https://nos.nl/artikel/25(...)of-bracht-hem-overal![1440x1080a.jpg]()
quote:
Na 37 jaar in dienst van het NOS Journaal was vandaag de laatste bijdrage te zien van Gerri Eickhof. De eigenzinnige televisieverslaggever gaat met pensioen, na een lange carrière vol uiteenlopende verhalen uit binnen- en buitenland.
..
Eickhof begon in 1988 als freelancer bij de buitenlandredactie, en kwam niet veel later bij de binnenlandredactie in vaste dienst. Daarmee was het buitenland niet meteen verleden tijd: in zijn eerste jaren als verslaggever ging hij nog geregeld de grens over, omdat de NOS nog niet zo'n uitgebreid correspondentennetwerk had als tegenwoordig.
..
Geen pretje
Zoals dat gaat bij een generalist was geen dag hetzelfde. Zo deed Eickhof verslag van de nasleep van de ramp met de MH17, de Schipholbrand en de moord op Theo van Gogh, maar stond hij ook meer dan eens op een viaduct om te vertellen over verkeershinder door het winterweer.
In een reportage over de stoelgang op de camping in tijden van corona permitteerde Eickhof het zich om iets van zijn dichtkunsten te tonen. "Zelfs voor doorgewinterde kampeerders is het warempel geen pretje, om steeds te moeten poepen op een chemisch toiletje", klonk het in de Nederlandse huiskamers.
Berucht is zijn beklag over de toestand bij Ajax na het ontslag van Marco van Basten in 2009, destijds de opening van het Journaal om 20.00 uur. Eickhof begon zijn live bijdrage nog met enige distantie, maar bij de tweede vraag van presentator Philip Freriks nam hij uitgebreid de tijd om zijn eigen frustraties over de Amsterdamse club te delen, waarbij hij het stadion "die megalomane vliegende schotel" noemde.
Later verklaarde Eickhof dat hij die dag was ingevlogen voor de live bijdrage, maar eigenlijk ziek was en "onder de pillen" zat.
Op ijskoude dagen was het dragen van bontmuts vaste prik. Hij kostte 11 euro, vertelde Eickhof later. Zijn criterium was: "Als het kouder is dan 4 graden onder nul dan doe ik de bontmuts op." En ook: "Ik geloof niet dat het afdoet aan mijn geloofwaardigheid."
Gerri, bedankt