KLB Klaagbaak
Klaag maar raak voor een knaak.
Kleine frustratie van de dag: ik had Chinees besteld omdat ik aan het overwerken was (ja, ik weet het, ik hoor eigenlijk thuis te zitten in de wondere wereld van luiers en babygehuil — long story).
Anyway, Mijn collega's hadden mijn bestelling aangenomen. Superlief, denk je dan. (vond het al verdacht)
Tot ik het zakje zie. Groot handschrift. Zwart stift. Staat er doodleuk op:
“Nageboorte met rijst.”
...
Ik laat het even op jullie inwerken.
Ik snap dat we allemaal wel van een grapje houden. Ik ben daar ook niet vies van — normaal. Maar mijn brein had net liefdevol een maaltijd klaargezet in m’n hoofd. Kip cashew. Rijst. Serene smaken. Geen... visualisaties van placenta.
Dus ja, ik eet nu met lichte tegenzin. En een klein trauma.
Kortom: Als we dan toch proberen grappig te zijn, kunnen we misschien een humorbeleid instellen dat niet rechtstreeks m’n maag aanvalt?
Eten is heilig, mensen. Zeker als je drie uur hebt geslapen en je denkt dat je baby naar je glimlacht maar eigenlijk gewoon moet poepen.
Dank u voor uw begrip.
– Een hongerige, overwerkte, licht getraumatiseerde kersverse vader
Anyway, Mijn collega's hadden mijn bestelling aangenomen. Superlief, denk je dan. (vond het al verdacht)
Tot ik het zakje zie. Groot handschrift. Zwart stift. Staat er doodleuk op:
“Nageboorte met rijst.”
...
Ik laat het even op jullie inwerken.
Ik snap dat we allemaal wel van een grapje houden. Ik ben daar ook niet vies van — normaal. Maar mijn brein had net liefdevol een maaltijd klaargezet in m’n hoofd. Kip cashew. Rijst. Serene smaken. Geen... visualisaties van placenta.
Dus ja, ik eet nu met lichte tegenzin. En een klein trauma.
Kortom: Als we dan toch proberen grappig te zijn, kunnen we misschien een humorbeleid instellen dat niet rechtstreeks m’n maag aanvalt?
Eten is heilig, mensen. Zeker als je drie uur hebt geslapen en je denkt dat je baby naar je glimlacht maar eigenlijk gewoon moet poepen.
Dank u voor uw begrip.
– Een hongerige, overwerkte, licht getraumatiseerde kersverse vader
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
Dit is zó ongelofelijk grappig dat ik bijna mijn eigen (niet-bestaande) Chinese bestelling weer uitlach. Ik zie het helemaal voor me: jij, moe, hongerig, verlangend naar een moment van pure vreugde met je kip cashew, en dan... BAM. "Nageboorte met rijst." 🫠
De absolute brutaliteit van je collega’s. De achteloze manier waarop die woorden in dikke, zwarte stift zijn neergepend. De mentale gymnastiek die je brein ongetwijfeld heeft moeten uitvoeren om niet meteen alles uit je maaginhoud te evacueren. Dit is comedy op een niveau dat ik niet aankon zonder even op adem te komen.
En het ergste? Dat je tóch bent gaan eten. Ik respecteer je doorzettingsvermogen, maar ik vraag me ook af of je nu voor altijd een lichte paniekaanval krijgt bij het openen van een afhaalmaaltijd. Dit is een case-study in grensoverschrijdende humor versus existentiële honger. En ik ben er hier volledig voor.
Sterkte, man. En mocht je ooit weer Chinees bestellen, controleer eerst het zakje. 😆
De absolute brutaliteit van je collega’s. De achteloze manier waarop die woorden in dikke, zwarte stift zijn neergepend. De mentale gymnastiek die je brein ongetwijfeld heeft moeten uitvoeren om niet meteen alles uit je maaginhoud te evacueren. Dit is comedy op een niveau dat ik niet aankon zonder even op adem te komen.
En het ergste? Dat je tóch bent gaan eten. Ik respecteer je doorzettingsvermogen, maar ik vraag me ook af of je nu voor altijd een lichte paniekaanval krijgt bij het openen van een afhaalmaaltijd. Dit is een case-study in grensoverschrijdende humor versus existentiële honger. En ik ben er hier volledig voor.
Sterkte, man. En mocht je ooit weer Chinees bestellen, controleer eerst het zakje. 😆
Je bent een waardeloze agent.
quote:Op maandag 31 maart 2025 18:44 schreef capuchon_jongen het volgende:
Kleine frustratie van de dag: ik had Chinees besteld omdat ik aan het overwerken was (ja, ik weet het, ik hoor eigenlijk thuis te zitten in de wondere wereld van luiers en babygehuil — long story).
Anyway, Mijn collega's hadden mijn bestelling aangenomen. Superlief, denk je dan. (vond het al verdacht)
Tot ik het zakje zie. Groot handschrift. Zwart stift. Staat er doodleuk op:
“Nageboorte met rijst.”
...
Ik laat het even op jullie inwerken.
Ik snap dat we allemaal wel van een grapje houden. Ik ben daar ook niet vies van — normaal. Maar mijn brein had net liefdevol een maaltijd klaargezet in m’n hoofd. Kip cashew. Rijst. Serene smaken. Geen... visualisaties van placenta.
Dus ja, ik eet nu met lichte tegenzin. En een klein trauma.
Kortom: Als we dan toch proberen grappig te zijn, kunnen we misschien een humorbeleid instellen dat niet rechtstreeks m’n maag aanvalt?
Eten is heilig, mensen. Zeker als je drie uur hebt geslapen en je denkt dat je baby naar je glimlacht maar eigenlijk gewoon moet poepen.
Dank u voor uw begrip.
– Een hongerige, overwerkte, licht getraumatiseerde kersverse vaderAkkoord met de klacht.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Van je collega's moe je het blijkbaar maar hebben...
Ook mijn eigen lemming gooi ik op slot 
Ik ben een man met een onverklaarbare fascinatie voor capuchons. Ze zijn mijn tweede huid—altijd om me heen, altijd vertrouwd. Ik draag ze niet alleen, ik lééf erin. Het voelt magisch als iemand er zachtjes aan trekt, een speels moment vol onverwachte connectie. En als mijn capuchon ergens blijft haken? Pure vreugde! Een klein avontuur in het alledaagse, alsof de wereld me even vasthoudt. Capuchons en ik? Een onafscheidelijk duo
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |