Ik begin met
Dìxià Chéng, de Chinese ondergrondse stad die lang geleden gebouwd werd als verdediging tegen een Russische atoomaanval.
Dat gedachtegoed is niet weg en dus is de vraag waar de nieuwe modernere ondergrondse stad zich bevindt. Van het weinige dat we weten over nieuwe uitvindingen weten we al wel dat artificieel zonlicht bestaat. Dat doet denken aan ondergronds leven in alle bestaande luxe tot aan de natuurlijke dood. Misschien met kernenergie en volgens het principe van een biosfeer en meer van wat we niet weten.
Dan heeft men niet alleen de ideale verdediging maar kan men ook de ideale aanval zijn als men redeneert vanuit het standpunt dat men alle bestaande luxe heeft tot aan de natuurlijke dood.
En hoe meer de leiding van een grootmacht redeneert dat de leiding van een andere grootmacht zo is, hoe meer die leiding van die grootmacht als die andere wordt en dat is dan het geval want dat is het militaire redeneren. Wij zijn zo niet, maar van onze vijand denken we van wel en dus moeten wij ook zo zijn.
Het is dus spijtig dat we geen toegang hebben tot de verboden terreinen van de grootmachten want daar zouden we wel eens iets schokkend kunnen tegenkomen. Iets dat meer is dan enkel traditionele verdediging.