quote:
En als het gezin te groot wordt, komt de gemeente over de brug met gratis verbouwingen
Het vinden van huizen voor grote families, zeven personen en meer, bezorgt gemeenten kopzorgen. In de Limburgse gemeente Weert stonden er bijvoorbeeld op 1 oktober achttien grote families op de wachtlijst. De uit Somalië gevluchte Qasim en Dhaahin doen hun verhaal in De Telegraaf. Zij kwamen in 2010 naar Nederland en kregen – met hun twaalf kinderen – na anderhalf jaar twee woningen toegewezen.
Azc
Na hun aankomst in Nederland verbleven ze anderhalf jaar in een asielzoekerscentrum in Winterswijk, waarna ze door het COA werden gekoppeld aan een woning in Weert. In het huis kreeg het gezin nog drie kinderen, waardoor het gezin uiteindelijk 17 personen groot was. Het ging in eerste instantie om twee losse woningen, maar de muur die de twee panden scheidde was verwijderd toen het gezin in de woning trok.
Qasim en Dhaahin zeggen tegen de krant:
Dat was best wel druk. Zeker toen de meeste kinderen nog jong waren. In de ochtenden met opstaan voor school en ’s avonds met het naar bed gaan, moesten de oudste zussen bijspringen. Ze hielpen de kleinere kinderen met aan- en uitkleden.
Wachtlijsten
Het vinden van huizen voor grote statushoudersgezinnen is een groot probleem, dat door hele land zorgt voor ellenlange wachtlijsten. De oplossing? Twee woningen samenvoegen tot één, aldus een woordvoerder van de gemeente Weert. Of een huis wordt bijvoorbeeld groter gemaakt met een uitbouw. De overheid biedt gemeenten geld voor zulke maatregelen.
Woningcorporatie Wonen Limburg heeft aan het gezin laten weten de woning in ere te herstellen. Er wordt dus een muur teruggeplaatst, waardoor er twee losse panden overblijven. Dan zal het gezin zich dus moeten verspreiden over de twee woningen. "Het liefst blijven we hier."
Bron
Terwijl Nederlandse volwassenen door woningtekort en torenhoge prijzen noodgedwongen tot hun dertigste bij hun ouders moeten blijven wonen, krijgen kinderrijke asielgezinnen zonder moeite meerdere huizen toegewezen.
Opvallend hoe niet-westerse immigranten zich totaal niet bezighouden met thema’s als klimaat en overbevolking – onderwerpen die vooral in het Westen als heilige graal worden gepresenteerd.
Absurd genoeg worden wij Westerlingen aangespoord om minder of geen kinderen te krijgen "voor het klimaat," terwijl grote gezinnen uit niet-westerse landen zonder enige hinder worden ondersteund door de overheid. We worden terug in de tijd gegooid met deze aantallen. En zij lachen zich rot – met een riant inkomen alleen al uit toeslagen, zonder de financiële zorgen waar veel Nederlanders dagelijks mee worstelen.