Winkeliers in Ter Apel sturen brandbrief. 'Als wij een dag geen diefstal hebben zeggen we tegen elkaar: wat heerlijk'
Radeloze winkeliers in Ter Apel zijn door de aanhoudende overlast van criminele asielzoekers al het vertrouwen in politiek en bestuur verloren en slaken een noodkreet. ‘Iedereen zegt het erg te vinden, maar we geloven er niets meer van.’
De winkeliers in Ter Apel kunnen de woorden van politici, bestuurders en instanties niet meer horen. De maat is vol. De winkeliers hebben jarenlang achter de schermen overlegd, schrijven ze maandag in een brandbrief aan burgemeester, gemeenteraad en staatssecretaris.
‘We doen wat we kunnen’, is wat ze al jaren als reactie krijgen op de bijna dagelijkse diefstallen en bedreigingen. Nu is het vertrouwen weg. Beloftes zijn te vaak gebroken. ‘Nee, dat doen jullie niet!’
Winkeliers hebben niets meer te verliezen
Omdat landelijke hoofdkantoren niet met de asielproblematiek geassocieerd wilden worden en lokale ondernemers vroegen om niet naar buiten te treden, waren winkeliers voorzichtig. Ze hielden hun mond, ook om het imago van het dorp niet verder te schaden. Nu voelen ze dat ze niets meer te verliezen hebben. Het imago van het dorp heeft een dieptepunt bereikt, met als gevolg dat steeds meer klanten andere dorpen opzoeken om rustig te kunnen winkelen.
‘Wij zijn naïef geweest, vol vertrouwen, gingen ervan uit dat wij als bewoners van Ter Apel, mede-Nederlanders, mede-ondernemers, opgevangen, gewaardeerd en gerespecteerd zouden worden voor alle ellende die wij hier in Ter Apel opvangen voor ons land.’
Huilende mensen
Raadsleden Herma Hemmen (Lijst Hemmen), Marco Visscher (Gemeentebelangen) en Klaas Buigel (VVD) besloten de brief naar buiten te brengen, omdat ze vinden dat de noodkreet van de winkeliers breed gehoord moet worden. „Als we ze spreken, zitten mensen soms huilend aan tafel”, zegt Hemmen. „Wij willen dat toezeggingen over schadeafhandeling en het overplaatsen van overlastgevers eindelijk worden waargemaakt.”
De beveiligers, de boa’s, de straatcoaches, de politie; het zijn slechts pleisters op een probleem dat steeds groter wordt. Er is nog altijd te weinig politie, waardoor medewerkers zelf moeten optreden tegen diefstallen.
Bewoners en ondernemers staan zelf voor de schades
De winkeliers zien het politieke debat met lede ogen aan. Dat de materie ingewikkeld is, begrijpen ze. Ze zien de worsteling. Maar als iedereen in de politiek de mond vol heeft van hoe erg het wel niet is voor de mensen in Ter Apel, waarom worden de schades dan niet fatsoenlijk vergoed?
De ondernemers geloven niets meer van het medeleven dat vanuit Den Haag en gemeente klinkt. ‘O wat erg voor jullie’, klonk het toen een asielzoeker op de parkeerplaats vele auto’s vernielde. ‘Het feit is dat alle gedupeerden de schades dienden te verhalen bij hun verzekering, met allemaal gevolgen voor het eigen risico en bonus malus-treden tot gevolg. Dit is continu aangekaart bij de burgemeester, het COA en Den Haag, maar nog steeds staan bewoners er zelf voor.’
Burgemeester is onzichtbaar
De zorgen van de winkeliers gaan verder dan hun eigen ondernemingen. Het gaat om de algehele veiligheid in het dorp. ‘Iedere gemeente kan aangeven wie zij willen opvangen, en dus kiezen zij voor alle gezinnen. Alleen gemeente Westerwolde is niet bij machte op te komen voor zijn burgers waardoor de grootste raddraaiers in Ter Apel en omgeving blijven.’
Burgemeester Jaap Velema is voor de winkeliers onzichtbaar, zo schrijven ze. ‘U bent een aardige man, maar komt niet op voor uw burgers en ondernemers zoals nodig is. U laat zich wegwuiven door COA, IND en de landelijke politiek. We staan klem! Ons dorp is kapot!’
‘Weggezet als racistisch’
Wat de winkeliers bovendien diep raakt, zijn sommige reacties in de rest van het land. Die impliceren dat de mensen in Ter Apel die overlast aankaarten, racistisch zouden zijn. Ook dat maakt dat ze huiverig om met media te praten.
‘Dit gaat voor ons over jarenlang getouwtrek en gevoel van onveiligheid. Wij staan tegenover mensen die niets te verliezen hebben, snijbewegingen maken langs de keel als ze worden opgepakt, onder invloed zijn van verdovende middelen, getraumatiseerd en daardoor levensgevaarlijk. Als er dan wordt gezegd dat wij racistisch zijn, gaat er iets vreselijk verkeerd in dit land.’
De winkeliers hebben tot slot een lijst opgesteld van wat er vandaag nog geregeld moet worden: overlastgevers weg uit Ter Apel of opgesloten, zonder discussie volledige schadevergoeding voor ondernemers en bewoners, de reprimande-regeling (‘foei niet meer doen’) van tafel, voldoende beveiligingspersoneel, politiecapaciteit opgeschaald en herstel van imagoschade van het dorp.
De brief is ondertekend door ‘zeer bezorgde ondernemers in Ter Apel’. Lees de gehele brief hier:
Bron:
https://dvhn.nl/groningen(...)dbrief-28761067.html
Als je niet gewenst bent ga dan weg.
Verlaat hen voordat ze jou verlaten.