Itzulia 2025 #1

Schachmann

Ik moet zeggen, de gimmicks bij het tijdrijden hangen me onderhand de keel uit. We zijn nu aanbeland op het punt dat we de renners laten vertrekken in een gymzaal waar ze normaal Amerikaans korfbal beoefenen. En dan lekker via een kronkelweggetje de mannen naar buiten laten slingeren, want je wil na de toestanden van vorig jaar natuurlijk het liefst dat er meteen weer allerlei kritiek op je koers gegeven kan worden. Ik zag Wilco Kelderman alweer bijna op z'n bek gaan, de organisatie kwam nog goed weg. Het levert dan nog wel bijzondere beelden op, vooral als je de coureurs door een drone laat volgen, maar we mogen ondertussen wel weer eens gewoon normaal gaan doen. Je kunt ook voor die basketbalarena starten, al snap ik ook wel weer dat dat gebouw zo lelijk is dat je 'm liever van de binnenkant laat zien. Enfin, Baskonia is in het zonnetje gezet en de tijdrit werd verder nog vrij spannend ook, al was de winnaar al aangekomen voor de uitzending begon. Max Schachmann komt altijd tot leven in het Baskenland, we denken vooral aan zijn wonderjaar 2019 toen hij drie ritten won in de Itzulia. Vorig jaar was ie er, ondanks het feit dat ie al een paar jaar gestopt is zonder het te zeggen, ook een keertje dichtbij. En nu is het raak, een paar tienden voor Almeida en Lipowitz. Die twee laten meteen zien dat ze de favorieten zijn op de eindwinst, enkele andere renners lieten meteen zien dat ze een groot probleem hebben. Het fenomeen Enrico Mas liet het weer eens volledig afweten bijvoorbeeld, meteen een minuut aan zijn broek. Sepp Kuss verloor ook meteen een hoop, voor zover iemand hem serieus nam. Bij Visma was het dan toch eerder kijken naar Tullett, maar die krijgt net als Mas een minuut aangesmeerd. Onley viel trouwens ook tegen, er zijn heel wat jongens die de leiderstrui op hun buik mogen schrijven. Goed, vooral tijdens de laatste rit kan er altijd nog een hoop gebeuren, maar een goede start is het niet. Ook niet voor pispotjeskapsel Van Gils, mooi de verkeerde kant op aan het eind. Een Baskische traditie, ieder jaar rijden er wel een of meerdere personen de verkeerde kant op, kunnen we alvast afstrepen van de bingo. McNulty viel ook vies tegen, verder hebben de andere favorieten en semi-favorieten redelijk naar behoren gereden. Vlasov, Van Wilder en Skjelmose houden de schade beperkt, bijvoorbeeld. Bilbao zit ook nog redelijk in de buurt, terwijl ik toch ook nog even wil opmerken dat Nys zowat laatste is geworden. Hoogtepunt van de uitzending: Jan Hermsen die de Basken weten ook dat dit een grootheid is zegt zodra Wilco Kelderman in beeld komt. Verder geen hoogtepunten, want tijdrijden is geen sport en de hoogvlakte rond Vitoria-Gasteiz is niet mijn favoriete stukje Baskenland. Niet dat het tijdens de volgende rit veel beter gaat worden, we duiken Nafarroa in en daar moeten we een zo goed als vlakke rit zien te overleven. Eén kans voor de sprinters, daarna begint deze Itzulia pas echt. Hopelijk wordt Schachmann dan snel uit de leiderstrui gereden, het is altijd raak als ik zeg dat een renner er niets meer van kan.




De eerste rit in lijn van deze Itzulia gaat van start in Pamplona, een stad die we in het Baskisch liever Iruña of Iruñea noemen. De omschrijving van de organisatie is summier, want dit is een rit waar je beter ook maar heel summier over kunt zijn:

quote:

The longest stage this year, at almost 200 km. The entire stage traverses Navarre, from Iruña to Lodosa. The stage will include constant climbs and descents, but just one Category 3 pass. Barring a surprise breakaway, the stage could be decided by a sprint.

