R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Even een topic hier over aan gemaakt, misschien dat hier meerdere ouders zijn die dit ervaren en er over willen praten.
Dit is hier eigenlijk al jaren aan de gang (eigenlijk vanaf dat mijn oudste geboren werd en dat mijn ouders oma en opa werden) en ik vind het een frustrerende en moeilijke situatie.
Ik heb geen warme band met beide ouders, dus het is bijna vanzelfsprekend dat er ook geen warme band is met mijn kinderen en ik heb het daar best moeilijk mee. Voor mezelf maakt het me niet uit, maar ik gun mijn kinderen leuke grootouders. Ouders van partner zijn beide overleden, dus mijn ouders zijn de enige grootouders die ze hebben.
Ik heb twee kinderen. Eentje van 11 en eentje van bijna 5. De dag dat één van mijn ouders belt om de kinderen een dag of dagdeel ergens mee naartoe te nemen moet nog steeds komen en ik denk niet dat dat ooit gaat gebeuren. Ik krijg van mijn vader altijd geld gestort met de zomervakantie om aan de kinderen te geven en ik raak daar met het jaar meer en meer gefrustreerd over. Ik kan zelf ook wel 50 euro aan mijn kinderen geven en ik denk erover om het volgend jaar gewoon terug te storten. Nog nooit aangeboden om op te passen, in de 11 jaar dat we kinderen hebben hebben partner en ik alles alleen gedaan. Bij een crematie wilde mijn moeder op één kind passen omdat ze twee te druk vond, om maar een voorbeeld te geven (wat ik nooit zal vergeten). Haar jaren geleden overstuur aan de telefoon gehad op een dag dat ik het moeder zijn even niet meer trok. Ik moest me maar niet aanstellen en ze deed net alsof ik heel raar was in plaats van even te vragen of ze me ergens mee kon helpen. Mijn moeder kan ook heel lief zijn, maar behulpzaam... nee.
Mijn vader komt soms bij ons langs als hij in de buurt is. Hij neemt wel snoepjes mee voor de kids, maar het contact verloopt zo oppervlakkig, er is weinig interesse. Ja, ik denk dat dat alles wel omvangt. Er is geen interesse. Appjes met foto's van de kinderen werden beantwoord met 'wat leuk'. En als ik er wat meer informatie bij geef is het 'nou, leuk hoor!' en that's it. Dus ik ben gestopt met foto's sturen, het voelt redelijk nutteloos
Dus ja, dit is een beetje mijn verhaal. Mocht je dit hetzelfde ervaren met je ouders/schoonouders, praat mee!
Dit is hier eigenlijk al jaren aan de gang (eigenlijk vanaf dat mijn oudste geboren werd en dat mijn ouders oma en opa werden) en ik vind het een frustrerende en moeilijke situatie.
Ik heb geen warme band met beide ouders, dus het is bijna vanzelfsprekend dat er ook geen warme band is met mijn kinderen en ik heb het daar best moeilijk mee. Voor mezelf maakt het me niet uit, maar ik gun mijn kinderen leuke grootouders. Ouders van partner zijn beide overleden, dus mijn ouders zijn de enige grootouders die ze hebben.
Ik heb twee kinderen. Eentje van 11 en eentje van bijna 5. De dag dat één van mijn ouders belt om de kinderen een dag of dagdeel ergens mee naartoe te nemen moet nog steeds komen en ik denk niet dat dat ooit gaat gebeuren. Ik krijg van mijn vader altijd geld gestort met de zomervakantie om aan de kinderen te geven en ik raak daar met het jaar meer en meer gefrustreerd over. Ik kan zelf ook wel 50 euro aan mijn kinderen geven en ik denk erover om het volgend jaar gewoon terug te storten. Nog nooit aangeboden om op te passen, in de 11 jaar dat we kinderen hebben hebben partner en ik alles alleen gedaan. Bij een crematie wilde mijn moeder op één kind passen omdat ze twee te druk vond, om maar een voorbeeld te geven (wat ik nooit zal vergeten). Haar jaren geleden overstuur aan de telefoon gehad op een dag dat ik het moeder zijn even niet meer trok. Ik moest me maar niet aanstellen en ze deed net alsof ik heel raar was in plaats van even te vragen of ze me ergens mee kon helpen. Mijn moeder kan ook heel lief zijn, maar behulpzaam... nee.
