Mijn schaamte/schuldgevoel van wangedrag tijdens psychoses

Sommige users hier die mijn verhaal kennen en mijn topics al langer volgen, hebben aan mij laten weten dat ze mij kwalijk nemen en minder sympathiek vinden omdat het lijkt alsof ik niet schuldig of slecht voel over mijn wangedrag die ik heb gedaan tijdens mijn psychoses. Kennelijk denken sommigen van jullie dat ik geen berouw of spijt hebt dat ik andere mensen heb beledigd of bedreigd, of op een andere manier schade heb aangericht bij mensen in mijn sociale omgeving tijdens mijn psychoses in het verleden.

Ik wil met dit topic alles hierover ophelderen en verdiepende informatie met uitleg geven, zodat er geen misverstanden meer zijn.

Ten allereerste wil ik een misverstand die sommigen van jullie denken over mij rechtzetten, namelijk dat ik niet schuldig voel over wat ik anderen heb aangedaan tijdens mijn psychoses.

Ik voel mij echt wel heel slecht en schuldig over mijn vervelende of ongepaste gedragingen die andere mensen last van hebben gehad. Ik heb heel veel schaamte en verdriet gehad om dit, en ik heb altijd alles gedaan om het goed te maken of recht te zetten bij iedereen die slachtoffer werd van mijn psychoses. Helaas is het niet zo simpel als het lijkt om dit te doen vanwege meerdere problemen die ik niet eerlijk of proportioneel rechtvaardig vindt gezien de omstandigheden van alles wat er is gebeurd.

Een grote probleem waar ik tegenaan loop is dat heel veel mensen mij gewoonweg niet de kans willen geven om het uit te leggen en goed te maken of recht te zetten. Een belangrijke reden waarom ik die kans niet krijg is omdat de heersende stigma heel groot en ernstig is, veel mensen weten niet wat het is of begrijpen het niet en ze vinden mij gewoon doodeng en gevaarlijk. Ze snappen niet of willen niet snappen dat ik aan een ernstige ziekte lijdt en verwijten mijn wangedrag die ik tijdens mijn psychoses heb uitgevoerd aan een fout in mijn karakter, dit heb ik te vaak ervaren helaas. Ik begrijp hun perspectief zeker wel, maar toch vind ik het heel oneerlijk en onrechtvaardig voor mijn kant ook.

Ik geef hieronder een echte voorbeeld van wat echt is gebeurd in mijn leven nu ter illustratie:

Ik werd meerdere keren psychotisch in 2020, al vanaf begin februari liet ik mezelf opnemen in Altrecht en daarna werd ik weer opgenomen vanaf Mei t/m Eind augustus ongeveer. Een vervelende wangedrag die ik dan deed is veel rare berichten sturen naar mensen op WhatsApp en Facebook.

Zo heb ik ook veel berichten zitten sturen naar een oude klasgenote van toen ik nog Rechten studeerde en een goede band mee heb opgebouwd in mijn studententijd. Ik heb haar leuk gevonden lang geleden en zij mij ook, zij heeft uit eigen initiatief haar nummer aan mij gegeven zonder dat ik ervoor hoefde te vragen en zij en ik hadden intieme gesprekken met elkaar toen we nog studeerden. We zaten in dezelfde klassen van de eerste en tweede jaar van onze studie en we kwamen elkaar vaak tegen in de bus, zij woonde dichtbij waar ik woonde in Utrecht. Ze is naar mijn 25ste verjaardagsfeestje gekomen en ik heb een stuk drie/vier keer met haar afgesproken één op één. Het is nooit wat geworden tussen mij en haar, maar ik hield wel oppervlakkig contact met haar af en toe via whatsapp, en wederom zij ook met mij.

Ik heb haar in 2010 voor het eerst ontmoet en 10 jaar lang een goede band met haar onderhouden. nooit problemen met haar gehad totdat weer last had van terugkerende psychoses in 2020. Zoals ik eerder zei hierboven, in mijn krankzinnige toestand begon ik veel berichten te sturen naar verschillende mensen in mijn whatsapp, zo ook haar. De meeste mensen hier zijn bewust dat het geen goed idee is om overmatig veel berichten te sturen naar mooie meiden zonder aanleiding of goedkeuring van haar kant toch?

