R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ik heb heel erg sterk het vermoeden dat ik ADD heb, helemaal na afgelopen weekend. Ik was DJ ergens en na afsluiting had ik de kabels van m’n apparatuur aan m’n vrouw gegeven. Zij had een handtas. Anderhalve dag later dacht ik de boel weer aan te sluiten, maar de kabels had ik niet. Wij zoeken, zoeken, zoeken. Half uur later een sneer naar m’n vrouw: “en bedankt, hea”… Bleek dat ik de kabels allang naar zolder had gebracht. Het zoveelste ding wat ik gewoon glad vergeten was.
En dat op m’n 36e! Niet echt normaal, me dunkt, en de spreekwoordelijke druppel. Dus research en hoewel de eerste zoveel hits op Google dementie opleverden, kwam ik ook uit bij ADD, hoewel niet (meer) de officiële benaming, maar ik ga niet met die wazige letters zitten kloten. En my god, wat een hokjes kan ik afvinken, na er veel over gelezen te hebben. Hieronder een paar:
Vergeetachtigheid? Check dus!
Emotionele wisselingen? Check!
Moeite met het volgen van een uitleg? Semi-check; ik dwaal geregeld af in m’n gedachten, zeker vroeger.
Moeite met het afmaken van taken! Check-check-dubbel-check, helemaal in creatieve games.
Gebrek aan motivatie? Check voor dingen die ik niet leuk vind! Zó moeilijk om dan te moeten beginnen…
Kortetermijngeheugen? Check!
Dagdromen? Check-check-dubbel-check, zeker toen ik jong was!
Meer behoefte hebben aan slaap? Check!
Vertraagde informatieverwerking? Niet echt
Taken snel uit de weg gaan die mentaal veel inspanning vragen? Of niet/te laat aan beginnen? Check!
Moeite hebben om de aandacht bij het werk te houden? Regelmatig check!
Veel dingen, ook vanuit het verleden, zouden dan op z’n plaats vallen (doen dat eigenlijk al op dit moment). Ander voorbeeldje: op de middelbare school scoorde ik steevast “eenen” voor het onderdeel debatteren bij het vak Nederlands. In m’n hoofd had ik alle argumenten paraat, maar het kwam er nooit uit. Nooit! Dat deed geen goed voor mijn zelfvertrouwen. En dat is zeker tot m’n dertigste als een rode draad door m’n leven gelopen, waarbij het lesgeven en het voor een klas staan me enorm geholpen hebben, hoe raar dat misschien ook klinkt.
Ik rook ook wiet. Dan gaan mijn gedachten echt he-le-maal alle kanten op. Heerlijk gevoel voor als je alleen bent, maar in sociale situaties mega-onhandig. Bij de vijfde zin, ben ik al twee gedachtes verder, dan schrik je en probeer je d.m.v. de context van het verhaal nog enigszins aan te haken, wat resulteert in kansloze exercities.
In m’n werk loop ik tegen een paar dingen aan, onder andere vreselijk uitstel-gedrag voor dingen die ik niet zo interessant vind. Nakijkwerk bijvoorbeeld? Ik heb daar tien werkdagen voor. Op welke dag is het nagekeken? De tiende, uiteraard… Het is soms (met de nadruk op soms, want het is echt niet altijd) ontzettend moeilijk om voor bepaalde taken te gaan zitten, ook privé. Ik heb wel eens in de Gamma gestaan voor iets simpels als een hor. Dan sta ik daar tien minuten en nog eens tien minuten later ben ik weer thuis…..met niks! Ik heb een blauwe én groene zomerjas, pre-cies dezelfde, omdat ik geen beslissing kon maken. Doordat m’n vrouw zei: “doe ze allebei, joh sukkel” kwam ik thuis met….allebei!
Als zij er niet bij was geweest, had ik niet die zomerjas(sen) gehad lol.
Daartegenover staat de zogenaamde hyperfocus voor dingen die ik dan wél weer leuk vind om te doen. Ik moet bijvoorbeeld toetsprogramma’s bouwen in ons leerlingvolgsysteem. Dat heb ik in een middag klaar, vind ik leuk om te doen. Of áls ik eenmaal aan die klote-taken begonnen ben en m’n hoofd ervoor open heb gezet, dan ga ik als een tierelier. Creatieve games, zoals Minecraft of vroeger dingen als SimCity, ik ben zo drie, vier uur verder.
Hoe klinkt dit voor jullie? En, belangrijker nog, hoe nu verder? Ik overzie het even niet, durf ook niet echt verder, maar het lijkt me zo klaar als een klontje, hoewel ik ook voorzichtig wil zijn met een zelf-diagnose. Moet ik dit zo bespreken met mijn leidinggevende? Op mijn werk hebben we vertrouwenspersonen. Moet ik daar eerst aankloppen? Kan ik überhaupt nog wel een diagnose krijgen op m’n 36e? Ik heb echt even een begin nodig.
