Mijn column over Mart uit 2016.............

Ik heb hem even opgezocht vanwege alle kritiek over de "huidige" verslaggevers. De Avondetappe met de lieve Dione is ook aan kritiek onderhevig. Was het toen beter? Was Mart beter?.......................



Net anderhalf uur genoten van het eerbetoon van DWDD aan DaMart. Je kunt vinden van hem wat je wil, arrogant, hooghartig, te assertief, te bijdehand weet ik veel wat hem allemaal wordt verweten. Eén ding kun je hem niet ontzeggen......vakmanschap. Hoe hij in precies drie minuten, zonder beelden, zittend op de rand van de stoep een etappe improviserend beschrijft, waar later pas de beelden aan worden toegevoegd voor de tv-kijkers is uniek. Vaak sta je er niet bij stil hoeveel er wordt geïmproviseerd door de verslaggevers en programmamakers. In welke chaos ze soms moeten werken.

Heb ooit een reportage achter de schermen gezien over De Avondetappe, één en al chaos, rennen, haasten, kabels ontwarren en aansluiten, stekkers repareren. Van het ene gehucht naar het andere dorp racen. De zooi afbreken en de boel weer opbouwen. Tussendoor je voorbereiden en het script in zien. Kijken waar je kunt eten en zoeken waar ze moeten zijn. Daar tussendoor loopt de Mastodont goedkeurend te delegeren. Hand op de rug, frisse lucht inademend voor de uitzending die avond.

1...2...3.....'Goeie avond dames en heren, welkom in het pitoreske St. Donderjeu sùr la Mêre, we bevinden ons in de nabijheid van Bordeaux, 60 kilometer verder naar het zuiden, waar gisteren Polleke van de Linkebal in een geweldige sprint won, na een loodzware etappe, die ons van zonneschijn naar hagelstenen zo groot als tennisballen bracht.' En los is Mart. Niks mis met lieve Dioontje, ik geniet altijd van haar stralende lach en guitige blik. Maar soms, eigenlijk vaak, verlang ik naar een stekelige opmerking, of een prikkelende vraag van de chagrijn acterende, hooghartige Mart Smeets. Als Mart lachte vond ie iets echt leuk. Hij hield wel eens zijn kaken op elkaar, om maar niet te hoeven lachen. Hij was de conservator van zijn eigen humeur. De schaterlach bewaarder voor zijn opvolgster.

De grootste lach was altijd als ie op het eind van de uitzending Dalidah aankondigde. Dalidah de bloedmooie zangeres die treurig, alleen en verlaten zelfmoord pleegde. Dan hief ie zijn glas, leek ie opgelucht weer eens heelhuids de finish gehaald te hebben. Dan heeft DaMart een mooier afscheid gekregen. Herman Brood zei ooit: 'Ik ben het type niet om dood te gaan.' Dit zouden woorden van DaMart kunnen zijn geweest.

Anderhalf uur klasse-TV voor een klasbak, een patron in de televisiewereld, die groter werd dan de programma's die hij presenteerde. Vervloekt en verguisd, bewonderd en aanbeden. Geen tussenweg, geen wit of zwart. Mart was Mart, een geval apart. Ik miste hem deze Tour. Hij neemt definitief afscheid tijdens de Olympische Spelen van Rio. Waar hij iedere ochtend, integraal, de basketbalwedstrijden gaat verslaan. Ik denk dat zo ongeveer dit zijn laatste woorden in de ether zullen zijn: 'Met deze zege van Amerika zitten de Spelen er voor mij op, ik heb er van genoten, ik hoop u thuis ook, au revoir en tot ziens, dit was het,' We hebben ook van jou genoten Mart.

Een tijdperk van memorabele sportmomenten ligt achter ons, begeleid door een bij leven legendarische verslaggever en programmamaker. Leen Pfrommer zittend naast Mart: 'Mart jongen, wat doe je, je moet nog een rondje.' Helaas was Mart weer eens eigenwijs. Krom gebogen liep twee meter sporthistorie de studio uit, één keer keek ie nog eens achterom en dacht: 'Het was mooi, het is goed zo.'

Shoot me, of shoot Mart..............

quote:

Op woensdag 23 juli 2025 21:38 schreef timmmmm het volgende:
Avondetappe Mart is beste Mart, maar ik kan me nog een avondprogramma met de Spelen herinneren waar hij een deelneemster zo hard doorzaagde na een verlies tot hij haar aan het huilen maakte en toen nog even met gestrekt been doorging.

Daarvoor was ik altijd Martfan, maar dat was daarna in één klap over.

Nog een oudje............

