R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik kreeg vrijdagochtend een vrij heftige paniekaanval. Het was eigenlijk de-realisatie, waarbij ik mij compleet afgesloten voelde van de realiteit en in paniek raakte bij de gedachte dat ik daar nooit meer uit kan komen. Ik was in werkelijkheid niet psychotisch, maar die angst had ik wel.
Het heeft te maken met dat ik al jaren in een situatie zit waarbij ik mij heel ongelukkig voel. Als ik daarover niks zou zeggen, zouden mensen ook aan andere signalen kunnen merken dat het niet goed is met mij gaat. Ik sluit mezelf al jaren op in een sociaal isolement en het lukt mij niet om mijn huishouden fatsoenlijk bij te houden, dus het is een rotzooi in mijn huis. Mijn basis is niet stabiel. Het lukt mij niet om daar op eigen kracht uit te komen, dus ik ging meerdere keren naar de huisarts die mij doorverwees naar een gespecialiseerde GGZ-instantie, om vervolgens zonder intake of wat dan ook mij van de wachtlijst af te donderen, want dan waren ze van mening dat ze mij geen passende therapie konden aanbieden.
Hetgeen waar ik kracht en hoop uit kan putten, is door naar andere mensen te kijken om te zien hoe het ook kan. Als er zoveel andere mensen wel gelukkig in het leven kunnen staan, waarom zou dat niet voor mij weggelegd kunnen zijn? Trouwens, ik weet dat er meer potentie in mij zit. Ik heb twee intensieve behandelingen gevolgd voor persoonlijkheidsstoornissen, die bij mij goed aansloegen. Het is echt geen uitzondering dat iemand met borderline meerdere behandelingen nodig heeft, want de problematiek zit nou eenmaal diep. Ik heb zowel bij mezelf gemerkt als bij anderen gezien dat verandering echt mogelijk is + dat die verandering inhoudt dat je dichterbij de persoon gaat komen die je in werkelijkheid bent. Iemand gaat zich echt niet als rancuneuze manipulatieve drama-queen gedragen als die persoon geen verlatingsangst heeft.
Het komt er dus op neer dat ik verlang naar verandering. Ik wil ervaren dat het leven ook anders kan zijn.
Maar ik krijg het idee dat helemaal niemand op de wereld alles wat ik zojuist heb verteld, kan begrijpen. Of beter gezegd, mijn achterdocht is dat niemand het WILT begrijpen. Als mensen een lage dunk van mij hebben en mij een waardeloze klootzak vinden die in de stront kan zakken, prima dat recht hebben ze. Maar ik word het zo ongelooflijk schijtzat dat iedereen aankomt met uitspraken als "Je moet jezelf accepteren zoals je bent" of "Je moet de lat voor jezelf niet zo hoog leggen". Ik merk zeker wel dat het goedbedoeld is en ik kan mij er ook iets bij voorstellen dat hen hen persoonlijk helpt, omdat het betrekking heeft op hun persoonlijke situatie. Op MIJN persoonlijke situatie heeft het geen betrekking.
Ik merk dat mensen elkaar op gedrag beoordelen. Bij mij zien ze dat ik perfectionistisch ben en mezelf onder druk kan zetten met hoge eisen. Ik ben echt niet achterlijk, ik snap echt wel dat als ik mezelf eisen op ga leggen waaraan ik niet kan voldoen, ik mezelf alleen maar frustreer en bevestiging krijg dat ik waardeloos ben. Mijn angst houdt echter in dat als ik de lat aan aanpassen op het niveau waarvan ik weet dat ik dat wel kan, juist daarmee bevestigt gaat worden dat ik de meest minderwaardige waardeloze persoon ter wereld ben = de reden waarom mensen zeggen dat ik minder hoge eisen aan mezelf moet stellen, in plaats van dat ze mij écht helpen, net zolang dat ik het zelf kan.
Ik ben niet de persoon die het wel makkelijk vindt om een ander te laten opdraaien voor mijn verantwoordelijkheden, want als ik dat zou doen, kan ik nooit oprechte zelfvoldoening ervaren. Ik kan wel hulp aanvaarden van anderen ... sterker nog, ik heb geen andere keus. Ik vind het heel griezelig dat tijdens situaties dat ik hulp en zorg van anderen echt nodig heb, in de steek gelaten word.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer wat ik kan doen.
Het heeft te maken met dat ik al jaren in een situatie zit waarbij ik mij heel ongelukkig voel. Als ik daarover niks zou zeggen, zouden mensen ook aan andere signalen kunnen merken dat het niet goed is met mij gaat. Ik sluit mezelf al jaren op in een sociaal isolement en het lukt mij niet om mijn huishouden fatsoenlijk bij te houden, dus het is een rotzooi in mijn huis. Mijn basis is niet stabiel. Het lukt mij niet om daar op eigen kracht uit te komen, dus ik ging meerdere keren naar de huisarts die mij doorverwees naar een gespecialiseerde GGZ-instantie, om vervolgens zonder intake of wat dan ook mij van de wachtlijst af te donderen, want dan waren ze van mening dat ze mij geen passende therapie konden aanbieden.
Hetgeen waar ik kracht en hoop uit kan putten, is door naar andere mensen te kijken om te zien hoe het ook kan. Als er zoveel andere mensen wel gelukkig in het leven kunnen staan, waarom zou dat niet voor mij weggelegd kunnen zijn? Trouwens, ik weet dat er meer potentie in mij zit. Ik heb twee intensieve behandelingen gevolgd voor persoonlijkheidsstoornissen, die bij mij goed aansloegen. Het is echt geen uitzondering dat iemand met borderline meerdere behandelingen nodig heeft, want de problematiek zit nou eenmaal diep. Ik heb zowel bij mezelf gemerkt als bij anderen gezien dat verandering echt mogelijk is + dat die verandering inhoudt dat je dichterbij de persoon gaat komen die je in werkelijkheid bent. Iemand gaat zich echt niet als rancuneuze manipulatieve drama-queen gedragen als die persoon geen verlatingsangst heeft.
Het komt er dus op neer dat ik verlang naar verandering. Ik wil ervaren dat het leven ook anders kan zijn.
Maar ik krijg het idee dat helemaal niemand op de wereld alles wat ik zojuist heb verteld, kan begrijpen. Of beter gezegd, mijn achterdocht is dat niemand het WILT begrijpen. Als mensen een lage dunk van mij hebben en mij een waardeloze klootzak vinden die in de stront kan zakken, prima dat recht hebben ze. Maar ik word het zo ongelooflijk schijtzat dat iedereen aankomt met uitspraken als "Je moet jezelf accepteren zoals je bent" of "Je moet de lat voor jezelf niet zo hoog leggen". Ik merk zeker wel dat het goedbedoeld is en ik kan mij er ook iets bij voorstellen dat hen hen persoonlijk helpt, omdat het betrekking heeft op hun persoonlijke situatie. Op MIJN persoonlijke situatie heeft het geen betrekking.