Mijn vader komt soms bij ons langs als hij in de buurt is. Hij neemt wel snoepjes mee voor de kids, maar het contact verloopt zo oppervlakkig, er is weinig interesse. Ja, ik denk dat dat alles wel omvangt. Er is geen interesse. Appjes met foto's van de kinderen werden beantwoord met 'wat leuk'. En als ik er wat meer informatie bij geef is het 'nou, leuk hoor!' en that's it. Dus ik ben gestopt met foto's sturen, het voelt redelijk nutteloos
Dus ja, dit is een beetje mijn verhaal. Mocht je dit hetzelfde ervaren met je ouders/schoonouders, praat mee!
Nou ja, heel eerlijk.. als iemand aangeeft twee kinderen te druk te vinden dan vind ik het eigenlijk alleen maar goed dat die persoon z'n grenzen daarin aangeeft. In plaats van er gefrusteerd over te zijn, kun je misschien ook gewoon dankbaar zijn dat ze in ieder geval wat geholpen heeft. Het zijn haar kinderen niet.quote:Bij een crematie wilde mijn moeder op één kind passen omdat ze twee te druk vond, om maar een voorbeeld te geven (wat ik nooit zal vergeten).
Je kunt interesse niet forceren. Denk dat je jezelf en de kinderen er meer een plezier mee doet om het los te laten en nemen zoals het is. Mijn vader heeft ook geen interesse in z'n kleinkinderen en lost dat ook op met geld overmaken. Nou ja, kun je inderdaad aan de kinderen geven of terugstorten. Gewoon doen waar jij je beter bij voelt. Proberen een band te forceren wordt niemand beter van.quote:Er is geen interesse. Appjes met foto's van de kinderen werden beantwoord met 'wat leuk'. En als ik er wat meer informatie bij geef is het 'nou, leuk hoor!' en that's it.
Dankbaar, dat ze heeft gezegd dat ze er op eentje wilde passen, tsja. Zo kan je het ook bekijken. Mijn oudste was toen 8 en dat was letterlijk de eerste keer dat ik om oppas heb gevraagd. Ik heb overigens beide kinderen voor de twee uurtjes elders gebracht. De één bij oma en de ander bij iemand anders voelde zo omslachtig. Plus dat ik geen zin had in de vraag 'waar mag ik niet naar oma?'.quote:Op maandag 11 augustus 2025 14:24 schreef kwiwi het volgende:
[..]
Nou ja, heel eerlijk.. als iemand aangeeft twee kinderen te druk te vinden dan vind ik het eigenlijk alleen maar goed dat die persoon z'n grenzen daarin aangeeft. In plaats van er gefrusteerd over te zijn, kun je misschien ook gewoon dankbaar zijn dat ze in ieder geval wat geholpen heeft. Het zijn haar kinderen niet.
[..]
Je kunt interesse niet forceren. Denk dat je jezelf en de kinderen er meer een plezier mee doet om het los te laten en nemen zoals het is. Mijn vader heeft ook geen interesse in z'n kleinkinderen en lost dat ook op met geld overmaken. Nou ja, kun je inderdaad aan de kinderen geven of terugstorten. Gewoon doen waar jij je beter bij voelt. Proberen een band te forceren wordt niemand beter van.
Herkenbaar, mijn vader is inmiddels 15 jaar overleden. Mijn moeder, tja, geen interesse in mij en de kinderen. Ooit 1x gevraagd op te passen, want wij kregen beide geen vrij, schoonouders waren met vakantie en opvang was gesloten vanwege de vrijdag na hemelvaart. Ken je rekenen? Reken er maar niet op.
Sinds een jaar of 10 geen contact meer. Heerlijk rustig en je weet waar je aan toe bent.
Schoonouders zijn gelukkig wel leuke grootouders.
Kinderen zijn inmiddels 14 en 17.
[ Bericht 0% gewijzigd door LoaLoa1 op 12-08-2025 17:54:20 (Kinderen zijn 14 en 17, niet mijn schoonouders) ]
Sinds een jaar of 10 geen contact meer. Heerlijk rustig en je weet waar je aan toe bent.
Schoonouders zijn gelukkig wel leuke grootouders.
Kinderen zijn inmiddels 14 en 17.
[ Bericht 0% gewijzigd door LoaLoa1 op 12-08-2025 17:54:20 (Kinderen zijn 14 en 17, niet mijn schoonouders) ]
Je kunt ze niet forceren, hea. Hun leven, zij bepalen hoe ze dat willen leven.
Kun je beter hier ff sparren of je frustratie uiten!
Kun je beter hier ff sparren of je frustratie uiten!
