Help! ik word gek van het wachten!

Gister belde mijn vriend op,zijn opa lag weer in het ziekenhuis en dit keer had het weinig gescheeld of hij was er niet meer geweest.
Zijn opa is geopereerd aan prostaatkanker,alleen de er bleef maar bloed uit komen...Gister is hij dus naar huis gestuurd maar binnen een uur was hij weer terug in het ziekenhuis als ze een kwartier later geweest waren was hij nu dus dood geweest.
Gisteravond belde mijn vriend weer op,het ging nu alleen maar slechter met opa hij ligt nu op een speciale afdeling want zijn bloeddruk is veel te hoog(hij heeft ook nog last van zijn hart en vanwege die bloedingen mocht hij geen bloedverdunners meer slikken)
Het was zo erg dat het ziekenhuis om het uur naar zijn oom belde om te vertellen hoe het ervoor stond.
Mijn vriend had belooft dat hij voor het slapen gaan nog zou bellen...

MAAR dat heeft hij dus niet gedaan,ik ben nu de hele tijd al naar zijn mobiel aan het bellen(thuistelefoon lijkt me niet echt verstandig aangezien het ziekenhuis ook kan bellen)Ik maak me doodongerust,het is misschien niet mijn opa,maar ik kom daar al ruim 4 jaar over de vloer.
Nu komt er bij dat ik er ook eens niet naar toe kan (ik woon in breda en zij wonen vlak bij emmen)Hopenlijk belt mijn vriend snel...ik word er echt knettergek van...

Sorry voor dit super vage verhaal,maar ik moest het ergens kwijt

Ik weet niet eens of hij wel thuis is,gister zei hij dat tie niet naar school zou gaan maar misschien is tie dus toch gegaan.

Wat de trein betreft,dat duurt toch wel langer als je denkt...ruim 3,5 uur en morgen moet ik ook weer werken

en ik snap niet waarom die me niet gebelt heeft.

in de trein springen gaat dus nogmaals niet,ik moet vandaag ook nog gewoon naar school en nogmaals ik zit met dat klote werk(heb net even gebelt maar helaas ze hebben me perse nodig)
Dus nu moek maar wachten tot ik wat hoor,heb net naar de thuis telefoon gebelt en daar wordt ook niet opgenomen...duzz...

Maar goed gelukkig zie ik hem volgende week vrijdag...en als ALS er iets is ga ik eerder (moet alleen mijn ouders nog zien over te halen want die zullen er wel weer niet mee eens zijn)