abonnement bol.com Unibet Coolblue
  vrijdag 14 november 2003 @ 20:01:17 #176
47203 -Lies-
Onwijs trotse mama
pi_14642086
De reden dat Thomas er niet uit kom komen en dat de vacuum zo moeizaam verliep kwam doordat Thomas redelijk flink was (3840) en omdat mijn schaambeen iets anders van vorm blijkt te zijn. Hier door kon Thomas die laatste bocht niet goed maken. Dit zal ook gevolgen hebben voor een eventuele volgende zwangerschap maar daar gaan we het pas bij een volgende controle-afspraak even over hebben.

Het klopt wel dat ik blij ben dat Thomas uiteindelijk via de normale weg is gekomen al heb ik daar weinig bewust van meegemaakt.
Aan een keizersnee had ik ook niet meer moeten denken. De gynecoloog stelde wel dat de verloskundige eerder had moeten kunnen inschatten dat het zonder hulp niet zou lukken. Maar ach, alles heeft zijn voor en nadelen. En ik blijf er bij dat een kind verwachten en bevallen iets heel wonderlijks en bijzonders blijft! En gelukkig gaan veel bevallingen ook een stuk makkelijker!

  vrijdag 14 november 2003 @ 21:43:38 #177
47203 -Lies-
Onwijs trotse mama
pi_14644429
Oh ja, nadat ik samen met Thomas na de bevalling naar de kamer ben gebracht heb ik in de stilte en in de schemering twee uur naar Thomas liggen staren en hem liggen bevoelen. Een heerlijk moment tussen ons tweetjes om elkaar te leren kennen!
  Jubileum moderator zaterdag 15 november 2003 @ 19:58:45 #178
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_14662688
quote:
Op vrijdag 14 november 2003 21:43 schreef -Lies- het volgende:
Oh ja, nadat ik samen met Thomas na de bevalling naar de kamer ben gebracht heb ik in de stilte en in de schemering twee uur naar Thomas liggen staren en hem liggen bevoelen. Een heerlijk moment tussen ons tweetjes om elkaar te leren kennen!
Lief
Vreselijk verhaal Lies, mijn nekharen stonden overeind ervan. Bah!
Kun je, door er bijv. veel over te praten, het een beetje verwerken?

[Dit bericht is gewijzigd door Lois op 23-01-2004 19:41]

En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
pi_17093766
Bevallings verhaal 04.45 hours AM at 20/12/2003