En voor mede-add-ers, als het dat inderdaad is, wat helpt bij jou om aan dingen te beginnen die je niet zo goed liggen of die je interesse niet hebben?
En dat op m’n 36e! Niet echt normaal, me dunkt, en de spreekwoordelijke druppel. Dus research en hoewel de eerste zoveel hits op Google dementie opleverden, kwam ik ook uit bij ADD, hoewel niet (meer) de officiële benaming, maar ik ga niet met die wazige letters zitten kloten. En my god, wat een hokjes kan ik afvinken, na er veel over gelezen te hebben. Hieronder een paar:
Vergeetachtigheid? Check dus!
Emotionele wisselingen? Check!
Moeite met het volgen van een uitleg? Semi-check; ik dwaal geregeld af in m’n gedachten, zeker vroeger.
Moeite met het afmaken van taken! Check-check-dubbel-check, helemaal in creatieve games.
Gebrek aan motivatie? Check voor dingen die ik niet leuk vind! Zó moeilijk om dan te moeten beginnen…
Kortetermijngeheugen? Check!
Dagdromen? Check-check-dubbel-check, zeker toen ik jong was!
Meer behoefte hebben aan slaap? Check!
Vertraagde informatieverwerking? Niet echt
Taken snel uit de weg gaan die mentaal veel inspanning vragen? Of niet/te laat aan beginnen? Check!
Moeite hebben om de aandacht bij het werk te houden? Regelmatig check!
Veel dingen, ook vanuit het verleden, zouden dan op z’n plaats vallen (doen dat eigenlijk al op dit moment). Ander voorbeeldje: op de middelbare school scoorde ik steevast “eenen” voor het onderdeel debatteren bij het vak Nederlands. In m’n hoofd had ik alle argumenten paraat, maar het kwam er nooit uit. Nooit! Dat deed geen goed voor mijn zelfvertrouwen. En dat is zeker tot m’n dertigste als een rode draad door m’n leven gelopen, waarbij het lesgeven en het voor een klas staan me enorm geholpen hebben, hoe raar dat misschien ook klinkt.
Ik rook ook wiet. Dan gaan mijn gedachten echt he-le-maal alle kanten op. Heerlijk gevoel voor als je alleen bent, maar in sociale situaties mega-onhandig. Bij de vijfde zin, ben ik al twee gedachtes verder, dan schrik je en probeer je d.m.v. de context van het verhaal nog enigszins aan te haken, wat resulteert in kansloze exercities.
In m’n werk loop ik tegen een paar dingen aan, onder andere vreselijk uitstel-gedrag voor dingen die ik niet zo interessant vind. Nakijkwerk bijvoorbeeld? Ik heb daar tien werkdagen voor. Op welke dag is het nagekeken? De tiende, uiteraard… Het is soms (met de nadruk op soms, want het is echt niet altijd) ontzettend moeilijk om voor bepaalde taken te gaan zitten, ook privé. Ik heb wel eens in de Gamma gestaan voor iets simpels als een hor. Dan sta ik daar tien minuten en nog eens tien minuten later ben ik weer thuis…..met niks! Ik heb een blauwe én groene zomerjas, pre-cies dezelfde, omdat ik geen beslissing kon maken. Doordat m’n vrouw zei: “doe ze allebei, joh sukkel” kwam ik thuis met….allebei!
Als zij er niet bij was geweest, had ik niet die zomerjas(sen) gehad lol.Daartegenover staat de zogenaamde hyperfocus voor dingen die ik dan wél weer leuk vind om te doen. Ik moet bijvoorbeeld toetsprogramma’s bouwen in ons leerlingvolgsysteem. Dat heb ik in een middag klaar, vind ik leuk om te doen. Of áls ik eenmaal aan die klote-taken begonnen ben en m’n hoofd ervoor open heb gezet, dan ga ik als een tierelier. Creatieve games, zoals Minecraft of vroeger dingen als SimCity, ik ben zo drie, vier uur verder.
Hoe klinkt dit voor jullie? En, belangrijker nog, hoe nu verder? Ik overzie het even niet, durf ook niet echt verder, maar het lijkt me zo klaar als een klontje, hoewel ik ook voorzichtig wil zijn met een zelf-diagnose. Moet ik dit zo bespreken met mijn leidinggevende? Op mijn werk hebben we vertrouwenspersonen. Moet ik daar eerst aankloppen? Kan ik überhaupt nog wel een diagnose krijgen op m’n 36e? Ik heb echt even een begin nodig.
En voor mede-add-ers, als het dat inderdaad is, wat helpt bij jou om aan dingen te beginnen die je niet zo goed liggen of die je interesse niet hebben?
Ga naar de huisarts of poh
Vraag een doorverwijzing voor diagnostiek
Alleen op die manier wordt het duidelijk
Met leidinggevende bespreken?
Ik zie niet wat je dat moet helpen hiermee
Ik zou eerst eens laten beoordelen door een professional hoe of wat
En een diagnose op je 36ste is helemaal niet zo raar als jij denkt
Vraag een doorverwijzing voor diagnostiek
Alleen op die manier wordt het duidelijk
Met leidinggevende bespreken?
Ik zie niet wat je dat moet helpen hiermee
Ik zou eerst eens laten beoordelen door een professional hoe of wat
En een diagnose op je 36ste is helemaal niet zo raar als jij denkt
Thinking is difficult, that’s why most people judge
Klinkt als een goede zelfdiagnose. Ik heb zelf autisme en ken genoeg mensen met ADD en wat je beschrijft klinkt heel herkenbaar.
Een diagnose krijgen kun je altijd, bespreek het eens met je huisarts om zo een doorverwijzing te krijgen bij de GGZ. Daar kun je niet vroeg genoeg aan beginnen omdat de wachtlijsten gigantisch zijn (dit jaar kun je waarschijnlijk al niet meer terecht).
En aan wie je het verder vertelt is helemaal je eigen keuze.
Bijvoorbeeld op je werk zal je diagnose vooral een bevestiging zijn van je plus- en minpunten. Dus, tenzij je totaal niet functioneert, hoef je daar (nu) niets te vertellen.
Een diagnose krijgen kun je altijd, bespreek het eens met je huisarts om zo een doorverwijzing te krijgen bij de GGZ. Daar kun je niet vroeg genoeg aan beginnen omdat de wachtlijsten gigantisch zijn (dit jaar kun je waarschijnlijk al niet meer terecht).
En aan wie je het verder vertelt is helemaal je eigen keuze.
Bijvoorbeeld op je werk zal je diagnose vooral een bevestiging zijn van je plus- en minpunten. Dus, tenzij je totaal niet functioneert, hoef je daar (nu) niets te vertellen.
Ga naar de huisarts voor een verwijzing.
Kan ff duren maar verschily per regio. Ik was zelf binnen 3 maanden aan de beurt
Kan ff duren maar verschily per regio. Ik was zelf binnen 3 maanden aan de beurt
Ik hoef er ook niet per se iets mee. Voor mijn gevoel heb ik er prima omheen mee leren werken, zonder dat ik het wist. Alleen af en toe een schop onder m'n hol van m'n leidinggevende zou me wel verder brengen, denk ik. Een collega weet het nu. Toevallig een collega met wie ik niet zoveel op heb, met wie ik regelmatig bots, maar die een studie naar gedragsstoornissen doet. Er viel ook voor haar het één en ander op z'n plaats.
En die verwijzing mag wat mij betreft ook nog wel eventjes duren, want eigen risico staat op maximaal dit jaar. Los daarvan, brengt het mij wat, behalve een labeltje?
En die verwijzing mag wat mij betreft ook nog wel eventjes duren, want eigen risico staat op maximaal dit jaar. Los daarvan, brengt het mij wat, behalve een labeltje?
Ook seks is trouwens allemaal niet je-van-het, bedenk ik me nu. Ligt aan mij. Lastig om een boner te behouden bijvoorbeeld, doordat ik continu afgeleid ben (nog niks over gelezen trouwens, dus kan ook net zo goed onzin zijn). Sommige momenten lukt het daarentegen juist wél weer heel erg goed.
Vooral voor ons (eigenlijk volledig ingedutte) seksleven kan het misschien wel weer een uitkomst zijn.
Vooral voor ons (eigenlijk volledig ingedutte) seksleven kan het misschien wel weer een uitkomst zijn.
De gedachte in je hoofd laten dwalen "..ik kan net zo goed.." Je triggert hiermee je brein in het laten denken dat je op dezelfde wijze, met dezelfde motivatie en dezelfde emotionele waardigheid een andere actie zou kunnen uitvoeren.quote:Op donderdag 30 mei 2024 12:07 schreef DjVero het volgende:
En voor mede-add-ers, als het dat inderdaad is, wat helpt bij jou om aan dingen te beginnen die je niet zo goed liggen of die je interesse niet hebben?
Google is your friend, abuse your friends
Ik lees nu deze zin over iemand anders: "Hun vader vertoont grillig gedrag: dan is hij rustig en liefdevol, en dan ‘ineens’ kan hij ze wegduwen, uitschelden en niet meer met hen in één kamer willen zijn." Zó herkenbaar. Ik denk zelfs voor de users in OUD ook 
Ik denk zelfs voor de users in OUD ook
Heel erg herkenbaar.
