TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
In de nieuwe documentaireserie Een Goede Dood volgt regisseur Elena Lindemans zes mensen in psychische nood die kiezen voor euthanasie. In de meeste gevallen blijkt het mogelijk om een waardig levenseinde te krijgen, maar niet altijd. Worden mensen die ernstig psychisch lijden en een acute doodswens hebben, gehoord door hun artsen? Zes mensen, die de regie over hun eigen levenseinde willen, werden twee jaar lang gevolgd in hun laatste jaren, maanden, weken, dagen en zelfs uren. Zij gingen allemaal voor 'een goede dood'.
In 2002 maakte de moeder van documentairemaker Elena Lindemans een einde aan haar leven, een gebeurtenis die ze twaalf jaar later analyseerde in haar film Moeders Springen Niet van Flats. Sindsdien is de Euthanasiewet in werking getreden en zijn er meer mogelijkheden voor mensen in psychische nood die op een waardige manier uit het leven willen stappen.
In haar nieuwe documentaireserie Een Goede Dood volgt Lindemans zes mensen die al een lange tijd geestelijk lijden en een doodswens hebben. Op verschillende manieren lukt het een aantal van hen om euthanasie te krijgen, maar niet iedereen. De film onderzoekt wat er is inde praktijk is veranderd voor mensen met een doodswens en belicht ook de dilemma's waar huisartsen en psychiaters mee te maken krijgen.
Drie van de personen die Lindemans in Een Goede Dood volgt krijgen hulp van een psychiater. Voor Marte en Pythia is dat een arts van het Expertisecentrum Euthanasie, voor Yvonne haar eigen psychiater met begeleiding van een expert. Jan en Wil besluiten zelfstandig uit het leven te stappen.
Dat een euthanasieverzoek niet altijd wordt ingewilligd blijkt uit het geval van Marij. Zij krijgt van haar huisarts de toezegging dat ze ‘een goede dood’ zal krijgen, maar overlijdt uiteindelijk in een verpleeghuis aan de gevolgen van dementie. Juist zo'n schrikbeeld is vaak een reden om voor euthanasie te kiezen.
Elena volgt in de serie ook artsen en psychiaters die soms voor grote dilemma’s staan. Nederland heeft sinds 2001 een Euthanasiewet waarin geen onderscheid wordt gemaakt tussen lichamelijk en psychisch lijden, maar die scheiding is er wel in de praktijk. Artsen zijn huiverig om mensen met psychische problemen of dementie euthanasie te verlenen.
NPO 2, 22:17uur.
In 2002 maakte de moeder van documentairemaker Elena Lindemans een einde aan haar leven, een gebeurtenis die ze twaalf jaar later analyseerde in haar film Moeders Springen Niet van Flats. Sindsdien is de Euthanasiewet in werking getreden en zijn er meer mogelijkheden voor mensen in psychische nood die op een waardige manier uit het leven willen stappen.
In haar nieuwe documentaireserie Een Goede Dood volgt Lindemans zes mensen die al een lange tijd geestelijk lijden en een doodswens hebben. Op verschillende manieren lukt het een aantal van hen om euthanasie te krijgen, maar niet iedereen. De film onderzoekt wat er is inde praktijk is veranderd voor mensen met een doodswens en belicht ook de dilemma's waar huisartsen en psychiaters mee te maken krijgen.
Drie van de personen die Lindemans in Een Goede Dood volgt krijgen hulp van een psychiater. Voor Marte en Pythia is dat een arts van het Expertisecentrum Euthanasie, voor Yvonne haar eigen psychiater met begeleiding van een expert. Jan en Wil besluiten zelfstandig uit het leven te stappen.
Dat een euthanasieverzoek niet altijd wordt ingewilligd blijkt uit het geval van Marij. Zij krijgt van haar huisarts de toezegging dat ze ‘een goede dood’ zal krijgen, maar overlijdt uiteindelijk in een verpleeghuis aan de gevolgen van dementie. Juist zo'n schrikbeeld is vaak een reden om voor euthanasie te kiezen.
Elena volgt in de serie ook artsen en psychiaters die soms voor grote dilemma’s staan. Nederland heeft sinds 2001 een Euthanasiewet waarin geen onderscheid wordt gemaakt tussen lichamelijk en psychisch lijden, maar die scheiding is er wel in de praktijk. Artsen zijn huiverig om mensen met psychische problemen of dementie euthanasie te verlenen.
NPO 2, 22:17uur.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Ik ben zelf al ca. 20 jaar lid van de NVVE, de Nederlandse Vereniging voor een Vrijwillig Levenseinde en ik heb mijn wensen rondom euthanasie helemaal vastgelegd in een schriftelijke wilsverklaring en die ook besproken met mijn huisarts, met daarbij de vraag of mijn huisarts bereid was om daar aan mee te werken.
Naast de medewerking van de huisarts moet er natuurlijk ook nog door een zogenaamde SCEN-arts daarbij betrokken worden.
Naast de medewerking van de huisarts moet er natuurlijk ook nog door een zogenaamde SCEN-arts daarbij betrokken worden.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Niemand verder gekeken?
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Interessante en mooie docu, respectvol gemaakt.