Ik moest naar de wc en had pijn in de buurt van mijn heupen wat vrij normaal was als ik wakker werd na een nacht slapen. Dit keer verdween het toen ik in bed ging liggen. En toen had ik al gelijk het idee dat het ging gebeuren dus ik ging het bijhouden op de klok. En ja hoor elke 7 a 10 minuten had ik dus weeen. Dit heb ik voor ongeveer 45 minuten aangekeken voordat ik Paul wakker maakte. Die sprong gelijk op en ging zich aankleden. De weeen kwamen steeds sneller en werden steeds heftiger. Zo heftig dat ik het eigenlijk niet uit kon houden, dus wij het ziekenhuis gebeld en afgesproken dat als het nog heftiger zou worden en sneller achter elkaar kwam dat we zouden bellen dat we eraan kwamen. Dat zijn we dus glad vergeten, want we hadden Paul zijn ouders gebeld om 06.15 uur dat zij op Lewis onze hond moesten passen en zijn doorgereest naar het ziekenhuis. Letterlijk racen (wat niet echt bevordelijk was voor mij aangezien wij veel verkeers drempels hebben in de buurt) en bij elke beweging die ik maakte kreeg ik een wee. Toen we aankwamen volgde het zich nog sneller op, zo ongeveer elke 4 minuten. Ik had inmiddels thuis al een aantal keer overgegeven en dat ging zo door in het ziekenhuis. Ik werd naar een verloskamer geloodst en moest toen aan de monitor om de hartslag van de baby te meten. De verloskundige vertelde onderwijl van wat er ging gebeuren en deed een onderzoek voor hoever ik al ontsluiting had. Dat was nogal pijnlijk vondt ik zelf. Hartslag van de baby was normaal en ik had maar 1 centimeter ontsluiting, balen maar helaas. Omdat het allemaal zo heftig op elkaar volgde wilden ze me in het ziekenhuis houden. En ik heb toen ook gelijk gezegd dat ik later een injectie tegen de pijn wilde, want ik hield het echt niet vol aangezien ik wist dat het heel lang kon duren. (ik moest voor deze injectie ook snel beslissen aangezien ze het niet mogen geven bij 5 cm ontsluiting of meer, de baby word dan te suf geboren en voor mij zou het gevaarlijk zijn omdat ik mijn volle krachten nodig had later om te kunnen persen). Van de verloskamer werd ik dus naar een zaal gereden en moest daar de rest van mijn tijd doorbrengen totdat ik voldoende ontsluiting had voor de bevalling. Het was inmiddels ongeveer 08.30 uur, zoals de verloskundige eerder had gevraagd, vroeg ik of ik later een dia morphine injectie mocht tegen de pijn en om tot rust te komen. Maar eerst zou ik een bad nemen om op die manier de pijn te drukken. Als je namelijk een dia morphine injectie krijgt kun je geen tweede krijgen als de eerste is uitgewerkt, het is een te zware kalmering. Je kan wel een pethedine injectie krijgen (die zijn minder zwaar). Al met al hebben we het uitgehouden tot ongeveer 10.30 uur en toen heb ik om de injectie gevraagd, die werd toegebracht in mijn dijbeen. Ik werd er behoorlijk sausig van en kwam eindelijk tot rust. Paul ging ook even dutten, om nog wat slaap te krijgen voor het grote gebeuren. De pijn voelde ik wel tijdens die periode dat ik zo sausig was en naar mijn mening best wel veel maar het hielp wel om te kalmeren. Na 1.5 uur werkte de dia morphine al niet meer zo best. En toen kwam het weer terug de weeen, maar heel subtiel nog tot ongeveer 4 uur na de injectie, toen kreeg ik ineens een storm aan weeen. Mijn schoonmoeder en haar zus (die is helaas 4 weken later overleden aan een acute hersenbloeding) waren even op bezoek om wat lekkers mee te nemen voor ons en te kijken hoe het ging. Ineens voelde ik een ballon knappen van binnen vlak voor 3 uur en dat waren dus mijn vliezen. Nog geen 10 minuten later kreeg ik een storm aan weeen en er werd gelijk inwendig gecheckt. Schoonmoeder en zus gingen al weg omdat het bezoekuur net