Could be decided in a sprint, nou, ik ga een gokje wagen en zeggen dat deze rit gegarandeerd in een sprint gaat eindigen. Een van de makkelijkste ritten van de afgelopen jaren, de eerste rit in lijn is nooit de moeilijkste maar deze is wel heel erg eenvoudig. Van Pamplona naar het zuiden van Navarra, daar waar het minste hoogteverschil te vinden is en daar waar de minste Basken te vinden zijn. Geen goede keus, maar in finishplaats Lodosa zijn we vaker te vinden en dus is daar wel geld te vinden. En dat telt, ook in deze koers. Een start in Iruñea dus, een stad die zich op de officiële site van de koers alsvolgt laat omschrijven:

quote:

Founded over two thousand years ago by the Roman consul Pompey on a Basque village, Pamplona was established as the capital of the Kingdom of Navarre. A walk through its streets allows you to feel a history that goes beyond the Sanfermines, discovering a heritage legacy of the first order in which its Renaissance walls, declared a National Monument and a Site of Cultural Interest, stand out especially. Its extensive historical and heritage legacy, material and immaterial, flows organically with its spaces full of life, a wide cultural and avant-garde offer. Due to its welcoming people, its green surroundings and deep-rooted traditions, Pamplona always manages to move those who visit it.

In 2023 ging er in deze stad nog een rit van start in de Vuelta en daar schreef ik toen een verhaal over dat weer eens veel te lang was, ik gooi hem maar even in een spoiler voor de liefhebber.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Wel geinig om oude teksten terug te lezen, lees je over ene Diego Uriarte die uit Pamplona komt en prof gaat worden bij Kern Pharma. Nou, inmiddels is hij prof, bezig aan zijn tweede jaar bij Kern Pharma al zelfs. Een rit gewonnen in de Ruta del Sol dit jaar en tijdens de tijdrit probeerde hij heel geniepig voor de bergtrui te gaan. Er lag een klimmetje op het parcours in het begin van de rit, eigenlijk een veredeld stuk vals plat, en daar ging Diego vol voor. Net niet gelukt, Schachmann kannibaliseerde de tijdrit en pakte ook de bergtrui mee. Uriarte moest het doen met een tweede plaats, maar ik sluit niet uit dat hij tijdens deze rit opnieuw in de aanval gaat om op het enige klimmetje van de dag alsnog de bergtrui binnen te hengelen. Goed, in de Vuelta zijn we de afgelopen jaren een paar keer van Pamplona naar Lekunberri gereden, we gingen dan steeds vanuit Pamplona naar het noorden, naar het écht Baskische gedeelte van Navarra. Daar waar de bergen te vinden zijn, daar waar er door iedereen Baskisch gesproken wordt. In de Vuelta van 2023 waren we getuige van een kunststukje van de lepe Rui Costa. Hij reed rond alsof hij Kopecky was en liet alle anderen het vuile werk voor hem opknappen, om vervolgens aan het eind een winnend sprintje uit de benen te persen. Een paar jaar eerder won Marco Soler dan weer in Lekunberri, er winnen doorgaans fenomenen als je een rit laat starten in Iruñea. Dat zal nu anders zijn, vrees ik. We gaan immers niet naar het noorden, maar wel naar het zuiden. We kunnen nu dus eerder zoiets verwachten als in de Itzulia van 2017, toen de eerste twee ritten allebei van start gingen in deze grote en mooie stad. De ene rit werd gewonnen door Albasini, de ander door Matthews. Laten we om de boel wat op te vrolijken aftrappen met wat muziek van een van de betere bands uit Pamplona. En laat de 2025-update van Pamplona zijn dat er met Ibai Izanza een nieuwe prof uit de stad afkomstig is. Hij komt dan weer uit de buitenwijk Mendillorri en hij mag vanaf dit jaar zijn koersen afwerken bij Kern Pharma, hoewel hij er in deze Itzulia niet bij is. Het aanstaande fenomeen bij de vrouwen Paula Ostiz is tevens uit Pamplona afkomstig, zij gaat vanaf augustus iedere wedstrijd winnen.