Gisteren een nieuw dieptepunt in de Nederlandse televisiegeschiedenis. De ex-topzwemster, programmamaakster en producente Hansje Bunschoten is 58 jaar en terminaal kankerpatiente.
Ze was succesvol op al die gebieden. In 1972 deed ze bijvoorbeeld mee aan de Olympische Spelen van München. Ze was ook programmamaakster bij De rijdende rechter en Studio Sport, om maar iets te noemen.

Nu heeft ze op zondagavond laat een eigen programma, waar ze wel in beeld is te zien.'Maskers Af' Waar ze in gesprek gaat met o.a. Mart Smeets en Eva Jinek. Het is dus geen interview, maar een conversatie tussen twee gelijkwaardigen. Het heet 'Maskers Af', omdat ze zichzelf bloot wil geven, openhartig en eerlijk. Dit verwacht ze dan ook van haar gesprekspartner. Helaas kom je dan met Mart Smeets van een ontzettend koude kermis thuis.
Gisteravond de eerste aflevering.

Wat een enge ijdeltuit. Op een gegeven moment zei Hansje: 'Was dan niet gekomen.' En gelijk had ze. De stugge zelfverklaarde schrijver, gaf zich geen moment bloot, deed superieur uit de hoogte, had totaal geen interesse in Hansje en zat er alleen maar onoprechte schijnbewegingen te maken. Over de liefde wilde hij het niet hebben. Natuurlijk niet, dan worden types zoals hij kwetsbaar. Dan wordt de macho-pose te broos, dan heeft de gouden ketting op de behaarde borst zijn waarde verloren. Dan moet je plots jezelf zijn. Het was eigenlijk te genant om er kwaad door te worden.

Smeets zegt altijd dat ie een hekel heeft aan het Hilversumse wereldje en de BNers die overal en altijd op komen draven. Zelf is ie niet van de buis te slaan. 'Nou ik weet niet of ik dat wel moet doen.' 'Nou Mart, als we.........' 'Ok, omdat je zo aandringt en jij het bent Matthijs, Hansje, Tom, Kees, Harry, Paul, Hanneke, Sonja, Eva, Jeroen.....' Hij zei dus ja tegen Hansje Bunschoten, die hij goed kent door de sportprogramma's die ze samen hebben gemaakt. En nóg wist ie een ijskoude afstand te bewaren, met ijsschotsen die steeds verder wegdreven.
Het was vanaf het begint dweilen met de kraan open, geen warm water. Want hij brand zijn vingers niet graag.

De vraag over liefde van Hansje Bunschoten ging feitelijk over zijn ervaringen als ie op reis was. Hansje zelf vond het soms moeilijk om te beseffen dat haar geliefde thuis op haar wachtte en ze toch aantrekkelijke mannen tegen kwam. 'Dat gaat je niks aan', bromde de zelfverklaarde Casanova met de gouden ketting en inscriptie 'mama ik hou van jou'.
'Was dan niet gekomen.' Geweldige respons. Het water klotste onder zijn oksels. 'Wat doe ik hier?' hoorde je hem denken. Steeds weer wist ie het antwoord te omzeilen als Hansje iets aan hem vroeg. 'Heb je wel eens heimwee naar de tijd dat je onbevangen iets aan kon pakken?' Zonder te antwoorden: 'En jij?' Die wedervraag zit zo vol dedain. Zonder zich bloot te geven kaatste hij de ijsbal terug. Niet uit interesse voor Hansje, maar om zijn pose in stand te houden.

Zo werd het toch steeds meer een interview van Hansje met meneer-het-interesseert-me-allemaal-niet. Het was hem weer gelukt. De aandacht lag weer bij de heer Smeets. De focus verleggen noemt Emiel Ratelband dat. Daar is Mart de beste in. Een sporter werd niet door hem geïnterviewd, nee de sporter mocht blij zijn geïnterviewd te worden door meneer de groot himself. Het was tenenkrommend, zelfs niet mogelijk er een scheve schaats mee te rijden. Smeets past alleen maar Friese doorlopers. Op houtjes glibbert ie overal doorheen. Op iedere vraag om te komen verschijnen zegt ie ja. Waarom weten we sinds gisteren zeker. De wereld bestaat bij Smeets' gratie. De goddelijke Mart. Arme Hansje. Zit daar een beetje terminaal haar ziel bloot te leggen tegen een egocentrische ijspilaar. 'Was dan niet gekomen.'

Go Hansje!

quote:

Op donderdag 24 juli 2025 10:36 schreef maxi-mus het volgende:

[..]
Slechte oude wijn in nieuwe matige zakken.

Je blijft een triest figuur.