Ik heb het geleerd te minderen maar ik merk dat soms dat addertje wel weer de kop op steekt .
zijn er meer mensen die hier last van hebben ??
Stille liegt über dem Land.
Nur die Stimme aus Moskau hämmert unermüdlich, monoton.
en gaat ie daarna op ignore zonder dat ie echt wat gedaan heeft...
en dan krijg ik daar later wel weer spijt van...
Ik heb zelf ook gewoon vaak dat ik de eer aan mezelf wil houden en mezelf dus aan mijn woord wil houden , maar later als ik die persoon zie kan ik mezelf wel voor de kop schieten dat ik het helemaal radicaal afgekapt heb , terwijl het ook anders kon.
Probeer het eens !
en dan wil ik ut later wel weer maar dan heb ik zoiets van, dat mag nie meer...
je hebt gezegd dat je ut nooit meer zou doen... enzo
maar uiteindelijk mis ik ze teveel en doe ik ut toch 
Als de persoon ook maar de schijn geeft van een "rem op mijn ontwikkeling" dan kap ik altijd onmiddellijk het contact af. Ook als de gezichtsvelden te ver van elkaar af komen te staan, kap ik van het ene op het andere moment het hele contact (van jaren) af.
Ik vind het nog steeds de meest doeltreffende manier om van parasieten en onechte vrienden af te komen. Zo zette ik ook onmiddellijk een meid aan de kant die zich "vriendin" waande, maar probeerde om mij een rotgevoel te geven over mezelf. Later al dat geslijm moeten aanhoren, maar ik weet dan gewoon genoeg van zo iemand. Mijn balans over zo iemand is dan allang opgemaakt en besluit staat dan zo vast als een huis.
Ik heb weinig vrienden, maar die weten dan ook precies wat ze bij mij wel en niet kunnen flikken. 
Alleen achteraf besef je vaak dat de situatie wat complexer is en het helemaal niet zo'n alles of niets verhaal is .
Het contact verbreken is ook iets wat ik vaak ook impulsief doe en niet iets waar ik over na ga denken . En meestal ben ik blij met de keuze tot ik ze wel weer tegenkom en dan denk hmmmmmm, maar dat zal ik naar die persoon toe nooit toegeven.
quote:Dat herken ik dus heel erg maar daarmee heb ik wel de vervelende eigenschap juist met het contact afbreken mensen uit te testen , degeen die echt wel degelijk om me geven die zullen later weer contact proberen te zoeken en de anderen die dus niet goed voor me zijn zullen me links laten liggen .
Op zondag 16 februari 2003 19:28 schreef Idols-fanaat het volgende:
Ja, sinds de dood van mijn moeder ben ik een echte rigoureuze contact-afkapper geworden. Kep destijds ook van het ene op het andere moment geen enkel contact meer opgenomen met vier vriendinnen van me. Ik voelde dat zij me in de weg stonden met onzinpraatjes over make-up en ander oninteressante rommel. Voordat het gaat irriteren ben ik meestal al vertrokken.Als de persoon ook maar de schijn geeft van een "rem op mijn ontwikkeling" dan kap ik altijd onmiddellijk het contact af. Ook als de gezichtsvelden te ver van elkaar af komen te staan, kap ik van het ene op het andere moment het hele contact (van jaren) af.
Ik vind het nog steeds de meest doeltreffende manier om van parasieten en onechte vrienden af te komen. Zo zette ik ook onmiddellijk een meid aan de kant die zich "vriendin" waande, maar probeerde om mij een rotgevoel te geven over mezelf. Later al dat geslijm moeten aanhoren, maar ik weet dan gewoon genoeg van zo iemand. Mijn balans over zo iemand is dan allang opgemaakt en besluit staat dan zo vast als een huis.
Ik heb weinig vrienden, maar die weten dan ook precies wat ze bij mij wel en niet kunnen flikken.