Niet helemaal te begrijpen,gelukkig maar. Alleen het eind vond ik minder,voelde niet goed.
Alsof ik naar een cliffhanger van een streamingdienst, soap zat te kijken.
Niet helemaal te begrijpen,gelukkig maar. Alleen het eind vond ik minder,voelde niet goed.
Alsof ik naar een cliffhanger van een streamingdienst, soap zat te kijken.
Inderdaad een nog niet afgerond (levens)einde.quote:Op dinsdag 7 mei 2024 10:52 schreef leukerdje het volgende:
Interessante en mooie docu, respectvol gemaakt.
Niet helemaal te begrijpen,gelukkig maar. Alleen het eind vond ik minder,voelde niet goed.
Alsof ik naar een cliffhanger van een streamingdienst, soap zat te kijken.
There is no greater joy than be taken for an imbecile by an idiot. (Oscar Wilde)
Poef.....gone! ©golfer
Poef.....gone! ©golfer
Nog niet. Door jouw topic weet ik van het bestaan. Ik heb hem meteen opgeslagen om binnenkort te kijken. Dank.quote:
Op 
Ook nog niet gekeken, vind het wel goed om het taboe rond een stervensproces bespreekbaar te maken. Ook al heb je veel vooruit geregeld met euthanasieverklaringen en alles, op het moment zelf kan het allemaal anders gaan lopen. Het is nu voor mij nog iets te gevoelig.
Ook gekeken. Arme Wil met haar zoon die op zijn dertigste gestopt is met haar te redden. Heeft natuurlijk een reden maar wat een eenzaamheid.
Een stukje uit een column:
De zoon, die op 5 minuten fietsen woonde, had geen zin om zijn moeder ’te redden’ en te praten over de verwijsbrief voor een gesprek in de sterfkliniek. Ze moest ’een contactpersoon’ zoeken voor ’dat gedoe over levenseinde’. Dat een zoon dat tegen zijn moeder zegt is choquerend. Het emotioneerde hem ook, maar hij bleef afwezig. De zoon had geen tijd toen zijn moeder bezoek kreeg van een psychiatrisch verpleger. Ze nam daarna zelfmoordmiddel X in.
De reden voor zijn afwezigheid maakte me moedeloos. Hij moest ’een training’ geven.
De zoon, die op 5 minuten fietsen woonde, had geen zin om zijn moeder ’te redden’ en te praten over de verwijsbrief voor een gesprek in de sterfkliniek. Ze moest ’een contactpersoon’ zoeken voor ’dat gedoe over levenseinde’. Dat een zoon dat tegen zijn moeder zegt is choquerend. Het emotioneerde hem ook, maar hij bleef afwezig. De zoon had geen tijd toen zijn moeder bezoek kreeg van een psychiatrisch verpleger. Ze nam daarna zelfmoordmiddel X in.
De reden voor zijn afwezigheid maakte me moedeloos. Hij moest ’een training’ geven.
Welke column was dit?quote:Op donderdag 9 mei 2024 22:49 schreef praadje het volgende:
Een stukje uit een column:
De zoon, die op 5 minuten fietsen woonde, had geen zin om zijn moeder ’te redden’ en te praten over de verwijsbrief voor een gesprek in de sterfkliniek. Ze moest ’een contactpersoon’ zoeken voor ’dat gedoe over levenseinde’. Dat een zoon dat tegen zijn moeder zegt is choquerend. Het emotioneerde hem ook, maar hij bleef afwezig. De zoon had geen tijd toen zijn moeder bezoek kreeg van een psychiatrisch verpleger. Ze nam daarna zelfmoordmiddel X in.
De reden voor zijn afwezigheid maakte me moedeloos. Hij moest ’een training’ geven.
Wat een 'hard' oordeel over deze zoon. Die zoon heeft vermoedelijk al van alles met zijn moeder meegemaakt en zijn moeder vraagt ook wel heel veel van hem.
Ik ben net begonnen met aflevering 1.
Ik vind het heftig. Ik vond de documentaire 'moeders springen niet van flats' ook zo indrukwekkend.
Wel 'fijn' dat de vraag van deze mensen serieus genomen wordt. Ongeacht de uitkomst.
Een column uit de Telegraaf.quote:
[..]
Welke column was dit?
Wat een 'hard' oordeel over deze zoon. Die zoon heeft vermoedelijk al van alles met zijn moeder meegemaakt en zijn moeder vraagt ook wel heel veel van hem.
Ik ben net begonnen met aflevering 1.
Ik vind het heftig. Ik vond de documentaire 'moeders springen niet van flats' ook zo indrukwekkend.
Wel 'fijn' dat de vraag van deze mensen serieus genomen wordt. Ongeacht de uitkomst.
Over die column: we zien maar een fragment uit hun levens. Wie weet wat er allemaal is voorgevallen. Dit heeft een jarenlange geschiedenis en zo’n oordeel is wel erg hard.
Ik vond het een mooie eerste aflevering.
Ben nu zelf na een ingreep even niet zo fit dus later wil ik wel verder op de afleveringen in gaan.
Ik vond het een mooie eerste aflevering.
Ben nu zelf na een ingreep even niet zo fit dus later wil ik wel verder op de afleveringen in gaan.
|
|
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |