk naar huis. Een ritje van vier kilometer naar huis, maar daar komt hij nooit aan.

Zijn geliefde ziet hem pas in het mortuarium terug. Met dezelfde lach op zijn gezicht als waarmee hij iedere avond thuiskwam. Hij heeft de auto dus niet eens zien aankomen, concludeert zijn partner.

Getuigen zijn totaal verbijsterd als Elias zittend naast zijn auto wordt aangetroffen. Volgens sommigen met een grijns op zijn gezicht. En een agent hoort hem mompelen dat zijn echtgenote hem al vaker had gewaarschuwd dat het ooit fout zou gaan. En dat die andere automobilist hem eigenlijk voorrang had moeten verlenen.

Geen uitschieter
Het blijkt geen eenmalige uitschieter. Uit technisch onderzoek wordt namelijk duidelijk dat Elias stelselmatig te hard rijdt. Zoals de rit de dag ervoor, als hij vanuit zijn werk in Den Bosch huiswaarts rijdt. Over een traject van 65 kilometer wordt een gemiddelde snelheid van 229 km/u gemeten.

Elias kan zich de gewraakte rit niet eens herinneren. Ja, hij was die dag in Den Bosch. "Maar heel veel is wazig." Wat volgens de officier van justitie wel vaker het geval is, wanneer Elias lastige vragen krijgt.

Rijden op gevoel
Maar ook Elias weet niet wat hem die dag bezielde. Hij is iemand die rijdt op gevoel en niet naar snelheidsmeters kijkt. Die dag heeft hij 's ochtends nog gewandeld. Wat hij vaker doet om tot zichzelf te komen. En hij had ook het gevoel dat hij op het fatale moment best chill in de auto zat. "Maar het is natuurlijk een belachelijke fout."

De reden voor zijn rijgedrag: hij zag het als een uitlaatklep voor zijn emoties, waar hij vaak geen raad mee wist. Waarom geen psycholoog opgezocht, wil de rechtbank weten. "Therapie wordt in onze cultuur als een zwakte gezien."

Auto verhuurd
Wel bestrijdt hij dat hij bij alle geconstateerde snelheidsovertredingen achter het stuur heeft gezeten. Zijn auto verhuurde hij namelijk geregeld. Als bewijs heeft hij op de avond voor het strafproces nog een hele reeks huurcontracten laten opsturen.

De rechters en de officier van justitie wijzen hem echter op de 32 selfies die op zijn telefoon zijn teruggevonden. Met de kilometerteller vaak ver boven de 200, gemaakt met zijn telefoon. Zelf schat hij dat hij slechts in een derde van die gevallen achter het stuur zat. In een aantal andere gevallen zat hij op de bijrijdersstoel.

Dat die foto's met zijn telefoon zijn gemaakt, kan kloppen. Maar zijn mobieltje leende hij dan aan de autohuurder die de foto maakte, als een soort trofee. Het leidde tot fronsende wenkbrauwen.

Onpeilbaar verdriet
Dat hun geliefde is omgekomen bij een ongeval leidde al tot onpeilbaar verdriet bij de nabestaanden, maar toen ook nog eens duidelijk werd onder welke omstandigheden sloeg de grond onder hun voeten weg, vertelde zijn partner in haar slachtofferverklaring. En ook de biologische zonen en bonusdochters deden hun emotionele verhaal.

Hoe de jongste - nadat ze tijdens een carnavalsfeestje de onheilstijding had gekregen - die avond toch nog appjes naar haar bonusvader stuurde dat dit niet waar kon zijn. De moeder van het slachtoffer moest door emoties overmand uit de zaal worden begeleid. Elias hoorde het - in de richting van de nabestaanden draaiend - meermaals snikkend aan.

Uitlaatklep
Wat justitie betreft, is er sprake van doodslag. Wie immers met zulke snelheden op pad gaat, neemt een dodelijke aanrijding op de koop toe. Reden om zes jaar celstraf en een rijontzegging van tien jaar te eisen.

Z.'s advocaat Ronald van der Graaf had meermaals aangedrongen op psychologisch onderzoek om een antwoord te krijgen op het rijgedrag van zijn cliënt, maar dat is er nooit gekomen. "Een gemiste kans", meent hij.

De nabestaanden zijn duidelijk: als Z. écht meent wat hij allemaal zegt en waarvoor hij al huilend zijn excuses heeft aangeboden, aanvaardt hij straks de opgelegde straf en gaat hij niet in hoger beroep. Maar de advocaat laat al weten dat hij dat op voorhand niet uitsluit.

Uitspraak: 4 december.

https://nos.nl/regio/over(...)eer-het-mis-zou-gaan

quote:

De reden voor zijn rijgedrag: hij zag het als een uitlaatklep voor zijn emoties, waar hij vaak geen raad mee wist. Waarom geen psycholoog opgezocht, wil de rechtbank weten. "Therapie wordt in onze cultuur als een zwakte gezien."

quote:

Op vrijdag 21 november 2025 16:12 schreef Tja..1986 het volgende:

[..]
Is therapie niet in de meeste culturen nog steeds een taboe? Ik ervaar het niet als iets waar heel open over gepraat wordt in ieder geval.

quote:

Op vrijdag 21 november 2025 16:28 schreef capricia het volgende:

[..]
Over welke cultuur hebben we het hier?