Ten tweede ben ik ook nog eens te nieuwsgierig om het helemaal af te kappen
quote:heel herkenbaar , maar ik laat hun vaak de eerste stap zetten zelf zou ik het niet doen .
Op zondag 16 februari 2003 19:27 schreef VixenFromHell het volgende:
ik beloof mezelf dan meestal dat ik nooit meer met ze praat...
en dan wil ik ut later wel weer maar dan heb ik zoiets van, dat mag nie meer...
je hebt gezegd dat je ut nooit meer zou doen... enzomaar uiteindelijk mis ik ze teveel en doe ik ut toch
quote:Komt het niet voor uit de innerlijke angst dat je zelf door die mensen zou kunnen worden afgewezen?
Op zondag 16 februari 2003 19:22 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Maar is dat dan meer uit trots ??
Ik heb zelf ook gewoon vaak dat ik de eer aan mezelf wil houden en mezelf dus aan mijn woord wil houden , maar later als ik die persoon zie kan ik mezelf wel voor de kop schieten dat ik het helemaal radicaal afgekapt heb , terwijl het ook anders kon.
Dus: ze een stap voor zijn en hen dumpen voordat ze jou kunnen dumpen?
quote:Nee want het duurt vrij lang voor het zo ver komt. Vandaar dat als het dan eenmaal zo ver is ik ook 100% zeker ben van m'n zaak...
Op zondag 16 februari 2003 19:22 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Maar is dat dan meer uit trots ??
Ik heb zelf ook gewoon vaak dat ik de eer aan mezelf wil houden en mezelf dus aan mijn woord wil houden , maar later als ik die persoon zie kan ik mezelf wel voor de kop schieten dat ik het helemaal radicaal afgekapt heb , terwijl het ook anders kon.
quote:Nou precies wat je daar zegt: die mensen krijgen een tijdje het voordeel van de twijfel, daarna hak ik geestelijk heel rigoureus de knoop door en dan ben ik benieuwd of men zich wel LAAT afkappen. Mensen die zich niet zomaar aan de kant laten zetten door mij....hmmm die zijn echt de moeite waard ja!
Op zondag 16 februari 2003 19:34 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:Dat herken ik dus heel erg maar daarmee heb ik wel de vervelende eigenschap juist met het contact afbreken mensen uit te testen , degeen die echt wel degelijk om me geven die zullen later weer contact proberen te zoeken en de anderen die dus niet goed voor me zijn zullen me links laten liggen .
Die test werkt echt goed en ik heb eigenlijk nooit spijt van dit soort beslissende keuzes. Iedere keuze is niet voor niets gemaakt denk ik altijd en dat voelt ook zo en naderhand blijkt dat gevoel dan ook te kloppen.
quote:Ow neee! een ander mag mij niet voor zijn hoor! Dat zou verschrikkelijk zijn!
Op zondag 16 februari 2003 19:39 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ja , dat herken ik heel erg , ik wil zelf ook heel vaak het contact verbreken en kan het ook niet uitstaan als een ander me voor is . Denk een soort muurtje om je heen bouwen en vooral niet kwetsbaar naar een ander opstellen .
quote:Precies en dan haal ik het in mijn hoofd om er een wedstrijdje van te maken , dan zou ik weer contact zoeken om juist te melden dat het voor mij niet meer hoeft en dan blijven we aan de gang .
Op zondag 16 februari 2003 19:55 schreef Idols-fanaat het volgende:[..]
Ow neee! een ander mag mij niet voor zijn hoor! Dat zou verschrikkelijk zijn!
Op zich wel humoristisch maar ook heel irritant .
maar dat is meer omdat ik eigenlijk heel graag met ze wil praten, maar zij niet met mij... soort van omgekeerde reactie eik... een trekje om aandacht te vragen?
Herken het eigenlijk iets te goed.
quote:ja het is misschien iets van vrienden testen, als ze een echte vriendin waren geweest hadden ze ook op andere manier contact gezocht, meestal doe ik het wel na een grote teleurstelling en als ik dan het gevoel heb niet bij ze terecht te kunnen, dan is het exit....