Nog altijd meer aandacht dan de kinderen van mij krijgen van hun opa.
Die stuur ik niet eens meer foto’s want hij gaf me blauwe vinkjes, geld stuurt hij ook niet en verder laat hij zich ook niet zien.
Hij weet volgens mij niet eens hoe oud ze nu zijn.
Ik ga dus ook niet meer aan hem trekken, we zien elkaar twee keer per jaar op verjaardagen en dan zegt hij toch weinig tot niks, hij vindt ze te druk en vraagt hoe het gaat op school en dat was het dan.
Hij is geen oude, zieke man maar een gezonde man van 70 jaar.
Het is verdrietig, maar je kunt mensen niet veranderen. Het waren voor jou geen warme ouders dus dat worden ook geen warme geootouders.
Kan het zijn dat je er zelf meer moeite mee hebt dan je kinderen?
Ik denk dat ik er meer last van heb dan mijn kinderen, ze vragen ook nooit naar hem eigenlijk.
Die stuur ik niet eens meer foto’s want hij gaf me blauwe vinkjes, geld stuurt hij ook niet en verder laat hij zich ook niet zien.
Hij weet volgens mij niet eens hoe oud ze nu zijn.
Ik ga dus ook niet meer aan hem trekken, we zien elkaar twee keer per jaar op verjaardagen en dan zegt hij toch weinig tot niks, hij vindt ze te druk en vraagt hoe het gaat op school en dat was het dan.
Hij is geen oude, zieke man maar een gezonde man van 70 jaar.
Het is verdrietig, maar je kunt mensen niet veranderen. Het waren voor jou geen warme ouders dus dat worden ook geen warme geootouders.
Kan het zijn dat je er zelf meer moeite mee hebt dan je kinderen?
Ik denk dat ik er meer last van heb dan mijn kinderen, ze vragen ook nooit naar hem eigenlijk.
Wie dit leest is een lezer van dit
quote:
Nog altijd meer aandacht dan de kinderen van mij krijgen van hun opa.
Die stuur ik niet eens meer foto’s want hij gaf me blauwe vinkjes, geld stuurt hij ook niet en verder laat hij zich ook niet zien.
Hij weet volgens mij niet eens hoe oud ze nu zijn.
Ik ga dus ook niet meer aan hem trekken, we zien elkaar twee keer per jaar op verjaardagen en dan zegt hij toch weinig tot niks, hij vindt ze te druk en vraagt hoe het gaat op school en dat was het dan.
Hij is geen oude, zieke man maar een gezonde man van 70 jaar.
Het is verdrietig, maar je kunt mensen niet veranderen. Het waren voor jou geen warme ouders dus dat worden ook geen warme geootouders.
Kan het zijn dat je er zelf meer moeite mee hebt dan je kinderen?
Ik denk dat ik er meer last van heb dan mijn kinderen, ze vragen ook nooit naar hem eigenlijk.
Ik kan je uit soortgelijke ervaringen vertellen dat je het beter los kunt laten want wat er nooit in gezeten heeft komt er nu ook niet in. Dat is het eigenlijk wel een beetje.quote:
Even een topic hier over aan gemaakt, misschien dat hier meerdere ouders zijn die dit ervaren en er over willen praten.
Dit is hier eigenlijk al jaren aan de gang (eigenlijk vanaf dat mijn oudste geboren werd en dat mijn ouders oma en opa werden) en ik vind het een frustrerende en moeilijke situatie.
Ik heb geen warme band met beide ouders, dus het is bijna vanzelfsprekend dat er ook geen warme band is met mijn kinderen en ik heb het daar best moeilijk mee. Voor mezelf maakt het me niet uit, maar ik gun mijn kinderen leuke grootouders. Ouders van partner zijn beide overleden, dus mijn ouders zijn de enige grootouders die ze hebben.
Ik heb twee kinderen. Eentje van 11 en eentje van bijna 5. De dag dat één van mijn ouders belt om de kinderen een dag of dagdeel ergens mee naartoe te nemen moet nog steeds komen en ik denk niet dat dat ooit gaat gebeuren. Ik krijg van mijn vader altijd geld gestort met de zomervakantie om aan de kinderen te geven en ik raak daar met het jaar meer en meer gefrustreerd over. Ik kan zelf ook wel 50 euro aan mijn kinderen geven en ik denk erover om het volgend jaar gewoon terug te storten. Nog nooit aangeboden om op te passen, in de 11 jaar dat we kinderen hebben hebben partner en ik alles alleen gedaan. Bij een crematie wilde mijn moeder op één kind passen omdat ze twee te druk vond, om maar een voorbeeld te geven (wat ik nooit zal vergeten). Haar jaren geleden overstuur aan de telefoon gehad op een dag dat ik het moeder zijn even niet meer trok. Ik moest me maar niet aanstellen en ze deed net alsof ik heel raar was in plaats van even te vragen of ze me ergens mee kon helpen. Mijn moeder kan ook heel lief zijn, maar behulpzaam... nee.