Ik ken de etiquette en ongeschreven regels van chatten met dames op social media heel goed, en normaalgesproken ben ik heel beheerst en tactvol met berichten sturen naar anderen. Maar omdat ik constant psychoses kreeg, waardoor ik niet meer rationeel kon nadenken en geen controle had over mijn woorden en daden, bleef ik haar te veel berichten sturen achter elkaar zonder reden en dat vond ze niet leuk natuurlijk. Ze gaf aan dat ze wilde dat ik daarmee zou stoppen, maar niks kwam meer binnen bij mij. Niet alleen van haar, maar niemand kon meer helder met mij communiceren of binnendringen met hun woorden. Dus ik bleef haar berichten sturen ook al had ze meerdere keren aangegeven dat ik moest stoppen met berichten sturen naar haar.

Ik wil even duidelijk maken dat ik niet honderden berichten per dag elke dag naar haar stuurde en ik heb haar nooit bedreigd of uitgescholden met mijn berichten. Het was om een aantal weken of zelfs een paar maanden dat ik haar weer berichten stuurde, maar ze waren wel opdringerig of clingy en ze vond het niet fijn meer om te lezen van mij. In stabiele toestand zou ik nooit zulke berichten sturen naar haar of iemand anders, mijn brein zat vast in psychotische waanzin verhaal over soulmates en een grote denkbeeldige rechtszaak waar zij een grote rol zou hebben, zoiets dacht ik toen. Nogmaals voor degenen die het niet begrijpen nog, ik zat in krankzinnige toestand toen dit allemaal plaatsvond. Ik kon niet meer rationeel denken en ik had geen controle meer over mijn eigen gedachten en gedrag.

Ik was weer opgenomen begin van de zomer 2020, dit keer helemaal boven in de “Toren” van de Altrecht Willem ArntsZ instelling in de binnenstad van Utrecht. Ik zat op de meest zwaar gesloten afdeling voor de meest acute patiënten die een gevaar vormde voor zichzelf of hun omgeving en 24/7 zorg nodig hadden. Ik mocht niet naar buiten zonder toezicht, maar had op dat moment wel volledige autonomie over mijn telefoon.

Ik heb dat oude klasgenote al een paar weken geen berichten meer gestuurd, maar ik besloot spontaan om haar weer in bericht te sturen toen terwijl ik net opgenomen was in Altrecht HC5, omdat ik dacht in mijn waanzin dat ze mijn soulmate was en dat zij en haar vader bezig waren met een grote rechtszaak voorbereiden voor mij. Ik stuurde naar haar: “Ik kan je niet meer loslaten, (haar naam)”

Dat was het laatste druppeltje in de emmer voor haar en ze blokkeerde mij op alle social media en whatsapp die ik van haar had. Maar dat is niet het enige wat ze deed, ze heeft de politie gebeld en afgestuurd. Terwijl ik opgenomen was voor een hele zware psychose die stemmen in mijn hoofd en krankzinnige wanen veroorzaakte in mij, kwam de wijkagent mij spreken over mijn ongewenste gedrag jegens mijn ex-klasgenote die daar veel last van had kennelijk. Mijn behandelende klinische psycholoog zat erbij en die wijkagent had duidelijk door dat er iets zeer ernstig mis was met mij op dat moment. De wijkagent commandeerde mij om de telefoonnummer van mijn ex-klasgenote te verwijderen en dat heb ik toen ook gedaan en een document ondertekenen dat ik geen contact met haar meer zou zoeken dat zes maanden geldig is.

Ik heb haar vanaf toen niet meer lastig gevallen en ik heb haar volledig met rust gelaten sindsdien tot vorige jaar. Er waren drie jaren voorbij zonder enige contact van mijn kant naar haar, en ik besloot een poging te doen om haar te bereiken om mijn excuses aan te bieden en uitleggen wat er gebeurde in 2020. De politie heeft mij toen gedwongen om haar nummer te verwijderen uit mijn telefoon, maar ik heb haar nummer en andere gegevens op mijn Google Drive. Ik heb de gewoonte om contactgegevens van mensen die ik goed ken op te schrijven in Google Spreadsheets los van mijn telefoonlijst als backup.