Op zondag 16 februari 2003 20:07 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Oh je bedoelt om ze uit te testen of ze toch wel contact zoeken als je het ze onmogelijk maakt ??
Herken het eigenlijk iets te goed.
quote:Het scheelt al een heel stuk wanneer je het weet van jezelf. Toen ik dat spelletje ontdekte moest ik zo lachen om mezelf, waar zijn we nou helemaal mee bezig!
Op zondag 16 februari 2003 20:01 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:[..]
Precies en dan haal ik het in mijn hoofd om er een wedstrijdje van te maken , dan zou ik weer contact zoeken om juist te melden dat het voor mij niet meer hoeft en dan blijven we aan de gang .
Op zich wel humoristisch maar ook heel irritant .
Het heeft alles met dat muurtje te maken. Een enkeling die het waard is om die muur te laten afbreken. Zodra ik corruptie ruik blijven ze buiten die muur en komt er geen baksteen meer los, erg ben ik ....
maar zo gauw ik het idee krijg dat alles van mijn kant af moet komen...dan hou ik me een tijd stil....en ja als ze iets laten horen oke dat is leuk...laten ze niets horen...ja jammer dan...
quote:Hmm, het is wel een goeie strategie denk ik!
Op zondag 16 februari 2003 20:17 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Ik zit nu ook al weer een tactiek uit te broeden hoor, iemand zei dat ik niet meer moest bellen omdat die niet meer zou bellen , maar deed er zo definitief over dat ik al een addertje rook de omgekeerde tactiek zeg maar , nu laat ik degeen even een poosje in zijn sop gaar koken dat ik na een paar maanden weer contact opneem. Heel gemeen eigenlijk .
Enfin, ik zou zeker hetzelfde doen en ik denk dat je daarmee ook respect zult winnen aan die andere kant van het "slagveld". Al zou iemand hetzelfde bij mij doen, dan zou ik dat wel kunnen waarderen. Dan word ik even op mijn nummer gezet en dat is nooit verkeerd.
Maar ATJ en Idols fanaat: ik probeer me jullie gedachtengang voor te stellen.
Zijn jullie dan niet bezig machtspelletjes te spelen....wie de macht heeft binnen een relatie (zij het vriendschappelijk) en kost je dat op de lange duur niet meer vreindschappen dan dat je er mee wint??
Sommige vrienden kunnen na verloop van tijd zich ontpoppen als ware nachtmerries. Steken onder de gordel, inwerken op je schuldgevoel, manipuleren, belachelijk maken enz.. In het begin zijn zij één en al vriendelijkheid en attentheid...
Waarom worden jullie naar eigen zeggen zo vaak bedrogen, onder de gordel gestoken, etc. ? Dat gebeurt mij zelden en eigenlijk bijna nooit. Mocht dit wel gebeuren, dan ben ik niet te beroerd om naar uitleg te vragen. In bijna alle gevallen volgt dan een uitleg, met daaropvolgend een verzoening.
Als ik mensen om mij heen heb waar ik liever niet zoveel mee omga, dan ga ik deze mensen niet zo bot mogelijk proberen te behandelen of radicaal het contact verbreken, maar dan minder ik het contact gewoon wat. Over het algemeen heb ik dan later meestal wel weer meer zin in meer contact met zo iemand en dan spreken we weer wat vaker met elkaar af. Datzelfde gebeurt ook bij mij en ik vind het heel normaal dat je niet de hele dag met een en dezelfde persoon optrekt. Het levert mij nooit problemen of "hard feelings" op.
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waarom vriendschap bij jou zo'n "slagveld" is. Ik vind het onbegrijpelijk en belachelijk.
Ook bij relaties heb ik dit probleem niet. Ik vind iemand de moeite waard om contact mee te onderhouden en dat laat ik dat duidelijk merken. Zoniet, dan zeg ik dat ook. Als iemand duidelijk aangeeft geen contact met mij meer te willen, accepteer ik dat. Pffffff waarom moeilijk doen als het makkelijk kan. Houdt je van dit gemene spel ?
[Dit bericht is gewijzigd door Rollins op 17-02-2003 17:55]
quote:Nou, dat is dus ook de reden dat het nu zo is da'k alleen nog maar mannelijke vrienden heb en ook niet echt uitzie naar een vrouwelijke vriend. Het komt mij net ff te vaak voor dat vriendinnen achterbaks zijn.
Op maandag 17 februari 2003 17:00 schreef Rollins het volgende:
Wat ik gek vind van deze discussie is dat ik het totaal niet herken. Ik ben zelf iemand met veel vrienden (vooral mannelijke). Ik ben zelf ook een man, misschien maakt dat een verschil ?Waarom worden jullie naar eigen zaak zo vaak bedrogen, onder de gordel gestoken, etc. ? Dat gebeurt mij zelden en eigenlijk bijna nooit.
quote:In de wijze waarop jij het interpreteert kan ik niets meer terug-herkennen van mijn situatie...
Op maandag 17 februari 2003 17:00 schreef Rollins het volgende:
Misschien moet je toch eens bij jezelf nagaan waarom vriendschap bij jou zo'n "slagveld" is. Ik vind het onbegrijpelijk en belachelijk.
Mijn vriendschappen zijn in geen geval slagvelden geweest.
Voorheen heb ik slagvelden juist altijd goed weten te voorkomen, door zelf korte metten te maken nog vóór dat de pleuris zou uitbreken. Gewoon geen kontakt meer opnemen en ook geen interesse meer tonen, klaar. No hard feelings, maar wél mijn zelfbescherming tegen vrienden waarmee je geen vijanden meer nodig hebt...
En het geldt ook zeker niet de vriendschappen die ik nu heb, dat gaat zo relaxt als maar kan. Nooit trammelant mee, maarja, dat zijn mannen/jongens. Kweetniet hoe dat zit...
Als ze denkt dat dat de manier is om dit op te lossen heeft ze het mis. Ik wordt hier namelijk alleen maar pissig van. Ze is dus ook zeker nog niet van me af........
Ik neem dus gewoon geen genoegen met minder en als ik daar mensen mee kwijtraak kan dat me niet zoveel schelen..
quote:Het is voor haar een manier om er op dit moment mee te dealen.
Op maandag 17 februari 2003 18:04 schreef Rollins het volgende:
Toevallig heb ik nu wel een situatie waar dit misschien een beetje op lijkt. Ik vond een meisje leuk en dat heb ik haar ook verteld. Ik liet haar ook zeker niet koud, maar ze zit in een relatie. Ik kan dat natuurlijk begrijpen en accepteren, maar nu probeert ze net te doen of ik niet meer besta.Als ze denkt dat dat de manier is om dit op te lossen heeft ze het mis. Ik wordt hier namelijk alleen maar pissig van. Ze is dus ook zeker nog niet van me af........
Ben je soms van plan haar te gaan storen in haar poging om jou te vergeten?
In deze situatie heb ik haar voorgesteld om het een keer heel rustig uit te praten, want er waren nogal wat harde woorden gevallen. Dat was de vorige keer niet gelukt omdat we allebei een beetje emotioneel waren. Dat vond ze een goed idee. Ik heb heel rustig een maandje afgewacht en nu doet ze alsof ik niet besta. Ja kijk, dit kan ik echt niet accepteren. Op zijn minst kan ze even bellen om te zeggen dat ze het toch niet zo'n goed idee vind. Ik kom haar in de toekomst namelijk zeker nog tegen, of ze dat wil of niet.
Totdat ik het moeilijk had , dan waren die in geen velden of wegen te vinden. Als het dan weer beter ging waren ze niet meer bij me weg te slaan.
