Ik heb onlangs te maken gekregen op een nogal indringende manier met het rooms-katholieke geloof en ook de documentaire into great silence gekeken over een karthuizer klooster in de franse alpen en een retraite trekt mij enorm.
Ik besef me dat dit deels voorkomt uit een soort escapisme maar het is wel meer dan dat, ben dus benieuwd naar mensen die ervaring hebben en er iets over kunnen delen.
Wat hier gepost gaat worden, gaarne goed onderbouwen met eigen ervaringen en verwijzingen naar acceptabele (het liefst meedere) verschillende bronnen. Alle posts buiten dat, worden genote en deleted. Dit is een relatief (mogelijk) gevaarlijk terrein, geen getroll hier svp.
Ik ben weleens in Taizé geweest, en naar retraites van mijn eigen kerk (zevendedagsadventisten).
Dat zijn vooral momenten om je spiritualiteit en banden met elkaar te versterken.
Een retraite in een klooster als van de kartuizers zal vooral draaien om stilte, eenvoud, contemplatie, natuur.
Ik ben toevallig meerdere malen in de Chartreuse geweest, vlakbij dat klooster (je kunt er niet zomaar naartoe, het is afgesloten).
Het is daar prachtig, rustig, wild. Een geweldige plek om tot jezelf te komen. Maar ik weet niet in hoeverre de kartuizerspiritualiteit daadwerkelijk kan helpen. Zelf beschouw ik dat inderdaad meer als een soort escapisme. Het zijn echt monniken in een klooster die in een cel leven. Ze spreken nauwelijks. Er wonen ook nonnen in de buurt, die komen alleen op zondag naar buiten en spreken normaal gesproken ook nauwelijks. Dat was wel heel bijzonder om te zien: een aantal vrouwen in witte gewaden die in een rij van een bergpad daalden. Ik dacht even dat ik hallucineerde ofzo, vanaf een afstand leken het wel de elven van Lord of the Rings.
Zelf zie ik niet zo het nut in van dit soort spiritualiteit. De liefde van God is verticaal en horizontaal en niet bedoeld om binnen de muren van een klooster te houden, wat mij betreft.
Maar uit puur interesse, waarom niet. Toch zou ik oppassen als het volledig afsluiten van de wereld verleidelijk wordt. Spiritualiteit is een krachtig iets en kan langdurige gevolgen hebben. Dus het is goed om voor jezelf op een rijtje te krijgen waarom je zoiets wilt doen. Waar ben je naar op zoek? Zit er iets dwars, wil je ergens van genezen? Ben je op zoek naar antwoorden? Het is goed om dat helder te krijgen, zodat je ook rationeel kunt evolueren of je daar vindt waar je naar zoekt in plaats van dat je geest wordt gekaapt door de emoties van het moment. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, ook al sta ik het niet meteen aan te moedigen.
[ Bericht 6% gewijzigd door Ali_Kannibali op 11-10-2025 00:39:05 ]
Zelf denk ik dat een dergelijk kort verblijf niet duurzaam is voor je mentale ontwikkeling. Voor de korte termijn kunnen de rust en de inzichten van een korte kloosterretraite wel effectief zijn voor je well-being. De duurzaamheid ervan ligt in jouw vermogen om de opgedane lessen en de focus op bezinning mee te nemen in de drukte van alledag. En daar wringt hem nou juist de schoen, in de dagelijkse realiteit van het bestaan is het bijna onmogelijk om daar aan te voldoen. Maar goed, dit is slechts een mening van iemand die geen ervaringsdeskundige is.
[ Bericht 4% gewijzigd door Geldprintkabouter op 11-10-2025 11:29:47 ]
Bedankt voor je reactie! ik ben het met je eens dat het je afsluiten voor de wereld niet de juiste manier is en het is ook niet iets wat ik vind dat ik zou moeten doen. Ik zou wel graag eens ervaren hoe het is en misschien dit zelfs vaker in mijn leven willen inbouwen om dingen weer duidelijk op een rijtje te krijgen.quote:Op zaterdag 11 oktober 2025 00:29 schreef Ali_Kannibali het volgende:
Ik heb retraites gedaan, maar geen Rooms Katholieke.
Ik ben weleens in Taizé geweest, en naar retraites van mijn eigen kerk (zevendedagsadventisten).
Dat zijn vooral momenten om je spiritualiteit en banden met elkaar te versterken.
Een retraite in een klooster als van de kartuizers zal vooral draaien om stilte, eenvoud, contemplatie, natuur.
Ik ben toevallig meerdere malen in de Chartreuse geweest, vlakbij dat klooster (je kunt er niet zomaar naartoe, het is afgesloten).
Het is daar prachtig, rustig, wild. Een geweldige plek om tot jezelf te komen. Maar ik weet niet in hoeverre de kartuizerspiritualiteit daadwerkelijk kan helpen. Zelf beschouw ik dat inderdaad meer als een soort escapisme. Het zijn echt monniken in een klooster die in een cel leven. Ze spreken nauwelijks. Er wonen ook nonnen in de buurt, die komen alleen op zondag naar buiten en spreken normaal gesproken ook nauwelijks. Dat was wel heel bijzonder om te zien: een aantal vrouwen in witte gewaden die in een rij van een bergpad daalden. Ik dacht even dat ik hallucineerde ofzo, vanaf een afstand leken het wel de elven van Lord of the Rings.
