Ik heb dus sinds zondag een nieuwe vriend ( 
) , maar ik ben bang om hem over mijn verleden te vertellen en ik voel me schuldig dat ik het niet durf.
Ik heb namelijk 2,5 jaar lang last gehad van eetstoornissen, depressies, krassen, zelfmoordneigingen enz. Over veel van die dingen ben ik al voor het grootste gedeelte overheen gekomen: overgeven doe ik niet meer, maar heb nog wel een raar eetpatroon, ik kras niet meer zoveel en neem niet meer te veel pijnstillers, maar soms voel ik me nog wel erg down. Ik heb hierin wel wat steun van een vriend gehad, maar geen professionele hulp. En doordat mijn problemen vooral komen door een erg slechte band met mijn moeder ben ik bang dat het in de toekomst wel weer erger kan worden. Ik vertel niks aan mijn moeder, ik heb haar niks vertelt over mijn vriend en ook niet over mijn vorige vriend. Een ander voorbeeld is dat ze weet dat ik rook en als ik uit ga ook drink, maar ik zal dit nooit aan haar toegeven. Ze kleineert mij nogal eens en dan scheldt ze me uit voor hoer, slet, varken en nog veel meer, ook heeft ze in het verleden wel eens geschopt, geslagen, me een keer van de trap af geduwt en bedreigt ze me regelmatig met de dood.
Aan de ene kant wil ik het helemaal niet aan mijn vriend vertellen, maar aan de andere kant wel weer. Eigenlijk vind ik ook wel ergens dat ik hem het verplicht ben om te voelen en voel ik me schuldig dat ik het nog niet gedaan heb. Hij weet nu namelijk wat voor een persoon zijn vriendin is en hij heeft misschien wel een verkeerd beeld van mij en misschien wil hij wel helemaal geen realtie met zo'n persoon als ik.
Ik weet dus niet of en wat ik tegen mijn vriend moet zeggen, graag zou ik weten hoe jullie hierover denken.
M.V.B. Sophia
[Dit bericht is gewijzigd door -Sophia- op 19-02-2003 21:32]
quote:Ze heeft alleen soms van die buiën maar ze meent het niet.
Op woensdag 19 februari 2003 19:03 schreef Bellerophon het volgende:
Holy Shit en dat noemt zich dan moeder
Als hij er achteraf achter komt omdat hij het van iemand anders hoort is het alleen maar erger...
En daar wil ik niet mee zeggen dat er mensen zijn die het zouden vertellen, maar uiteindelijk komt zoiets altijd uit!!!
quote:"Sorry dochter, het was helemaal niet mijn bedoeling om je een hersenschudding te bezorgen".
Op woensdag 19 februari 2003 19:06 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Ze heeft alleen soms van die buiën maar ze meent het niet.
aan de ene kant zou ik het wel vertellen
maar aan de andere kant:
Je hebt er net iets mee, en als je meteen die problemen gaat vertellen, kan hij best wel eens schrikken en weglopen (Ik ken het).
Ik zou eerst effe lekker met je vriendje genieten, en als het dadelijk wat serieuzer is, het hem vertellen, en meteen uitleggen waarom je dat later deed.
het ligt er ook maar net aan hoe lang je hem kent.
quote:Neeh, ik viel niet echt hard ofzo hoor en het was ook maar één keertje.
Op woensdag 19 februari 2003 19:07 schreef Uncle_Sam het volgende:[..]
"Sorry dochter, het was helemaal niet mijn bedoeling om je een hersenschudding te bezorgen".
quote:....
Op woensdag 19 februari 2003 19:06 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Ze heeft alleen soms van die buiën maar ze meent het niet.
Al meent ze het niet, ze doet het toch...
Volgens mij gaat het niet zozeer om de intentie, maar meer om de actie zelf... maar misschien gaat dat wel te ver voor dit topic.
Je bent nog jong, je hoeft je vriend niet meteen alles te vertellen, als je je er toch niet echt prettig bij voelt. Mag je het best nog even voor jezelf houden 
Gewoon zeggen dat je vindt dat hij het moet weten omdat het toch een belangrijk deel van je leven is geweest. En ook zodat, mocht het dus een keer gebeuren dat je je weer zo voelt, hij weet dat het niet aan hem ligt en het zeer waarschijnlijk wel weer over gaat (het gaat nu immers ook een stuk beter met je dan een tijd terug).