Ik merk dat mensen elkaar op gedrag beoordelen. Bij mij zien ze dat ik perfectionistisch ben en mezelf onder druk kan zetten met hoge eisen. Ik ben echt niet achterlijk, ik snap echt wel dat als ik mezelf eisen op ga leggen waaraan ik niet kan voldoen, ik mezelf alleen maar frustreer en bevestiging krijg dat ik waardeloos ben. Mijn angst houdt echter in dat als ik de lat aan aanpassen op het niveau waarvan ik weet dat ik dat wel kan, juist daarmee bevestigt gaat worden dat ik de meest minderwaardige waardeloze persoon ter wereld ben = de reden waarom mensen zeggen dat ik minder hoge eisen aan mezelf moet stellen, in plaats van dat ze mij écht helpen, net zolang dat ik het zelf kan.
Ik ben niet de persoon die het wel makkelijk vindt om een ander te laten opdraaien voor mijn verantwoordelijkheden, want als ik dat zou doen, kan ik nooit oprechte zelfvoldoening ervaren. Ik kan wel hulp aanvaarden van anderen ... sterker nog, ik heb geen andere keus. Ik vind het heel griezelig dat tijdens situaties dat ik hulp en zorg van anderen echt nodig heb, in de steek gelaten word.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer wat ik kan doen.
een rotzooi in huis is niet handig, je komt intelligent over, schoonmaken is niet moeilijk, gewoon handjes uit de mouwen en stofzuigen dweilen, emmertje sop, netjes je spullen ordenen. oude spullen weggooienquote:Op zondag 5 januari 2025 13:56 schreef PabstBlueRibbon het volgende:
Ik sluit mezelf al jaren op in een sociaal isolement en het lukt mij niet om mijn huishouden fatsoenlijk bij te houden, dus het is een rotzooi in mijn huis.
je huis schoon maken dat moet je kunnen, als je dat niet kan dan zul je aan 'n groepswoning moeten denken, vraag eens bij de RIBW of er plek is, misschien kan je daar een weekje logeren of 't je bevalt, al kan ik je dat niet aanraden, GGZ is niet altijd de oplossing.
klinkt alsof je 'n beetje verloren bent in je denken. ik heb de indruk dat jij makkelijk van 'n mug 'n olifant maakt.
ga je wel eens naar de coffeeshop?
vrede, voedsel, vrijheid, veiligheid, vooruitgang
quote:Op zondag 5 januari 2025 14:24 schreef sturmpie het volgende:
[..]
een rotzooi in huis is niet handig, je komt intelligent over, schoonmaken is niet moeilijk, gewoon handjes uit de mouwen en stofzuigen dweilen, emmertje sop, netjes je spullen ordenen. oude spullen weggooien
je huis schoon maken dat moet je kunnen, als je dat niet kan dan zul je aan 'n groepswoning moeten denken, vraag eens bij de RIBW of er plek is, misschien kan je daar een weekje logeren of 't je bevalt, al kan ik je dat niet aanraden, GGZ is niet altijd de oplossing.
klinkt alsof je 'n beetje verloren bent in je denken. ik heb de indruk dat jij makkelijk van 'n mug 'n olifant maakt.
ga je wel eens naar de coffeeshop?
Ggz heb je geen zak aan.
Daarbij ben je de regisseur van je eigen leven, als ik je kende kreeg je een trap onder je zak ipv medeleven.
Stop met zielig doen en jammeren en pak NU je problemen aan te beginnen met je huis op orde maken
Ik verwacht morgenvroeg een update!
Daarbij ben je de regisseur van je eigen leven, als ik je kende kreeg je een trap onder je zak ipv medeleven.
Stop met zielig doen en jammeren en pak NU je problemen aan te beginnen met je huis op orde maken
Ik verwacht morgenvroeg een update!
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
quote:
[..]
een rotzooi in huis is niet handig, je komt intelligent over, schoonmaken is niet moeilijk, gewoon handjes uit de mouwen en stofzuigen dweilen, emmertje sop, netjes je spullen ordenen. oude spullen weggooien
je huis schoon maken dat moet je kunnen, als je dat niet kan dan zul je aan 'n groepswoning moeten denken, vraag eens bij de RIBW of er plek is, misschien kan je daar een weekje logeren of 't je bevalt, al kan ik je dat niet aanraden, GGZ is niet altijd de oplossing.
klinkt alsof je 'n beetje verloren bent in je denken. ik heb de indruk dat jij makkelijk van 'n mug 'n olifant maakt.
ga je wel eens naar de coffeeshop?
Wat een ongekende domheid. TS, sterkte!quote:Op zondag 5 januari 2025 14:29 schreef halfway het volgende:
Ggz heb je geen zak aan.
Daarbij ben je de regisseur van je eigen leven, als ik je kende kreeg je een trap onder je zak ipv medeleven.
Stop met zielig doen en jammeren en pak NU je problemen aan te beginnen met je huis op orde maken
Ik verwacht morgenvroeg een update!
Volgens mij is in elke gemeente een voorziening genaamd Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Ik zit mobiel, kan even niet kopiëren. Maar ben je bekend hiermee?
Ik wil je sterkte wensen. Zal niet veel helpen vermoed ik.
Misschien ook wel. Ik herken veel van je verhaal, dat wel. Ik heb ook geen idee meer hoe en wat. Het lijkt een diepe put, waar ik mijn nagels op kapot heb geklauwd.
En wat een halfway hierboven neerzet is echt beneden alle peil. Een trap onder je zak ipv medeleven
Medeleven hoeft ook niet, maar een trap onder je zak slaat echt nergens op...
Misschien ook wel. Ik herken veel van je verhaal, dat wel. Ik heb ook geen idee meer hoe en wat. Het lijkt een diepe put, waar ik mijn nagels op kapot heb geklauwd.
En wat een halfway hierboven neerzet is echt beneden alle peil. Een trap onder je zak ipv medeleven
Medeleven hoeft ook niet, maar een trap onder je zak slaat echt nergens op...
De tijd dringt, het einde nadert. De dagen tikken weg.
En dan... verschijnt hij.
Hij kijkt je recht aan en lacht.
Die lach is het laatste wat je hoort.
En dan... verschijnt hij.
Hij kijkt je recht aan en lacht.
Die lach is het laatste wat je hoort.
Noem het conservatief, dom is iets heel anders.quote:
[..]
[..]
Wat een ongekende domheid. TS, sterkte!
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Thanks,quote:
[..]
[..]
Wat een ongekende domheid. TS, sterkte!
Het issue is dat zorgverleners die er zelfs hun beroep van hebben gemaakt om mensen zoals ik te kunnen helpen, ook heel snel in aannames vallen. En dat komt over het algemeen neer op "Je moet niet zo streng zijn voor jezelf en compassie hebben voor jezelf." Als ze bij mij de diagnose ADHD stellen, zouden ze moeten weten tegen welke praktische problemen ik aanloop. Ik heb mij niet laten testen daarop om vervolgens van hen te horen dat ik mezelf moet leren accepteren met de gebreken die ik heb.
Ik heb weleens het idee dat ik juist door de GGZ te benaderen zo diep ben weggezakt in een patroon dat ik er niet meer uit kan komen. Ik weet niet meer wat realiteit is.
Nee hoor, het is gewoon echt heel dom.quote:
[..]
Noem het conservatief, dom is iets heel anders.
Beter kun je dan niks zeggenquote:
[..]
Noem het conservatief, dom is iets heel anders.
Ben ik mee bekend. Ik heb er eerlijk gezegd geen goede ervaringen mee. Ik ging er jarenlang vanuit dat het waarschijnlijk aan mezelf ligt, dat ik niks van anderen aan wil nemen, dat ik ongemotiveerd ben, etc.quote:
Volgens mij is in elke gemeente een voorziening genaamd Wet Maatschappelijke Ondersteuning. Ik zit mobiel, kan even niet kopiëren. Maar ben je bekend hiermee?
De laatste keer werd er over mij verondersteld dat ik een verstandelijke beperking heb. Toen ik liet blijken dat ik het nogal beledigend vond dat ze dat over mij dachten, kreeg ik een standje dat ik arrogant ben door te denken dat mensen met een verstandelijke beperking zich allemaal als idioten gedragen en dat ik mij moest realiseren dat het voor maatschappelijk begeleiders heel moeilijk is om dat te herkennen.
Ik heb wat dat betreft nog geluk gehad. Ik ken iemand die jarenlang in een beschermde woonvorm leefde, omdat hij bij een IQ-test 70 scoorde. Hij had al de diagnose PTSS: met zo'n diagnose is een IQ-test sowieso niet betrouwbaar. Uiteindelijk besloot hij zich op ADHD te laten testen, waarbij hij overigens elke keer door de begeleiders werd tegengehouden onder het mom van dat het hem alleen maar teleurstellingen opleverde. Hij moest het uit eigen zak betalen, terwijl hij nauwelijks spaargeld had. Bleek hij wel degelijk ADHD te hebben. En ook hij kreeg in plaats van excuses juist op zijn kop, alsof hij degene was die zich respectloos naar hen opstelde ipv andersom.
Ik vond het al een heel bizar verhaal. Ik zou het niet geloofd hebben als ikzelf niet zou hebben meegemaakt hoe maatschappelijk begeleiders soms kunnen zijn. En uiteindelijk maakte ik het zelf mee.
Waarom heb je niks aan de GGZ?quote:
Niet per se ervaring mee, maar ben wel benieuwd waarom je dit zou zeggen.
A Robin Redbreast in a Cage Puts all Heaven in a Rage.
Die maatschappelijke begeleiders (via de WMO), heb jij daar gedurende jaren contact mee gehad? Of éénmalig waarbij het niet zo erg leuk verliep?quote:
[..]
Ben ik mee bekend. Ik heb er eerlijk gezegd geen goede ervaringen mee. Ik ging er jarenlang vanuit dat het waarschijnlijk aan mezelf ligt, dat ik niks van anderen aan wil nemen, dat ik ongemotiveerd ben, etc.
De laatste keer werd er over mij verondersteld dat ik een verstandelijke beperking heb. Toen ik liet blijken dat ik het nogal beledigend vond dat ze dat over mij dachten, kreeg ik een standje dat ik arrogant ben door te denken dat mensen met een verstandelijke beperking zich allemaal als idioten gedragen en dat ik mij moest realiseren dat het voor maatschappelijk begeleiders heel moeilijk is om dat te herkennen.
Ik heb wat dat betreft nog geluk gehad. Ik ken iemand die jarenlang in een beschermde woonvorm leefde, omdat hij bij een IQ-test 70 scoorde. Hij had al de diagnose PTSS: met zo'n diagnose is een IQ-test sowieso niet betrouwbaar. Uiteindelijk besloot hij zich op ADHD te laten testen, waarbij hij overigens elke keer door de begeleiders werd tegengehouden onder het mom van dat het hem alleen maar teleurstellingen opleverde. Hij moest het uit eigen zak betalen, terwijl hij nauwelijks spaargeld had. Bleek hij wel degelijk ADHD te hebben. En ook hij kreeg in plaats van excuses juist op zijn kop, alsof hij degene was die zich respectloos naar hen opstelde ipv andersom.
Ik vond het al een heel bizar verhaal. Ik zou het niet geloofd hebben als ikzelf niet zou hebben meegemaakt hoe maatschappelijk begeleiders soms kunnen zijn. En uiteindelijk maakte ik het zelf mee.
Je zou er volgens mij echt wat aan kunnen hebben voor wat betreft psycho-sociale hulp. Praktische hulp geloof ik ook. Kortom: wel waar jij om vraagt.
Begin met hardlopen en af en toe zonnebank in de winter. Wekker altijd om 7u. Gewoon beetje ritme opzoeken
Oprecht medeleven is dat iemand ook streng kan zijn als dat nodig is.quote:Op zondag 5 januari 2025 14:45 schreef 88-4 het volgende:
Ik wil je sterkte wensen. Zal niet veel helpen vermoed ik.
Misschien ook wel. Ik herken veel van je verhaal, dat wel. Ik heb ook geen idee meer hoe en wat. Het lijkt een diepe put, waar ik mijn nagels op kapot heb geklauwd.
En wat een halfway hierboven neerzet is echt beneden alle peil. Een trap onder je zak ipv medeleven
Medeleven hoeft ook niet, maar een trap onder je zak slaat echt nergens op...
Als iemand mij alleen maar naar de mond praat en benadrukt hoe zielig ik ben, schiet ik daar geen reet mee op. Niemand vind het leuk om met zijn eigen fouten geconfronteerd te worden, maar soms is dat wel nodig om in te kunnen zien dat de huidige manier niet werkt.
Of het nou een zachtaardige aanpak is ja of nee, het gaat alleen helpen als er oprechte constructieve intenties achter zitten + begrip.
Ik denk dat mijn probleem vooral inhoudt dat ik onvoldoende voor mezelf kan opkomen. Ik met mijn psychische issues en alle problemen die daaruit voortkomen, ben een makkelijk slachtoffer voor mensen die daar misbruik van willen maken. Toch ben ik niet iemand die zich gemakkelijk de les laat lezen. Tenminste niet als het over mijn eigen welzijn en mijn eigen leven gaat.
Qua opkomen voor mezelf gaat het wel mis. Alleen al uitspreken wat ik nodig heb, roept al heel veel stress op: ik ben er dan helemaal op ingesteld een negatieve veroordeling van de ander te krijgen, zo van "Waar haal jij het brutale lef vandaan om zoiets te vragen?!!!" Ik keer altijd in mezelf en ik verlies dan ook contact met mijn omgeving. Dus meestal ben ik geneigd mij te onderwerpen. Het kan ook de extreem andere kant opslaan, want door alle stress bouwt zich ook een hoop woede op. Ik doe ook dan mijn best mij in te houden, maar ik schijn dan heel intimiderend op anderen over te komen.
Ik had er een ander topic over gemaakt niet zolang geleden, over Kwintes etc. Ik heb er dus regelmatig mee te maken gehad.quote:
[..]
Die maatschappelijke begeleiders (via de WMO), heb jij daar gedurende jaren contact mee gehad? Of éénmalig waarbij het niet zo erg leuk verliep?
Je zou er volgens mij echt wat aan kunnen hebben voor wat betreft psycho-sociale hulp. Praktische hulp geloof ik ook. Kortom: wel waar jij om vraagt.
Ik heb ook positieve ervaringen gehad. Jammer dat die persoon iemand was die af en toe inviel voor de begeleider die ik officieel toegewezen kreeg. Zij was heel nuchter en praktisch ingesteld. Als ze er was, vroeg ze "Wat kan ik voor jou betekenen?" Dat werkte bij mij heel goed. Het was gelijkwaardig contact zonder extra verwachtingen van elkaar.
Mijn ervaring is dat de meeste begeleiders in een soort zorg-rol schieten. Ik wil wel erkennen dat ik met mijn problemen te snel in een afhankelijke rol kan schieten. De stress die ik daarbij voel, is wel echt overigens. Het is geen gespeelde slachtofferrol.
Misschien dat daar de miscommunicatie zit. Die heftige emoties zijn er nou eenmaal. Mensen met borderline zoals ikzelf hebben veel moeite met emotieregulatie. Meestal druk ik mijn emoties weg of ik trek er verkeerde conclusies aan (bijvoorbeeld dat ik denk dat ik lui en ongedisciplineerd ben, terwijl ik in werkelijkheid oprecht heel erg moe ben). Als ik mijn emoties begin op te merken, is het eigenlijk al te laat. Dan komt het er heftig en explosief uit.
Ik wijs het niet per definitie af. Ik stel dan wel voor dat er eerst een concreet plan gemaakt wordt met afspraken waar beide partijen zich hoe dan ook aan gaan houden. En dan ga ik voor mezelf ook een logboek bijhouden hoe het elke keer verloopt.
Pappen en nathouden is dom.quote:
[..]
Nee hoor, het is gewoon echt heel dom.
Je hoort bij de betere, maar nog lang niet bij de beste
Nou dat vind ik heel positief hoe je er tegenaan kijkt. Overigens bieden zij geen psycho-sociale hulp maar praktische hulp. Bijvoorbeeld hulp bij je huishouding. Ik vind dat het óf een rommel in huis kan zijn met een helder hoofd, óf een rommel in je hoofd met een opgeruimd huis. Maar niet beide.
Ik denk en ik hoop dat dat al scheelt: hulp hierbij.
En de psychische kant: ga je nog een keer terug naar je huisarts?
Ik denk en ik hoop dat dat al scheelt: hulp hierbij.
En de psychische kant: ga je nog een keer terug naar je huisarts?
Bedoel je ergens dat je verwachtingen over (het leven) na het krijgen van een diagnose anders waren dan hoe er nu gehandeld lijkt te worden door hulpverleners?
Dat er nu alsnog geprobeerd wordt je zoveel mogelijk te laten leven als een 'normaal iemand', waar dat voor de diagnose ook gedaan werd omdat nu eenmaal nog niet duidelijk was wat er speelt, maar dat je verwacht had hoe het zou gaan 'OK ik heb blijkbaar X, de wereld om me heen gaat zich nu voor een deel ook aan mij aanpassen omdát ik dat heb' maar in de praktijk blijkt vervolgens alleen jij zich maar weer te moeten aanpassen (even los van of je je zou kunnen aanpassen) ?
[ Bericht 1% gewijzigd door Modus op 05-01-2025 17:12:48 ]
Dat er nu alsnog geprobeerd wordt je zoveel mogelijk te laten leven als een 'normaal iemand', waar dat voor de diagnose ook gedaan werd omdat nu eenmaal nog niet duidelijk was wat er speelt, maar dat je verwacht had hoe het zou gaan 'OK ik heb blijkbaar X, de wereld om me heen gaat zich nu voor een deel ook aan mij aanpassen omdát ik dat heb' maar in de praktijk blijkt vervolgens alleen jij zich maar weer te moeten aanpassen (even los van of je je zou kunnen aanpassen) ?
[ Bericht 1% gewijzigd door Modus op 05-01-2025 17:12:48 ]
Daar TS al sportief heeft gereageerd op de posts, ga ik ze laten staan. Maar vanaf nu komen er geen opmerkingen meer van onder een zak trappen of GGZ is voor niets goed enz enz.. genoeg mensen die geen trap nodig hebben maar een hand en genoeg mensen die dankzij de GGZ nog functioneren.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
ik kan 't me voorstellen, ik heb ervaring met GGZ, die kunnen je niet altijd helpen.quote:
Ik heb weleens het idee dat ik juist door de GGZ te benaderen zo diep ben weggezakt in een patroon dat ik er niet meer uit kan komen. Ik weet niet meer wat realiteit is.
toch kan ik me niet voorstellen dat je graag in een vieze ruimte verblijft, je huis op orde houden is 't minste wat je kan doen als je geen werk hebt.
vrede, voedsel, vrijheid, veiligheid, vooruitgang
Ik vraag me af hoe je dagen er nu uitzien. Heb je bijvoorbeeld werk of iets anders waar je veel mee bezig bent?
"GGZ heb je geen zak aan" is gewoon een debiele uitspraak.quote:
[..]
Noem het conservatief, dom is iets heel anders.
Deceit for a lifetime has taken it's toll.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
An emotional void, I feel numb and cold.
You're all dead to me now. And has been for long.
The time has come to reap what you've sown.
Dat is het probleem nou juist.quote:
Ik vraag me af hoe je dagen er nu uitzien. Heb je bijvoorbeeld werk of iets anders waar je veel mee bezig bent?
Toen de corona-periode aanbrak, raakte ik in een depressie. Pas daarvoor was mijn relatie op een hele nare manier stukgelopen (partner met autisme bedroog mij met een ander, omdat hij al besloten had dat het tussen ons niet werkte, maar met mij daarover helemaal niet communiceerde). Dat ik met zo'n iemand een relatie aanging, heeft te maken met dat ikzelf opgroeide met een moeder met autisme - ik ben niks anders gewend dat ik niet begrepen word en dat ik mijn emoties niet kan uiten, omdat zij daardoor alleen maar dichtklapt of bij escalaties daar heel erg overstuur van wordt.
Tijdens het begin van de Corona, had ik wel werk. Echter de minst geschikte baan voor mensen met AD(H)D: werken in een callcenter. Ik hield het nog lang vol, maar uiteindelijk werd ik ontslagen omdat ik mijn targets niet haalde. Toen raakte ik dus in een depressie. Ik wilde thuis niet alleen zijn, dus ik ging zoveel mogelijk naar mijn moeder, waar ik mij minstens zo eenzaam voelde. Zij heeft ook nooit goed haar huishouden kunnen runnen, echter anders dan ik ziet zij ook het belang daarvan niet in. Als de logeerkamer een vieze puinhoop is, redeneert ze "Daar kom ik toch nooit!" Dus alle verantwoordelijkheid kwam op mij. Er moet nu nog steeds heel veel opgeknapt worden in haar huis, wat voor mij een heel moeilijke opgave is als ik daar helemaal alleen voor sta. Ik ben echt niet te lui om mijn handen te laten wapperen, alleen ik overzie het geheel al snel niet meer. Ik wil alles tegelijk en ik ga van de hak op de tak. Het gaat prima als ik het samen met iemand doe.
Maar in deze tijd heeft iedereen het hartstikke druk. Daarbij ben ik niet gewend om met mensen om te gaan die mij willen steunen als ik het moeilijk heb, of andersom steun van mij willen aannemen. Ik vind het al beschamend genoeg dat ik met mijn problemen meestal degene ben die hulp nodig heeft van anderen. Dan benader ik liever mensen die er hun beroep van hebben gemaakt om mensen zoals ik te helpen. En dat is tot nu toe niet bepaald goed verlopen. Waardoor voor mij bevestigd wordt dat ik een waardeloze mislukkeling ben waarmee het nooit meer goedkomt.
----
Als ik naar mijn hele leven kijk vanaf mijn vroege jeugd t/m nu, dan is een constante factor altijd dat ik onvoldoende voor mezelf kan opkomen en over mijn persoonlijke grenzen heen laat gaan.
Het valt mij op dat bij de GGZ etc bijzonder weinig aandacht uitgaat naar kunnen opkomen voor jezelf, terwijl dat misschien wel het meest belangrijke is wat mensen nodig hebben om zichzelf te kunnen redden. Je wordt aangespoord om jouw kwetsbaarheden bloot te geven onder het mom van dat anderen het fijn vinden als jij die toont en zich dan verbonden kunnen voelen met jou. Er wordt voorbij gegaan aan het feit dat mensen niet altijd even lief zijn voor elkaar. Hoe je het wendt of keert, als mensen jou beschouwen als zwak, sluiten ze jou buiten + jij wordt uitgekozen als slachtoffer voor mishandeling in welke vorm dan ook.
Ik denk voor mezelf persoonlijk dat ik daarin mezelf moet ontwikkelen. Dat ik in plaats van regelmatig aanhoren dat ik een schop onder mijn hol nodig heb, zelf degene wordt die hen een schop onder hun hol geeft, omdat ze mij respectloos behandelen. En die tuthola's met hun moedercomplex verdienen dat eigenlijk nog meer, want iemand betuttelen en klein houden is veel destructiever. Ze kunnen ook thuis met poppen gaan spelen, maar volwassen mensen met psychische problemen behandelen alsof het kleine kinderen zijn, is gewoon absoluut not done!
Iets heel simpels, waarom neem je geen schoonmaakster?
Hang een kaartje op bij de plaatselijke supermarkt en betaal 12,50 euro per uur.
Die mensen blij, jij blij.
Doe je om de 2 weken 2 uurtjes.
Hang een kaartje op bij de plaatselijke supermarkt en betaal 12,50 euro per uur.
Die mensen blij, jij blij.
Doe je om de 2 weken 2 uurtjes.
Hell To The Liars
Heb ik overwogen hoor.quote:
Iets heel simpels, waarom neem je geen schoonmaakster?
Hang een kaartje op bij de plaatselijke supermarkt en betaal 12,50 euro per uur.
Die mensen blij, jij blij.
Doe je om de 2 weken 2 uurtjes.
Ik heb vooral teveel spullen in een te klein huis. Het is bij mij ook behoefte aan controle.
Met een personal organiser zou ik meer gebaat zijn. De WMO doet daarin nogal moeilijk om mij dat te kunnen bieden, terwijl die mogelijkheid er wel is. Maar ik heb zelf ook wat geld waarmee ik dat iig voor een paar keer kan betalen.
Daar wil ik iig werk van maken. Ik moet ervoor gaan zitten bij wie en hoe. En als het beter georganiseerd is, kan ik bij tijden dat het niet gaat terugvallen op een schoonmaakster.
Heb je al hulp gezocht, bijv. via je huisarts? Denk dat dat sowieso een goede stap is.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Ik geloof dat ik wel begrijp waar je naar op zoek bent. Die rol neemt mijn vader af en toe op zich als ik op vakantie ben.quote:
[..]
Heb ik overwogen hoor.
Ik heb vooral teveel spullen in een te klein huis. Het is bij mij ook behoefte aan controle.
Met een personal organiser zou ik meer gebaat zijn. De WMO doet daarin nogal moeilijk om mij dat te kunnen bieden, terwijl die mogelijkheid er wel is. Maar ik heb zelf ook wat geld waarmee ik dat iig voor een paar keer kan betalen.
Daar wil ik iig werk van maken. Ik moet ervoor gaan zitten bij wie en hoe. En als het beter georganiseerd is, kan ik bij tijden dat het niet gaat terugvallen op een schoonmaakster.
De ene helft pleurt ie op zolder en de andere helft gooit ie weg.
In theorie denk je dat je heel veel spullen nodig hebt, in de praktijk zie je door de bomen het bos niet meer.
Tis dus niet de vloer die je nooit schoonmaakt. Het is echt de chaos van dingetjes in laatjes en kamertjes?
Hell To The Liars
Ik heb door psychische en lichamelijke klachten een schoonmaakster om de 2 weken wat mij prima bevalt, ik krijg het vergoedquote:
[..]
Heb ik overwogen hoor.
Ik heb vooral teveel spullen in een te klein huis. Het is bij mij ook behoefte aan controle.
Met een personal organiser zou ik meer gebaat zijn. De WMO doet daarin nogal moeilijk om mij dat te kunnen bieden, terwijl die mogelijkheid er wel is. Maar ik heb zelf ook wat geld waarmee ik dat iig voor een paar keer kan betalen.
Daar wil ik iig werk van maken. Ik moet ervoor gaan zitten bij wie en hoe. En als het beter georganiseerd is, kan ik bij tijden dat het niet gaat terugvallen op een schoonmaakster.
Volgens mij weet je redelijk goed wat voor hulp je nodig hebt. En je geeft aan dat je die hulp ook nodig hebt. Kun je dat niet op een rijtje zetten en daarmee naar de huisarts?
:')
Ik heb jouw vraag begrepen. Ik weet niet hoe ik daar concreet op kan antwoorden. Dat is ook één van de belangrijkste aandachtspunten: communicatiequote:
Volgens mij weet je redelijk goed wat voor hulp je nodig hebt. En je geeft aan dat je die hulp ook nodig hebt. Kun je dat niet op een rijtje zetten en daarmee naar de huisarts?
Ik schrijf op FOK! ook van die ellenlange posts. Ik kan mij best voorstellen dat het voor anderen fijner is om korte concrete posts te lezen dan hele lange verhalen met veel details. Ik doe echt mijn best om erop te letten dat het voor anderen duidelijk is, maar juist daardoor gaat het mis en wordt het nog meer chaos in mijn hoofd. Ik ben dan al helemaal ingesteld op negatieve veroordelende reacties + dat de boodschap die ik probeer duidelijk te maken naar anderen, niet aankomt. Ik ben daarbij heel snel vergeten wat ik zojuist geschreven heb, dus ik kan nogal in herhalingen vallen om het voor mezelf helder te houden ... geen idee welke dingen ik wel of niet al een keer gezegd heb en hoe vaak. Ik verwacht al een geďrriteerde reactie zoals "Pfff, je bent net een hangende plaat!"
Andersom heb ik geen reet aan "Je moet je niet zo druk maken!" of "Je moet jezelf accepteren zoals je bent!" En het feit dat mensen dat zo vaak roepen, terwijl ik daar niks mee kan omdat ik niet zomaar mijn gedachten opeens kan omgooien, maakt mij ook giga-onzeker.