was afgelopen. Ja en toen ze checkten had ik al 9 centimeter ontsluiting dus racen naar de verloskamer, want ik mocht al gaan persen als ik het voelde aankomen. De verloskundige die me zou helpen met de bevalling kwam meteen (die had het verschrikkelijk druk, dit kwam omdat er van de 3 ziekenhuizen in de omgeving er alleen dit ziekenhuis was met een maternity afdeling, de rest van de ziekenhuizen gingen sluiten of waren al gesloten) Ik kreeg persweeen om ongeveer 15.30 uur en vroeg ook gelijk om de gas & air (het lijkt op lachgas, het helpt je om door de persweeen heen te komen, verminderd de pijn ietwat. Dit kreeg ik na een laatste onderzoek om zeker te weten dat alles in orde was en mijn bloeddruk goed was. Ongeveer om 17.00 uur hebben ze er een vrouwelijke dokter bij gehaald omdat de baby nog niet te zien was. Ze wilden me een weeen opwekker geven via het infuus om me te helpen met de bevalling want ik kon het duidelijk niet zelf. Ze hebben me tot 3 keer toe geprikt want ze konden mijn ader niet vinden. Na de eerste keer ontdekten we dat de naald krom was (heb ik waarschijnlijk zelf gedaan tijdens een perswee) omdat het apparaat waar het infuus aan hing bleef piepen (het gaf aan dat er ergens lucht inzat). Tweede keer werd er verkeerd geprikt waardoor ik dus een enorme bult kreeg op mijn linker hand. De derde keer werd het gedaan door een aneastatist. En dat lukte gelukkig gelijk. Ik had het ondertussen helemaal gehad (en Paul ook, die zag dat ik aan het eind van mijn latijn was en bij hem zakte de moed ook in de schoenen op die manier) en dat apparaat dat constant piepte daar werd ik ook helemaal gek van. Ze hebben me ook een zuurstof masker om gedaan als extra hulp. Ondertussen probeerde Paul mij in een ritme te krijgen om goed adem te halen en te persen van onderen in plaats van boven, wat verdraaide moeilijk was. De weeen dienden zich heel snel achter elkaar aan. Uiteindelijk hebben ze de ventouce (zuignap) gebruikt om 18.45 uur omdat er nog altijd niets te zien was van het hoofdje. Die liet los na een aantal minuten en toen hebben ze de verlostang moeten gebruiken waarna Joshua er ook heel snel was. Ze hebben me nog flink ingeknipt om Joshua meer ruimte te geven. En een paar minuten later om 19.15 uur was Joshua geboren en ik kreeg hem op mijn buik om te bewonderen. Wat een onwerkelijk gevoel er dan door je heen gaat is echt niet met een pen te beschrijven, ja je voelt het beneden wel, want het lijkt net alsof al je ingewanden eruit hangen. Hij woog 3750 gram en was 51 cm lang. Ik kreeg gelijk een injectie om te helpen met de geboorte van de placenta, wat voor mijn gevoel ook best lang duurde en dat heb ik ook zeker wel gevoeld. Ze drukten ook behoorlijk hard op mijn buik om een extra handje te helpen. Ik had ook behoorlijk wat bloed verloren maar leed er absoluut niet onder. Dus dat viel mee. Ze hebben me toen gehecht van onderen en we waren toen even alleen met de baby. Ik zat maar te praten tegen dat mooie ventje. Ik was blij, maar wist ook tegelijkertijd niet wat te voelen, heb ook niet gehuild zoals je zovelen koppels ziet huilen na de geboorte van hun kind. Ik was meer verdoofd door de hele gebeurtenis en misschien ook wel door de verdovende injectie die ik had gehad van onderen, want alles ging als een waas voorbij. Ik heb toen na die tijd nog een muffin met slagroom erop gegeten en een flesje sinas en 7 up gedronken. Eindelijk kon ik weer prik drinken. Heerlijk na al die maanden van behoorlijk veel maagzuur problemen.
Joshua wilde de eerste 2 dagen niet aan de borst en gaf veel vruchtwater op. Hij was ook behoorlijk moe van de bevalling. Maar dit is allemaal uiteindelijk 2 dagen later goed gekomen.

De reden voor de pomp en verlostang is dezelfde als die Lies noemde. Bij mij zit er een kronkel in mijn schaambeen. Blijkbaar ligt het in de familie want mijn moeder zowel als mijn tante en oma hebben allemaal dezelfde problemen gehad wat ik dus niet wist van te voren. Ik weet niet of het handig was geweest, misschien wel.

-zo nog even geedit om het verhaal wat aan te passen-

[Dit bericht is gewijzigd door Lewis.de.boxer op 12-02-2004 12:19]

  Jubileum moderator woensdag 11 februari 2004 @ 20:10:37 #180
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_17097745
Jemig Lewis, wat heeft dat uitdrijven lang geduurd zeg! Pffffff....
Wat een bevalling
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  woensdag 11 februari 2004 @ 22:28:45 #181
82727 klein_spookje
Mama van het liefste meisje
pi_17102669
oke zal ook ff lekker mee kletsen.

Op 31 oktober vrijdagmiddag rond 16.00 begonnen de weeen niet heftig maar wist meteen wat het was.
s'nachts waren ze heel regelmatig om de 6 minuten en best heftig maar nog weg te puffen.
Kon helaas niet slapen door de spanning. Zaterdagmiddag waren ze al erg heftig en om 15.00 kwam de vk kijken (was precies de gene die ik het minst aardig vond.) Ze was erg bot en vertelde niet wat ze ging doen en schrok erg toen ze ging voelen hoeveel cm ik had. Was pas 1 cm had niet anders verwacht omdat het altijd langzaam gaat. Toen heeft ze mijn vliezen gebroken maar dat schoot ook niet echt op. Na wat te hebben gedommeld en gedoucht waren de weeen steeds heftiger. Rond 22.00 zou de vk terug komen had toen 3 cm grr dat ging niet echt vlug ze. Toen kwamen de weeen zo heel snel dat ik geen pauzes meer tussen de weeen had me moeder is naar ons toegekomen want die zou bij de bevalling zijn en het filmen. En was blij dat ze er was. Rond 0.30 hebben we de vk gebeld omdat ze steeds sneller kwamen maar zat nog steeds rond de 3 cm. Kon toen kiezen of thuis bevallen wat ik wilde of naar het ziekenhuis en een cocktail tegen de ergste pijn. Wilde dol graag naar het ziekenhuis. Ben de eerste de beste trui en pyamabroek ingeschoten leek wel een zwerver had sloffen aan van me mannetje tig maten te groot.
Hup in de auto en naar het ziekenhuis. Van de rit weet ik niets meer was helemaal versuft. IN het ziekenhuis in een rolstoel gekwakt door man en mam lief en hup naar de vk afdeling. Daar waren ze heel lief. Werd eerst nog een keer onderzocht en de baby moest een half uur aan de monitor voordat ik die cocktail kreeg. Dat duurde lang. Ondertussen nog geen ontsluiting er bij. Had een manlijke gyn het was een schatje heel lief alles uitleggen en vertellen wat hij ging doen en niet onbelangrijk bij het onderzoek gebruikte hij glijmiddel.
In dat half uurtje werd me uitgelegt dat het geen wondermiddel is dat ik gewoon nog steeds heftige weeen zou hebben en dat het alleen de toppen van de weeen af zou halen. Het kon me niet schelen had zo iets geef die prik en laat me met rust.
Na het laatste onderzoek ivm onstuiting bij meer dan 5 cm mag je de prik niet meer omdat dan de baby suf geboren word.
Was nog steeds 3 cm.
Ondertussen was het een uur of 2 geloof ik. Eindelijk die prik voelde me helemaal suf worden en ben als een blok in slaap gevallen (zie kindjes mooiste ouders).
Werd 2 uur later wakker van stemmen die aan het smoezen waren dat ik niet meer cm ontsluiting zou hebben en of ik dan erg teleurgesteld zou zijn. Want terwijl ik sliep had ik bijna geen weeen meer. Moest erg plassen en storte daar op de wc weer in slaap (was echt wonder spul)
Weer terug in bed had ik het gevoel dat ik moest poepen en riep dat ook. Toen ik zei dat ik toch echt dacht dat de baby er aan kwam was er ff paniek. Want mocht niet meepersen want kon geen ontsluiting hebben. De vk werd gebeld maar die was met een andere bevalling bezig. dus die kon niet komen. Lag ik daar met pers drang en niemand die me kon helpen. Toen kwam de verpleegster vragen of ik het goed vond dat de vk van het ziekenhuis kwam kijken. En geloof me op dat moment maakte het me niet uit wie er kwam ook al was het de buurman maar het kind moest er uit. Dit was een hele lieve vk en die ging meteen kijken had 9.5 cm SLAPEND. Iedereen was verbaasd mocht meteen zachtjes meepersen.
Daarna ging alles zo snel mocht persen. Ventje stond naast me me moeder filmde en ik werd perfect begeleid binnen 40 min was ze geboren. Om 5.36 een meisje Mara Jade 3475 gr. en 49 cm.
Eerst haar hoofdje en voordat ik mee kon persen duwde ze haar arm naar buiten ( om te zwaaien) en ja hoor mama scheurde erg mooi in of uit is maar hoe je het bekijkt.
En dan dat moment dat er zo een naakt meisje op je buik ligt. Ze huilde niet had haar ogen wagen wijd open en keek me meteen aan terwijl papa de navelstreng door knipte keek ze hem ook aan. Wat ik zelf heel mooi vond was dat ze helemaal gaaf was geen vouwen of bloed geen huidsmeer niets echt helemaal gaaf.
Ze mocht een tijd bij me liggen en dronk meteen uit de borst.
Ook bij wilde de placenta niet los laten en kreeg daar eerst 2 prikken voor en daarna werd er op me geduwd aan de navelstreng getrokken en ik persen toen schoot hij uit eindelijk los met een hoop bloed. Daarna begon voor de vk het betere knip en naai werk en ze heeft het keurig afgeleverd.
Mara heeft de hele tijd bij ons gelegen. Mocht als ik kon douchen en plassen naar huis was erg wankel en heb een tijd last gehad van het bloedverlies. Maar ben de gelukkigste vrouw op de wereld.
En dan kom je thuis met een pakketje in je bakkie. We zijn met zijn drieen naar bed gegaan. Maar kon niet anders dan naar haar kijken.
Heerlijk onbeschijflijk.
Dat was de beste dag van mijn kraamweek de rest was erg naar maar dat is een ander verhaal.

Ik weet niet of ik er fotos bij mag zetten zo niet dan haal ik ze er weer af. hoor het wel.



pi_17102898
Ai wat een lieve foto's he )+ Ik moet het verhaal nog lezen, maar ik moest even complimentje jouw kant opsturen klein spookje
  woensdag 11 februari 2004 @ 22:38:42 #183
19376 LadyS
Help Liam --> SMA2
pi_17102990
Wat kijkt ze al helder de wereld in, zeg

* LadyS bestelt 1x Mara voor half juli

Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
pi_17103116
Zo te lezen heb je er wel lang over gedaan. Mooi he dat moment dat je kindje op je buik ligt. Ik zal het zelf ook nooit vergeten.
  † In Memoriam † woensdag 11 februari 2004 @ 22:59:30 #185
43556 miss_dynastie
pi_17103725
quote:
Op woensdag 11 februari 2004 22:38 schreef LadyS het volgende:
* LadyS bestelt 1x Mara voor half juli
Als ik jou was zou ik dan wel een iets snellere bevalling bestellen

Lewis en klein.spookje, wat een verhalen, zeg ... gelukkig mag het resultaat er zijn

  donderdag 12 februari 2004 @ 12:28:10 #186
19376 LadyS
Help Liam --> SMA2
pi_17114142
quote:
Op woensdag 11 februari 2004 22:59 schreef miss_dynastie het volgende:

[..]

Als ik jou was zou ik dan wel een iets snellere bevalling bestellen


Ja, dat ik had ik in de kleine lettertjes van de bestelling genoteerd
* LadyS vertrekt weer uit dit toic om ergens in juli weer terug te komen
Help, deel en doneer! Steun Liam in de strijd tegen SMA2! De tijd dringt!
https://steunliamtegensma2.nl/doneer/
  donderdag 12 februari 2004 @ 15:52:32 #187
82727 klein_spookje
Mama van het liefste meisje
pi_17119278
lol de weeen waren inderdaad geen pretje maar met zo een lekkere cocktail was het prima te doen het duurde lang de weeen dan. Maar ach toen ik eenmaal mocht persen was ze er zo en o wat heerlijk zo een klein naakt meisje op je borst dat al meteen naar je kijkt. Daar heb ik zo van genoten echt dat gedeelte zou ik zo over doen.
Eigelijk de hele zw en bevalling heb al gezegt bestel voor de volgende zo een cocktail vooraf.

Wanner moeten jullie dames?
en is het de eerste?

  donderdag 12 februari 2004 @ 16:44:49 #188
12765 Tan
 Isilindil Tasardur
pi_17120536
Ik heb de verhalen niet gelezen nog, maar wat een supergave foto's, klein spookje!! Vooral dat die navelstreng doorgeknipt wordt, ze kijkt net alsof ze denkt 'goh, tis hier buiten ook best gezellig'
  donderdag 12 februari 2004 @ 17:25:39 #189
82727 klein_spookje
Mama van het liefste meisje
pi_17121618
ben niet bevooroordeeld hoor maar vind de fotos ook geweldig
pi_17559291
*de verhalen nu gelezen heeft en iedere net-zwangere vrouw wegstuurt* Wat heftig soms zeg!!!!

Goed, mijn verhaal.....