Toen mijn vriend en ik op een gegeven moment min of meer werden gedwongen om te gaan samenwonen en we het samen erg moeilijk hadden en ik geen zin meer had in de zogenaamde vrienden heb ik elk contact vermeden , er bleven enkele mensen over en dat zijn dan ook nu nog steeds de mensen die altijd voor mij klaar staan.
En ik ook voor hun.
Dag en nacht kan ik bij ze terecht en soms hebben we een periode dat we lange tijd niets van elkaar horen.
Maar altijd komen we weer bij elkaar terecht.
Het zijn er weinig en soms is dit irritant , maar ik ben blij dat ik mijn vrienden , echte vrienden kan noemen.
Vriendschappen zijn bij mij niet echt een slagveld , maar ik weet gewoon in contacten van mij dat ik er moeite voor moet doen en een ander ook , als bij de ander na het minste geringste al afhaakt zegt dat mij al genoeg. Ik heb ook liever vrienden waar ik wat aan heb dan mensen die afhaken zodra het ff wat minder is .
quote:maar is dan de manier om het uit te testen door te zeggen dat je geen contact meer wilt.....en dan maar afwachten of de ander zo bot is om toch contact te zoeken. Misschien is dat per persoon anders, maar als ik aangeef dat ik geen contact meer met iemand wil, dan is dat bij mij ook definitief.
Op dinsdag 18 februari 2003 16:00 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Precies dat herken ik ook maar denk ook dat mijn vorm van doen en laten juist ook het uittesten is , ik wil weten of degene waar ik om geef ook wel degelijk om mij geven en dat is juist door als het moeilijk is de contacten uit te testen . Het is inderdaad ook iets heel systematisch met mezelf , en het heeft ook zijn voordelen , als een ander zo tegen mij doet herken ik het sneller dan een ander.
Vriendschappen zijn bij mij niet echt een slagveld , maar ik weet gewoon in contacten van mij dat ik er moeite voor moet doen en een ander ook , als bij de ander na het minste geringste al afhaakt zegt dat mij al genoeg. Ik heb ook liever vrienden waar ik wat aan heb dan mensen die afhaken zodra het ff wat minder is .
Als ik het idee heb dat ik meer in een vriendschap steek dan een ander, dan praat ik daar over met diegene.
Ik weet het verschil tussen echt afkappen en nepafkappen ook wel , als je echt afkapt dan hou je het kort en zakelijk en heb je geen tegeneisen en die had hij wel .
en nu zijn we eindelijk veel closer geworden.
Gek ook he? 
( ik heb het idee dat diegene me heel goed door heeft. ha ha ha)
quote:Yep!
Op vrijdag 21 februari 2003 17:55 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
als je echt afkapt dan hou je het kort en zakelijk en heb je geen tegeneisen en die had hij wel .
Je kent het gezegde wel You dunno what you got till it is gone en ik denk dat er wel erge waarheid inzit .
quote:ach jee ja das heel erg waar.... zo vaak aan den lijve ondervonden dat dat echt zo is!
Op vrijdag 21 februari 2003 19:25 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Je kent het gezegde wel You dunno what you got till it is gone en ik denk dat er wel erge waarheid inzit .
Kep ook eens een droom gehad die daarover ging, daarin zat het nummer van Joni Mitchel verwerkt (wat later Janet Jackson verkracht heeft) .. het zei me genoeg!
Hij ging naar de kantine van Duin en Bosch gewoon om thee te halen , terwijl die geen therapieen meer had niets op die dag .
Mijn vriendin sprak met hem en ze vroeg naar zijn nieuwe vriendin ( die had die half om half (dus eigenlijk niet)
En ze zei ook dat ze dat van mij wist dat die een vriendin had , toen reageerde die ook van heb ik nu geen kontakt meer mee uit zelfbescherming (wat ook al veel minder radicaal klonk) Na thee was die ook meteen weg , hij had haar zijn nummer gegeven en zij het hare, maar toen ze belde was die al heel afstandelijk wat mij al een boel duidelijk maakte.