Mijn intentie was niet om mijn vriendschap met haar te herstellen en ik had zeker geen romantische fantasieën meer over haar. Ik wou alleen maar mijn oprechte excuses aanbieden aan haar en haar uitleggen wat er aan de hand was met mij drie jaar eerder toen, en dat is begrijpelijk toch? Ik voel zwaar rot en schuldig voor wat ik haar heb aangedaan, ook al kon ik er zelf niks aan doen dat ik die zware psychose had toen in 2020. Ik schaam me diep en ik wil niet dat een mooie dame waar ik tien jaar lang een goede band mee had over mij denkt dat ik een creepy stalker ben of iets dergelijks. Logisch ook voor jullie die dit lezen?

Ik besluit haar een nette e-mail te sturen met daarin mijn oprechte excuses en uitleg, en ik vraag haar of ze openstaat om verder in gesprek te gaan met mij via e-mail zodat ik haar kan meer kan toelichten. Naast deze enige nette e-mail die ik haar heb gestuurd, heb ik één keer haar telefoonnummer gebeld gewoon om te kijken of het nog werkte. Toen ik haar oude nummer belde hoorde ik meteen standaard voicemail en daaruit concludeerde ik dat ik ben geblokkeerd of anders had ze nieuwe nummer. In ieder geval heb ik haar daarna niet meer gebeld of op een andere manier contact gezocht. Ik liet het met rust, ik heb haar een nette e-mail gestuurd en ze mag zelf bepalen of ze wilt reageren als ze het leest, dat dacht ik. Het hoeft geen grote drama te worden toch?

Nou, toch wel. Een week later krijg ik een dreigende bericht van haar advocaat dat ik me schuldig maak aan belaging ofwel stalking van haar, en als ik nog één keer contact zoekt met haar op welke manier dan ook, gaat zij “serieuze civielrechtelijke en strafrechtelijke procedure tegen mij starten met hoge kosten waarvoor ik allemaal moet opdraaien”. Niet alleen dat, ze heeft de politie gebeld weer op mij en die heeft mijn casemanager van Altrecht benaderd en gevraagd om mij rustig te vertellen dat ik geen enkele contact meer mag zoeken met mijn ex-klasgenote. Dit keer waren er geen juridische gevolgen voor mij, want ik heb maar één keer gebeld en een e-mail gestuurd wat natuurlijk geen stalking is of iets strafbaars. Maar kennelijk is dit ex-klasgenote waar ik tien jaar lang een goede band had opgebouwd doodsbang voor mij geworden vanwege mijn wangedrag naar haar in mijn laatste psychose

Wat vinden jullie van mijn bovenstaande casus dat ik uitgebreid heb geschreven? 👆🏿

Ik ben pijnlijk bewust van waarom deze jongedame zo bang (en boos?) is geworden van mij. Ik snap haar kant echt wel en heb ook empathie voor haar. Maar tegelijkertijd vraag ik me af waarom ze geen empathie heeft voor mij in dit geval?

Ze weet dat ik psychosegevoelig bent en ze wist dat ik last had van psychoses toen ik haar berichten bleef sturen in 2020. Ze heeft mijn eerste boek gekocht en gelezen, ik heb haar als één van de eerste en enigen de manuscript van mijn boek laten lezen voordat het af was. Ik heb haar voor 2020 nooit lastig gevallen, sterker nog ze heeft altijd hele positieve gevoelens voor mij gehad en alleen maar lovende complimenten over mij gesproken. Volgens haar eigen woorden tegen mij heeft ze mij oprecht als een goede vriend beschouwd en heeft ze mij lang leuk gevonden toen we samen in de dezelfde klas waren. Ze is naar mijn 25ste verjaardagsfeestje geweest en dat vond ze heel leuk, ik heb nog foto’s ervan op mijn facebook. We hebben samen één op één afgesproken in Utrecht, we kwamen elkaar regelmatig tegen in de wijk zonder problemen. Ze heeft nooit last van mij gehad en ze hoort te weten dat ik geen creepy stalker bent in mijn ware karakter.

