Ik ben altijd diegene die de kar trekt, interesse toont in een ander en afspraken regelt.
Ik heb het wel eens aangekeken als ik niks doe, wat er dan gebeurd. En dan gebeurd er niks. Ik word dan na 2 weken erg onrustig als ik van niemand iets hoor.
Ik heb zelf ook een gezin met 2 kinderen. En een man.
Als ik andere vraag om af te spreken wordt daar 9 vd 10 keer wel enthousiast op gereageerd. Maar ik zou t zo leuk vinden als mensen t ook aan mij vragen. (Of aan ons als stel/gezin)
Onderling zie ik dat mensen die wij gezamenlijk kennen wel afspreken. Dan denk ik: hoe kan t dat zij dan wel elkaar vragen.
Ik heb een broer en hij heeft aangegeven nooit tijd te hebben en liever zijn tijd door te willen brengen met vrienden. Dat deed me wel echt pijn (ik had om de reden gevraagd waarom we nooit iets van hem horen) dus ik durf t ook niet meer aan andere te vragen.
Mijn partner zegt dat andere mensen t van me gewend zijn omdat ik de regelmiep ben
Na 2 weken al? Je gezin (man) is dus supersaai als je je al eenzaam voelt na 2 weken zonder andere contacten.quote:Op zondag 8 juni 2025 09:14 schreef Bloemetje0101 het volgende:
Ik word dan na 2 weken erg onrustig als ik van niemand iets hoor.
Het enige wat je kan doen is daar zelf anders over denken. Voor jou is het blijkbaar een reden om het negatief uit te leggen. Dat mensen jou niet zien. Maar mensen zijn gewoon anders. Sommige mensen zijn proactief, anderen afwachtend.
Ze reageren wel positief als jij het vraagt. Daar zou ik als ik jou was de focus op leggen.
Maar een klote gevoel kan het zeker wel geven... i feel yah...
Herkenbaar: Ik maak mij hier ook al jaren niet meer druk over.quote:Op zondag 8 juni 2025 10:54 schreef Chandler het volgende:
Herkenbaar, moet zeggen dat ik mij er steeds minder druk om ga maken.. dit omdat ik de tijd zelf ook wel kan invullen met leuke dingen. Tuurlijk is het jammer maar merk dat echte vrienden die echt in mij geïnteresseerd zijn wel komen...
Maar een klote gevoel kan het zeker wel geven... i feel yah...
"Eenzaam" is een relatief begrip. Heel veel mensen doen alsof ze een geweldig sociaal leven hebben maar dat valt vaak vies tegen in de praktijk - vooral voor de buhne, gras is altijd groener aan de andere kant niet?
[ Bericht 1% gewijzigd door matspontius op 08-06-2025 17:27:50 ]
Dat van je broer is wel jammer, maar uiteindelijk zijn keuze. Verder denk ik dat men jou juist waardeert omdat je het initiatief neemt om af te spreken. Misschien ook even bij stil staan! :-)
Het gros van de tijd zit ik gewoon graag onderuitgezakt op de bank, zonder mensen om mij heen. Laatst is er een nieuwe vriendschap ontstaan via een hobby, die gast wil maar steeds afspreken met mij, maar ik heb er echt geen zin in. Ik zeg dat ook, van luister als we elkaar zien even praten etc, beetje appen is prima. Maar niet steeds dat afspreken.
Ik voel me dan ook niet gauw eenzaam, ik denk dat je voor jezelf moet afwegen wat voor jou belangrijk is, en wat jij wil. En dat andere misschien minder behoefte eraan hebben, zie dat niet als een afwijzing, dat is gewoon hoe iemand in elkaar steekt.
Wij staan altijd voor je klaar omdat we zelf geen leven hebben dus hebben we tijd over voor anderen
Waarom niet? De kern van het probleem is toch vaak de persoon zelf. Is het gemakzucht?quote:
Komt me ook wel bekend voor maar ik maak me er niet meer druk om
Klopt maar het heeft geen nut me er druk om te maken, als ik contact wil zal ik zelf het initiatief moeten nemen anders hoor of zie ik amper iemand en daar heb ik mezelf mee omdat ik dat niet fijn vindquote:
[..]