Ben er wel achter gekomen dat wiet roken het allemaal erger maakt.
Wat helpt om aan dingen te beginnen waar ik geen zin in heb, is adhd medicatie (ritalin of dex). Heb net een pil genomen omdat ik mn huis wil opruimen.Dat je die medicatie kan krijgen is het (grote) voordeel van een label/diagnose. Verder verandert het niks.
Vroeger hielp blowen me wel trouwens. Ik kreeg daar wel motivatie van en het was makkelijker om dingen te gaan doen waar ik geen zin in had, maar dat is al heel lang niet meer zo. Dat werkt nu averechts. Ik weet niet of dat komt doordat ik te lang geblowd heb, of doordat de wiet van nu niet meer de wiet van vroeger is. Ik ben er in elk geval mee gestopt en nu functioneer ik beter.
Ik zou het niet aan een werkgever vertellen. Hoe begripvol ze ook doen, uiteindelijk krijg je toch een stigma.
Ben er wel achter gekomen dat wiet roken het allemaal erger maakt.
Wat helpt om aan dingen te beginnen waar ik geen zin in heb, is adhd medicatie (ritalin of dex). Heb net een pil genomen omdat ik mn huis wil opruimen.Dat je die medicatie kan krijgen is het (grote) voordeel van een label/diagnose. Verder verandert het niks.
Vroeger hielp blowen me wel trouwens. Ik kreeg daar wel motivatie van en het was makkelijker om dingen te gaan doen waar ik geen zin in had, maar dat is al heel lang niet meer zo. Dat werkt nu averechts. Ik weet niet of dat komt doordat ik te lang geblowd heb, of doordat de wiet van nu niet meer de wiet van vroeger is. Ik ben er in elk geval mee gestopt en nu functioneer ik beter.
Ik zou het niet aan een werkgever vertellen. Hoe begripvol ze ook doen, uiteindelijk krijg je toch een stigma.
Je kunt kamagra overwegen en dan gaan als een speerquote:
Ook seks is trouwens allemaal niet je-van-het, bedenk ik me nu. Ligt aan mij. Lastig om een boner te behouden bijvoorbeeld, doordat ik continu afgeleid ben (nog niks over gelezen trouwens, dus kan ook net zo goed onzin zijn). Sommige momenten lukt het daarentegen juist wél weer heel erg goed.
Vooral voor ons (eigenlijk volledig ingedutte) seksleven kan het misschien wel weer een uitkomst zijn.
Le Diable
Zoveel als jij wil. Specifieke hulp op bepaalde gebieden, medicatie of een luisterend oor (als is het maar 1x per zoveel maanden).quote:
En die verwijzing mag wat mij betreft ook nog wel eventjes duren, want eigen risico staat op maximaal dit jaar. Los daarvan, brengt het mij wat, behalve een labeltje?
Het labeltje maakt dat net wat makkelijker en sneller, that's all.
(En ja, mijn eigen risico was ik na twee maanden al kwijt dit jaar
)
Kan ook door het blowen komen. Toen ik gestopt was kreeg ik een opleving van libido en ik werd down under ook gevoeliger, voelde het bloed beter stromen zeg maar.
Als je twijfelt over of je wil stoppen met blowen of niet, raad ik je aan om eens te gaan lezen op
www.reddit.com/r/leaves
(Mooie naam trouwens, voor dit subforum!)
www.reddit.com/r/leaves
(Mooie naam trouwens, voor dit subforum!)
Daar heb ik op dit moment geen behoefte aan, omdat ik de wil niet heb om te stoppen. Blow overigens alleen in het weekend.quote:Op donderdag 30 mei 2024 14:14 schreef Ziedezon het volgende:
Als je twijfelt over of je wil stoppen met blowen of niet, raad ik je aan om eens te gaan lezen op
www.reddit.com/r/leaves
(Mooie naam trouwens, voor dit subforum!)
Dat is niet vaak idd. Maar toch kan het lang nawerken omdat thc zo lang in je lichaam blijft. Tot wel een week, als je sporadisch rookt, en anders veel langer. Het wordt opgeslagen in je vetweefsel. Zelfs toen ik al weken gestopt was, voelde ik de effecten nog als ik me inspande/vet aan het verbranden was. Tijdens de seks of zo ;-)
Maar goed, het heeft mij ruim 25 jaar gekost om te beseffen dat blowen niet hielp bij mijn add symptomen, maar die juist erger maakte. En toen duurde het nog een hele tijd voor ik echt wilde (en dus kón) stoppen. Dus ik snap je.