Toch valt er geen enkele manier meer voor mij om het goed te maken met haar vanwege mijn laatste psychose. Ik kan niet eens één gemiste oproep achterlaten op haar telefoon zonder dat ze de politie op mij belt. Wat moet ik hiermee dan? Is dit echt wat ik verdien ook? Ik vind van niet, eerlijk gezegd. Ik moet het maar accepteren, maar ik vind het niet eerlijk of rechtvaardig dat ik dit meemaak.

Wat vinden jullie? Deze casusvoorbeeld is maar één van vele afwijzingen, afstotingen, veroordelingen, vernederingen en minachtende houdingen die ik heb meegemaakt van andere mensen vanwege mijn psychoses.

Trouwens, ik ben heel toevallig mijn ex-klasgenote tegengekomen in de grote Jumbo dichtbij waar ik woon. Ik maakte oogcontact met haar en ze liep letterlijk een paar meter verder langs mij heen. Toen ze me eerst zag, keek ze heel boos en bitchy mijn richting op, maar daarna veranderde haar gezichtsuitdrukking naar verbazing en nieuwsgierigheid. Het leek alsof ze met mij wilde praten en ze bleef constant kijken op en neer, alsof ze mij wilde groeten en tegelijkertijd niet durfde. Ik heb haar maar genegeerd en toen ze dichterbij kwam heb ik ook contact met haar verbroken en de andere kant opgekeken. Ik kreeg het idee dat ze toen ze mij zag positieve gevoelens kreeg dan dat ze had verwacht te krijgen gebaseerd op hoe ze voelde van mijn vervelende berichten in 2020. Ik heb haar in ieder geval niet aangesproken toen ik haar zag afgelopen zomer. Ik ga geen initiatief meer nemen om haar te spreken uiteraard.

quote:

Op donderdag 29 februari 2024 04:46 schreef Sodeknetters het volgende:
Samenvattend:
Je hebt een dame leren kennen, tijdens je psychoses ben je je zodanig naar haar gaan gedragen dat ze geen enkel contact meer met je wil. Nooit meer. Dit heeft ze zelfs af laten dwingen door een contactverbod. Toch ging jij buiten een psychose contact met haar zoeken, wat weer niet gewaardeerd werd.

Ze wil geen contact meer. Daar heeft ze haar redenen voor.
Deal with it en respecteer het.

Je hebt het verkeerd samengevat en je mist het essentie van dit topic.

Ik heb het geaccepteerd en ik ga nooit meer contact zoeken met haar.

quote:

Op donderdag 29 februari 2024 06:59 schreef Luuntje het volgende:
Een telefoon mogen gebruiken terwijl je in op een afgesloten afdeling zit wegens zware psychoses?
Dat klinkt vrij ongeloofwaardig maar goed.....ik heb er nog nooit gezeten.
Wat wil je nu bereiken met dit topic?
Dat iedereen hier op Fok! je begrijpt en aardig vind en niet tegen je ingaan?
Ja je hebt psychoses gehad, dat is zeer vervelend, ja je hebt mensen gekwetst daardoor, zeer vervelend.
Het is geweest....je kunt het niet terug draaien.
Laat het los.

Ja hoor, mensen in psychiatrische afdelingen mogen gewoon hun telefoon gebruiken als er geen reden is om het weg te nemen op dat moment.

quote:

Op donderdag 29 februari 2024 07:38 schreef miss_sly het volgende:
Deze casus heb je hier al eerder voorgelegd. Op dezelfde manier. Met dezelfde beschuldigende vinger in haar richting. Jij begrijpt haar wel, maar toch vind je het onbegrijpelijk dat ze geen empathie richting jou voelt. Wie zegt dat ze dat niet doet? Ze kan het best heel rot vinden allemaal voor je, en toch een dusdanig slecht gevoel aan jouw acties overgehouden hebben dat ze geen contact meer met je wil. Je hebt geen idee hoe traumatisch dat voor haar is geweest. Ze heeft er een dikke streep onder gezet en jij dient dat gewoon te accepteren. Zonder wrok, zonder ‘ja, maar’.

Ik mag wel wrok voelen als ik wil hoor. Ik moet het accepteren zeker, maar ik hoef het niet juist te vinden en ik hoef haar niet meer aardig te vinden toch? Ik mag boosheid voelen en haar niet meer mogen.