Ik heb het wel geprobeerd en ben met concrete lijst naar huisarts gegaan. Ik kreeg ook van anderen advies dat ik waarschijnlijk meer baat heb bij psychomotorische therapie en wellicht EMDR, omdat ik worstel met trauma's. Het eind van het liedje is dat ik Wijkondersteuning krijg. Ik moet bekennen dat ik a priori skeptisch ben, maar er werd mij toegezegd dat het therapie niet uitsluit.
Vraag aan mensen: Is het herkenbaar als mensen bijvoorbeeld tegen je zeggen dat je positiever over jezelf moet denken? En dat jij je afvraagt "Ja maar hoe dan?!" En hoe ging je er vervolgens mee om?
~~~~
By the way, ik ga vandaag overigens bellen naar GGZ dat het niet goed gaat en vooral mijn onzekerheid over communicatie benoemen
Ik heb trouwens online worksheets gevonden waarmee mensen hun huidige mentale gezondheid kunnen evalueren. Ik wil die zelf gaan gebruiken, maar wie weet hebben anderen er ook wat aan. Ze zijn afkomstig van mindmypeelings - ik heb ze in de volgende link samengevoegd tot één bestand
https://pdfhost.io/v/Vesf~hHsP_1_Worksheets_MindMyPeelings
https://pdfhost.io/v/Vesf~hHsP_1_Worksheets_MindMyPeelings
Ik heb geleerd dat als iemand iets zegt je er een positieve uitleg (of meerdere), een negatieve en een neutrale aan moet geven.quote:
[..]
Vraag aan mensen: Is het herkenbaar als mensen bijvoorbeeld tegen je zeggen dat je positiever over jezelf moet denken? En dat jij je afvraagt "Ja maar hoe dan?!" En hoe ging je er vervolgens mee om?
Stel iemand zegt, hey je hebt nieuwe rode schoenen.
Dan bedenk je, hey ze vinden mijn schoenen leuk, ze vinden mijn schoenen opvallend, ze merken op dat ik andere schoenen heb. Ze vinden mijn rode schoenen stom.
Dat is er bij mij redelijk ingestampt, maar ik ging, net als velen, altijd uit van de meeste slechte dingen die mensen van mij vonden.
Het is er niet helemaal uit, maar so be it.
Hell To The Liars
Dat is echt een dooddoener. Door trauma's, je opvoeding, school kan je zelfbeeld helemaal naar de klote zijn. Dan helpt het niet om jezelf te blijven vertellen dat je 'positiever over jezelf moet denken', want je zult altijd die stem horen met negatieve gedachten. Bij mij heeft veel therapie geholpen. Op mijn 20e is de basis gelegd, op mijn 36e nog eens een bodem en na mijn veertigste kwam de acceptatie pas. Het helpt ook dat ik iets gevonden heb wat me zelfvertrouwen en energie geeft. Dat kan voor iedereen anders zijn, uiteindelijk vindt iedereen zijn eigen manier.quote:
Vraag aan mensen: Is het herkenbaar als mensen bijvoorbeeld tegen je zeggen dat je positiever over jezelf moet denken? En dat jij je afvraagt "Ja maar hoe dan?!" En hoe ging je er vervolgens mee om?
[ Bericht 2% gewijzigd door SEMTEX op 06-01-2025 15:51:16 ]
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Dat lijkt op emotieregulatie therapie en kan nooit kwaad om te doen.quote:
Ik heb trouwens online worksheets gevonden waarmee mensen hun huidige mentale gezondheid kunnen evalueren. Ik wil die zelf gaan gebruiken, maar wie weet hebben anderen er ook wat aan. Ze zijn afkomstig van mindmypeelings - ik heb ze in de volgende link samengevoegd tot één bestand
https://pdfhost.io/v/Vesf~hHsP_1_Worksheets_MindMyPeelings
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Ik probeer die negatieve gedachten juist wel serieus te nemen. Ze zijn er namelijk niet voor niks.quote:Op maandag 6 januari 2025 15:41 schreef SEMTEX het volgende:
[..]
Dat is echt een dooddoener. Door trauma's, je opvoeding, school kan je zelfbeeld helemaal naar de klote zijn. Dan helpt het niet om jezelf te blijven vertellen dat je 'positiever over jezelf moet denken', want je zult altijd die stem horen met negatieve gedachten. Bij mij heeft veel therapie geholpen. Op mijn 20e is de basis gelegd, op mijn 36e nog eens een bodem en na mijn veertigste kwam de acceptatie pas. Het helpt ook dat ik iets gevonden heb wat me zelfvertrouwen en energie geeft. Dat kan voor iedereen anders zijn, uiteindelijk vindt iedereen zijn eigen manier.
Daarmee bedoel ik niet dat ik mij compleet overgeef aan "Ik ben de meest minderwaardige persoon en niemand houdt van mij!" want dat is namelijk niet realistisch. Het feit alleen al dat die gedachten er zijn, betekent dat er iets niet goed is. Als het mij niet lukt om er op eigen kracht een positieve wending aan te geven, betekent het dat het probleem daarachter des te meer serieus genomen moet worden.
Als je op blote voeten in glasscherven gaat staan, ga je toch ook niet tegen jezelf zeggen "Als ik aan leuke dingen ga denken, voel ik de pijn niet meer en heb ik er ook geen last meer van"?
Preciesquote:
[..]
Ik probeer die negatieve gedachten juist wel serieus te nemen. Ze zijn er namelijk niet voor niks.
dat vind ik ook. Wegstoppen maakt het probleem alleen maar erger.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Je zou een stap terug kunnen zetten en bedenken dat er geen reden is om op die glasscherven te gaan staan met je blote voeten. Of toch op zijn minst schoenen aandoen.quote:
Als je op blote voeten in glasscherven gaat staan, ga je toch ook niet tegen jezelf zeggen "Als ik aan leuke dingen ga denken, voel ik de pijn niet meer en heb ik er ook geen last meer van"?
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Heb je inmiddels de GGZ gebeld? Er is vast wel een therapie die je kan helpen. Zij het EMDR, zij het wat anders. Zeker omdat je aangeeft dat er trauma in het spel is lijkt me dit geen overbodige luxe.quote:
[..]
Ik heb jouw vraag begrepen. Ik weet niet hoe ik daar concreet op kan antwoorden. Dat is ook één van de belangrijkste aandachtspunten: communicatie
Ik schrijf op FOK! ook van die ellenlange posts. Ik kan mij best voorstellen dat het voor anderen fijner is om korte concrete posts te lezen dan hele lange verhalen met veel details. Ik doe echt mijn best om erop te letten dat het voor anderen duidelijk is, maar juist daardoor gaat het mis en wordt het nog meer chaos in mijn hoofd. Ik ben dan al helemaal ingesteld op negatieve veroordelende reacties + dat de boodschap die ik probeer duidelijk te maken naar anderen, niet aankomt. Ik ben daarbij heel snel vergeten wat ik zojuist geschreven heb, dus ik kan nogal in herhalingen vallen om het voor mezelf helder te houden ... geen idee welke dingen ik wel of niet al een keer gezegd heb en hoe vaak. Ik verwacht al een geďrriteerde reactie zoals "Pfff, je bent net een hangende plaat!"