Zoiets zou ik doen, denk ik.
Zou ik er absoluut niet blij mee zijn dat je dat niet direct hebt vertelt, de meeste mannen hebben nl. als ze van hun vriendin houden hier ook wel wat voor over. Ze willen je er dan mee helpen, maar dan moet je wel vertellen en niet achterhouden. Maar dit is eigenlijk echt niet gezond misschien zo professionele hulp ook wel helpen...
Ik zal ook zeker tegen mijn toekomstig vriendin vertellen dat ik manisch depressief ben. Ik zou niet durven om het te verzwijgen. Eerlijkheid duurt het langst. En met een geheim rondlopen lijkt me echt klote.
quote:Ik zou het 'm zeker wel vertellen, ik zou er zelf alleen wel even mee wachten. Geef het een week of 3 en als het dan leuk gaat tussen jullie zou ik het 'm vertellen.
Op woensdag 19 februari 2003 18:58 schreef -Sophia- het volgende:
Hallo,Ik heb dus sinds zondag een nieuwe vriend (
quote:Ik ben er zelf ook wel van overtuigt dat het ergste nu wel over is. Maar aan de andere kant heb ik na anderhalf toen ik het had ook een paar maanden gehad dat het beter ging, maar nu gaat het trouwens ook al wel iets langer goed. Vanaf september geloof ik al.
Op woensdag 19 februari 2003 19:17 schreef Tiereliertje het volgende:
Wel vertellen, maar hem zeer zeker niet het idee geven dat het zomaar op elk willekeurig moment weer kan gebeuren. Want dan maak je hem misschien onnodig bang.
.Er komt vanzelf een moment, als jullie elkaar wat beter kennen, als je hem echt vertrouwt, dat je hem gewoon een en ander vertelt. En het hoeft ook niet allemaal tegelijk...
Succes .
quote:Ja, vertellen maar wel doseren! Niet alles tegelijk.
Op woensdag 19 februari 2003 18:58 schreef -Sophia- het volgende:
Ik weet dus niet of en wat ik tegen mijn vriend moet zeggen, graag zou ik weten hoe jullie hierover denken.
Succes d'r mee!
Pas vertellen als je elkaar beter hebt leren kennen. Direct met je slechte eigenschappen aan komen zetten is geen goede zet
Eerst genieten voor een maandje of meer
En daarna voorzichtig over de brug komen.
quote:Heb je gelijk in.
Op woensdag 19 februari 2003 19:35 schreef yingyang het volgende:
Pas vertellen als je elkaar beter hebt leren kennen. Direct met je slechte eigenschappen aan komen zetten is geen goede zet
quote:Ik denk dat het geen kwestie is van goede dan wel slechte eigenschappen. Het gaat om elkaar leren kennen. En bijna niemand laat toch meteen het achterste van zijn tong zien? Dus dat hoeft ook niet als je eea hebt meegemaakt.
Op woensdag 19 februari 2003 19:35 schreef yingyang het volgende:
Pas vertellen als je elkaar beter hebt leren kennen. Direct met je slechte eigenschappen aan komen zetten is geen goede zet
Maar maak je geen zorgen. Je merkt vanzelf wanneer hij openstaat voor een goed gesprek. Als hij dan besluit om weg te gaan ben je in ieder geval eerlijk geweest tegen hem maar vooral ook tegen jezelf. Uiteindelijk ben jij dan je "ei" kwijt en hij is er geen reet mee opgeschoten omdat hij niet weet hoe die er mee om moet gaan.
Als hij blijft heb je duidelijk iemand gevonden die je begrijpt.....en bij je past......ik wens je veel succes......
oh, en voor professionele hulp kan je altijd nog naar het GGZ
quote:Klopt.
Op woensdag 19 februari 2003 19:38 schreef Moonah het volgende:[..]
Ik denk dat het geen kwestie is van goede dan wel slechte eigenschappen. Het gaat om elkaar leren kennen. En bijna niemand laat toch meteen het achterste van zijn tong zien? Dus dat hoeft ook niet als je eea hebt meegemaakt.
Ik denk dat ik meteen zeg waar het op staat 
Ik moet meteen kwijt waar ik last van heb. Wordt dus nogal een groot probleem om een vriendin te krijgen die met mij een relatie wilt aangaan.