Bekijk deze YouTube-video

Het eerste gedeelte van de rit wordt natuurlijk niet uitgezonden, en in dit geval nog terecht ook. Deze tocht had alleen opgevrolijkt kunnen worden door de wind, maar het waait uiteraard niet. Ik heb al een boel voorsteden van Pamplona genoemd, maar nadat de renners tijdens de neutralisatie langs de stadsmuren en door het historische centrum van de stad zijn gereden komen ze buiten Iruñea ook nog terecht in Noáin, waar we de brouwerij van Naparbier vinden. Baskisch bier, altijd fantastisch. Ditmaal rijden we er niet langs, maar even verderop vinden we ook nog Orkoien, de stad waar Eusebio Unzue vandaan komt en de stad waar we het hoofdkwartier van Kern Pharma vinden. Het hoofdkwartier van Movistar zat er ook ooit, maar dat is inmiddels verplaatst naar Egües, een andere voorstad van Pamplona. Voor drie aanwezige ploegen is het een thuiswedstrijd vandaag, we mogen vooral veel renners van Caja en Kern in de vlucht van de dag verwachten. Ik neem aan dat ze bij Kern Pharma als door een hond gebeten gaan rijden, de middelvingers moeten omhoog richting Guillén. Over brede en glooiende wegen rijdt het peloton in de eerste kilometers naar het zuiden. In de omgeving zien ze wel wat bergen liggen, maar lastig wordt het niet. Het gebied is vrij open, dus de wind had wat kunnen doen, maar dat gaat dus niet gebeuren. Eindeloze kilometers door een gebied dat je uiteindelijk gewoon een vlakte mag noemen, we scannen snel door deze rit heen. Leuk voor de renners dat ze na 28 kilometer door Artajona rijden, dat is een kicken dorpje met kicken stadsmuren en in de omgeving wat kicken hunebedden. In Artajona is een muurtje te vinden, dat muurtje komt jaarlijks voor in de Navarra Women's Elite Classic, een koers met begin en eind in Pamplona. Doen we vandaag verder niets mee, zonder een muurtje te zien rijden de renners verder richting Tafalla, een plaats die ze tien kilometer verderop bereiken. Tussen Artajona en Tafalla in gaat het een paar kiometer omhoog, maar daar gaan de renners weinig van merken. De passage in Tafalla is nog wel leuk, want daar komt niemand minder dan Chente Garcia Acosta vandaan. Con dos cojones vlammen we door zijn geboortedorp heen, de plaats waar met David Garcia nog een voormalig prof vandaan komt. Ooit nog zevende in de Vuelta, stiekem dus zelfs beter dan Chente. Tafalla heeft overigens ook een leuk historisch centrum, dit deel van Navarra is behoorlijk leeg maar de weinige dorpjes die je tegenkomt zijn dan wel weer meteen de moeite.



