Nou, ik zou de vele fans van Fred graag een leuke update willen geven, maar feit is dat ik hem letterlijk sinds de ingreep
niet meer heb gezien, ni una vez, om het maar even in het Spaans te zeggen
De mogelijkheid bestaat dat hij (in tegenstelling tot Beans, over wie ik wel leuk nieuws heb) na het vangen nu met onze poort beneden een negatieve associatie heeft en zoiets heeft van, daar laat ik me mooi niet meer zien! I just don't know....
Zodra ik hem weer een keer zie meld ik het natuurlijk hier!
Beans daarentegen is praktisch elke dag nu in onze tuin te vinden en krijgt dus ook praktisch elke dag een maaltijd van mij, en dat heeft zich inmiddels vertaald in een "ritueeltje".
Hij heeft een voerbakje waar ik met een lepeltje natvoer in doe. In in het begin moest ik dat echt 2 meter van mij afzetten en dan ging ie heel bang eten... Inmiddels zet ik het bakje praktisch tegen mijn benen aan terwijl ik op de grond zit en eet ie het op terwijl hij dus echt op 40 centimeter afstand van mij is.
En sinds
gister heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben ik gaan proberen hem aan te raken!
Ik vond (en vind) dit wel spannend want ja ik heb geen beschermende handschoenen ofzo aan en dat wil ik ook niet, ik wil dat dit "proces" gewoon natuurlijk gaat en ik neem daarmee een gecalculeerd risico.
Terwijl hij dus druk etend met zijn koppie in het voerbakje zat ging ik heel voorzichtig met de achterkant van mijn hand met twee vingers tegen zijn koppie, een hele korte en lichte aanraking.
De eerste keer deinsde hij meteen terug en keek me aan van WTF doe je?! Maar geen agressie ofzo, meer gewoon totaal onbegrip.
Afijn binnen enkele seconden kwam hij terug want hij is een vreetzak haha. Dus ik gewoon eigenwijs opnieuw doen, en toen deinsde hij al veel minder terug. Dit dus paar keer herhaald, 3 a 4X en het daarbij gelaten (baby steps, always).
Vanmorgen zelfde ritueel maar nu iets uitgebreid, nu heb ik echt met twee vingers een licht aaiende beweging gemaakt over zijn koppie terwijl hij aan het eten was. En guess what, hij liet het toe
Het was meer dat hij gewoon 100% zijn focus op het eten had en daardoor denk ik niet helemaal in staat was om te panieken over de aanraking haha. Hij is en blijft nog steeds een enorme schijterd hoor, als ik rondloop dan rent ie meteen weg en blijft ie wel met grote ogen op de bekende 2 a 3 meter afstand naar me kijken.
Maar zittend, en dus met voer heb ik dit weten te bereiken
en vandaag dus voor de eerste keer echt een aanraking weten te doorbreken. Wel heel tof vind ik