Ik heb mijn goede kanten...dat zeker. Maar mijn depri buien zijn genoeg aanwezig en er zijn maar weinig normale vrouwen die dat accepteren
Heb echt het gevoel dat ik lang vrijgezel blijf. Of er moet een enorme persoonlijke groei optreden. Maar op deze manier is er geen enkele vrouw die mij wilt. Vrouwen willen zekerheid en geen man die om de dag van humeur wisselt.
Ik zal het dus meteen vertellen tegen haar. Maar dat is in mijn situatie.
Wat een zeur ben ik 
Ik ga zo pitten want ik blijf zeuren
Daarvoor moet je elkaar nl. volledig kunnen vertrouwen en als je niet vertelt wie je bent, hoe je in elkaar zit en wat hij kan verwachten ben je niet helemaal eerlijk tegen hem..
quote:Ehr nee daarom bedreigd ze jouw met de dood?
Op woensdag 19 februari 2003 19:06 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Ze heeft alleen soms van die buiën maar ze meent het niet.
quote:Dat is alleen soms als ze erg boos is, maar dat meent ze toch niet. Soms dan schieten zulke dingen er bij haar gewoon uit. Het is echt niet zo erg, het zijn meer haar woorden die mij pijn doen.
Op woensdag 19 februari 2003 20:14 schreef Bellerophon het volgende:[..]
Ehr nee daarom bedreigd ze jouw met de dood?
je bent nog heel jong... je kan het beste kijken bij je vriend hoe serieus hij is...
Op jouw leeftijd was ik niet serieus geinteresseerd in relaties... het waren uitprobeersels..., ik kan natuurlijk niets over jou vriendje zeggen... maar goed.. het is een uitgangspunt van sommige jongens...
Als ik in jou soort situatie zou zitten.. zou ik proberen om in elk geval met een professional over mijn situatie te gaan praten...
Dat is vaak helemaal niet leuk.. maar zulke mensen kunnen je goed begeleiden...
Ik zelf heb ook met eten en onder andere zelfdoding geworsteld... en ben er mede met hulp van anderen doorheen gekomen..
Het hoeft niet.. maar is wel fijn...
Veel succes....
Owja nog 1 tipje...
Ga ZO snel als jij kan op kamers... je bent dan verlost van het juk van 'volwassenen' die het beter weten.
quote:En juist daarom moet je het aan je vriendje vertellen. Op het moment dat jij in een kutbui azit omdat je moeder weer bezig geweest heeft zal hij je willen opvangen.
Op woensdag 19 februari 2003 21:25 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Dat is alleen soms als ze erg boos is, maar dat meent ze toch niet. Soms dan schieten zulke dingen er bij haar gewoon uit. Het is echt niet zo erg, het zijn meer haar woorden die mij pijn doen.
Ok, ik weet dat ik je dit wel vaker gezegd heb, maar echt waar, doe het gewoon!
hebbik zelf ook gedaan..
en hij zal heus wel snappen waarom je et later vertelt, en zo niet, dan leg je et em uit
quote:Ja, juist woorden kunnen erg veel pijn doen
Op woensdag 19 februari 2003 21:25 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Dat is alleen soms als ze erg boos is, maar dat meent ze toch niet. Soms dan schieten zulke dingen er bij haar gewoon uit. Het is echt niet zo erg, het zijn meer haar woorden die mij pijn doen.
.Maar ik vind dat je eea nogal bagatelliseert. Je hebt eetproblemen gehad, aan automutilatie gedaan, depressief geweest, en jij zegt:"Ach, mijn moeder bedoelt het niet zo..."
quote:Wat moet ik dan doen? Ze is toch wel mijn moeder.
Op woensdag 19 februari 2003 22:19 schreef Moonah het volgende:[..]
Ja, juist woorden kunnen erg veel pijn doen
Maar ik vind dat je eea nogal bagatelliseert. Je hebt eetproblemen gehad, aan automutilatie gedaan, depressief geweest, en jij zegt:"Ach, mijn moeder bedoelt het niet zo..."
quote:Freaky shit
Op woensdag 19 februari 2003 21:25 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Dat is alleen soms als ze erg boos is, maar dat meent ze toch niet. Soms dan schieten zulke dingen er bij haar gewoon uit. Het is echt niet zo erg, het zijn meer haar woorden die mij pijn doen.
Als mijn moeder zo tegen mij zou doen dan was ik al lang weg
quote:Nu heb ik wel het geluk dat mijn vriend wel een stuk ouder is dan ik.Dus hij zal het waarschijnlijk wel beter begrijpen.
Op woensdag 19 februari 2003 22:51 schreef NiKos het volgende:
Als je ouder was geweest zou ik zeggen "wel" maar meeste mensen van jouw leeftijd hebben niet zo veel meegemaakt als jij en zullen daarom niet zo goed in staat zijn te snappen wat jij hebt doorgemaakt/doormaakt en daarom "denk" ik sneller geneigd zijn het niet te kunnen snappen.. Maar als je wel een serieuze relatie wil dan kan je het beter wel doen. Sterkte!
quote:Sorry maar hoe groot is het leeftijdsverschil dan?
Op woensdag 19 februari 2003 22:54 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Nu heb ik wel het geluk dat mijn vriend wel een stuk ouder is dan ik.Dus hij zal het waarschijnlijk wel beter begrijpen.
quote:Ik weet niet wat je moet doen. Jij kunt kiezen of je het nog langer accepteert dat ze zo tegen jou doet...
Op woensdag 19 februari 2003 22:30 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Wat moet ik dan doen? Ze is toch wel mijn moeder.
quote:Totdat er één keertje iets gebeurd dat je niet kan navertellen.
Op woensdag 19 februari 2003 19:11 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Neeh, ik viel niet echt hard ofzo hoor en het was ook maar één keertje.
Ik weet niet hoe oud je bent maar als ik jou zo hoor zit je niet echt in een goede situatie. Ik zou dus ook proberen om in een betere situatie terecht te komen. Ik heb het idee dat je ook nog bij je moeder in huis woont? Waar is je vader?
Over je vriendje.
Begin niet te vroeg met dingen vertellen , alles is nu nog zo pril dat het hem wel eens heel erg kan afschrikken , tenslotte hebben jullie nog maar een paar dagen wat met elkaar.
Ik zou hem wel aangeven dat je leven niet al te gemakkelijk was , maar dat je het daar nog wel een keer over hebt als het allemaal wat serieuzer is.
Ik heb het in mijn verleden een paar keer wel te snel dingen verteld en jongens schrikken er vaak van af.
Wat nog vervelender zou zijn als jij alles zou hebben verteld en hij vind je dan ineens niet leuk meer hij alles door klept aan anderen.
Als je wat voorzichtiger bent en wat meer aftast over hoe het voor jullie beiden is om in deze relatie te zitten en jullie beiden het idee hebben
dat het echt serieus is , dan pas zou ik hem alles vertellen.
Maar doordat je je van te voren indekt door te hebben gezegd dat je het niet makkelijk hebt (gehad) , kan ie dan nooit zeggen dat je dingen voor hem verzwegen hebt.
Sterkte en suc6
quote:Negen jaar. Ik ben 16 en hij is 25.
Op woensdag 19 februari 2003 23:06 schreef Bellerophon het volgende:[..]
Sorry maar hoe groot is het leeftijdsverschil dan?
quote:Volgens mij valt dat onder de term geestelijke mishandeling en die kan nog erger zijn dan lichamelijke mishandeling , althans de impact op de lange duur.
Op woensdag 19 februari 2003 21:25 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Dat is alleen soms als ze erg boos is, maar dat meent ze toch niet. Soms dan schieten zulke dingen er bij haar gewoon uit. Het is echt niet zo erg, het zijn meer haar woorden die mij pijn doen.
quote:En jullie kennen elkaar dus een jaar.
Op donderdag 20 februari 2003 08:09 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Negen jaar. Ik ben 16 en hij is 25.
Praten jullie vaak serieus?
En over de auto mutulatie , dan moet hij de lidtekens toch wel eens gezien hebben?
Hoe serieus vind hij de relatie en jij zelf?
Als je zeker weet dat het serieus is van beide kanten , dat gevoelens oprecht zijn , kun je wel wat dingetjes vertellen , maar je hoeft echt niet alles in 1x te vertellen.
Bij mijn vriend heeft het een jaar geduurd voordat ie bijna alles van me wist en nog zijn er dingen waarvan ik weet dat die hem erg veel pijn zullen doen , dat het mij niet waard is om dat ook nog allemaal te moeten vertellen.
quote:Je zou dan voorzichtig wat dingen kunnen gaan vertellen.