Na de doortocht in Tafalla gaan de renners op weg naar de enige gecategoriseerde klim van de dag. Er is een officieel profiel van deze klim te vinden in het roadbook, maar die moeite ga ik mezelf besparen. Het gaat kort gezegd vijf kilometer aan 4,5% omhoog, met halverwege een stuk van twee kilometer aan 6%. Het begin is vals plat, het eind is vals plat en tussenin gaat het nog wel redelijk stevig omhoog, maar dit is alleen leuk voor de kopgroep. Geen sprinter gaat hier lossen, en als dat wel het geval is hebben ze hierna nog bijna 150 kilometer om terug te keren. We moedigen Diego Uriarte aan en verder vinden we het gezegend. Een ietwat smallere weg omhoog, terwijl de omgeving onderhand de moeite waard is. Vanuit de hoogte kijken we neer op de vlakte die inmiddels gevuld is met een hoop wijngaarden. Het zuidelijke deel van Navarra staat bekend om de wijn, Navarra DOP. Op zich geen buitengewoon bijzonder wijngebied, je komt hier vooral wijnen tegen die dezelfde druiven bevatten als in andere streken in de omgeving. Zo struikel je hier over de wijnen vol garnacha en tempranillo, het is net de Rioja maar dan toch een tikje anders. Onder meer in Olite, Erriberri in het Baskisch, kom je een aantal bekende bodegas tegen, in de verte kunnen de renners dit plaatsje zien liggen. Ook daar een kasteel, zijn ze hier goed in. Navarra was ooit een groot koninkrijk en een van de Navarrese koningen zetelde ooit in Olite. Na de klim, eentje van derde categorie, volgt er een langere afdaling over de wat smallere weg die ook niet over het beste asfalt lijkt te beschikken. Het gaat niet steil naar beneden, maar het is zo nu en dan behoorlijk bochtig en het wegdek is vrij ruw te noemen. We noteren de eerste massale valpartijen van deze Itzulia. Na deze afdaling, die in feite natuurlijk niets voorstelt, komt de rit terecht in een bijzonder saaie fase die bijzonder lang gaat duren. Beneden bereikt men een brede weg, een hoofdweg dwars over de Navarrese laagvlakte heen. Af en toe een passage in een dorpje, heel af en toe een bocht, maar de renners knallen vooral kilometers rechtdoor langs velden vol graan en af en toe wat interessantere begroeiing. Heel inspirerend wordt het voorlopig niet, zelfs de grootste enthousiasteling kan van deze drol geen taart maken. Dik 40 kilometer gaat er helemaal niets gebeuren, en daarna wordt het maar gematigd beter. Als de renners door het plaatsje Martzilla zijn gereden, mooie ode aan Mart Smeets, volgt er niet veel later een klimmetje van drie kilometer aan 4%. Een klimmetje over een enorm brede weg, hier gaat dus uiteraard niemand in de problemen komen. Na dit klimmetje volgt er een korte afdaling over dezelfde brede weg en daarna slaat het peloton linksaf richting Cárcar om te beginnen aan een lokale lus. We rijden zometeen al eens voor het eerst over de finish in Lodosa en we leren de aanloop naar de finale daardoor alvast een beetje kennen. Richting Cárcar gaat het 2,5 kilometer aan 4% omhoog, weer geen boeiende klim, maar aangezien de tweede passage hier op minder dan 20 kilometer van het eind volgt gaat er wellicht wel een ploeg iets willen ondernemen. Haha, grapje, natuurlijk niet. We breien er aan het eind zelfs nog een extra vlakke lus aan vast, nu rijden we sneller naar Lodosa toe. Het had nog niets lastiger kunnen zijn, maar hier wordt bewust aangestuurd op een massasprint. Eentje zonder sprinters, leuk. Zo won Jay McCarthy hier nog eens een rit, treurig, treurig, treurig. Een van de dorpjes waar de renners in de afgelopen kilometers langs zijn gereden is Funes, daar komt Javier Aramendia vandaan, ooit nog een paar jaar prof bij Caja Rural. Dit is niet direct het deel van Navarra waar het meeste wielertalent vandaan komt. Mijn voorkeur heeft het om in het noorden te blijven, daar waar het echt Nafarroa is. Met enige fantasie kun je overigens nog wel wat aardige plaatjes schieten in deze omgeving.