Maar goed, het heeft mij ruim 25 jaar gekost om te beseffen dat blowen niet hielp bij mijn add symptomen, maar die juist erger maakte. En toen duurde het nog een hele tijd voor ik echt wilde (en dus kón) stoppen. Dus ik snap je.
Het blowen helpt me ook om dingen in perspectief te plaatsen. Als ik weer eens onredelijk ben geweest naar de mensen om me heen bijvoorbeeld. Of juist om gedragingen van de ander beter te begrijpen. Er gaat dan een luikje open, of zo.quote:
Dat is niet vaak idd. Maar toch kan het lang nawerken omdat thc zo lang in je lichaam blijft. Tot wel een week, als je sporadisch rookt, en anders veel langer. Het wordt opgeslagen in je vetweefsel. Zelfs toen ik al weken gestopt was, voelde ik de effecten nog als ik me inspande/vet aan het verbranden was. Tijdens de seks of zo ;-)
Maar goed, het heeft mij ruim 25 jaar gekost om te beseffen dat blowen niet hielp bij mijn add symptomen, maar die juist erger maakte. En toen duurde het nog een hele tijd voor ik echt wilde (en dus kón) stoppen. Dus ik snap je.
Ook zet het creativiteit wagenwijd open. En dan ook echt wagenwijd. Ook wat betreft werk, om gedrag van studenten te tackelen. Maar al helemaal in games, daar ga ik echt helemaal in op dan en wat er soms uit mijn geest komt....
Dat het ook flinke nadelen heeft en bijvoorbeeld m'n luiheid en ongemotiveerdheid alleen maar aanwakkert, begrijp ik ook heel goed.
Klinkt zeker als ADHD. Ik heb het stukje niet kunnen zetten tot taken en niet kunnen doorzetten als het heel saai is ook heel erg. Verschil bij mensen zonder ADHD is dat zij het vaak (niet altijd) nog wel kunnen opbrengen maar voor ons brein is het echt een hele uitdaging omdat onze dopamineverdeling verstoord is waardoor we meer denken in ''hier en nu wil ik geprikkeld worden''.
freedom comes when you learn to let go, creation comes when you learn to say no.
Ik wil er echter ook voor waken dat ik dat soort dingen helemaal afstoot of me erachter ga verschuilen. Of zo. Ik heb me er altijd toe kunnen zetten - al die tijd onbewust - maar doordat ik mezelf beter ben gaan kennen en automatisch dus ook goed weet wat ik wel en niet leuk vind, lijkt dat steeds moeilijker te worden. Als ik schrijfexamens nakijk bijvoorbeeld, schrik ik soms 'wakker', realiseer ik me dat ik iets helemaal niet bewust heb gelezen en denk ik alleen maar: 'kak, kan ik dat stuk weer gaan lezen'.quote:
Klinkt zeker als ADHD. Ik heb het stukje niet kunnen zetten tot taken en niet kunnen doorzetten als het heel saai is ook heel erg. Verschil bij mensen zonder ADHD is dat zij het vaak (niet altijd) nog wel kunnen opbrengen maar voor ons brein is het echt een hele uitdaging omdat onze dopamineverdeling verstoord is waardoor we meer denken in ''hier en nu wil ik geprikkeld worden''.
Vroeger was alles nieuw, leuk, interessant, je zit vol levenslust, dus dan pak je automatisch van alles aan. Dat heb ik niet meer.
Maar goed, afspraak bij de huisarts staat volgende week vrijdag.
Zoek je een diagnose of wil je dat je baas je helpt met bepaalde dingen (je af en toe een schop onder je kont geven bijvoorbeeld). Want dat laatste kan je ook op je werk bespreken zonder een diagnose.
Je kan zeggen dat je merkt dat je af en toe een schop onder je kont nodig hebt en dan kijken of er een manier is waarop je leidinggevende je hiermee kan helpen?
Een late diagnose is niet raar.
Wachtlijsten kunnen lang zijn, 9 maanden tot een jaar is volgens mij geen uitzondering, beetje afhankelijk van waar je naartoe gaat denk ik (althans dat is bij ass zo en ik verwacht dat het voor add niet heel anders is).
Je kan zeggen dat je merkt dat je af en toe een schop onder je kont nodig hebt en dan kijken of er een manier is waarop je leidinggevende je hiermee kan helpen?
Een late diagnose is niet raar.
Wachtlijsten kunnen lang zijn, 9 maanden tot een jaar is volgens mij geen uitzondering, beetje afhankelijk van waar je naartoe gaat denk ik (althans dat is bij ass zo en ik verwacht dat het voor add niet heel anders is).
Fake it till you make it...
Je hoeft je er niet achter te verschuilen, maar het is welquote:
[..]