Op donderdag 20 februari 2003 08:28 schreef -Sophia- het volgende:
Ik heb wel het idee dat het redelijk serieus is en hij denkt daar volgens mij ook wel hetzelfde over. De littekens op mijn armen en polsen valleen niet zo erg op, omdat het er wel redelijk veel zijn en zo niet echt meer het verschil tussen te zien is, alleen als je goed kijkt kun je allemaal strepen zien. De littekens op mijn benen zijn wel aardig goed te zien, maar hij heeft mijn benen nog niet gezien. We hebben wel aardig wat gepraat maar nog niet echt over dingen waarbij ik deze dingen aan kon voeren.
Maar hou ook zijn reaktie in de gaten.
Het is de bedoeling dat je in een relatie op gelijke voet staan en niet de 1 in de slachtoffer rol en de ander in de hulpverleners rol.
Denk er vooral ook om dat je niet alles tegelijk verteld en hou er rekening mee dat het ook emoties bij hem kan opwekken waar jij geen controlle meer over uit kan oefenen.
quote:Dat hield mijn "vader" ons ook altijd voor ja als ie weer in een dronken bui mn ma in mekaar sloeg ja..
Op woensdag 19 februari 2003 19:06 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Ze heeft alleen soms van die buiën maar ze meent het niet.
Mijn advies... gebeurt het nog een keer, dan aangifte doen bij de politie... Uithuisplaatsing is dan nog beter dan in die situatie te blijven .
Nu heb je steeds die spanning van oh jee doe ik het wel goed, bla bla
antwoord: Ja.. alleen je moeder is niet goed bezig!
Maar voor de rest heel erg succes en ik zou het er wel met je vriend over hebben....
quote:http://www.justitie.nl/publiek/familie_en_gezin/erkenning/afstamming_gezag_en_voogdij/wat_zijn_de_rechten_en_plichten_van_ouders.asp
Op woensdag 19 februari 2003 22:30 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Wat moet ik dan doen? Ze is toch wel mijn moeder.
Wat zijn de rechten en plichten van ouders?
Ouders die gezag uitoefenen, zijn verplicht het kind te verzorgen en op te voeden. Zij zijn onderhoudsplichtig totdat het kind 21 jaar wordt, zijn wettelijk vertegenwoordiger van het kind en beheren het vermogen (als dat er is) van het kind.
Ik zou hier over praten met IEMAND(!!!) Als het niet je vriend is, dan wel een vertrouwenspersoon op school.. mentor, dekaan, maatschappelijk werk, zelfs politie..
quote:Ik sluit me bij de woorden van Knokkels aan.
Op donderdag 20 februari 2003 09:40 schreef knokkels het volgende:[..]
Wat zijn de rechten en plichten van ouders?
Ouders die gezag uitoefenen, zijn verplicht het kind te verzorgen en op te voeden. Zij zijn onderhoudsplichtig totdat het kind 21 jaar wordt, zijn wettelijk vertegenwoordiger van het kind en beheren het vermogen (als dat er is) van het kind.
Ik zou hier over praten met IEMAND(!!!) Als het niet je vriend is, dan wel een vertrouwenspersoon op school.. mentor, dekaan, maatschappelijk werk, zelfs politie..
quote:Houen zo!!!!!
Op woensdag 19 februari 2003 18:58 schreef -Sophia- het volgende:
Hallo,Ik heb dus sinds zondag een nieuwe vriend (
quote:
Ik heb namelijk 2,5 jaar lang last gehad van eetstoornissen, depressies, krassen, zelfmoordneigingen enz. Over veel van die dingen ben ik al voor het grootste gedeelte overheen gekomen: overgeven doe ik niet meer, maar heb nog wel een raar eetpatroon, ik kras niet meer zoveel en neem niet meer te veel pijnstillers, maar soms voel ik me nog wel erg down. Ik heb hierin wel wat steun van een vriend gehad, maar geen professionele hulp.
quote:Vraagje.. weet jij hoe haar jeugd was..?
En doordat mijn problemen vooral komen door een erg slechte band met mijn moeder ben ik bang dat het in de toekomst wel weer erger kan worden. Ik vertel niks aan mijn moeder, ik heb haar niks vertelt over mijn vriend en ook niet over mijn vorige vriend. Een ander voorbeeld is dat ze weet dat ik rook en als ik uit ga ook drink, maar ik zal dit nooit aan haar toegeven. Ze kleineert mij nogal eens en dan scheldt ze me uit voor hoer, slet, varken en nog veel meer, ook heeft ze in het verleden wel eens geschopt, geslagen, me een keer van de trap af geduwt en bedreigt ze me regelmatig met de dood.