Andersom heb ik geen reet aan "Je moet je niet zo druk maken!" of "Je moet jezelf accepteren zoals je bent!" En het feit dat mensen dat zo vaak roepen, terwijl ik daar niks mee kan omdat ik niet zomaar mijn gedachten opeens kan omgooien, maakt mij ook giga-onzeker.
Ik heb het wel geprobeerd en ben met concrete lijst naar huisarts gegaan. Ik kreeg ook van anderen advies dat ik waarschijnlijk meer baat heb bij psychomotorische therapie en wellicht EMDR, omdat ik worstel met trauma's. Het eind van het liedje is dat ik Wijkondersteuning krijg. Ik moet bekennen dat ik a priori skeptisch ben, maar er werd mij toegezegd dat het therapie niet uitsluit.
Vraag aan mensen: Is het herkenbaar als mensen bijvoorbeeld tegen je zeggen dat je positiever over jezelf moet denken? En dat jij je afvraagt "Ja maar hoe dan?!" En hoe ging je er vervolgens mee om?
~~~~
By the way, ik ga vandaag overigens bellen naar GGZ dat het niet goed gaat en vooral mijn onzekerheid over communicatie benoemen
:')
Yep, ik sta nog steeds op de wachtlijst van het Wijkteam en ze nemen nog contact met mij opquote:
[..]
Heb je inmiddels de GGZ gebeld? Er is vast wel een therapie die je kan helpen. Zij het EMDR, zij het wat anders. Zeker omdat je aangeeft dat er trauma in het spel is lijkt me dit geen overbodige luxe.
Klinkt als veel en heftig. Lijkt er ook op alsof je al heel lang in een omgeving zit waar je vooral moet geven, zonder dat er echt ruimte is om iets terug te ontvangen, laat staan om je emoties te uiten. En ja, dan is het ook lastig om grenzen van jezelf te ontdekken of te kunnen aangeven (dus voor jezelf opkomen) denk ik, want hoe kan je naar jezelf luisteren als je dat nooit hebt geleerd omdat de ruimte er niet was?quote:
[..]
Dat is het probleem nou juist.
Toen de corona-periode aanbrak, raakte ik in een depressie. Pas daarvoor was mijn relatie op een hele nare manier stukgelopen (partner met autisme bedroog mij met een ander, omdat hij al besloten had dat het tussen ons niet werkte, maar met mij daarover helemaal niet communiceerde). Dat ik met zo'n iemand een relatie aanging, heeft te maken met dat ikzelf opgroeide met een moeder met autisme - ik ben niks anders gewend dat ik niet begrepen word en dat ik mijn emoties niet kan uiten, omdat zij daardoor alleen maar dichtklapt of bij escalaties daar heel erg overstuur van wordt.
Tijdens het begin van de Corona, had ik wel werk. Echter de minst geschikte baan voor mensen met AD(H)D: werken in een callcenter. Ik hield het nog lang vol, maar uiteindelijk werd ik ontslagen omdat ik mijn targets niet haalde. Toen raakte ik dus in een depressie. Ik wilde thuis niet alleen zijn, dus ik ging zoveel mogelijk naar mijn moeder, waar ik mij minstens zo eenzaam voelde. Zij heeft ook nooit goed haar huishouden kunnen runnen, echter anders dan ik ziet zij ook het belang daarvan niet in. Als de logeerkamer een vieze puinhoop is, redeneert ze "Daar kom ik toch nooit!" Dus alle verantwoordelijkheid kwam op mij. Er moet nu nog steeds heel veel opgeknapt worden in haar huis, wat voor mij een heel moeilijke opgave is als ik daar helemaal alleen voor sta. Ik ben echt niet te lui om mijn handen te laten wapperen, alleen ik overzie het geheel al snel niet meer. Ik wil alles tegelijk en ik ga van de hak op de tak. Het gaat prima als ik het samen met iemand doe.
Maar in deze tijd heeft iedereen het hartstikke druk. Daarbij ben ik niet gewend om met mensen om te gaan die mij willen steunen als ik het moeilijk heb, of andersom steun van mij willen aannemen. Ik vind het al beschamend genoeg dat ik met mijn problemen meestal degene ben die hulp nodig heeft van anderen. Dan benader ik liever mensen die er hun beroep van hebben gemaakt om mensen zoals ik te helpen. En dat is tot nu toe niet bepaald goed verlopen. Waardoor voor mij bevestigd wordt dat ik een waardeloze mislukkeling ben waarmee het nooit meer goedkomt.
----
Als ik naar mijn hele leven kijk vanaf mijn vroege jeugd t/m nu, dan is een constante factor altijd dat ik onvoldoende voor mezelf kan opkomen en over mijn persoonlijke grenzen heen laat gaan.
Het valt mij op dat bij de GGZ etc bijzonder weinig aandacht uitgaat naar kunnen opkomen voor jezelf, terwijl dat misschien wel het meest belangrijke is wat mensen nodig hebben om zichzelf te kunnen redden. Je wordt aangespoord om jouw kwetsbaarheden bloot te geven onder het mom van dat anderen het fijn vinden als jij die toont en zich dan verbonden kunnen voelen met jou. Er wordt voorbij gegaan aan het feit dat mensen niet altijd even lief zijn voor elkaar. Hoe je het wendt of keert, als mensen jou beschouwen als zwak, sluiten ze jou buiten + jij wordt uitgekozen als slachtoffer voor mishandeling in welke vorm dan ook.
Ik denk voor mezelf persoonlijk dat ik daarin mezelf moet ontwikkelen. Dat ik in plaats van regelmatig aanhoren dat ik een schop onder mijn hol nodig heb, zelf degene wordt die hen een schop onder hun hol geeft, omdat ze mij respectloos behandelen. En die tuthola's met hun moedercomplex verdienen dat eigenlijk nog meer, want iemand betuttelen en klein houden is veel destructiever. Ze kunnen ook thuis met poppen gaan spelen, maar volwassen mensen met psychische problemen behandelen alsof het kleine kinderen zijn, is gewoon absoluut not done!
Wat je beschrijft over je moeder en het huishouden is helemaal niet gek dat je daar moeite mee hebt, zeker als je alles alleen moet doen. Eventueel zou het helpen om kleine, haalbare doelen te stellen in plaats van alles tegelijk te willen aanpakken? Maar ja..
Eens dat het belangrijk is om voor jezelf op te komen en je grenzen te bewaken. Is een assertiviteitstraining niet interessant? Ik noem maar wat. Ik herken het van geen grenzen kunnen aangeven wel. Heb daar ook moeite mee en ga dan ook best vaak mijn grenzen over. Ik liep ooit bij een coach en van haar leerde ik dat het soms handig kan zijn om situaties waar je moeite mee hebt te analyseren en vooraf na te denken over hoe je ‘anders’ of in de ideale situatie zou willen reageren. Als je van tevoren bedenkt wat je grenzen zijn en hoe je die wilt aangeven, sta je sterker wanneer je in een lastige situatie belandt. Daar heb ik mee geoefend en toen een bepaalde situatie zich voordeed, kon ik al beter reageren. Maar goed dat is ook geen fantastische oplossing, want gaat nog vaak genoeg verkeerd
. Het is allemaal lastig.
Dat is achteraf praten. Daar heb je geen zak aan als het al gebeurd is. Als je pijn voelt, kan je het beste kijken wat er aan de hand is. Het kan meevallen of het kan een bloederige zooi zijn waarmee je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moet. Als je het negeert, kan je geluk hebben dat het zonder complicaties vanzelf geneest. Maar het kan net zo goed hele ernstige gevolgen hebben.quote:
[..]
Je zou een stap terug kunnen zetten en bedenken dat er geen reden is om op die glasscherven te gaan staan met je blote voeten. Of toch op zijn minst schoenen aandoen.
Ik begin mij trouwens af te vragen nu of mensen vaak op zo'n manier reageren omdat ze minachting voelen voor de betreffende persoon.
Die laatste zin is een beetje overbodig toch?quote:
[..]
Dat is achteraf praten. Daar heb je geen zak aan als het al gebeurd is. Als je pijn voelt, kan je het beste kijken wat er aan de hand is. Het kan meevallen of het kan een bloederige zooi zijn waarmee je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moet. Als je het negeert, kan je geluk hebben dat het zonder complicaties vanzelf geneest. Maar het kan net zo goed hele ernstige gevolgen hebben.
Ik begin mij trouwens af te vragen nu of mensen vaak op zo'n manier reageren omdat ze minachting voelen voor de betreffende persoon.
Maar ander voorbeeld. Stel je hebt hartkloppingen, is er dan wat mis met je hart of kunnen er ook andere dingen zijn.
Ik heb af en toe paniekaanvallen.
Maar nadat mijn hart heel goed onderzocht is. Weet ik dat bij paniekaanvallen niet hoef te verwachten dat ik doodga, hoewel het lichaam alle alarmsignalen afgeeft van ja wel, je gaat heel snel dood.
Ik heb afgelopen vakantie in mijn eentje ver weg zo'n aanval gehad.
T was ongelofelijk klote (andere kant het was maar eentje in 4 weken), maar doordat ik er ervaring mee heb, besproken met mijn psych en mijn hart was onderzocht wist ik dat het totaal nergens op sloeg.
Was zoiets mij een eerste keer overkomen dan had ik echt hyperventilerend bij de receptie een ambulance laten komen.
Misschien is dat een beter voorbeeld met wat gedachten met je kunnen doen, nee je moet ze niet wegstoppen, maar je moet wel er iets gezonds mee doen (malen in je hoofd dus niet).
Hell To The Liars
Absoluut niet.quote:
[..]
Dat is achteraf praten. Daar heb je geen zak aan als het al gebeurd is. Als je pijn voelt, kan je het beste kijken wat er aan de hand is. Het kan meevallen of het kan een bloederige zooi zijn waarmee je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis moet. Als je het negeert, kan je geluk hebben dat het zonder complicaties vanzelf geneest. Maar het kan net zo goed hele ernstige gevolgen hebben.
Ik begin mij trouwens af te vragen nu of mensen vaak op zo'n manier reageren omdat ze minachting voelen voor de betreffende persoon.
Ik bedoel er mee dat er mensen in jouw omgeving zijn die niet goed met jou omgaan. Zij zijn in mijn ogen hetzelfde als die glasscherven. Je kan je dus laten verwonden door hun en dan helpt het inderdaad niet echt om positieve gedachten te hebben.
Maar je kan ook weigeren om op dat glas te gaan staan door er van weg te blijven of op zijn minst bewapend er op gaan staan met schoenen. De schoenen zouden in dit geval dus die assertiviteit zijn. En daar hoop ik dat je hulp in kan vinden.
Maar ok, je antwoord laat op zich wel zien hoe snel jij inderdaad het negatieve leest in iets en daardoor negatief over jezelf denkt. Ik had misschien ook iets duidelijker kunnen zijn maar op zich is het ook een eye-opener.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Het klopt ook wel dat ik heel snel denk dat iemand iets negatiefs over mij zegt.quote:
Maar ok, je antwoord laat op zich wel zien hoe snel jij inderdaad het negatieve leest in iets en daardoor negatief over jezelf denkt. Ik had misschien ook iets duidelijker kunnen zijn maar op zich is het ook een eye-opener.
Uitspraken zoals "zie het glas als halfvol ipv halfleeg" kreeg ik ook van mijn vader vaak te horen, maar daarmee wilde hij benadrukken dat ik volgens hem nou eenmaal geboren ben met een negatief karakter. Daarmee kon hij situaties verdraaien als ik hem vroeg "Wat ik heb jou misdaan dat jij zo gemeen tegen mij deed?". Dan maakte hij ervan dat hij helemaal niet gemeen deed, maar dat ik het zo interpreteerde door mijn negatieve karakter = ik ben de boosdoener die zich behoort te verantwoorden en hij het zielige slachtoffer.
Het zal wel een heel rare gewaarwording voor mij zijn als de wereld om mij heen veel positiever blijkt te zijn dan hoe ik het interpreteer. Je snapt waarschijnlijk wel dat ik mijn perceptie niet zomaar kan veranderen. Ik heb dan echt een reality-check nodig
Wijkteam is een goed startpunt. Enig idee hoe lang je moet wachten?quote:
[..]
Yep, ik sta nog steeds op de wachtlijst van het Wijkteam en ze nemen nog contact met mij op
:')
De wereld met 'normale' mensen is ook een stuk positiever/hulpvaardiger dan je denkt dat ze is. De meeste mensen voelen helemaal geen minachting voor anderen en bedoelen het goed.quote:
Het zal wel een heel rare gewaarwording voor mij zijn als de wereld om mij heen veel positiever blijkt te zijn dan hoe ik het interpreteer. Je snapt waarschijnlijk wel dat ik mijn perceptie niet zomaar kan veranderen. Ik heb dan echt een reality-check nodig
Ik denk dat jij helaas de pech hebt dat je als kind al omringd was door mensen die zelf hun kruis te dragen hadden en jouw opvoeding zeer verkeerd hebben aangepakt. Dat vormt het karakter wel en in jouw geval helaas naar de negatieve kant. Daarmee wil ik niet zeggen dat je karakter negatief is maar dat je aangeleerd hebt dat wat mensen zeggen wel een negatieve impact heeft op jou. Die gedachtegang doorbreken is inderdaad niet simpel.
Horum omnium fortissimi sunt Belgae
Is een buddy geen goed idee? Via humanitas of dergelijke stichting? Die kunnen vaak wel iemand aan je koppelen zodat je zaken kunt bespreken en eventueel samen rustig kunt oppakken/aanpakken.
Gewoon iemand die 1 of 2x per week even een uurtje of 2 komt buurten. Heb je de energie om die dag wat tr doen dan doe je wat en anders gewoon ff lekker kletsen en vaak als dit soort buddies je beter kent weten ze je vaak ook wel over drempeltjes te helpen.
Iig succes!
Gewoon iemand die 1 of 2x per week even een uurtje of 2 komt buurten. Heb je de energie om die dag wat tr doen dan doe je wat en anders gewoon ff lekker kletsen en vaak als dit soort buddies je beter kent weten ze je vaak ook wel over drempeltjes te helpen.
Iig succes!
Just say hi!
|
|