Na de doortocht in het klimmetje in Cárcar gaan we verder richting finishplaats Lodosa, waar we na 138 kilometer voor het eerst passeren en waar bij die gelegenheid alvast een tussensprint te vinden is. Voorbij de tussensprint en de passage in Lodosa loopt de weg een aantal kilometer omhoog, maar nee, ik kan hier met de beste wil van de wereld niets van maken. We passeren nog steeds vooral veel akkers, de graanschuur van Navarra gaat niet de meest fascinerende beelden opleveren. Brede wegen, wegen zonder veel gekke bochten. Van Lodosa gaat het naar Sesma, waar een tweede niet al te boeiend klimmetje op de renners wacht. In Sesma is midden in het centrum een bierbrouwerij te vinden, heel origineel Sesma Brewing genaamd. De renners rijden recht langs de brouwerij af, gezien het verloop van de rit is het absoluut het overwegen waard om even af te stappen en een biertje te nuttigen, want deze rit gaat echt een eeuwigheid duren. Bijna 200 kilometer aan helemaal niets, klasse. Uit Sesma is overigens Miguel Morras afkomstig, ooit nog jarenlang prof bij ONCE. Van Sesma rijden de renners zowaar door een wat mooier gebied verder naar Allo, ik zie ineens rotsen en bomen verschijnen. Lang duurt dat overigens niet, al snel komen de coureurs weer tussen de akkers terecht. Over een goede, brede en licht glooiende weg gaat het verder naar Allo, waar na 159 kilometer de tweede tussensprint van de dag volgt. Allo Allo, ha, leuk. Nog 40 kilometer te gaan na deze tweede tussensprint, het laatste uur van de koers heeft weinig leuks in petto. De uitzending zal inmiddels begonnen zijn, maar in te schakelen hoeven we eigenlijk nog steeds niet. Na de tussensprint volgt er in het centrum van Allo een scherpe bocht en daarna rijden we terug richting Lodosa, het gaat eigenlijk een aantal kilometer rechtdoor naar het zuiden langs groenere velden. Het blijft wat glooien, maar in principe mogen we dit ook best vlak noemen. Helemaal vlak is het evenwel niet, dat zien we bijvoorbeeld als we 10 kilometer na de tussensprint in Allo door Lerín rijden. Dit dorpje ligt boven op een rots, van een afstandje zie je het al uitdagend liggen. Met dat hoogteverschil doen we overigens niets, we rijden braaf langs Lerín af. Volgens het ongetwijfeld betrouwbare discovernavarra.com is Lerín overigens een klein dorpje met middeleeuwse oorsprong in het westen van Navarra. Wat vooral de aandacht op dit dorpje vestigt is dat het in 2021 het eerste dorp in Spanje werd met de certificering “Starlight”. De inwoners van Lerín hebben jaren gewerkt om de astronomie te verspreiden en lichtvervuiling in het dorp te verminderen. Dit is daarom de perfecte bestemming voor astrotoerisme in Navarra. Boh boh boh, astrotoerisme. Nou, het licht mag wel uit bij deze rit, dus dat past. Wijn verbouwen ze hier ook, dus als we het echt niet meer aankunnen is de fles altijd dichtbij.