Op de dag dat fok down is, merk ik dat ik vruchtwater verlies. Uiteraard ben ik alleen thuis en moet van me afkletsen: vandaag gaat het gebeuren!! Via de weblog word ik aangemoedigd, maar er gebeurt niks. In het ziekenhuis constateren ze de volgende dag (zaterdag) dat het slechts een scheurtje was. Diep teleurgesteld ga ik naar huis.

Zondagochtend bel ik nog uitgebreid en vrolijk met een vriendin. Af en toe voel ik wat menstruatie achtige kramp. Zo rond een uur of twaalf begint het serieus te worden, ik moet ze al een beetje wegpuffen. Daar word ik wat giechelig van. 's Nachts kan ik niet slapen, de oefenwee-en komen geregeld onregelmatig (om de 3-8-5-2-4 minuten), en dit gaat de hele maandag door. Aan het eind van de middag hou ik het toch niet goed meer vol: niet de wee-en doen me de das om, maar een intens naar gevoel in mijn bekken, dat steeds meer pijn gaat doen. Ik moet aan Knor denken met haar bekkenpijn en weet niet hoe ze dat heeft gedaan, dat bevallen. Ik ga naar het ziekenhuis, waar ze nul centimeter ontsluiting constateren en ze sturen me weer naar huis

Na een uur thuis wee-en opvangen word ik wanhopig van de bekkenpijn: ik probeer me kalm te houden om de adrenaline geen kans te geven. ALs ik even naar de wc ga, zie ik veel bloed in mijn kraamverband: veel bloed! Duis bel ik het ziekenhuis en ga ik achter in de auto liggen. Ik heb dan al geconstateerd dat mijn baarmoeder losgelaten heeft, want bloed en erge buikpijn....in de auto verlies ik in 1 klap heel veel vocht:pets!!! Ik probeer vriendje te bewegen om 112 te beleln: er moet een brancard klaarstaan, en een operatiekamer in gereedheid gebracht (het is namelijk laat in de avond)....mijn vriend reageert amper en rijdt gestaag door. Bij het ziekhuis aangekomen probeer ik iedereen ervan te voertuigen dat ik nu naar de ok moet, maar ik krijg een ctg. Het bloed blijkt vermengd met veel vruchtwater en kindje maakt het goed. Na een half uur kronkelen vna pijn aan het ctg constateren de zuster en de arts dat dit nog steeds geen echte wee-en zijn. Ik voel me een watje en kan wel janken. Dan word ik getoucheerd en de verbazing staat te lezen op het gezicht van de arts: vijf cm ontsluiting!

Ik moet naar een andere kamer gereden en in de kleine tien minuten dat dit duurt heb ik alweer wat cm erbij: 7 cm!! Dit betekent geen pijnstilling, want het gaat te hard en na 7 cm krijg je niks meer...maar de pijn is weg en ik krijg persdrang. Dan moet ik aan Karin denken, want ook ik moet de perswee-en zien weg te puffen. Dit lukt maar half en ik begrijp uit de reactie van mijn omgeving dat het kind al behoorlijk dicht bij de uitgang ligt.
Met een aantal keren persen lanceer ik Danielle de wijde wereld in.......gelukkig kon de arts haar opvangen, ze kieperde bijna over het randje!
DANYEL EN THIJS
....maar daarna ben ik weer triestig...
  zondag 7 maart 2004 @ 19:13:32 #191
24188 Belana
kloon van belana
pi_17559512
Wow catoot..... evengoed klinkt het in mijn oren als een vlotte bevalling?
Wel eng, dat bloedverlies enzo, dan schrik je wel heel erg!
Hoe was je vriend eronder? Hoe vond hij het?

Ik moet nu toch ook eens mijn verhaal gaan schrijven. Ik heb van de week wel even de tijden zitten verzamelen....dus ik ben bezig...
stormy waters...
sailin'
  zondag 7 maart 2004 @ 19:37:06 #192
47203 -Lies-
Onwijs trotse mama
pi_17559961
Hoe vreselijk bijzonder een bevalling ook is, het is toch vaak heel erg heftig!

Catoot: dat is schrikken zeg, dat bloed verlies. Ik kan me voorstellen dat je even in paniek raakte. En je hebt ook lang moeten wachten voordat het allemaal goed doorzette.