Ik wil er echter ook voor waken dat ik dat soort dingen helemaal afstoot of me erachter ga verschuilen. Of zo. Ik heb me er altijd toe kunnen zetten - al die tijd onbewust - maar doordat ik mezelf beter ben gaan kennen en automatisch dus ook goed weet wat ik wel en niet leuk vind, lijkt dat steeds moeilijker te worden. Als ik schrijfexamens nakijk bijvoorbeeld, schrik ik soms 'wakker', realiseer ik me dat ik iets helemaal niet bewust heb gelezen en denk ik alleen maar: 'kak, kan ik dat stuk weer gaan lezen'.
Vroeger was alles nieuw, leuk, interessant, je zit vol levenslust, dus dan pak je automatisch van alles aan. Dat heb ik niet meer.
Maar goed, afspraak bij de huisarts staat volgende week vrijdag.
belangrijk om te realiseren dat het handiger is om bepaalde aanpassingen te maken in je leven om het verdraagzamer te maken. Ik werk nu bijvoorbeeld met een kookwekker in blokken van 15 minuten - 5 minuten pauze - 15 minuten. En ik schrijf ook veel meer dingen op want alles wat niet op papier staat ben je zo vergeten. En ik zet alarmen voor bijna alles tegenwoordig.
Verschilt natuurlijk per persoon.
freedom comes when you learn to let go, creation comes when you learn to say no.
Nu nog geen idee eigenlijk. Ik heb ook niet het idee dat ik er nu nog veel aan heb. Als puber daarentegen had een label me zoveel kunnen helpen. Onder andere dat van dat debatteren bij het vak Nederlands heeft mijn zelfvertrouwen absoluut geen goed gedaan, zeker tot mijn dertigste last van gehad. Alsof mijn mening er niet mocht zijn, of zo.quote:
Zoek je een diagnose of wil je dat je baas je helpt met bepaalde dingen (je af en toe een schop onder je kont geven bijvoorbeeld). Want dat laatste kan je ook op je werk bespreken zonder een diagnose.
Je kan zeggen dat je merkt dat je af en toe een schop onder je kont nodig hebt en dan kijken of er een manier is waarop je leidinggevende je hiermee kan helpen?
Aan de andere kant houd ik ook weer niet van controle, dus die schop onder m'n hol...misschien is het wat ik nodig heb, misschien ook niet.
Misschien is het ook een idee voor de toekomst om me in AD(H)D binnen het onderwijs te specialiseren, om juist de jongelui die tegen dezelfde dingen aan lopen handvatten mee te geven. Maar goed, eerst mezelf maar eens 'fixen'.
Twee jaar geleden gaf een collega de tip om "plaknotities" (digitale post-its) te gebruiken. Wat een godsgeschenk was die tip.quote:
[..]
Je hoeft je er niet achter te verschuilen, maar het is wel
belangrijk om te realiseren dat het handiger is om bepaalde aanpassingen te maken in je leven om het verdraagzamer te maken. Ik werk nu bijvoorbeeld met een kookwekker in blokken van 15 minuten - 5 minuten pauze - 15 minuten. En ik schrijf ook veel meer dingen op want alles wat niet op papier staat ben je zo vergeten. En ik zet alarmen voor bijna alles tegenwoordig.
Verschilt natuurlijk per persoon.
Wat jij beschrijft zo is mijn leven ook. De diagnose heb ik op mijn 45e gekregen.
Ik begon het pas echt te merken toen ik kinderen kreeg en daardoor steeds meer taken te verwerken kreeg. Niet te doen.
Mijn vrouw had er lang geen begrip voor dat ik eenvoudige dingen niet kon oppikken.
Maar het heeft mij wel geholpen dat ik af en toe methylfenidaat erbij pak. Dat haalt de ruis weg uit je hoofd en kun je weer wat dingen op een rijtje zetten. Ik gebruik het lang niet altijd want voor je humeur is het op de lange duur ook niet goed. Een goede balans dus.
Succes daarmee
Ik begon het pas echt te merken toen ik kinderen kreeg en daardoor steeds meer taken te verwerken kreeg. Niet te doen.
Mijn vrouw had er lang geen begrip voor dat ik eenvoudige dingen niet kon oppikken.
Maar het heeft mij wel geholpen dat ik af en toe methylfenidaat erbij pak. Dat haalt de ruis weg uit je hoofd en kun je weer wat dingen op een rijtje zetten. Ik gebruik het lang niet altijd want voor je humeur is het op de lange duur ook niet goed. Een goede balans dus.
