Lief he?!
quote:
Op vrijdag 14 februari 2003 15:19 schreef Hik het volgende:
Mijn moeder:Stuurt mij tussen het solliciteren door een kaartje dat ze zo trots op me is. Sluit nog steeds ieder voice-mailtje af met de tekst "Groetjes, mamma!" (ze is nog van de generatie vóór de voicemail!) Stuurt mij ieder jaar een anoniem valentijnskaartje waarvan ze dan denkt dat ik haar handschrift op de envelop niet herken! Lief he?!
me bellen om gewoon te kletsen
van die leuke kleine kadootjes kopen, gewoon zonder reden
ze heeft me gesponsort om mn appartementje opnieuw te schilderen
en blijf zo maar doorgaan
mams is
tis alweer bijna 1,5 jaar geleden maar soms nog wel pijnlijk
ze legt een kruik in mijn bed voor als ik laat thuiskom
Ze naait de gaten in mijn sokken
Ze hangt mijn broek in de broekenpers als ik'em weer ergens heb neergegooid
Ze stuurt me artikelen op over dingen die me interesseren dan wel zouden moeten interesseren
Te veel om op te noemen!
PS. ik woon niet meer thuis
In het verleden overstelpte ze met van alles en nog wat, hetgeen me op den duur ontzettend benauwde. Ik kreeg bloemen, telefoontjes, mailtjes met zalvende woorden, letterlijk bijna verstikkende omhelzingen, snoep, telefoonkaarten etcetc. Het waren goedmakertjes, schuldgevoel-afkopers, en ik werd er steeds meer allergisch voor. Ik heb zelfs eens een keer een bloemstukje in de vuilnisbak gegooid .
Het meest lieve dat ze nu voor me doet, is me met rust laten. En daar ben ik blij om, zo kan ons contact langzaamaan normaal worden.
quote:aaahhh dat vindt ik nou zooooo lief heh... kzal het eens voorstellen bij mijn moekie kijken of ze ook zo lief voor me is
Op vrijdag 14 februari 2003 15:21 schreef erikh het volgende:
Mijnes gaat morgen een week op vakantie zodat ik lekker 1 week alleen ben![]()
Ze is mijn steun en toeverlaat in moeilijke tijden en laat me met rust als ik daar om vraag. De laatste tijd is me pas duidelijk geworden dat ik voorlopig niet zonder haar kan en dat geeft een goed gevoel!
zo werd ik vanmorgen weer wakker met een kadotje voor valentijn van me beide ouders trouwens
Die blijven me steunen en ik kan met ze praten als ik me klote voel. Verder laten ze me met rust als ik er behoefte aan heb. Ze hebben zo in de gaten wanneer ik met rust gelaten wil worden.
Toen ik in het ziekenhuis lag zijn ze iedere dag gekomen daar ben ik ze dus echt dankbaar voor. 2 keer per dag kwamen ze langs.
Verder zijn ze gewoon geweldige mensen Zelden heb ik woorden met ze. Nouja, af en toe dan. Maar dat komt overal wel eens voor.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |