Vandaag hele positieve gebeurtenissen!
Ten eerste, Fred liet zich vanmiddag weer zien en dit keer had ik mijn telefoon wél in mijn zak
Fred eet, maar hij eet niet zoals de andere boys from the street. Hij likt meer van het natvoer en laat de vleesbrokken liggen.. Misschien heeft ie ook iets met zijn bekkie ofzo? Ik kan het moeilijk zien. Maar positieve is, hij komt zo nu en dan weer langs, dus we kunnen hopelijk gaan proberen om hem te vangen op termijn.
Dan 2e gebeurtenis. Beans kwam (zoals gebruikelijk inmiddels) beneden bij het eetbakje ook aankakken. Echter ik had de poort nu achter Fred dicht gedaan omdat Fred een moeilijke en vooral langzame eter is en ik niet wilde dat Beans hem ging verstoren en wegjagen.
Guess what. Ik zit in kleermakerszit op de grond ongeveer 1.5m van etende Fred af, (zo dus ook de foto's kunnen maken) komt opeens out of nowhere van ACHTER mij Beans aangelopen en die loopt af op de eetbak waar Fred aan het eten is!
Ik gok dat ie via de buren (die hebben een lagere poort dan wij) is geklommen en zo via via met een omweg alsnog bij ons binnen is gekomen terwijl ik met Fred bezig was.
En ja hoor, Fred schrikt van Beans en loopt weg en Beans neemt het over "smak smak smak"
Zie foto:
Tevens, Bob zit op datzelfde moment achter de poort toe te kijken. Op de foto kan je als je goed kijkt zijn zwarte snuitje net onder de poort zien komen.
Afijn, Beans schrokt de laatste brokjes op die Fred sws waarschijnlijk niet had opgegeten en kijkt daarna schichtig om zich heen of er nog meer is.
Ik zit nog steeds en heb het blik met natvoer in mijn rechterhand en in mijn linkerhand een lepeltje waarmee ik het eruit kan lepelen in het voerbakje.
Ik doe een lepel vol met natvoer en steek mijn hand uit naar Beans terwijl ik me laag en klein maak om zo min mogelijk dreigend over te komen...
Ik zie 'm twijfelen
zenuwachtig loopt ie een beetje heen en weer. Loopt vervolgens een paar meter van me weg en gaat daar zitten. Maar ik geef niet op, ik houd mijn arm uitgestrekt en het lepeltje laag bij de grond.
Plots denk ik; misschien is mijn blik te dreigend voor hem. Dus, ik draai mijn hoofd weg en kijk volledig de andere kant op terwijl ik het lepeltje nog steeds uitgestrekt vast houd. Twintig a dertig seconden gaan voorbij en dan... voel ik dat er van gegeten wordt!!
Heel langzaam en rustig draai ik mijn hoofd weer terug en ik zie een Beans die uit het lepeltje dat ik vasthoud eet en er aan likt!
Het voelde echt als een overwinning gewoon haha! Zo tof.
Beans is echt een "feral" niet gesocialiseerde kat die altijd minimaal zo'n 2 meter afstand van je houdt. Dus dit was a huge step in mijn beleving!
Ik ben daarna terug naar boven gelopen naar onze veranda, en daar gaan zitten. En ja hoor, binnen een a twee minuten zie ik Beans aan komen lopen. Meneer had de smaak te pakken
Ik heb toen wederom in kleermakerszit op de veranda een paar minuten gezeten en met kalme stem een beetje tegen hem gepraat, en een paar brokjes natvoer op een meter van mij af op de grond gelepeld. En yep, na wat twijfelen kwam ie dat ook op peuzelen vlak voor mijn neus. Heb 1 foto kunnen maken op het moment dat hij de stap zette richting die brokjes:
Lang verhaal haha, maar goed ik was echt wel een beetje trots om dit level te bereiken met Beans.
Met Bob en Fred is het lastiger contact maken in die zin dat ze echt geen enkel oogcontact met mij maken en/of proberen om in mijn buurt te komen. Beans komt uiteraard ook alleen maar in mn buurt omdat ie het eten wilt, maar hij maakt wel ook oogcontact met me en heeft zelfs al een paar keer me de 'slow blink' gegeven.
Wie weet gaat dat met Fred en Bob ook lukken maar voor nu richt ik me qua sociaal aspect wat meer op Beans. Wellicht kan ik hem nu vaker dichter bij me in de buurt gaan krijgen en wie weet... met véél geduld, zit er een aanraking in op termijn.