quote:
quote:
Waarom traint Belgische zwemtop op ‘geheime’ locatie in het Andes-gebergte? “We wilden sneller zijn dan de andere landen. En dat is gelukt“
Voor de Vlaamse zwemtop loopt de weg naar Los Angeles 2028 via een exclusieve sportclub in het Colombiaanse Bogota. Wat zoeken Roos Vanotterdijk en co op 2.600m hoogte in het Andes-gebergte? En waarom baadt dat project in geheimzinnigheid?
Na anderhalve maand uithuizigheid – eerst een stage van meer dan drie weken in Colombia, gevolgd door drie World Cup-weekends in de Verenigde Staten en Canada – keerde de Belgische zwemdelegatie deze week terug naar de heimat. Roos Vanotterdijk, Florine Gaspard en Caspar Corbeau, verzegeld van coach Mark Faber en kinesist Jan Herber hebben pionierswerk verricht. Voor het eerst koos een internationale zwemploeg een Colombiaanse locatie voor een hoogtestage. “Daarom ook hebben wij een beetje geheimzinnig gedaan over onze plannen”, verklaart Pieterjan Vangerven, algemeen directeur van de Vlaamse zwemfederatie. “We wilden die plek eerder dan andere landen kunnen claimen. En dat is gelukt. Na deze geslaagde proefperiode zullen wij in de aanloop naar Los Angeles twee keer per jaar naar Bogota trekken voor een hoogtestage. “  
Na anderhalve maand uithuizigheid – eerst een stage van meer dan drie weken in Colombia, gevolgd door drie World Cup-weekends in de Verenigde Staten en Canada – keerde de Belgische zwemdelegatie deze week terug naar de heimat. Roos Vanotterdijk, Florine Gaspard en Caspar Corbeau, verzegeld van coach Mark Faber en kinesist Jan Herber hebben pionierswerk verricht. Voor het eerst koos een internationale zwemploeg een Colombiaanse locatie voor een hoogtestage. “Daarom ook hebben wij een beetje geheimzinnig gedaan over onze plannen”, verklaart Pieterjan Vangerven, algemeen directeur van de Vlaamse zwemfederatie. “We wilden die plek eerder dan andere landen kunnen claimen. En dat is gelukt. Na deze geslaagde proefperiode zullen wij in de aanloop naar Los Angeles twee keer per jaar naar Bogota trekken voor een hoogtestage. “  
Onder meer Nederlandse wielrenners gingen de Belgische zwemmers vooraf, zegt coach Mark Faber. “Die aanpak heeft ons geïnspireerd. Olympische zwembaden op grote hoogte vind je niet zo makkelijk. En die schaarse accommodatie – zoals in het Amerikaanse Flagstaff - is dan nog overbevraagd en peperduur. En zal dat nog meer zijn in de aanloop naar Los Angeles. Dus zo kwam Colombia in beeld. Een Litouwse ex-zwemster die daar woont, was onze contactpersoon. Voor fietsen en lopen is een stage ginder makkelijker te organiseren, maar wij hebben een sportieve infrastructuur van topniveau nodig.”
Vangerven ging in maart de omstandigheden ter plekke bekijken. Hij bezocht enkele multisportclubs in en rond de Colombiaanse hoofdstad Bogota. De keuze viel uiteindelijk op Club Campestre Los Arrayanes. “Veiligheid, voedsel, de sportinfrastructuur: daar bleek alles optimaal te zijn. De club beschikt over een indoor zwembad van olympische afmetingen. In een tropisch klimaat heb je vaak regenbuien ’s middag, dus dat euvel kunnen we omzeilen. En het voedsel in de supermarkt bleek minstens zo goed als bij ons. Je wil als topsporter natuurlijk geen gecontamineerd vlees eten.”
Files
Net als de rest van Zuid-Amerika geldt Colombia als een land met een beladen veiligheidsproblematiek, maar de Belgische delegatie voelde zich nooit bedreigd, stelt Faber. “Zie het als een soort compound, die stevig beveiligd wordt. Daar kom je niet zomaar binnen. De clubmensen informeerden ons waar je in de stad als buitenlander best wegblijft. Maar goed, zo’n plekken vind je in alle steden. Ik ben vaak in het Zuid-Afrikaanse Stellenbosch geweest. Daar voelde ik me toch een stuk onbehaaglijker. Een groter probleem was het verkeer. Wie denkt dat België worstelt met files… We moeten de volgende jaren dus een hotel zoeken dat dichter bij het zwembad ligt.”
Los Arrayanes is een private club voor mensen met heel diepe zakken. Wie lid wil worden, betaalt naar verluidt 500.000 dollar. “Colombia is een land waar extreme rijkdom en grote armoede naast mekaar bestaan”, aldus Vangerven. “Wat deze stage ons gekost heeft, vertel ik niet. Ook andere landen liggen op vinkenslag. Het is – vliegtuigtickets inbegrepen – sowieso niet duurder dan een Europese hoogtestage. De mensen van Los Arrayanes beschouwden het als een grote eer dat een team met olympische atleten uit de andere kant van de wereld net hun club verkoos. We zijn daar enorm gastvrij en warm ontvangen geweest. Coach en zwemmers hebben daar voor de lokale kinderen ook clinics gehouden, wat enorm gewaardeerd werd.”
De grote troef van Bogota is uiteraard de ligging, 2600 meter hoog in het Andes-gebergte. Coach Mark Faber: “Dat is toch al snel vijf-zeshonderd meter meer dan gelijkaardige stageplekken in Europa. Wie, zoals ik, de conditie heeft van een dood ei, hapt al naar adem na het beklimmen van een trap. In de trainingsopbouw moet je daar als coach rekening mee houden. Wat je daar ’s avonds kan doen? Niets. Maar dat geldt evenzeer voor andere hoogtestages, of voor onze dagen in Antwerpen. Topzwemmers trainen vijf uur per dag in het zwembad, waar drie dagen per week nog anderhalf uur krachttraining bijkomt. Dan heb je niet veel energie meer over.”
De daaropvolgende World Cups bevestigden de waarde van hun passage in de Andes, aldus Faber. “In die races zagen we toch een reeks Belgische records en zelfs een wereldrecord van Caspar. Mijn internationale collega’s kwamen op die wedstrijden al eens polsen of ze ook in Bogota terecht konden. Hen heb ik natuurlijk wandelen gestuurd. Grapje hoor. Tegenwoordig kan iedereen alles vinden op internet. Maar wij Belgen waren eerst. En wij hebben dus onze plek voor de volgende jaren al geclaimd.”
Grote hoogte.