Ik keur haar gedrag NIET goed
Maar als zij vroeger (geestelijk) mishandeld is, dan bestaat de kans dat ze dat als "normaal gedrag" ziet.. Met een verschil.. ze weet dan dat wat ze doet NIET normaal is.. en daarom ook terugkrabbelen van ik heb het niet zo bedoeld..
Zou je moeder ook misschien niet baat hebben bij een psycholoog, psychiater?
Je geeft aan dat ze buiten de buien om een stuk beter aanspreekbaar is. Probeer het gesprek met haar aan te gaan en met haar samen te zoeken naar een oplossing in de zin van professionele hulp. Als je je berust in deze situatie blijf je terugvallen in narigheid.
Als je moeder niet open staat voor een gesprek, praat er dan eens over met iemand die je vertrouwt. Je vader, een oma of tante of een lerares bijvoorbeeld. Misschien kan die persoon je steunen in het doorbreken van de situatie.
Je vriendje zou deze rol niet op zich moeten nemen denk ik, dan wordt de relatie wel heel ongelijk. En die kans zit er toch al in met een zo groot leeftijdsverschil en jouw verleden.
Ik zou iig een vertrouwenspersoon zoeken en in d eloop der tijd wel rustig met je vriend hierover praten. Geef hem niet het idee dat je je problemen op zijn bord legt, maar hij heeft in een serieuze relatie wel het recht om te weten wat jij allemaal hebt meegemaakt.
quote:Ik weet niet hoe oud die vriend is .. maar rond jou leeftijd hoef je over het algemeen niet veel van deze jongen te verwachten. Het zal snel boven zijn petje uitgaan! (hoeft niet natuurlijk)
Op woensdag 19 februari 2003 21:33 schreef Lopat het volgende:
...
Op jouw leeftijd was ik niet serieus geinteresseerd in relaties... het waren uitprobeersels..., ik kan natuurlijk niets over jou vriendje zeggen... maar goed.. het is een uitgangspunt van sommige jongens...
...
Je kan idd beter een professionel zoeken en deze als begeleider/vertrouwens persoon nemen.
hmm, heavy stuff voor deze ochtend.. die moeder van je is dan wel biologisch je moeder, maar als dat echt is wat hier staat zou ik toch echt even een vertrouwens persoontje zoeken.
quote:Mijn moeder vertelt nooit over haar jeugd, maar viavia ben ik wel te weten gekomen dat haar moeder is overleden toen zij 6 was en haar vader toen aan de drank is geraakt. Hij is toen later weer met een andere vrouw getrouwd, maar dat weet ik niet helemaal zeker, het kan ook zijn dat zij gewoon voor de kinderen zorgde, maar zij sloeg mijn moeder toen regelmatig met een riem.
Op donderdag 20 februari 2003 10:08 schreef knokkels het volgende:
Vraagje.. weet jij hoe haar jeugd was..?
Ik keur haar gedrag NIET goed
Maar als zij vroeger (geestelijk) mishandeld is, dan bestaat de kans dat ze dat als "normaal gedrag" ziet.. Met een verschil.. ze weet dan dat wat ze doet NIET normaal is.. en daarom ook terugkrabbelen van ik heb het niet zo bedoeld..Zou je moeder ook misschien niet baat hebben bij een psycholoog, psychiater?
quote:Bij mij en mijn stiefvader, daar maakt ze ook heel vaak ruzie mee en zegt ze dan ook wel kleinerende tegen.
Op donderdag 20 februari 2003 13:58 schreef Troel het volgende:
Doet je moeder alleen bij jou zo of ook bij je zusje?
[Dit bericht is gewijzigd door -Sophia- op 20-02-2003 14:09]
quote:Dat bedoel ik ..
Op donderdag 20 februari 2003 13:54 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Mijn moeder vertelt nooit over haar jeugd, maar viavia ben ik wel te weten gekomen dat haar moeder is overleden toen zij 6 was en haar vader toen aan de drank is geraakt. Hij is toen later weer met een andere vrouw getrouwd, maar dat weet ik niet helemaal zeker, het kan ook zijn dat zij gewoon voor de kinderen zorgde, maar zij sloeg mijn moeder toen regelmatig met een riem.