Ik laat hem nog ff in zijn sop gaar koken en dan neem ik weer contact met hem op , maar nu niet want anders lukt zijn plannetje en dat wil ik ook weer niet .
Maar aan de andere kant ik had hetzelfde gedaan.
Als je contacten radicaal verbreken ziet als een manier van testen of maar mensen dumpen omdat je bang bent anders zelf gedumpt te worden zou het kunnen dat je iets moet doen aan je zelfvertrouwen. Zelf zou ik nooit vrienden kunnen zijn met zo iemand omdat ik de eerste test zou falen (Als iemand geen contact meer met mij wil respecteer ik dat en mogen ze lekker in hun eigen sop gaarkoken).
Zo maar in een opwelling besluiten dat je niks meer met iemand te maken wilt hebben en dat ook volhouden is nogal extreem (borderline?).
Er zijn altijd minstens 2 kanten aan een verhaal en meestal wel meer. Gewoon vanwege 1 domme actie iemand compleet laten stikken is erg aso, stel je eens voor dat als jij 1 keer iets doms doet al jouw vrienden plotseling zouden doen alsof je niet bestaat en dat ook blijven doen. Zou wel heel klote zijn.
quote:Het is bij mij ook inderdaad een borderline-kwaaltje en heb er mee om leren gaan juist door therapie .
Op dinsdag 25 februari 2003 19:22 schreef Mirion het volgende:
Ik ben de meester in het vergeten van mensen, als ik verhuis of mensen verhuizen weg dan verlies ik bijna altijd het contact met ze, niet uit kwade wil of om ze te testen maar gewoon uit luiheid. Dit heeft me helaas al heel wat vrienden gekost, maar je merkt ook wel wie je echte vrienden zijn omdat ik met hun dus wel contact houd en zij met mij.Als je contacten radicaal verbreken ziet als een manier van testen of maar mensen dumpen omdat je bang bent anders zelf gedumpt te worden zou het kunnen dat je iets moet doen aan je zelfvertrouwen. Zelf zou ik nooit vrienden kunnen zijn met zo iemand omdat ik de eerste test zou falen (Als iemand geen contact meer met mij wil respecteer ik dat en mogen ze lekker in hun eigen sop gaarkoken).
Zo maar in een opwelling besluiten dat je niks meer met iemand te maken wilt hebben en dat ook volhouden is nogal extreem (borderline?).
Er zijn altijd minstens 2 kanten aan een verhaal en meestal wel meer. Gewoon vanwege 1 domme actie iemand compleet laten stikken is erg aso, stel je eens voor dat als jij 1 keer iets doms doet al jouw vrienden plotseling zouden doen alsof je niet bestaat en dat ook blijven doen. Zou wel heel klote zijn.
Het ene moment doorzie je het wel het andere moment niet .
Het is natuurlijk ook het zwart/wit denken wat het zo radicaal maakt . Het is bij mij ook minder gebeurd sinds ik wist wat ik heb en moet zowieso ook zeggen dat het natuurlijk ook ligt aan wat de ander gedaan heeft wil ik iemand helemaal laten stikken , sommige contacten moet je ook radicaal verbreken .
Juist toen ik wist dat ik Borderline had , toen ben ik bewuster geworden van een aantal dingen die ik deed en het uittesten is daar een van , ik doe het ook niet altijd , maar overig sommige contacten ben je gewoon onzeker en dan doe je dat via uittesten .
Het is voor mij voornamelijk de angst om me kwetsbaar op te stellen, ik heb mezelf gewoon aangeleerd dat je dat niet mag en in sommige contacten komt te dichtbij en dan kets je het af juist omdat je niet te kwetsbaar wilt zijn. Het zijn ook voornamelijk de mensen waarbij ik het gevoel heb dat ze te dichtbij komen en dan komt het muurtje op.
quote:Weet je dat ik me dat pas recentelijk gerealiseerd heb , voorheen had ik vaak dat ik het heel erg eenzijdig zag .
