Een groot renner: letterlijk en figuurlijk. Vandaar ook zijn bijzondere bijnaam: De Reus van Wierden. Niet alleen vanwege zijn lengte (1.92 meter lang), maar ook vanwege de vele prijzen die hij in zijn wielercarrière wist te veroveren. „Jos had een fantastische tijdrit in de benen”, zegt de Hengelose schrijver en journalist Gijs Eijsink, auteur van een biografie over Lammertink, die ruim drie weken geleden in besloten kring werd gepresenteerd.
Bij die gelegenheid waren de wielervrienden en kameraden van weleer bij aanwezig: Hennie Kuiper, Theo de Rooij en Henk Lubberding. ‘Dat dit boek er nu ligt, is de grootste zege in zijn leven’, sprak laatstgenoemde bij de presentatie van de biografie, getiteld De Reus van Wierden. Het hartverscheurende (wieler)leven van Jos Lammertink.
Veel contrasten
Het leven van Lammertink kende veel contrasten. Aan de ene kant stonden de glorieuze overwinningen. Van twee etappes in de Ronde van Spanje, een rit in de Ronde van de Middellandse Zee, Kuurne-Brussel-Kuurne, Olympia’s Tour tot het dragen van de leiderstrui in de rittenkoers Parijs-Nice. „Jos is Nederlands kampioen geweest op de weg, op de baan en in het veld. Er zijn maar weinig renners bij wie zoveel kampioenstruien in de kast hangen als bij hem”, roemt Eijsink de prestaties van de coureur.
De keerzijde van dat sportieve succes was het lichamelijke verval en de vele fysieke tegenslagen. Dit waren bijvoorbeeld de ziekte van Pfeiffer en ernstige schildklierproblemen. In 1985 openbaarden zich de eerste tekenen van de progressieve spierziekte, vijf jaar later beëindigde Lammertink zijn wielercarrière, maar bleef hij betrokken bij de wielerwereld.
Zo regelde hij jarenlang het deelnemersveld van de Ronde van Overijssel. Tijdens de wielerklassieker zat hijzelf achter het stuur van de perswagen. Dat was standaard de auto met het meeste vermogen. Lammertink was een liefhebber van snelheid.
Behalve aan zijn wielerleven en de gevolgen van zijn spierziekte besteedde Eijsink in het boek ook aandacht aan een groot en diep trauma dat Lammertink in zijn beginjaren als wielrenner opliep. „Jos is seksueel misbruikt door zijn toenmalige coach, bij de junioren. Dat had hij nooit eerder aan iemand verteld.”
Nooit lachend
De schaamte die hij daarover voelde, was de reden waarom Lammertink in die tijd, waarin hij koers na koers won, nooit lachend op de foto’s stond. Eijsink: „Omdat zijn coach altijd in de buurt was, kon hij nauwelijks genieten van zijn overwinningen.”
De Hengeloër blikt terug op een heel fijne samenwerking met Lammertink voor het schrijven van het boek. „Lichamelijk werkte het allemaal niet meer, maar zijn hoofd deed het altijd nog perfect. Hoe ik hem zal herinneren? Als een geweldige sportman, die ondanks veel tegenslagen heel veel prijzen won.”
Afgelopen week verslechterde de lichamelijke situatie van Lammertink, die al jaren was gebonden aan een rolstoel. Hij moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Zondagmiddag, rond de klok van half drie, is de Reus van Wierden ingeslapen.
https://www.ad.nl/wielren(...)-overleden~a6f8f086/