Lewis: Ik lees nu pas je verhaal. Het laatste deel heeft inderdaad veel weg van mijn bevalling. Gelukkig was je er op tijd bij om iets kalmerends te vragen. Al heeft het dan maar eventjes geholpen, je komt dan toch even tot rust.
Bij veel ontsluiting denk je dat je er ver bent terwijl er dan dus soms nog een hele (toch wel heel pijnlijke) weg afgelegd moet worden.
Maar Johsua is prachtig!
  zondag 7 maart 2004 @ 19:41:02 #193
47203 -Lies-
Onwijs trotse mama
pi_17560029
En Klein Spookje: geweldig, al slapend ontsluiting krijgen!!
En wat een prachtige foto's. Heerlijk dat pasgeborene!
  Jubileum moderator zondag 7 maart 2004 @ 20:08:38 #194
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_17560627
Godallmachtig Catoot wat een bliksembevalling!! Bloed vermengd met vruchtwater kan volgens mij inderdaad enge hoeveelheden opleveren, gelukkig was het allemaal niet zo ernstig als je dacht.
Je hebt het goed gedaan joh! Ik teken voor zo'n bevalling wat een snelheid!
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
pi_17560844
Als ik ooit nog eens ga bevallen wil ik er ook wel zo eentje als Catootje, al lijkt die pijn in het bekken me geen pretje toe

Ik zag het even voor me, die kleine Danielle die bijna over het randje ging

Is het verhaal van E.T. al ergens te lezen? Het is zo gek zoeken in al die topics en ook nog es zonder de search ik wil zooo graag de search trug!
Zolang er was is, is er leven.
  Jubileum moderator zondag 7 maart 2004 @ 20:21:26 #196
3660 crew  Lois
*trotse mama*
pi_17560900
quote:
Op zondag 7 maart 2004 20:18 schreef Dinus het volgende:
Is het verhaal van E.T. al ergens te lezen? Het is zo gek zoeken in al die topics en ook nog es zonder de search ik wil zooo graag de search trug!
Volgens mij is ET er nog niet aan toegekomen om haar verhaal te posten.
Alternatieve search (werkt best goed) is http://www.linktrades.nl/foksearch.html
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
  zondag 7 maart 2004 @ 20:31:42 #197
393 phileine
española
pi_17561135
Het klinkt wel paniekerig Toot. Maar hoe zit dat nou met die losgelaten baarmoeder? Ik heb dat nog nooit gehoord, dat lijkt me wel eng. Of bleek dat uiteindelijk toch mee te vallen? Ik ben zelf wel blij dat ik ben bevallen vóórdat Lois met het verhaal rond Iris' bevalling kwam (en ik had heel wijs de verhalen hier niet gelezen), anders had ik me denk ik ook de vreselijkste dingen in mijn hoofd gehaald.

overigens hoor je nog verbazend vaak dat artsen wel even op basis van de ctg bepalen of je wel of geen weeën hebt, terwijl mij elke keer werd verteld dat je dat daarop vaak helemaal niet kunt zien. Dus dan ben je aan het sterven van de pijn, maar omdat de ctg niet hard genoeg uitslaat word je gewoon niet geloofd!
mooi he, alles
  zondag 7 maart 2004 @ 20:35:24 #198
3358 pluisje
Mevrouw Mans
pi_17561236
Waarom ben ik nou altijd zo eigenwijs en ga ik toch alles zitten lezen

Nou ja, ik kan alleen maar afwachten hoe het bij mij gaat lopen
  Redactie Frontpage / Spellchecker zondag 7 maart 2004 @ 21:44:45 #199
13151 crew  Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
pi_17562939
Ik denk dat Toot een losgelaten placenta bedoelt, Melonovy...

Toot, wat een verhaal joh. De aanloop naar je bevalling was lang, maar het laatste stuk ging zo te lezen juist supersnel. En je hebt een prachtig meisje gebakken!
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
pi_17563253
He Toot ik kan je me angst helemaal indenken hoor. En al met al ben je best een tijd bezig geweest. Je zult wel kapot geweest zijn.
Toch wonderlijk he hoe het meestal toch allemaal weer goed afloopt.
Daar verbaas ik me nog regelmatig over!!!!
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')