Zelf zie ik niet zo het nut in van dit soort spiritualiteit. De liefde van God is verticaal en horizontaal en niet bedoeld om binnen de muren van een klooster te houden, wat mij betreft.
Maar uit puur interesse, waarom niet. Toch zou ik oppassen als het volledig afsluiten van de wereld verleidelijk wordt. Spiritualiteit is een krachtig iets en kan langdurige gevolgen hebben. Dus het is goed om voor jezelf op een rijtje te krijgen waarom je zoiets wilt doen. Waar ben je naar op zoek? Zit er iets dwars, wil je ergens van genezen? Ben je op zoek naar antwoorden? Het is goed om dat helder te krijgen, zodat je ook rationeel kunt evolueren of je daar vindt waar je naar zoekt in plaats van dat je geest wordt gekaapt door de emoties van het moment. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, ook al sta ik het niet meteen aan te moedigen.
Bedankt voor je reactie. Ik denk dat je een hoop zinnige dingen zegt! het lijkt me mooi dit mee te maken en misschien dat het bij herhaling doen een blijvend effect kan hebben.quote:
Ik heb zelf geen ervaring met tijdelijke afzonderingen in kloosters maar een goede vriend van mij is zo'n 30 jaar geleden na een scheiding in retraite geweest voor een paar dagen. Ik dacht dat dat bij het Norbertijnenklooster in Heeswijk-Dinther in Noord-Brabant was. Hij vond het dacht ik een prettige ervaring met verkregen nieuwe inzichten. Of hij na 30 jaar nog steeds zijn verkregen inzichten des levens waardevol vindt (zijn er inmiddels nieuwe voor in de plaats gekomen?) zal ik eens aan hem vragen.
Zelf denk ik dat een dergelijk kort verblijf niet duurzaam is voor je mentale ontwikkeling. Voor de korte termijn kunnen de rust en de inzichten van een korte kloosterretraite wel effectief zijn voor je well-being. De duurzaamheid ervan ligt in jouw vermogen om de opgedane lessen en de focus op bezinning mee te nemen in de drukte van alledag. En daar wringt hem nou juist de schoen, in de dagelijkse realiteit van het bestaan is het bijna onmogelijk om daar aan te voldoen. Maar goed, dit is slechts een mening van iemand die geen ervaringsdeskundige is.
Herhalingen kunnen wel effectief zijn, vermoed ik. Veel succes met je keuze,quote:
[..]
Bedankt voor je reactie. Ik denk dat je een hoop zinnige dingen zegt! het lijkt me mooi dit mee te maken en misschien dat het bij herhaling doen een blijvend effect kan hebben.
Dat diepe nadenken en de (eventuel) inzichten die daaruit kwamen, zijn die bestendig (duurzaam) gebleken?quote:
ik heb me vroeger, toen ik terug ging studeren in een studentenhuis een tijd afgezonderd van de buitenwereld. Dagen/weken amper gegeten. Hoe lang het duurde weet ik niet meer, tijd was een wazig iets geworden. Het was wel nodig, veel en diep nagedacht over alles.
Ja, het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Uiterst belangrijke periode in mijn leven.quote:
[..]
Dat diepe nadenken en de (eventuel) inzichten die daaruit kwamen, zijn die bestendig (duurzaam) gebleken?
Mooi.quote:
[..]
Ja, het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Uiterst belangrijke periode in mijn leven.
Ik heb mijn vriend nog eens gesproken (ja, het was het Norbertijnenklooster in H-D) en gevraagd of hij zich nog kon herinneren welke nieuwe inzichten hij toen had gekregen. Het ging om bijvoorbeeld "mijn waarden zitten niet in bezit of relaties maar in innerlijke rust en eerlijkheid naar mezelf" en "loslaten van controle en acceptatie van vergankelijkheid." Hij herinnerde ook de Norbertijnse spiritualiteit die overgave en vertrouwen benadrukt, niet noodzakelijk religieus maar als levenshouding. "Niet alles wat ik verlies is een ramp; verandering hoort bij het leven."quote:
Zijn er hier mensen die wel eens een retraite hebben gedaan met een religieuze inslag?
Ik heb onlangs te maken gekregen op een nogal indringende manier met het rooms-katholieke geloof en ook de documentaire into great silence gekeken over een karthuizer klooster in de franse alpen en een retraite trekt mij enorm.
Ik besef me dat dit deels voorkomt uit een soort escapisme maar het is wel meer dan dat, ben dus benieuwd naar mensen die ervaring hebben en er iets over kunnen delen.
Die inzichten neemt hij nog steeds mee tijdens zijn reis des levens. Mooi toch? En zo lekker nuchter zonder poespas.
Verwacht niet dat het kwaad kan. Je kunt vertrekken wanneer je wil. Misschien wel handig om van tevoren te kijken welke sociale interactie er is onderling en iets passends te zoeken op dat gebied.