Nou, nog een kilometer of 30 te gaan en in deze 30 kilometer komen de renners amper iets van belang tegen. Van Lerín rijden ze verder over de brede doorgaande weg die hooguit licht glooiend te noemen is. Het glooit hier vooral naar beneden, dus we zullen snel bij het laatste klimmetje aankomen, na een tocht met enkele spaarzame bochten en een verdwaalde rotonde gaat het ineens abrupt naar rechts en dan begint men voor de tweede keer aan het klimmetje naar Cárcar. Nog eens 2,5 kilometer aan 4%, een naam mag het nog steeds niet hebben. De top volgt op een kleine 20 kilometer van het eind, zelfs als je zo slecht bent als Ewan is er dus nog voldoende tijd om terug te keren in het peloton. Al is dat fietsen door een wijngebied wel een beetje de kat op het spek binden, wellicht blijft hij halverwege hangen in een van de bodegas hier. Samen met Alaphilippe, dan toch. In Cárcar kun je wat mooie huisjes vinden boven op de rotsen, verder zou ik een verblijf hier toch niet direct aanbevelen. Uh, nouja, na het klimmetje in Cárcar rijden de renners meerdere kilometers volledig rechtdoor over een brede weg richting finishplaats Lodosa, het loopt overwegend licht naar beneden langs de groene velden. Vlak voor we Lodosa bereiken slaan we alleen linksaf om te beginnen aan een laatste lusje. Nog wat laatste vlakke kilometers erbij, om de onvermijdelijke sprint nog wat onvermijdelijker te maken. Na meerdere rotondes kort achter elkaar komt het peloton langs de Ebro te rijden, over een goede en ontzettend brede weg. Daar ligt het vandaag niet echt aan, op de enige gecategoriseerde klim van de dag na dan. We rijden een lus om de Ebro heen, na de passage in het dorpje Sartaguda rijden we over de rivier en dan rijden we langs de andere kant van het water terug naar Lodosa. Een tamelijk nutteloos rondje, al is het langs de Ebro wel mooi. Groen, in ieder geval. Koerstechnisch gezien totale flop, maar soit. Tot aan Sartaguda loopt het nog steeds lichtjes naar beneden, zodra we over de Ebro rijden is het vlak en in de slotkilometers van de etappe loopt het heel minimaal omhoog. De laatste paar kilometers zijn eigenlijk prima, het gaat een aantal kilometer volledig rechtdoor, maarja, dan volgt er nog een Baskische laatste kilometer. We noteren, op een meter of 700 van het eind, een bocht naar rechts bij een rotonde. De bocht zelf valt nog wel mee, het is meer opletten voor de vluchtheuvels. Via een brug rijden we over de Ebro en dan betreden we Lodosa, waar het eerste gebouw dat we zien dat van de Cruz Roja is, het rode kruis. In het dagelijks leven staat hier de anbulantzia al voor de deur, handig als er weer eens renners gesneuveld zijn na een hectische finale. Na de brug over de Ebro buigen de renners flauwtjes af naar links, daarna gaat het een aantal meter rechtdoor, de weg loopt flauwtjes omhoog. Het leuke is dat er in het roadbook twee verschillende aankomsten te vinden zijn, op het ene plaatje zie ik dat de rit stopt op deze rechte weg, vals plat omhoog. Op een ander plaatje zie ik dat we verderop in het dorp finishen na een flauwe bocht naar rechts, met een drempel erbij en een flauwe bocht naar links, inclusief drempel. De eerste optie lijkt me de meest veilige, dus zal het wel de tweede optie worden. Optimaal genot.


Rijden we dwars door het centrum van Lodosa heen en pakken we nog een paar flauwe bochten inclusief drempels mee?


Of stoppen we voor het centrum, na de laatste bocht over de rivier? We gaan het pas tijdens de koers ontdekken, spannend!

Waar de aankomst precies ligt weten we dus niet, broddelwerk van de organisatie, maar we weten wel dat we aankomen in Lodosa. Daar zegt de officiële site zelf het volgende over:

quote:

Lodosa is a place full of life with a range of possibilities for those who visit it and its inhabitants. The name of Lodosa is linked to agriculture, to the Piquillo pepper. An irrigation system that owes its quality to the Ebro river.

In addition, on its river walks, integrated into the urban area, you can relax, play sports, let yourself go… In Lodosa, you can practice active tourism or quality rest. Visit the cavehouses; the Tower of Velasco, the Plazuela, a place of Historical Memory; walk along the Ebro river; go hiking or mountain bike routes; enjoy our ‘Lodosana Agenda’. Come and immerse yourself in our flow of life.