Je moeder heeft dit misschien niet verwerkt .. en ze is in die vicieuze cirkel gekomen, en kan nu niet met haar gevoelens overweg..
Maar ja.. iemand die niet naar de psycholoog wil, krijg je ook heeel moeilijk over de streep..
Probeer hier eens over te praten .. desnoods met de viavia weg.. (kennissen, ooms tantes ...)
Hoop dat jullie er echt uitkomen
quote:Ben ik helemaal mee eens. Het gebeurt ( veel te ) vaak dat mensen die in zo'n situatie gezeten hebben ( in dit geval mishandeling) die hetzelfde gedrag vertonen wanneer zij zelf kinderen hebben
Op donderdag 20 februari 2003 16:05 schreef knokkels het volgende:[..]
Dat bedoel ik ..
Je moeder heeft dit misschien niet verwerkt .. en ze is in die vicieuze cirkel gekomen, en kan nu niet met haar gevoelens overweg..
Maar ja.. iemand die niet naar de psycholoog wil, krijg je ook heeel moeilijk over de streep..
Probeer hier eens over te praten .. desnoods met de viavia weg.. (kennissen, ooms tantes ...)
Hoop dat jullie er echt uitkomen
Ik bedoel je zit op de bank .. beetje te staren een keer, je vriend vraagt waar je aan denkt.. en jij zegt ,nee niks..
Of schrijf hem een brief, dat is wat makkelijker.
Heel veel succes!
quote:Ahem dat is me even een leeftijdsverschil, maar als jullie je daar fijn bij voelen, maar dan kan je het toch gewoon zeggen?
Op donderdag 20 februari 2003 08:09 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Negen jaar. Ik ben 16 en hij is 25.
quote:Ik ben er nu ook wel zeker van dat ik het hem moet vertellen, maar ik ben er nog niet zeker van of dat nu kan of dat ik eerst nog een maandje of meer moet wachten en hoe ik het hem ga vertellen.
Op vrijdag 21 februari 2003 10:23 schreef Bellerophon het volgende:[..]
Ahem dat is me even een leeftijdsverschil, maar als jullie je daar fijn bij voelen, maar dan kan je het toch gewoon zeggen?
quote:Ik zou het rustig aan vertellen, iig niet alles in 1x. Gewoon geleidelijk aan doen met het vertellen!
Op zondag 23 februari 2003 11:37 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Ik ben er nu ook wel zeker van dat ik het hem moet vertellen, maar ik ben er nog niet zeker van of dat nu kan of dat ik eerst nog een maandje of meer moet wachten en hoe ik het hem ga vertellen.
quote:Sowwww??? JIJ bent HAAR dochter! Vraagje, voordat ik doormekker, en dingen ga roepen, waarbij jij denkt 'Lezen trut! Dat heb ik allang verteld!'; Als zij zo'n bui heeft waarin ze jou kleineert of wat dan ook, hoe reageer JIJ dan? Dit vraag ik trouwens niet om te zeggen dat ik denk dat jij een pot nat bent als je moeder, maar omdat ik me afvraag of zij misschien nogsteeds het idee heeft dat ze kan wegkomen met dit gedrag. Als ze dat idd denkt, wordt het misschien tijd daar eens iets aan te doen. En over je vriend; het lijkt me, zoals anderen ook al geschreven hebben, goed om het idd wel te vertellen, maar zoek er wel een goede gelegenheid voor, niet bijvoorbeeld als hij bezig is met een boodschappenlijstje en zich hardop staat af te vragen of hij ook nog afwasmiddel moet meenemen.
Op woensdag 19 februari 2003 22:30 schreef -Sophia- het volgende:[..]
Wat moet ik dan doen? Ze is toch wel mijn moeder.
Suc6 iig, als ik niet hopeloos achter de zaken aanren, tenminste. Had dit topic nog niet eerder gezien. Sorry.
als hij echt van je houdt, gaat hij daar niet van door afgeschrikt worden. is 'ie het wel, sorry, maar dan is hij je niet waard...
ik heb zelf enkele kennissen met problemen (gewone vrienden) en het is altijd beter er eerlijk over te zijn ...
wacht niet nog een maandje ofzo, vertel het hem gewoon
je kunt zeggen "ik wacht het gepaste moment af", maar mijns insziens is er nooit een "gepast" moment voor zoiets...
succes