Waarom niet? De kern van het probleem is toch vaak de persoon zelf. Is het gemakzucht?
Gelukkig heb ik een hele fijne schoonfamilie waarbij de relatie wel 100% wederkerig is. Dat voelt zelden als een verplichting. Dus ik weet dat het niet aan mij ligt en daarin vind ik wel meer berusting.
Ik ben een initiatief nemer en veel mensen die ik om mij heen heb verzameld zijn dat niet.
Je kan gaan testen hoe lang je contacten kan laten verwateren, wachtend tot de ander initiatief neemt, maar dan zal je je alleen maar gaan ergeren over hoe lang dat duurt terwijl de ander zich werkelijk van geen enkel kwaad bewust is, immers deden ze dat al nooit. Zeker omdat je zelf al zegt - bij twee weken wordt je onrustig. Persoonlijk vind ik dat erg kort in de kinderen/relatie fase!
Ik heb vrienden die ik wel eens een half jaar niet spreek omdat we gewoon beiden druk zijn en als we elkaar dan zien is hetmeteen goed. En soms zien we elkaar dan ineens 3x in een maand. Het is maar net hoe het uit komt.
Je kan het ooit opperen, als je mensen bij jou uitnodigd, of het de volgende keer bij hun is / door hun geregeld wordt.
Waarschijnlijk niet; want ze gaan niet doen wat ze niet doen en dan verlies jij contacten die je wel leuk vond.
Ik zou zeggen: geniet er van dat je mensen om je heen hebt die het leuk vinden dat jij bent wie je bent: degene die dingen initieert
. Dat is (zoals je gemerkt hebt) maar weinigen gegeven. Het is een gave, jij hebt 'm, heb er plezier van!Dat komt ook omdat ik niet zo'n behoefte heb aan sociaal contact. Ik vind het wel leuk om met vrienden dingen te doen maar het is geen must en het begint zeker niet na 2 weken te kriebelen bij mij.
Scheelt ook dat ik mijn eigen gezin heb waar ik al veel mee onderneem. Mijn vrouw is dan wel weer zo iemand die vaak met vriendinnen afspreekt of vrienden mee vraagt als wij iets gaan doen, wat voor mij dan weer niet zo hoeft.
Fijn. leuke terugkoppeling van je.quote:
Oh jullie hebben me weer overgevrolijkt. Zo heb ik t nog niet bekeken. Thnx allemaal
Ik heb hetzelfde met familie.quote:
Ik heb vrienden en familie. En ik merk dat ik mezelf de laatste tijd eenzaam voel of niet gezien word.
Ik ben altijd diegene die de kar trekt, interesse toont in een ander en afspraken regelt.
Ik heb het wel eens aangekeken als ik niks doe, wat er dan gebeurd. En dan gebeurd er niks. Ik word dan na 2 weken erg onrustig als ik van niemand iets hoor.
Ik heb zelf ook een gezin met 2 kinderen. En een man.
Als ik andere vraag om af te spreken wordt daar 9 vd 10 keer wel enthousiast op gereageerd. Maar ik zou t zo leuk vinden als mensen t ook aan mij vragen. (Of aan ons als stel/gezin)
Onderling zie ik dat mensen die wij gezamenlijk kennen wel afspreken. Dan denk ik: hoe kan t dat zij dan wel elkaar vragen.
Ik heb een broer en hij heeft aangegeven nooit tijd te hebben en liever zijn tijd door te willen brengen met vrienden. Dat deed me wel echt pijn (ik had om de reden gevraagd waarom we nooit iets van hem horen) dus ik durf t ook niet meer aan andere te vragen.
Mijn partner zegt dat andere mensen t van me gewend zijn omdat ik de regelmiep ben
Ik heb ook aangekeken wat er zou gebeuren als ik niks deed met hetzelfde resultaat.
Dat beviel me zo goed dat ik dat jarenlang tot nu toe heb volgehouden.