Zoals sommige weten is de intro van deze cd gebaseerd op het bekende tekenwerk van Esher (die met de oneindige trap)

Dit introtje is ook oneindig, Je zou het voor eeuwig door kunnen laten spelen.

Zijn er nog meer van zulke stukjes oneindige muziek??

de titel zegt genoeg denk ik?

quote:

---

Op zondag 23 februari 2003 19:39 schreef Zander het volgende:
De LP-versie van "Sgt. Pepper' heeft een uitloopgroef die eeuwig blijft doorspelen als je de platenspeler niet handmatig uitzet.

---

quote:

---

Op zondag 23 februari 2003 19:39 schreef Zander het volgende:
De LP-versie van "Sgt. Pepper' heeft een uitloopgroef die eeuwig blijft doorspelen als je de platenspeler niet handmatig uitzet.

---

quote:

---

Op zondag 23 februari 2003 19:42 schreef Punica het volgende:
Daft Punk - Da Funk, duurt maar 6 minuten maar je kan 'm gerust op repeat laten staanzonder dat 't irri word

---

Het nummer duurt een minuut of 14, maar de laatste 10 minuten bestaat voornamelijk uit hetzelfde, dezelfde begeleiding die 10minuten lang hetzelfde produceert, waarop vervolgens wel enkele solo-stukjes naarvoren komen, of de bas houdt even op te spelen, maar doordat het allemaal heel vlak en oppervlakkig blijft en de climax als het ware ontbreekt, geeft het nou echt een gevoel dat de plaat is blijven hangen en nooit zal doen eindigen. Die 10 minuten duren uren voor je gevoel.

"This third installment of Larks' Tongues makes references to parts 1 and 2 in the guitar lines, and in its introduction features one of the most impressive Fripp moments ever. It's been noted, though, that the ending of Larks' Tongues 3 is not as earth-shattering as it could be, especially compared to parts 1 and 2 of ten years earlier. But a close listen to this version reveals its own strengths.

"After a dual-guitar break, the final section starts in on a four-count. The chord progression is very interesting. Starting on the tonic of A, things shift up to C for a few bars, then down to B for a few more, then back to A. The next change goes from A to C#, then down to C, back to A again. A pattern is established:

A----C--B--A----C#--C--A----D--C#--A----D#--D--A---etc.
"That is, the changes keep ascending a half-step, always returning to the homebase of A. This makes for some dramatic changes in tone. For example, when the band reaches the D#-D-A section, there is a sense of release in the music. The next chord in the pattern is E, which furthers the familiar harmony: D to A to E. Then comes the half-step drop to E-flat, and the tone changes again. Listen and you can hear what I mean.

"Also of note in this section are the dynamic changes, i.e., Bruford going from a simple count on the kick drum to sudden cymbal punctuations to a joyous ride cymbal on that aforementioned chord change. No, he's not riffing at top speed, but he's in tune with the musical development of this section.

"All of the above might answer why this track fades out instead of coming to a definite close like Larks' Tongues pt.2. The chord progressions imply a continually changing state that could go on forever, a pattern that eventually folds back on itself and starts over. My own feeling on hearing this piece is that the final section just keeps playing after the CD stops spinning."

1. Koyaanisqatsi 03:28
2. Organic 07:43
3. Cloudscape 04:34
4. Resource 06:39
5. Vessels 08:05
6. Pruit Igoe 07:53
7. The Grid 21:23
8. Prophecies 13:36

Van Bach de BWV 542.