Op dinsdag 25 februari 2003 19:22 schreef Mirion het volgende:
Zo maar in een opwelling besluiten dat je niks meer met iemand te maken wilt hebben en dat ook volhouden is nogal extreem (borderline?).Er zijn altijd minstens 2 kanten aan een verhaal en meestal wel meer. Gewoon vanwege 1 domme actie iemand compleet laten stikken is erg aso, stel je eens voor dat als jij 1 keer iets doms doet al jouw vrienden plotseling zouden doen alsof je niet bestaat en dat ook blijven doen. Zou wel heel klote zijn.
Als ik zelf contact verbreek is dat ook niet voordat ik de andere kant van het verhaal heb gehoord en als ik daar geen genoegen mee neem dan zie ik het pas noodzakelijk te eindigen.
Terwijl ik voor de therapie heel radicaal daar ook in was , ik kon ook echt gewoon mensen waar ik eerst mee omging en daar ruzie meekreeg daarna gewoon keihard negeren .
Zou je er dan op ingaan ??
quote:Heel voorzichtig, k zou wel duidelijk laten merken dat ik het niet cool vind op ignore gezet te worden maar als de persoon het waard was/is zou k hem of haar wel een tweede kans geven.
Op dinsdag 25 februari 2003 22:01 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Hoe zouden jullie dat aanpakken als iemand eerst contact wil verbreken en dan later weer contact zoekt ??
Zou je er dan op ingaan ??
Ik gewoon op hem afgestapt en net alsof ons laatste telefoongesprek niet plaats had gevonden en gevraagd hoe het nu met hem was , waar die ontwijkend over deed maar me wel uitvroeg over hoe het met mij nu was.
Ik vertelde hem waar ik nu mee bezig was , het gesprek nam een rare wending toen hij over het laatste gesprek begon , in dat gesprek had ik het over een boek en hij wilde weten of ik het nog gelezen had , waar ik toch een beetje kriegelig van omdat hij via die manier verder ging vragen hoe ik die tijd zonder hem doorgebracht had en dat zat me niet lekker omdat hij degene was die het afkapte , dan vind ik ook dat je het recht niet heb om je af te vragen hoe het toenertijd met me ging , dat wilde je toen niet en dat krijg je dan nu ook niet te weten . Ik gaf wel aan dat die dat nog wist waarop die antwoordde ik onthoud wel meer dingen die je gezegd heb , ik ben net een olifant .
Wat ik ook alweer zo raar vond , ben wel blij dat ik de stap heb genomen en voel me er wel beter door . Van hier uit zie ik wel verder.
quote:Nee. Echt niet. Ik zelf geef iemand niet gauw een tweede kans omdat ik vind dat iemand zo doet tegen me het niet waard is vooral als ik achter diegene te veel heb aangelopen. Tja dan hoeft het wat mij betreft eigenlijk niet meer.
Op dinsdag 25 februari 2003 22:01 schreef addicted_to_jellybeans het volgende:
Hoe zouden jullie dat aanpakken als iemand eerst contact wil verbreken en dan later weer contact zoekt ??
Zou je er dan op ingaan ??
*drukt Sharkdoggie stevig tegen haar boezum aan en kroelt een beetje in zijn haren*
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
quote:Zou je zelf ook zo behandeld willen worden? Er kunnen misverstanden zijn geweest, de ander kan in de tussentijd iets geleerd hebben. Waarom gun je totaal nieuwe onbekenden wel een kans en iemand om wie je iets gegeven hebt niet?
Op donderdag 27 februari 2003 20:07 schreef Sharkdoggie het volgende:Ik zelf geef iemand niet gauw een tweede kans omdat ik vind dat iemand [die weer contact zoekt] het niet waard is vooral als ik achter diegene te veel heb aangelopen. Tja dan hoeft het wat mij betreft eigenlijk niet meer.