Succes daarmee
Herkenbaar hoor, die worsteling op latere leeftijd. Ik ben net 40 geworden en ook nog steeds zoekende. Ik heb een moeder met ADHD, een vader met autisme en een dochter met een combinatie van beide. Toen mijn dochter bij de psycholoog en psychiater liep, vielen voor mij opeens ook alle puzzelstukjes op z'n plek voor wat betreft mijn eigen jeugd en leven (en alle verkeerde diagnostiek waar ik tegenaan ben gelopen vanaf mijn studentenjaren). Helemaal niet raar dus om op latere leeftijd nog de diagnostiek in te gaan, hopelijk levert het je juist wat op.
Voor wat betreft die post-its, vanuit mijn kant de tip om een appconversatie via whatsapp met jezelf te starten en deze vast te zetten zodat hij bovenin blijft staan. Ik heb zelf echt een gruwelijke hekel aan chaos dus ik ben zeer cleandesk-policy-minded Zo'n apprgoep met jezelf heb je altijd bij je, levert geen troep op en je kan zelfs 's nachts als je wakker wordt jezelf nog een appje sturen met dingen die je de volgende dag niet mag vergeten bijvoorbeeld. Voor mij is het echt een uitkomst.
Voor wat betreft die post-its, vanuit mijn kant de tip om een appconversatie via whatsapp met jezelf te starten en deze vast te zetten zodat hij bovenin blijft staan. Ik heb zelf echt een gruwelijke hekel aan chaos dus ik ben zeer cleandesk-policy-minded
Zo'n apprgoep met jezelf heb je altijd bij je, levert geen troep op en je kan zelfs 's nachts als je wakker wordt jezelf nog een appje sturen met dingen die je de volgende dag niet mag vergeten bijvoorbeeld. Voor mij is het echt een uitkomst.
Stop met wiet roken en kijk eens een paar maanden aan wat dat voor je doet.
Kierkegaard: Life Can Only Be Understood Backwards, But It Must Be Lived Forwards
Mogelijk heb je add, maar er zijn veel stoornissen met vergelijkbare symptomen. Denk aan trauma, ass en hoogbegaafdheid. Er is heel veel misdiagnose rondom deze symptomen.
Dus vraag een breed onderzoek ik de huisarts, dan wordt er een stuk breder gekeken dan alleen ADD.
Dus vraag een breed onderzoek ik de huisarts, dan wordt er een stuk breder gekeken dan alleen ADD.
Als ik internet moet geloven, heb ik ook ADD. Ik hang bijvoorbeeld mijn tas over een rugleuning van een stoel, en vijf seconden later WAAR IS M'N TAS. Misschien is het vroege dementie, kan ook.
Of tijdens het opruimen en schoonmaken, alles overhoop halen, halverwege geen zin meer hebben, een maand in de teringbende zitten. Of dan ben ik aan het opruimen, dat gaat zo: ik ben aan het stoffen, kom iets tegen wat daar niet hoort. Wil het naar de andere kamer brengen, dat moet natuurlijk wel meteen. Kom langs de wc en denk, o ja die moest ook schoongemaakt worden. Zet voorwerp neer en ga de wc schoonmaken. Ik loop naar de gangkast voor wc-eend, zie dat de wasmachine klaar is. Loop naar een andere kamer om de wasmand te halen, struikel over dat ene voorwerp dat ik eerder wilde wegzetten. Gewoon laten liggen. Pak de wasmand, en zie dat de planten daar water moeten. Ik loop terug om de gieter te pakken, struikel weer over dat ene voorwerp. Oké, pak het op en neem het mee en zet het terug waar ik het eerst was tegengekomen. Pak de gieter, hou hem in de keuken onder de kraan en zie m'n boodschappenlijstje liggen en ineens schieten me dingen te binnen die ik ook nog moet halen en schrijf die op. En dan uiteindelijk wil ik de was ophangen maar daar hangt al was die eerst moet worden opgevouwen... nou ja, aan het einde van de dag heb ik geen zak bereikt en staan m'n schoenen op de wc en hebben m'n planten nog geen water en vergeet ik de helft aan boodschappen.
Schijtvermoeiend en dan heb ik ook gewoon m'n dag niet, op sommige dagen gaat het wel beter. Ben ook van de post-its en de lijstjes.
Alles ad-hoc, steeds het gevoel hebben achter de feiten aan te lopen, slecht tijd kunnen inplannen, vaak te laat zijn, altijd gehaast, uitstelgedrag. M'n hoofd staat altijd altijd altijd aan en hoe ouder ik ben, hoe erger het lijkt te worden.
Maar goed, wat doe je eraan.
