KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Wat heb ik een tyfushekel aan dat soort mensen 
Steeds weer diezelfde karikatuur: smerig, stinkend en sociaal incapabel alsof het zo hoort.
Praatjes komen eruit als onverstaanbaar gebrabbel, oogcontact ontwijken ze alsof je lepra hebt, en ondertussen doen ze alsof iedereen blij mag zijn dat ze hun gehuft ten tonele brengen.
Op werk ooit zo’n autistische clown gehad als collega. Werk niet af, alles verneuken, en dan op het eind doen alsof hij zielig is met dat nepgejank. Bah, wat een vertoning.
En het ergste is dat autisten zich altijd verschuilen achter hun label, alsof dat een vrijbrief is om zich als kneus te blijven gedragen
Een samenleving zonder dat autistische gezeik zou een verademing zijn. Geen halfgare interacties meer, geen scheve blikken, gewoon mensen die normaal kunnen doen zonder dat constante asociaal wrakgedrag.
Steeds weer diezelfde karikatuur: smerig, stinkend en sociaal incapabel alsof het zo hoort.
Praatjes komen eruit als onverstaanbaar gebrabbel, oogcontact ontwijken ze alsof je lepra hebt, en ondertussen doen ze alsof iedereen blij mag zijn dat ze hun gehuft ten tonele brengen.
Op werk ooit zo’n autistische clown gehad als collega. Werk niet af, alles verneuken, en dan op het eind doen alsof hij zielig is met dat nepgejank. Bah, wat een vertoning.
En het ergste is dat autisten zich altijd verschuilen achter hun label, alsof dat een vrijbrief is om zich als kneus te blijven gedragen
Een samenleving zonder dat autistische gezeik zou een verademing zijn. Geen halfgare interacties meer, geen scheve blikken, gewoon mensen die normaal kunnen doen zonder dat constante asociaal wrakgedrag.
Klinkt alsof TS te autistisch is om met mensen samen te werken.
Denk aan het milieu voordat u deze post print.
Zit jij in de Wajong ofzoquote:Op vrijdag 19 september 2025 19:45 schreef uitkeringsgenieter het volgende:
Je zit op het verkeerde forum kneus
Heerlijk op een uitkering teren omdat zelfs een simpele mbo-opleiding al te zwaar voor je is
Bevestigd door KLB modquote:
terecht slotje
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
