OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Vraag uit de tt lijkt me duidelijk. Waaruit blijkt dat?
TS begint, ook aan de hand van voorbeelden: mijn vrouw en ik verschillen behoorlijk. Zij is veel harder, veel meer zwart-wit en rechtlijniger (altijd zoveel commentaar op de opvoeding van háár moeder, maar ze kopieert haar gewoon keihard). Ik ben veel speelser en geloof meer in 'pick your battles'. Maakt mij misschien weer wat te soft.
Voorbeeld 1: puber haalt bepaalde cijfers, is nooit goed genoeg, terwijl een zes een prima cijfer is en waar je je school/opleiding gewoon mee kunt halen. "In Nederland worden we betaald om lang te werken, niet om hard te werken." Puber haalt - samen met een paar anderen - kattenkwaad uit in de kleedkamer van de voetbalclub (kleedkamer besmeurd met nat wc-papier en wc-rol-houder gesloopt
), er werd niet gesnitcht, dus hele team moest dokken voor de schoonmaakkosten. Vrouw (en sommige andere boomer-ouders getuige de groeps-app 
) boos, wilde hem straf geven, terwijl ik tegen hem had gezegd: "ik hoop dat je je pleziertje hebt gehad". Hij heeft zijn verantwoordelijkheid genomen door de kosten op zich te nemen van degenen die er niks mee te maken hadden. Uit zichzelf 
. Pubers die domme dingen doen, dat gaat er bij haar absoluut niet in. Tsja...
Voorbeeld 2: de kleine; ik weet dat het proces van naar bed gaan een halfuur tot drie kwartier gaat duren (naar boven krijgen, tandenpoetsen, gezicht wassen of in bad gaan, luier verwisselen/om, 'boekie' lezen en nog even knuffelen en vooral héél veel tijd rekken tussendoor ), maar mijn vrouw wil dat proces in tien minuten afgewikkeld hebben. Ja, dat werkt nie, hea. Gevolg: een hoop drama en tranen als zij haar naar bed brengt. Snel snel snel, luisteren luisteren luisteren, met alles.
We staan wel altijd achter elkaar - extreem belangrijk, me dunkt -, maar soms denk en zeg ik ook, wat maak jij het jezelf toch moeilijk.
Disclaimer: ik ben geen heilige, want ik schiet ook echt weleens uit mijn slof en kan me over sommige onderwerpen vreselijk druk maken, zeker als het gaat om zaken als geld en vrijetijdsindeling (bij puber) of het eten (bij peuter). Dan ben ik ook een stuk harder.
TS begint, ook aan de hand van voorbeelden: mijn vrouw en ik verschillen behoorlijk. Zij is veel harder, veel meer zwart-wit en rechtlijniger (altijd zoveel commentaar op de opvoeding van háár moeder, maar ze kopieert haar gewoon keihard). Ik ben veel speelser en geloof meer in 'pick your battles'. Maakt mij misschien weer wat te soft.
Voorbeeld 1: puber haalt bepaalde cijfers, is nooit goed genoeg, terwijl een zes een prima cijfer is en waar je je school/opleiding gewoon mee kunt halen. "In Nederland worden we betaald om lang te werken, niet om hard te werken." Puber haalt - samen met een paar anderen - kattenkwaad uit in de kleedkamer van de voetbalclub (kleedkamer besmeurd met nat wc-papier en wc-rol-houder gesloopt
), er werd niet gesnitcht, dus hele team moest dokken voor de schoonmaakkosten. Vrouw (en sommige andere boomer-ouders getuige de groeps-app ) boos, wilde hem straf geven, terwijl ik tegen hem had gezegd: "ik hoop dat je je pleziertje hebt gehad". Hij heeft zijn verantwoordelijkheid genomen door de kosten op zich te nemen van degenen die er niks mee te maken hadden. Uit zichzelf . Pubers die domme dingen doen, dat gaat er bij haar absoluut niet in. Tsja...Voorbeeld 2: de kleine; ik weet dat het proces van naar bed gaan een halfuur tot drie kwartier gaat duren (naar boven krijgen, tandenpoetsen, gezicht wassen of in bad gaan, luier verwisselen/om, 'boekie' lezen en nog even knuffelen en vooral héél veel tijd rekken tussendoor
), maar mijn vrouw wil dat proces in tien minuten afgewikkeld hebben. Ja, dat werkt nie, hea. Gevolg: een hoop drama en tranen als zij haar naar bed brengt. Snel snel snel, luisteren luisteren luisteren, met alles.We staan wel altijd achter elkaar - extreem belangrijk, me dunkt -, maar soms denk en zeg ik ook, wat maak jij het jezelf toch moeilijk.
