Marokko met de auto

Na TRV / Vrachtbootreis België -> Spanje zijn we met de auto via Portugal naar (bijna) Gibraltar gereden, om daar vanaf Algeciras met de ferry over te steken naar Marokko.


De laatste keer dat wij in Marokko waren was de haven Tanger Med nog niet in bedrijf. Nu wel. Dat leek ons wel een praktische route, dat je direct in Marokko aankomt (de kortste oversteek gaat naar Ceuta, dat is een Spaanse enclave in Marokko, dus dan moet je daar nog de douane door.

Dat had inderdaad praktisch *kunnen* zijn maar dat was buiten de Marokkaanse manier van organiseren gedacht. Het was ongelofelijk onpraktisch

Maar niettemin, we kwamen het land in. Omdat we gaar waren via booking maar gewoon in het eerste stadje dat ons wel ver genoeg van Tanger leek een appartementje geboekt. De tolweg op. Geen dirham op zak natuurlijk. En het pinapparaat bij een pompstation wou me niks geven. Gelukkig wou de pompmeneer wel euro’s wisselen. Maar goed ook, want de tol bleek uitsluitend cash betaald te kunnen worden!

Anyway, stadje gevonden. Met veel moeite (mijn fout) appartement gevonden. Moe neergeploft in een spik en span appartement waar alles werkte. Zo kennen wij Marokko niet

Er was een broodrooster en een koffiezetapparaat en wij hadden nog oud brood en een pak koffie. En alzo begint ons verblijf in koninkrijk Marokko.




In de tien jaar dat we hier niet geweest zijn is er een compleet nieuw schrift ingevoerd: Tifinagh.

[ Bericht 2% gewijzigd door sigme op 17-11-2024 21:33:42 ]

De eerste nacht verbleven we in het kuststadjes Asilah. Bij de ochtendwandeling bleek dat best een lief’lijk stadje.



We kochten msemmen en aten die in het park.

Daarna terug naar de tolweg, want we willen naar het zuiden. Hoewel de temperatuur hier ook al aardig opliep, de 27graden tikten we wel aan.

Bij een bezinestationrestaurant (langs de tolweg is dat het enige wat er is, af en toe een benzinepomp met faciliteiten, maar buiten dat is er…. leegte).

Daar aten we eindelijk weer eens groenvoer, een fatsoenlijke salade. En cheesecake toe



Benzine kost rond de ¤1,30 trouwens. Goedkoper dan in NL maar zeker niet spotgoedkoop. Dat was dat eten ook niet, twee flinke salades, een kleine pizza, 2 koffie & 2 cheesecakes: 250 dirham = 25 euro.

[ Bericht 3% gewijzigd door sigme op 17-11-2024 21:21:45 ]

Marokko is groot en wij willen zo’n duizend km naar het zuiden, dus we reden mooi efficiënt over de grote tolweg.


Dat is een prima snelweg, wel met her en der voetgangers in de (midden)berm, maar geen fietsers, brommers, ezelkarren of vee. Het toerde mooi door.

We mikten op zo’n 500km en reserveerden opnieuw via booking een appartement.

Dit was groot en schoon en alles deed het.
Net als de vorige nacht kost dat dan rond de ¤30

Dit was dan in het plaatsje Chichaoua, waar we niks van gezien hebben, ons hotel lag aan de rand en ontbijt werd aan de deur bezorgd.


Daarna dus maar weer… naar de tolweg. Tot aan Agadir reden we daar over. Toen was de snelweg op en gingen we over op een gewone provinciale weg. Met fietsers, brommers, ezelkarren, geiten, voetgangers, suvs, bussen en pickups. Gezellig.
Het gaat zowaar lijken op het Marokko dat ik me herinner.



Zodra het kon verlieten we die drukte en reden we verder via een kleinere weg.

Nu hebben we aan de kust een appartementje.

Nog steeds vrij sjiek, maar wel meer vertrouwd Marokkaans dan die twee schone paleizen van de twee voorgaande nachten





Hier een rondje gelopen, gegeten, over de markt gelopen.

Oh ja, ik heb een uiterst praktische e-sim gekocht, die levert me onbeperkt data terwijl ik gewoon m’n eigen telnr & whatsapp etc heb.

Wat handig!