Mijn vader komt soms bij ons langs als hij in de buurt is. Hij neemt wel snoepjes mee voor de kids, maar het contact verloopt zo oppervlakkig, er is weinig interesse. Ja, ik denk dat dat alles wel omvangt. Er is geen interesse. Appjes met foto's van de kinderen werden beantwoord met 'wat leuk'. En als ik er wat meer informatie bij geef is het 'nou, leuk hoor!' en that's it. Dus ik ben gestopt met foto's sturen, het voelt redelijk nutteloos
Dus ja, dit is een beetje mijn verhaal. Mocht je dit hetzelfde ervaren met je ouders/schoonouders, praat mee!
Je trekt aan een dood paard.
Niet leuk om te horen maar je hebt er wel meer aan dan goedbedoelde adviezen die in dit soort gevallen toch nutteloos zijn.
Ja, ik weet dat ik er meer last van heb dan zij en normaal gezien kan ik het ook soort los laten, alleen in vakanties komt vaak wat frustratie naar boven. Zo van hoe moeilijk is het om eens de kleinkinderen mee te nemen. Al is het maar naar de bios ofzo. Of wanneer ik opa's en oma's met hun kleinkinderen zie dan doet het altijd wel een beetje pijn. Maar zoals @DjVero eerder zei, het is hun leven en als ze niet willen willen ze niet.quote:
Nog altijd meer aandacht dan de kinderen van mij krijgen van hun opa.
Die stuur ik niet eens meer foto’s want hij gaf me blauwe vinkjes, geld stuurt hij ook niet en verder laat hij zich ook niet zien.
Hij weet volgens mij niet eens hoe oud ze nu zijn.
Ik ga dus ook niet meer aan hem trekken, we zien elkaar twee keer per jaar op verjaardagen en dan zegt hij toch weinig tot niks, hij vindt ze te druk en vraagt hoe het gaat op school en dat was het dan.
Hij is geen oude, zieke man maar een gezonde man van 70 jaar.
Het is verdrietig, maar je kunt mensen niet veranderen. Het waren voor jou geen warme ouders dus dat worden ook geen warme geootouders.
Kan het zijn dat je er zelf meer moeite mee hebt dan je kinderen?
Ik denk dat ik er meer last van heb dan mijn kinderen, ze vragen ook nooit naar hem eigenlijk.
Als zij straks hulp nodig hebben, hoeven ze ook niet op jou te rekenen.quote:
[..]
Ja, ik weet dat ik er meer last van heb dan zij en normaal gezien kan ik het ook soort los laten, alleen in vakanties komt vaak wat frustratie naar boven. Zo van hoe moeilijk is het om eens de kleinkinderen mee te nemen. Al is het maar naar de bios ofzo. Of wanneer ik opa's en oma's met hun kleinkinderen zie dan doet het altijd wel een beetje pijn. Maar zoals @:DJVero eerder zei, het is hun leven en als ze niet willen willen ze niet.
Zo denk ik wel in ieder geval.
Wie dit leest is een lezer van dit
Kort samengevat komt het hier wel op neer eigenlijk.quote:
[..]
Ik kan je uit soortgelijke ervaringen vertellen dat je het beter los kunt laten want wat er nooit in gezeten heeft komt er nu ook niet in. Dat is het eigenlijk wel een beetje.
Ouderschap is al zwaar genoeg, zelf als je je niet om jouw ouders/hun groot ouders druk moet gaan maken.
Deal with it en laat nooit enige haat en wrok gevoelens tov je ouders op je kinderen afstralen. Ik weet dat het makkelijker is gezegd dan gedaan, maar uiteindelijk is het gewoon loslaten en het beste geven wat je kunt geven aan je kinderen het belangrijkste!
Once you’ve raced, you never forget it…and you never get over it.
Goed je te beseffen dat je hier zelf iets mee moet. Accepteren of een andere bejaarde adopteren. Zij gaan niet veranderen en dat moet je ook helemaal niet willen.
Ik ga naar huis.