Of tijdens het opruimen en schoonmaken, alles overhoop halen, halverwege geen zin meer hebben, een maand in de teringbende zitten. Of dan ben ik aan het opruimen, dat gaat zo: ik ben aan het stoffen, kom iets tegen wat daar niet hoort. Wil het naar de andere kamer brengen, dat moet natuurlijk wel meteen. Kom langs de wc en denk, o ja die moest ook schoongemaakt worden. Zet voorwerp neer en ga de wc schoonmaken. Ik loop naar de gangkast voor wc-eend, zie dat de wasmachine klaar is. Loop naar een andere kamer om de wasmand te halen, struikel over dat ene voorwerp dat ik eerder wilde wegzetten. Gewoon laten liggen. Pak de wasmand, en zie dat de planten daar water moeten. Ik loop terug om de gieter te pakken, struikel weer over dat ene voorwerp. Oké, pak het op en neem het mee en zet het terug waar ik het eerst was tegengekomen. Pak de gieter, hou hem in de keuken onder de kraan en zie m'n boodschappenlijstje liggen en ineens schieten me dingen te binnen die ik ook nog moet halen en schrijf die op. En dan uiteindelijk wil ik de was ophangen maar daar hangt al was die eerst moet worden opgevouwen... nou ja, aan het einde van de dag heb ik geen zak bereikt en staan m'n schoenen op de wc en hebben m'n planten nog geen water en vergeet ik de helft aan boodschappen.
Schijtvermoeiend en dan heb ik ook gewoon m'n dag niet, op sommige dagen gaat het wel beter. Ben ook van de post-its en de lijstjes.
Alles ad-hoc, steeds het gevoel hebben achter de feiten aan te lopen, slecht tijd kunnen inplannen, vaak te laat zijn, altijd gehaast, uitstelgedrag. M'n hoofd staat altijd altijd altijd aan en hoe ouder ik ben, hoe erger het lijkt te worden.
Maar goed, wat doe je eraan.
Tap tap tap
Zo herkenbaar, net als de rest van je verhaal. Maar inderdaad, vroeger lang niet zo erg/veel/vaak. Alleen denken, denken, denken. Nu komen daar ook de andere dingen bij.quote:
Alles ad-hoc, steeds het gevoel hebben achter de feiten aan te lopen, slecht tijd kunnen inplannen, vaak te laat zijn, altijd gehaast, uitstelgedrag. M'n hoofd staat altijd altijd altijd aan en hoe ouder ik ben, hoe erger het lijkt te worden.
Maar goed, wat doe je eraan.
Dank, maar doet me niet zoveel. Er zit ook wel een héél klein beetje waarheid in zijn post.quote:Op vrijdag 21 juni 2024 11:09 schreef Sally het volgende:
[..]
Walgelijk, dergelijke uitspraken.
Mag hopen dat het een trollende post is.
Maar AD(H)D 'ontstaat' niet uit zoiets als luiheid, dat is min of meer wel een soort symptoom ervan.quote:
[..]
Dank, maar doet me niet zoveel. Er zit ook wel een héél klein beetje waarheid in zijn post.
Het is iets wat iemand bij zich draagt, vanuit de geboorte.
Zelfde geldt voor ASS.
Dus een opmerking dat het excuusjes zijn vanuit luiheid, daar zit ik zelf echt niet op te wachten hoor.
Mvg,
een ADD/ADHD'er met licht ASS-trekken.
[ Bericht 0% gewijzigd door Sally op 21-06-2024 14:59:33 ]
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
Wat mij betreft gaat het topic gewoon doodbloeden, hoor. Ik sta op de wachtlijst van de ggz (een jaar....) en van daaruit zie ik wel weer verder.
Sterktequote:
Wat mij betreft gaat het topic gewoon doodbloeden, hoor. Ik sta op de wachtlijst van de ggz (een jaar....) en van daaruit zie ik wel weer verder.
Er zijn tips & tricks om jezelf aan te leren of je te helpen, en er zijn er al wat genoemd in dit topic.
Zelf doe ik ook nog wel eens wat met bepaalde geuren van etherische oliën (nee, dat is niet zweverig, aromatherapie is al duizenden jaren oud
). Naast allerlei alarmpjes op mn telefoon (de omgeving wordt er soms tureluurs van
) en een vaste structuur / volgorde van dingen op een dag, heb ik zo mijn weg gevonden. Ik had ooit medicatie, dat in overleg maar afgebouwd (verschillende geprobeerd zelfs) omdat de bijwerkingen niet opwogen tegen de voordelen.
Mindfulness, meditatie, rustmomenten pakken, je hersenen bezig houden met een simpel computerspelletje terwijl je ook nog tegelijk een serie volgt... Dat maakt het voor mij dragelijk.
Werken met een timer van ca 20 minuten en dan 10 minuten pauze ook.
Op maandag 12 oktober 2009 00:26 schreef vosss het volgende:
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
:*-je voor Sally, gewoon omdat ik haar lief vind :@
|
|