Lodosa is geen onbekende plek voor de koers, zo reden we tijdens de Itzulia van 2022 nog dwars door dit dorpje heen. Toen waren we op weg naar Viana, nog zo'n wijndorpje, waar Julian Alaphilippe wist te winnen. Die rit was redelijk eenvoudig, maar wel lastiger dan deze. In de Itzulia van 2018 kwam Lodosa ook al eens voorbij, toen was het de start- en finishplaats van een tijdrit. Deze tijdrit werd gewonnen door Primoz Roglic, logischerwijs. Als Roglic meedoet aan de Itzulia en er ligt een tijdrit op het parcours dan wint hij. Dat heeft hij nu al vijf keer geflikt, impressionant. Zonde dat hij niet altijd meedoet, nu heb je ineens Max Schachmann aan het feest. Lodosa komt ook vaak voor in de Vuelta a Navarra. Dat was ooit een profkoers, maar het is nu al jarenlang een van de belangrijkste amateurkoersen van het Baskische circuit. Een koers die vaak ook wat buitenlanders weet te trekken, zo reed de opleidingsploeg van Lotto hier nog wel eens rond. Vorig jaar sloegen ze even over, maar in 2023 ging de eerste rit van deze ronde nog van start in Lodosa en een paar kilometer later eindigde ie ook in deze stad. Hugo Aznar van Equipo Finisher ging met de zege aan de haal, de man uit Navarra is inmiddels prof bij Kern Pharma. De vorige winnaar in Lodosa was Arne Marit, godbetert. Hij klopte onder meer ene Oier Lazkano in de sprint. Een renner van het niveau Marit gaat vandaag ook winnen, er zit niets anders op. Lodosa ligt aan de Ebro, op de grens van Navarra en La Rioja. Het is eigenlijk een dorp, er wonen hier net iets minder dan 5000 mensen. En toch weten ze zichzelf steeds maar weer op de kaart te zetten in de koers, het is een kunst. Lodosa staat bekend om de Pimiento del Piquillo de Lodosa, de piquillo pepertjes. Een mildhete peper, lees ik. Vooral smaak, weinig hitte. Een gevulde peper schijnt een populair hapje te zijn in deze streken. Lodosa moet het vooral van agriculturele activiteiten hebben, al hebben ze hier ook veel bedrijven. Het dorp ligt best mooi. Aan de ene kant zien we de Ebro, aan de andere kant komen de bergwanden ons tegemoet. In de rotsen hebben ze wat grotten uit weten te hakken, die schijn je te kunnen bezoeken. Op de grens tussen Navarra en La Rioja komen we ook nog een restant van een oud Romeins aquaduct tegen, erg gaaf. Dat ze hier ook aan stierenrennen doen is dan misschien weer iets minder gaaf. Veel bekende mensen komen er niet vandaan, of jullie moeten ooit van Carlos Martínez Díez hebben gehoord. Speelde jarenlang bij Real Sociedad, maar een uitblinker was hij nooit.



Wij feliciteren Caleb Ewan alvast met zijn eerste zege in een WT-koers sinds maart 2022.

Dit had mijn kennersoog goed gezien. Je ligt als koers - terecht of onterecht maakt niet eens uit - onder een vergrootglas, dan kun je het beter even een jaartje op safe spelen in plaats van weer dit soort wegen uit te zoeken. Het was ook echt een nutteloos klimmetje, in een sprintersrit de problemen opzoeken om iemand blij te maken met een bergtrui, tja.

Die aankomsten in dalende lijn de komende dagen gaan ook wat geven. Grande casino!

Jan Hermsen is inmiddels tot de conclusie gekomen dat Sinuhe Fernandez vernoemd is naar het boek Sinuhe de Egyptenaar, misschien kan hij nu nog ontdekken dat Fernandez uit Asturië komt en niet uit het Baskenland.

Hey, actie.

Een aanval van Mauro Schmid.

Jayco is actief, maar de rest trapt er mooi niet in.

Euskaltel op weg naar?

Natuurlijk niet.

Lekker gewerkt Campenaerts. Oelewapper.

Verrassend.

De positionering van Sjon Aberasturi blijft me mateloos fascineren. Hij is inmiddels 60, maar nog kan hij het niet.

Visma overigens mooi de hele dag gewerkt voor een verre ereplaats van Zingle. Die er overigens sowieso niets van bakt bij Visma.

quote:

Op dinsdag 8 april 2025 17:21 schreef Faraday01 het volgende:

[..]
Deze sprint was toch niet zo lastig nadat hij zo ongeveer afgezet werd in het wiel van klep

Ja en een bocht later ligt hij ineens 20e. Skills.