Als een persoon voor jouw "Test van Trouw" slaagt, zal hij/zij waarschijnlijk veel om je geven. Maar toch zal die persoon niet meer geheel zichzelf kunnen zijn. De vriendschap is scheefgetrokken, jij hebt de macht en de ander is een soort hond, om het heel cru te zeggen.
Ga er wijs mee om en geef die personen die veel om je geven net zo veel terug, ook al zijn ze niet perfect. Soms moet je pijn hebben of durven hebben. Anders zul je ook nooit jezelf kennen.
[Dit bericht is gewijzigd door Mahavishnu op 01-03-2003 11:38]
Naarmate het jaar vordert ga je je allerlei dingen afvragen, want het enige dat je kunt is gissen. Het ontwijkgedrag wordt erger, je kunt je opgedrongen schuldgevoel niet kwijt (vertellen helpt niet), je gaat erover dromen, het stoort je in je werk, je probeert het los te laten maar op de gekste plekken kom je toch je eigen herinnering weer tegen. Je wil iemand waard zijn, maar wel in zijn of haar vrijheid laten. Je wilt er wel over praten, maar tot je schrik merk je dat mensen alleen jouw kant kiezen, en dat kan ook niet terecht zijn. Maar je gaat ook meer geven om de vriendschappen die je wel nog hebt.
Ik wil zo graag dat het goed komt, dat ik er niet mee blijf zitten. Maar wat ik wil telt niet. Want ik had mijn trouw al weggegeven.
quote:Herkenbaar. Zo verdomde herkenbaar.
Op zaterdag 1 maart 2003 11:45 schreef Stonehead het volgende:
Mahavishnu, bedankt. Je kunt wel raden dat ik ook met iets dergelijks rondloop. Maar een test durf ik het niet te noemen.Naarmate het jaar vordert ga je je allerlei dingen afvragen, want het enige dat je kunt is gissen. Het ontwijkgedrag wordt erger, je kunt je opgedrongen schuldgevoel niet kwijt (vertellen helpt niet), je gaat erover dromen, het stoort je in je werk, je probeert het los te laten maar op de gekste plekken kom je toch je eigen herinnering weer tegen. Je wil iemand waard zijn, maar wel in zijn of haar vrijheid laten. Je wilt er wel over praten, maar tot je schrik merk je dat mensen alleen jouw kant kiezen, en dat kan ook niet terecht zijn. Maar je gaat ook meer geven om de vriendschappen die je wel nog hebt.
Ik wil zo graag dat het goed komt, dat ik er niet mee blijf zitten. Maar wat ik wil telt niet. Want ik had mijn trouw al weggegeven.
quote:Ben eerlijk gezegd geduldig en ik slik veel (vooral als het iemand is om wie ik veel geef). Iemand moet wel heel erg ver gaan om het zo bont te maken. Is natuurlijk niet goed om alles op te kroppen maar als ik het opgeef met kansen geven/achteraan gaan dan hoeft het allemaal niet meer en weet ik dat het allemaal niet waard is. Dat ik dan mensen geen kans meer gun is omdat ik inderdaad (te veel) om diegene geef en dan gaat het gewoon niet meer want op een gegeven moment gaat het allemaal tenkost van mezelf. Met iemand breken is niet leuk maar soms is het gewoon beter voor beiden.
Op zaterdag 1 maart 2003 10:41 schreef Stonehead het volgende:[..]
Zou je zelf ook zo behandeld willen worden? Er kunnen misverstanden zijn geweest, de ander kan in de tussentijd iets geleerd hebben. Waarom gun je totaal nieuwe onbekenden wel een kans en iemand om wie je iets gegeven hebt niet?
*drukt Sharkdoggie stevig tegen haar boezum aan en kroelt een beetje in zijn haren*
|
|