Disclaimer: ik ben geen heilige, want ik schiet ook echt weleens uit mijn slof en kan me over sommige onderwerpen vreselijk druk maken, zeker als het gaat om zaken als geld en vrijetijdsindeling (bij puber) of het eten (bij peuter). Dan ben ik ook een stuk harder.
Totaal verschillend, maar ik lijk dan meer op je vrouw. Ik heb dit jaar te maken gekregen met bonuskinderen, en dat is een soms lastige situatie die soms tot flinke frictie kan leiden met mijn partner.
Ik ben de zwart-witte en de consequente, dus: wat moet dat moet en gebeurt ook, het heeft gevolgen als je dingen doet die niet mogen en "nee" is nee. Ik begrijp dat het makkelijker is als het niet je eigen vlees en bloed is, maar het hoort ook bij mijn karakter, Mijn partner vindt het heel lastig om consequent te blijven , wat dan ook betekent dat haar "nee" voor de kinderen vaak het startschot is om te gaan zeuren/jengelen/huilen/etc, want ze weten allang dat mama's "nee" eigenlijk "misschien" betekent en als je maar genoeg je best doet, best wel eens in "ja" verandert.
De kinderen krijgen wel zoveel mogelijk ruimte om zelfstandig te zijn en hun eigen manier te vinden, maar wel binnen de kaders en grenzen die ze gesteld zijn. Die kaders en grenzen wil ik volstrekt duidelijk hebben, zodat het ook houvast biedt en soms echt zelfstandigheid van ze vereist. Het betekent wel dat ik bij tijd en wijle enorm streng kan zijn.
De oudste kan onwaarschijnlijk treuzelen. Twintig minuten om sokken aan te trekken, is geen unicum.
Zelf haat ik haast (dwz, ik haat het als ik me moet haasten omdat we gewoon te laat van huis zijn gegaan omdat er een heeft lopen treuzelen). Dus na de zoveelste horrorochtend vol gedoe, gemopper en gerace om maar op de laatste snik op school aan te komen, was de maat vol en heeft de oudste als regel gekregen dat die op schooldagen om kwart over zeven beneden moet zijn.
Het was de eerstvolgende ochtend een hele schok om te ondervinden dat je dan ook daadwerkelijk om kwart over zeven naar beneden gedirigeerd wordt om te ontbijten.. Het is niet leuk om zo streng te zijn, maar de daaropvolgende ochtenden werd door de oudste wel ineens moeite gedaan om om kwart over zeven meer kleding om het lijf te hebben dan alleen een onderbroek. De ochtenden lopen tegenwoordig gestroomlijnd en een stuk minder stresserig.
Mijn partner was er in het begin echt wars van, maar ziet inmiddels de duidelijke positieve ontwikkeling van de afgelopen maanden en trekt steeds meer mijn kant op. We zullen uiteindelijk wel ergens in het midden eindigen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Jordy-B op 06-12-2024 13:26:17 ]
Ik ben de zwart-witte en de consequente, dus: wat moet dat moet en gebeurt ook, het heeft gevolgen als je dingen doet die niet mogen en "nee" is nee. Ik begrijp dat het makkelijker is als het niet je eigen vlees en bloed is, maar het hoort ook bij mijn karakter, Mijn partner vindt het heel lastig om consequent te blijven , wat dan ook betekent dat haar "nee" voor de kinderen vaak het startschot is om te gaan zeuren/jengelen/huilen/etc, want ze weten allang dat mama's "nee" eigenlijk "misschien" betekent en als je maar genoeg je best doet, best wel eens in "ja" verandert.
De kinderen krijgen wel zoveel mogelijk ruimte om zelfstandig te zijn en hun eigen manier te vinden, maar wel binnen de kaders en grenzen die ze gesteld zijn. Die kaders en grenzen wil ik volstrekt duidelijk hebben, zodat het ook houvast biedt en soms echt zelfstandigheid van ze vereist. Het betekent wel dat ik bij tijd en wijle enorm streng kan zijn.
De oudste kan onwaarschijnlijk treuzelen. Twintig minuten om sokken aan te trekken, is geen unicum.
Zelf haat ik haast (dwz, ik haat het als ik me moet haasten omdat we gewoon te laat van huis zijn gegaan omdat er een heeft lopen treuzelen). Dus na de zoveelste horrorochtend vol gedoe, gemopper en gerace om maar op de laatste snik op school aan te komen, was de maat vol en heeft de oudste als regel gekregen dat die op schooldagen om kwart over zeven beneden moet zijn.
Het was de eerstvolgende ochtend een hele schok om te ondervinden dat je dan ook daadwerkelijk om kwart over zeven naar beneden gedirigeerd wordt om te ontbijten.. Het is niet leuk om zo streng te zijn, maar de daaropvolgende ochtenden werd door de oudste wel ineens moeite gedaan om om kwart over zeven meer kleding om het lijf te hebben dan alleen een onderbroek. De ochtenden lopen tegenwoordig gestroomlijnd en een stuk minder stresserig.
Mijn partner was er in het begin echt wars van, maar ziet inmiddels de duidelijke positieve ontwikkeling van de afgelopen maanden en trekt steeds meer mijn kant op. We zullen uiteindelijk wel ergens in het midden eindigen.
[ Bericht 4% gewijzigd door Jordy-B op 06-12-2024 13:26:17 ]
Bestiality sure is a fun thing to do. But I have to say this as a warning to you:
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
With almost all animals you can have a ball, but the hedgehog can never be buggered at all.
Grotendeels zitten we we op één lijn, de details moeten soms even besproken worden.
Mijn man is wat meer vergeten hoe hij zelf als puber was en heeft soms wat rare ideeën. Niets wat niet met een gesprekje met schoonmoeder kan worden opgehelderd: ja, zijn kamer was vroegah ook een puinhoop, daar kon je niet van de deur naar het raam lopen zonder ergens op te staan. Dat is bij hem goed gekomen, dat komt bij onze tiener vast ook goed.
Daar staat tegenover dat hij we gemakkelijker is in loslaten en hij mij daarin soms kan helpen.
Mijn man is wat meer vergeten hoe hij zelf als puber was en heeft soms wat rare ideeën. Niets wat niet met een gesprekje met schoonmoeder kan worden opgehelderd: ja, zijn kamer was vroegah ook een puinhoop, daar kon je niet van de deur naar het raam lopen zonder ergens op te staan. Dat is bij hem goed gekomen, dat komt bij onze tiener vast ook goed.
Daar staat tegenover dat hij we gemakkelijker is in loslaten en hij mij daarin soms kan helpen.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
In grote lijnen wel. En we staan (over het algemeen) achter de keuzes die de ander maakt voor wat betreft opvoeding.
Ik ben wel meer van het gesprek aan gaan, man is meer van het mopperen. Aan de andere kant laat man wel net wat meer toe dan dat ik doe. Maar ik wordt dan dus niet direct boos, maar ga er wel het gesprek over aan.
Natuurlijk heb ik ooit het gevoel dat ik toch nog moet mopperen ook al heeft man het afgedaan met ‘het zal wel’ of vind ik juist dat man te hard moppert. En andersom heeft hij dat ook wel eens dat hij vind dat ik wel wat harder mag mopperen ipv alleen maar het gesprek aan te gaan.