Dit is wel een goede tip! Ik heb een hele lieve, oudere buurvrouw die wel aandacht aan de kinderen geeft, en ook wil oppassen als het nodig is.quote:Op maandag 11 augustus 2025 17:56 schreef nietzman het volgende:
Goed je te beseffen dat je hier zelf iets mee moet. Accepteren of een andere bejaarde adopteren. Zij gaan niet veranderen en dat moet je ook helemaal niet willen.
Wie dit leest is een lezer van dit
Daar heb ik een tijd geleden serieus aan gedacht. Heb daar zelfs nog een topic over geopend hier volgens mij. Maar niks mee gedaan, want dan zou ik oudere mensen moeten ontmoeten en dan voelt het toch niet spontaan ofzo. Ik heb geen buurvrouw of buurman die op leeftijd is.quote:
Goed je te beseffen dat je hier zelf iets mee moet. Accepteren of een andere bejaarde adopteren. Zij gaan niet veranderen en dat moet je ook helemaal niet willen.
Min of meer vergelijkbaar gevoel hier.
Altijd al een moeizame relatie met mn ouders gehad. Na de geboorte van de eerste (nu bijna 4) heb ik nog heel erg mijn best gedaan maar het bleef niet goed genoeg. Dus het contact is nu verbroken. De jongste (nu 2) hebben ze nooit gezien. Ik vind het jammer en het steekt me soms hoe makkelijk het bij anderen lijkt te gaan/gaat.
Mijn schoonvader heeft NAH en zit gesloten. Mijn schoonmoeder was onze rots in de branding.. maar sinds ze een nieuwe relatie heeft horen we maar weinig van haar.
Ik begrijp je gevoel volledig, vooral wanneer je andere opa's en/of oma's ziet of als anderen erover praten hoe fijn het is dat ze zo op hun (schoon)ouders kunnen leunen.
Ik probeer me er niet druk over te maken, maar jammer vind ik het wel. En dat gevoel mag er gewoon zijn. Mijn kinderen zijn gelukkig nog niet in een leeftijd dat ze actief dingen erover gaan vragen. Komt wel, hopelijk heb ik dan mijn eigen trauma's (een beetje) verwerkt.
Altijd al een moeizame relatie met mn ouders gehad. Na de geboorte van de eerste (nu bijna 4) heb ik nog heel erg mijn best gedaan maar het bleef niet goed genoeg. Dus het contact is nu verbroken. De jongste (nu 2) hebben ze nooit gezien. Ik vind het jammer en het steekt me soms hoe makkelijk het bij anderen lijkt te gaan/gaat.
Mijn schoonvader heeft NAH en zit gesloten. Mijn schoonmoeder was onze rots in de branding.. maar sinds ze een nieuwe relatie heeft horen we maar weinig van haar.
Ik begrijp je gevoel volledig, vooral wanneer je andere opa's en/of oma's ziet of als anderen erover praten hoe fijn het is dat ze zo op hun (schoon)ouders kunnen leunen.
Ik probeer me er niet druk over te maken, maar jammer vind ik het wel. En dat gevoel mag er gewoon zijn. Mijn kinderen zijn gelukkig nog niet in een leeftijd dat ze actief dingen erover gaan vragen. Komt wel, hopelijk heb ik dan mijn eigen trauma's (een beetje) verwerkt.
What you forget, you are gonna repeat.
|| justdiggit.org ||
|| justdiggit.org ||
Wel erg jong voor een stel schoonouders.quote:Op maandag 11 augustus 2025 17:17 schreef LoaLoa1 het volgende:
Schoonouders zijn gelukkig wel leuke grootouders. Ze zijn inmiddels 14 en 17.
“A wizard is never late, nor is he early .He arrives precisely when he means to.”
Deze situatie zie ik tussen mijn broer en zijn gezin. Mijn moeder en zijn gezin hebben helemaal geen contact, al sinds de jongste geboren is (die is denk ik een jaar of acht geloof ik)
Alleen tussen broer+moeders snap ik het wel. Contact is altijd erg problematisch geweest en tja... twee kinderen lost dat niet op. Hoe jammer het ook is; soms klikt het niet in families en daar kun je niks aan doen... of je verbijten en over je grenzen heengaan.
(Maar goed... ik ben close met mijn moeder en het is duidelijk dat mocht ik kinderen krijgen ze ook geen oma zou zijn)
Alleen tussen broer+moeders snap ik het wel. Contact is altijd erg problematisch geweest en tja... twee kinderen lost dat niet op. Hoe jammer het ook is; soms klikt het niet in families en daar kun je niks aan doen... of je verbijten en over je grenzen heengaan.