Vorige keer hadden we nog geen smartphone, toen ging communicatie via sms & internetcafés.
Er is wel wifi in hotels etc, maar raoming is onbetaalbaar. Zo’n e-sim is niet de goedkoopste oplossing maar wel erg makkelijk.

quote:

Op maandag 18 november 2024 07:34 schreef Pizzakoppo het volgende:
Spreek je Arabisch? Of kunnen ze Engels? Of wellicht communiceren met handen en voeten?

Men spreekt hier zeer algemeen Frans, altijd al. Vorige keren was dat ook de enige taal waarin we konden communiceren. Nu spreken er toch ook veel Marokkanen Engels.

Mensen zonder enige scholing spreken iets waar ik niks mee kan maar met een goed humeur en handen en voeten kom je ook overal.

Ooit heeft een baardige superschone meneer in een kraakhelder blauwe djellabah ons zonder een woord gered uit de woestijn. Hij begreep dat wij verdwaald waren, wij begrepen dat hij een lift naar de stad wou.

Sidi Ifni is de surf-hotspot van Marokko, maar het stadje is geen toeristenval. Geen souvenirwinkels of zonnebrilverkopers. Heel relaxed allemaal. Ik ben inmiddel driehonderd keer het stadje doorgelopen. Broodje kopen. Theepot kopen. Fruit kopen. Waspoeder kopen.
En tussen de uitstapjes door zitten we op het balkonnetje van ons appartement, staren naar de zee en het strand en de badgasten.





Het stikt hier van de katjes. Ze zijn mager maar niemand doet lelijk tegen ze. Vandaag zag ik een marktkoopman met poes op schoot.




Men eet veel kip hier.

Sidi Ifni is behalve de surfspot ook een pittoresk vissersdorpje.



Maar na het ochtendbezoek aan de souk (verse groente) vertrokken wij. Naar onze favoriete woestijncamping. Alwaar er ook een restaurant, een zwembad en een hotel is, maar er zijn gewoonlijk evenveel gasten als er passagiers zijn op een vrachtbootreis. Rust. Stilte. En bier. Dat dan weer wel.




Des avonds prutsten wij op ons kampeerkookding (een Trangia) onze avondmaaltijd. En een peertje en espresso toe.

Ik had onze koffiezetters nog niet laten zien hier he? Die kreeg ik onderweg als verjaarskado en ze zijn briljant.

Met het ene ding zet je een grote bak filterkoffie en met het ander een espresso’tje. Geen elektriek of cups of patronen: handkracht, kokend water en gemalen koffie.

Het is hier 35 graden met een stevig briesje.
We deden de was, mooi snel droog


Ochtendkoffie


En daarna sjiek duur ontbijt binnen. Dat het duur was wisten we van tevoren, dat het maar zo weinig eten zou zijn weten we nu.

Eén van de redenen om hier te zijn is dat het zo mooi is.

Dit is de ruine van een oud Frans fort. Nog geen honderd jaar geleden nieuw gebouwd. 1935.
Aan de voet stroomt soms wat water, net genoeg voor wat bomen.

Gister zijn we naar het strand gereden. Er ligt hier zo’n 40km strand, en behalve wat vissers is er geen volk.



Wel dieren. Onderweg kwamen we een groep Barbarijse grondeekhoorns tegen. Op het strand kamelen.



En flamingo’s. De groep roze flamingo’s was te ver weg om op de foto te zetten, maar er zwierf een nietroze eenling in onze buurt rond.

Op de achtergrond een vogeluitkijkplaats.

We hebben het zowaar aangedurfd daarop te klimmen




Vandaag vertrekken we van onze camping op Fort Bou Jerif. Terug naar het noorden, en niet meer kamperen.


In een van hun zit-tenten zitten we nu even in de schaduw, uit de wind (het stormt), uit de zon ( het is 30 graden), in de wifi (de e-sims zijn uitgevallen).

[ Bericht 0% gewijzigd door sigme op 23-11-2024 14:48:23 (Grondeekhoorns zijn Barbarijs) ]

We zijn weer terug in de bewoonde wereld.



Ik heb van de beschaving gebruik gemaakt.

Deze winkel had wat ik zocht.


Een pan! Die mooie glimmende. Dan konden we in dit vrij minimaal ingerichte keukentje pasta koken.

quote:

Op zaterdag 23 november 2024 21:33 schreef DIJK het volgende:

[..]
Niet zomaar een pan, een couscoussiere!

Zo is dat! En niet zomaar een couscoussier, een Elite!