Tja, dan houden we ons (meestal) in en hebben we het er daarna samen over, of niet, dat kan ook nog. Maar grote lijnen wel hetzelfde dus
Ik ben wel meer van het gesprek aan gaan, man is meer van het mopperen. Aan de andere kant laat man wel net wat meer toe dan dat ik doe. Maar ik wordt dan dus niet direct boos, maar ga er wel het gesprek over aan.
Natuurlijk heb ik ooit het gevoel dat ik toch nog moet mopperen ook al heeft man het afgedaan met ‘het zal wel’ of vind ik juist dat man te hard moppert. En andersom heeft hij dat ook wel eens dat hij vind dat ik wel wat harder mag mopperen ipv alleen maar het gesprek aan te gaan.
Tja, dan houden we ons (meestal) in en hebben we het er daarna samen over, of niet, dat kan ook nog. Maar grote lijnen wel hetzelfde dus
Onze kleine is pas anderhalf, dus het opvoeden is pas sinds kort een beetje begonnen.
Mijn partner en ik zitten tot nu toe redelijk goed op een lijn, maar dat is denk ik vooral omdat ik niet super tevreden ben met hoe ikzelf ben opgevoed/opgegroeid en ik zijn omgeving juist zie als voorbeeld voor ons eigen kind. We hebben dan ook veel gesproken over hoe we zelf zijn opgegroeid en hoe we daar nu op terugkijken.
Ik heb dus wel een idee hoe ik dingen graag zou zien, observeer hoe mijn partner met bepaalde situaties omgaat en bepaal dan wat ik daar dan van vind. Ik heb mijn ‘levensstijl’ tot nu meer aangepast dan hij. Voor hem is de opvoeding meer een copy-paste van zijn eigen jeugd.
Tot nu toe zijn er nog niet echt grote thema’s geweest waar we het niet met elkaar eens waren, maar zoals eerder aangegeven; onze kleine is pas anderhalf.
Mijn partner en ik zitten tot nu toe redelijk goed op een lijn, maar dat is denk ik vooral omdat ik niet super tevreden ben met hoe ikzelf ben opgevoed/opgegroeid en ik zijn omgeving juist zie als voorbeeld voor ons eigen kind. We hebben dan ook veel gesproken over hoe we zelf zijn opgegroeid en hoe we daar nu op terugkijken.
Ik heb dus wel een idee hoe ik dingen graag zou zien, observeer hoe mijn partner met bepaalde situaties omgaat en bepaal dan wat ik daar dan van vind. Ik heb mijn ‘levensstijl’ tot nu meer aangepast dan hij. Voor hem is de opvoeding meer een copy-paste van zijn eigen jeugd.
Tot nu toe zijn er nog niet echt grote thema’s geweest waar we het niet met elkaar eens waren, maar zoals eerder aangegeven; onze kleine is pas anderhalf.
...it is a tale told by an idiot, full of sound and fury, signifying nothing...
Wij doen allebei hetzelfde: hopen dat het goedkomt 
Wij zijn niet hetzelfde in hoe we bepaalde dingen oplossen. Wel bij grotere thema's, maar hoe zij de kinderen op bed legt, daar ga ik me echt niet mee bemoeien.
We hebben echt wel in grote lijnen de regels met elkaar afgestemd en passen die aan waar nodig, in overleg. Die zijn dus heel duidelijk voor iedereen in huis.
De ene keer ben ik makkelijker, de andere keer zij. Net wat de situatie is en hoe de vlag erbij staat.
Wij zijn niet hetzelfde in hoe we bepaalde dingen oplossen. Wel bij grotere thema's, maar hoe zij de kinderen op bed legt, daar ga ik me echt niet mee bemoeien.
We hebben echt wel in grote lijnen de regels met elkaar afgestemd en passen die aan waar nodig, in overleg. Die zijn dus heel duidelijk voor iedereen in huis.
De ene keer ben ik makkelijker, de andere keer zij. Net wat de situatie is en hoe de vlag erbij staat.
Nee, maar de verschillen zijn niet echt dusdanig groot dat het problemen oplevert.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
|
|