(Maar goed... ik ben close met mijn moeder en het is duidelijk dat mocht ik kinderen krijgen ze ook geen oma zou zijn)
Kunnen ze wel leuke grootouders zijn? Niet iedereen heeft het in zich.
Wat hebben ze wel te bieden? Hebben ze een talent dat ze kunnen delen, of een liefhebberij?
Wat hebben ze wel te bieden? Hebben ze een talent dat ze kunnen delen, of een liefhebberij?
crap in = crap out
Mijn vader heeft ook schijt aan mijn kinderen (en aan mij). Ben daar heel boos om geweest maar heb daar uiteindelijk 0 voor gekocht, dus heb er nu maar vrede mee. Scheelt weer een verplichte verjaardag.
Op dinsdag 25 februari 2020 12:55 schreef Pumpalov het volgende:
een beetje zo'n lichtgetinte inteeltkop als dat filosoofert heeft.
een beetje zo'n lichtgetinte inteeltkop als dat filosoofert heeft.
Je kan er niet vroeg genoeg bij zijn 😂quote:
[..]
Wel erg jong voor een stel schoonouders.
Je kunt alleen jezelf veranderen in deze. De vraag is in welke vorm je eigenlijk contact wil met ouders die gewoon geen interesse tonen. Zowel voor jezelf, als voor de kinderen.
Je hoeft niet hier te antwoorden maar wel goed om te reflecteren op deze vragen:
Wie houdt het contact in stand? Komt dat altijd van jou uit? Voor wie hou jij de relatie in leven, is dat puur voor je kinderen of ook nog voor jezelf? Wat mis je en wat vind je wel fijn aan het contact?
Als je voor jezelf helder hebt wat je er mee wil, dan heb je ook nog wel een weg te gaan in het neerzetten van het nieuwe normaal, en daar ook weer je draai in vinden.
Je hoeft niet hier te antwoorden maar wel goed om te reflecteren op deze vragen:
Wie houdt het contact in stand? Komt dat altijd van jou uit? Voor wie hou jij de relatie in leven, is dat puur voor je kinderen of ook nog voor jezelf? Wat mis je en wat vind je wel fijn aan het contact?
Als je voor jezelf helder hebt wat je er mee wil, dan heb je ook nog wel een weg te gaan in het neerzetten van het nieuwe normaal, en daar ook weer je draai in vinden.
Resistance is futile.
1 oma was ruk, beide opa's vroeg overleden (voor mijn geboorte) en toen was ik 8 en overleed mijn lieve oma.quote:
[..]
Daar heb ik een tijd geleden serieus aan gedacht. Heb daar zelfs nog een topic over geopend hier volgens mij. Maar niks mee gedaan, want dan zou ik oudere mensen moeten ontmoeten en dan voelt het toch niet spontaan ofzo. Ik heb geen buurvrouw of buurman die op leeftijd is.
Toen zijn mijn ouders op zoek gegaan naar een "bejaarde" haha, geen vervanging voor oma, maar iemand die de dynamiek wel uitstraalde.
Tante Els noemde ik haar, en ik ging op den duur daar ook logeren.
Heb zelfs de EK Finale van 88 daar gekeken, met mijn ouders erbij.
Dat was prima voor mij en dan word je ouder, en net als met normale kinderen, het contact verwaterd.
In mijn gang hangt nog wel een mooi borduur werk van de kaart van Nederland.
Voor mij was het een aangename toevoeging in mijn jeugd.
Volgens mij hadden ze een advertentie geplaatst in "de particulier", soort berichtjes krant uit de jaren 80.
Hell To The Liars
Het is de keuze van je ouders om wel of niet veel aandacht te willen geven aan je kinderen. Vergeet niet dat het niet verplicht is, maar dat ze jou wel hoog hebben zitten.
Waarom niet? Kan vanalles zijn, zelf nooit hulp gehad vroeger, helemaal klaar met kinderen zijn.
Het is jammer alles maar overboord te gooien.
Als ze niet willen dan doen ze het toch niet (en ook geen zin aan) dus ellenlang praten heeft geen zin.
Waarom niet? Kan vanalles zijn, zelf nooit hulp gehad vroeger, helemaal klaar met kinderen zijn.
Het is jammer alles maar overboord te gooien.
Als ze niet willen dan doen ze het toch niet (en ook geen zin aan) dus ellenlang praten heeft geen zin.
Vakman pur sang
|
|
