Wie heeft hier ervaring mee, en vooral: wie kan mij vertellen hoe zoiets moet, en of zoiets überhaupt mogelijk is??
Ik heb zelf namelijk geleerd dat een kat in de eerste weken van zijn/haar leven dingen inprent en die herkent als goed/slecht/eng/leuk/etc. en dat je naderhand bijna niets meer daaraan kunt veranderen.
Onze kat komt oorspronkelijk ook uit het asiel, en heeft de eerste paar weken van haar leven op straat doorgebracht.
Ik zelf had 8 katten waarvan 1 pas na 2 weken terug kwam toen ik hem de eerste keer buiten liet.
Een andere kat moest medicijnen maar zo eigenwijs dat ie was wilde hij die niet. Ik heb ze toen met "geweld" naar binnen moeten duwen. Nu haat ie me 
. Katten herinneren zich slechte ervaringen heel goed.
Het doel van het opnieuw conditioneren is het (laten) socialiseren van de kat.
quote:i know....
Op woensdag 12 februari 2003 18:13 schreef Christine het volgende:Het doel van het opnieuw conditioneren is het (laten) socialiseren van de kat.
Als het een binnen kat moet worden is de bench de betere oplossing. Al ga je t snel zielig vinden
Moet de andere kat ook in een bench? En hoe lang moet ze in de bench, en moeten we iets speciaals met het katje doen als ze daarin zit? Moeten we veel/weinig aaien, veel/weinig aandacht geven, etc.
Katten in een bench zetten vind ik persoonlijk niets. Die beesten hebben ruimte nodig en gedijen niet goed als ze die ruimte niet hebben. Als het beest tracht het huis af te bakenen dan helpt een mep met een opgerolde krant, zilverfolie op de plekken waar gepist wordt, en een vaker verschoonde kattenbak ook al redelijk goed.
quote:Dat afbakenen is het probleem niet. Onze Anoushka woont inmiddels al twee en een half jaar hier, maar ze is daarvoor altijd een straatkat geweest. Niet gesocialiseerd dus, en nog altijd bang voor mensen. De dame uit het asiel gaf ons als advies dat we haar in een bench kunnen doen, om haar te conditioneren. Dus vanuit een veilige omgeving haar opnieuw leren dat mensen niet vervelend zijn, dat mensen heel lief kunnen zijn, en dat ze vooral niet bang hoeft te zijn voor mensen. Een beetje op die manier.
Op woensdag 12 februari 2003 20:37 schreef LazySod het volgende:
Katten in een bench zetten vind ik persoonlijk niets. Die beesten hebben ruimte nodig en gedijen niet goed als ze die ruimte niet hebben. Als het beest tracht het huis af te bakenen dan helpt een mep met een opgerolde krant, zilverfolie op de plekken waar gepist wordt, en een vaker verschoonde kattenbak ook al redelijk goed.
Een mep met een krant etc. zal in dat geval averechts werken, omdat dit voor het poesje alleen maar het vooroordeel "mensen zijn eng" bevestigt.
Er tegen spreken in een zachte warme toon en eens oppakken voor een aai helpt in dat respect wel.. Althans, dat werkt hier altijd heel erg goed.
quote:Idd gewoon katje rustig zijn gang laten gaan en zo nodig 'straffen' bij het doen van 'stoute' dingen. De kat gewoon af en toe aanhalen en rustig aan je laten wennen
Op woensdag 12 februari 2003 20:37 schreef LazySod het volgende:
Katten in een bench zetten vind ik persoonlijk niets. Die beesten hebben ruimte nodig en gedijen niet goed als ze die ruimte niet hebben. Als het beest tracht het huis af te bakenen dan helpt een mep met een opgerolde krant, zilverfolie op de plekken waar gepist wordt, en een vaker verschoonde kattenbak ook al redelijk goed.
, later kan je ook beginnen met voorzichtig oppakken. Ik heb zo de kat van m'n ouders ook getraind , bijv. schootzitten en luisteren naar zijn naam, tevens bijt- en krap-gedrag deels afgeleerd. Het is nu voor mij een erg lief katje, alhoewel hij van vreemde mensen soms nog steeds niks moet hebben , maar da's hun probleem 
.
quote:Dit heb ik dus al 2 1/2 jaar gedaan, maar ik hoorde nu dus dat je zo'n beestje opnieuw kan conditioneren.
Op woensdag 12 februari 2003 20:53 schreef LazySod het volgende:
Ok.. Maar angst voor mensen zal er (mi) niet uitgaan als je het dier opsluit in een kooi. De angst voor mensen kan er alleen maar uit als je het dier duidelijk laat merken dat het daar thuis hoort en dat jij er daar voor haar/hem bent.Er tegen spreken in een zachte warme toon en eens oppakken voor een aai helpt in dat respect wel.. Althans, dat werkt hier altijd heel erg goed.
Conditioneren = het aanleren van een bepaald gedrag als reactie op externe prikkels.
Conditioneren is een term uit de psychologie. Dit heeft Pavlov bijvoorbeeld gedaan met een hond. Telkens als de hond te eten kreeg, ging er een belletje. Na verloop van tijd was enkel het laten rinkelen van dat belletje al genoeg, om de hond te doen kwijlen.
Je moet dus oorzaak aan gevolg koppelen. En om dat vanuit een bench te doen, lijkt mij wel een goede optie. Toen het poesje net zat te eten, en ik liep er langs, rende zij snel weg. Als dit vaker 'per ongeluk' gebeurt, gaat ze het eten koppelen aan de schrik of angst die haar doet wegrennen. In een bench kan zoiets nooit gebeuren, omdat je daarmee zoveel mogelijk omgevingsprikkels uitschakelt. Mits de bench dan natuurlijk op een veilige en rustige plaats staat.
Ik zal eens wat googlen over dit onderwerp.
Maar ik moet eerlijk toegeven.. Ik heb mijn hele leven katten rond me gehad (das dus 31 jaar and counting), maar nog nooit ene meegemaakt die na 2.5 jaar nog niet met alles overweg kon.
De moeilijkste was een witharige dove angora die mijn Ma uit Catalonia had meegenomen van vakantie. Dat dier was doof - en dat veroorzaakte nogal wat grappige dingen.. Maar geen echte problemen. We hebben hier wel al alle verschillende karakters kat meegemaakt trouwens. Van lief trutje dat constant op schoot ligt tot verwaande uberarrogante kater die de hond van de buren de stuipen op het lijf jaagd.
Aww. Ik hou van katten.
We hebben nu o.a. een katertje die ook op straat is gezet. Hij was gelukkig nog erg jong maar hebben wel geprobeert m in een benche te zetten. Nou het gegil en gekrijs was niet van de lucht want meneer pikte t niet. Dus toch maar toegegeven (na een slapeloze nacht) en m bij de andere kat(ten) gelaten. Toen was t prima en nu is het zo'n ontzettend brutaal beest (wel lief hoor) niet te geloven en is absoluut nergens bang voor. Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat het ook vaak gewoon in het karakter van de kat zit (en zijn en blijven nou eenmaal eigenzinnige beesten, gelukkig).
|
|
