Wat mij betreft: werk is werk. Collegiaal is prima, maar na werktijd wil ik gewoon naar huis. Alleen, blijkbaar denkt een bepaalde collega dat “even meerijden” gelijk staat aan ongevraagde intimiteit. Eerst een hand op m’n knie tijdens het rijden (“standaardchauffeursreflex”??), en daarna bij een andere gelegenheid een kus proberen. Niet per ongeluk, niet onduidelijk – gewoon ongepast. Geen drama van gemaakt, dacht ik. Maar ja, grenzen aangeven is blijkbaar al te veel gevraagd voor sommige mensen.
Ik heb niks gezegd tot het moment dat het duidelijk werd dat hij dacht dat dit normaal was. Alsof “geen nee zeggen” hetzelfde is als “ja bedoelen”. Sorry, maar ik heb niet voor niets geleerd dat toestemming iets is wat je krijgt – niet iets wat je denkt te voelen als iemand stil is of beleefd probeert te blijven.
En dan ineens: HR erbij, gesprekken over veiligheid op de werkvloer, en nu doen sommige mensen alsof ík een rel gestart heb. Terwijl ik letterlijk alleen maar heb verteld wat er is gebeurd. Als jij denkt dat iemand jou ineens mag negeren omdat je grenzen hebt, dan is dat jouw probleem – niet dat van mij.
Het meest trieste? Collega’s die jarenlang alles samen deden, blijken ineens niet te weten hoe fatsoen werkt. En anderen? Die gedragen zich alsof ze moreel verheven zijn, maar worden pas ongemakkelijk als er openlijk over grensoverschrijdend gedrag wordt gepraat. Wat zegt dat eigenlijk?
Klacht: Je moet blijkbaar eerst een PowerPointpresentatie maken om duidelijk te maken dat je liever geen ongevraagde hand op je knie wil. En dat “nee” ook geldt als je het netjes probeert te brengen. Wat is er mis met gewoon professioneel gedrag?
PS: Voor alle collega’s die snappen dat “netwerken” niet betekent dat je ‘s avonds appjes stuurt vol suggestieve opmerkingen: jullie maken dit kantoor beter.
Was dat van zo’n clubje waarbij je vrouwen moest neuken als ze daarom vragen en anders wordt je membership opgeheven?quote:Op vrijdag 20 juni 2025 16:35 schreef Vvdjemoeder het volgende:
Ik kreeg altijd whatsapjes van geile wijven die seks wilde toen ik nog in de rat race zat
Ik ben 12, wil je in mijn pöeziealbum schrijven?quote:
Ik dacht dat jij al veel ouder was dan je eerste serieuze werkervaring
Wel in je poesjesalbum als je 18 bentquote:
[..]
Ik ben 12, wil je in mijn pöeziealbum schrijven?
Hoe oud ben je dan?quote:
[..]
Wel in je poesjesalbum als je 18 bent
13quote:
Dan wacht ik wel tot je 18 bentquote:
19 dan want anders metoo 17 en 18 kan niet. Wat zullen we dan doen?quote:
Dm me maar tegen die tijd (als fok dan nog bestaatquote:
[..]
19 dan want anders metoo 17 en 18 kan niet. Wat zullen we dan doen?
)Ik kijk er naar uit, groetjesquote:
[..]
Dm me maar tegen die tijd (als fok dan nog bestaat
Ik heb nog wel mooie glitterplaatjesquote:
[..]
Ik ben 12, wil je in mijn pöeziealbum schrijven?
Ik ookquote:
Groeten Gilbert van 54 (dan 61) uuuh een meisje van 12
Inderdaad, professioneel gedrag is hedendaags aan het vervagen helaas.quote:Op vrijdag 20 juni 2025 14:35 schreef SnodeSnuiter het volgende:
Ik ben hier nog maar net begonnen, stage, eerste serieuze werkervaring. Maar echt, sommige mensen lijken al 15 jaar op dit kantoor te zitten en denken dat ze daarmee automatisch alles mogen en alles weten. Alsof een extra frikandel bij een verjaardag ze vrijpleit van gezond verstand.
Wat mij betreft: werk is werk. Collegiaal is prima, maar na werktijd wil ik gewoon naar huis. Alleen, blijkbaar denkt een bepaalde collega dat “even meerijden” gelijk staat aan ongevraagde intimiteit. Eerst een hand op m’n knie tijdens het rijden (“standaardchauffeursreflex”??), en daarna bij een andere gelegenheid een kus proberen. Niet per ongeluk, niet onduidelijk – gewoon ongepast. Geen drama van gemaakt, dacht ik. Maar ja, grenzen aangeven is blijkbaar al te veel gevraagd voor sommige mensen.
Ik heb niks gezegd tot het moment dat het duidelijk werd dat hij dacht dat dit normaal was. Alsof “geen nee zeggen” hetzelfde is als “ja bedoelen”. Sorry, maar ik heb niet voor niets geleerd dat toestemming iets is wat je krijgt – niet iets wat je denkt te voelen als iemand stil is of beleefd probeert te blijven.
En dan ineens: HR erbij, gesprekken over veiligheid op de werkvloer, en nu doen sommige mensen alsof ík een rel gestart heb. Terwijl ik letterlijk alleen maar heb verteld wat er is gebeurd. Als jij denkt dat iemand jou ineens mag negeren omdat je grenzen hebt, dan is dat jouw probleem – niet dat van mij.
Het meest trieste? Collega’s die jarenlang alles samen deden, blijken ineens niet te weten hoe fatsoen werkt. En anderen? Die gedragen zich alsof ze moreel verheven zijn, maar worden pas ongemakkelijk als er openlijk over grensoverschrijdend gedrag wordt gepraat. Wat zegt dat eigenlijk?
Klacht: Je moet blijkbaar eerst een PowerPointpresentatie maken om duidelijk te maken dat je liever geen ongevraagde hand op je knie wil. En dat “nee” ook geldt als je het netjes probeert te brengen. Wat is er mis met gewoon professioneel gedrag?
PS: Voor alle collega’s die snappen dat “netwerken” niet betekent dat je ‘s avonds appjes stuurt vol suggestieve opmerkingen: jullie maken dit kantoor beter.
Het was dat deze vervaging een aantal jaren geleden al was ingezet toen collega D en J met elkaar gingen rotzooien. Toen er eenmaal een product kwam wou J niks meer te maken hebben met D, die dat wel weer wou. Met alle gevolgen van dien...