quote:
Emoties bij Sarah De Bie na Giro-zege van Wout van Aert maakten ook bij andere rennersvrouwen iets los: “Ze heeft mijn gevoelens kunnen benoemen”
Het emotionele interview van Sarah De Bie na de Giro-zege van Wout van Aert heeft ook bij andere rennersvrouwen iets losgemaakt. Friedel Guldemont, de vriendin van Flanders Baloise-renner Alex Colman, kreeg massaal steun voor haar boodschap op sociale media. “De koers is zo’n atypische wereld dat het voor mensen die erbuiten staan heel moeilijk te begrijpen is.”
“Is dit het allemaal wel waard?”, heeft Sarah De Bie zich het voorbije jaar afgevraagd nadat Wout van Aert twee keer van nul moest herbeginnen na zware valpartijen. Het antwoord blijkt ‘ja’. Vorige zondag behaalde Van Aert in de Giro een van z’n mooiste zeges ooit, z’n eerste na alle miserie. “Dit betekent heel veel”, zei mevrouw Van Aert terwijl ze een traantje wegpinkte.
Het signaal voor Friedel Guldemont om ook haar verhaal en dat van haar vriend Alex Colman te brengen. Ze plaatste dinsdagavond een lange tekst op Facebook en Instagram waarin ze aangeeft hoe herkenbaar het verhaal van het gezin-Van Aert is, met het grote verschil dat haar vriend dezelfde opofferingen moet doen voor een minimumloon bij Flanders-Baloise. Colman kwam vorig seizoen liefst drie keer heel zwaar ten val, vorige maand maakte hij een zware klap in de Ronde van Limburg.
“Ik schrijf dit niet voor medelijden, wel voor inzicht”, stond er onder meer te lezen. “Om te tonen hoe het écht is. Hoe het voelt om keer op keer terug te moeten vechten, niet alleen op de fiets, maar als gezin. Hoe hard het knokken is voor dat ene verdiende plekje in een generatie vol toptalent. Hoezeer deze jonge renners en hun families ook verdienen om gezien, gehoord en gesteund te worden.”
“Het interview van Sarah was zeer herkenbaar”, zegt Friedel als we haar erover opbellen. “Zij heeft mijn gevoelens een keer echt kunnen benoemen. Daardoor dacht ik: ik ga dat toch ook eens neerschrijven, in eerste instantie voor mezelf. Toen ik het naar vrienden doorstuurde zeiden ze: ‘zet dat gewoon online, dat is exact wat heel veel mensen denken’.”
Paniek en onwetendheid bij valpartijen
Meteen kwam er massaal reactie van renners en rennersvrouwen die zich ook in dát verhaal herkennen. Een van hen is Elien Sterckx, de vrouw van Steff Cras die vorig jaar een van de zware slachtoffers was bij de massale valpartij in de Ronde van het Baskenland waar ook Remco Evenepoel bij lag. “Het laatste jaar is voor ons ook heel heftig geweest”, zegt Sterckx. “Ik herken me heel goed in het verhaal. Het zwaarste is dat je op het moment van zo’n valpartij van niets weet. Ik heb dan ook vaak het gevoel dat ik als een van de laatsten ingelicht word, ook omdat de communicatie met de ploeg moeilijk verloopt – zij spreken geen Engels, ik geen Frans.”
“Wij zagen dat Alex vlak voor de finish gekatapulteerd werd in de Ronde van Limburg, maar we kregen geen beeld meer te zien of hij rechtstond of niet”, zegt Guldemont over de paniek die ontstaat bij zo’n valpartij. “Dan stelde ik mezelf de vraag: wie maakt dít mee? Wie ziet zijn partner zo een accident hebben? Dat heb je haast alleen in het wielrennen. De koers is zo’n atypische wereld dat het voor mensen die erbuiten staan heel moeilijk te begrijpen is.”
Mentaal oplapwerk
En dan begint het oplapwerk. Fysiek, maar ook mentaal. “Het is soms heel moeilijk om iemand erdoor te helpen als je het zelf ook mentaal zwaar hebt mentaal”, zegt Sterckx. “Vaak moet je doen alsof alles oké is, ook al is dat niet zo. Gelukkig is Steff mentaal ijzersterk. Hij ziet alles veel sneller weer helemaal zitten.”
De vraag ‘is dit het allemaal wel waard?’ komt zeker ten huize Colman geregeld op tafel. “Zoals ik ook schreef: renners als Van Aert leggen volledig hetzelfde traject af, maar zij hebben financiële zekerheid. Dat hebben wij niet. Alex tekent jaarcontracten. Als hij zes maanden buiten strijd is, is het voor hem heel moeilijk om zich te bewijzen naar andere ploegen toe. Cru gezegd: ik weet niet waar wij volgend jaar staan. We weten niet of Alex in januari nog profwielrenner is. We kunnen daar alleen maar heel hard voor werken. En dan is het hopen.”
“Maar Alex en ik delen echt de passie voor de sport”, sluit Guldemont op een positieve noot af. “Het is een gezamenlijk doel dat we hebben, een levensstijl dat we aannemen. Dus je neemt alles er wel bij. Dat hij van zijn hobby zijn beroep kan maken, is al heel mooi. Ons zoontje helpt hem om zijn zorgen te vergeten als hij thuiskomt van training en hij haalt motivatie uit het vaderschap. Ook de vriendschappen die we aan de koers overhouden zijn heel mooi. Naast de slechte momenten beleven we ook heel veel mooie momenten dankzij de koers. Anders zouden we het niet volhouden.”