Vrij irrationele angst/antipathie voor de tandarts. Niet de mensen zelf, altijd hele vriendelijke/toffe tandartsen gehad die ontzettend hun best deden om mij op m'n gemak te stellen. Maar ik ben vrijwel nooit bij de tandarts geweest waarbij ik niet op z'n minst één dikke pijnscheut heb gehad, meestal door metalen objecten tegen ontblote kies/tandhalzen

En die pijn is na 5 sec. eigenlijk weer over, maar het is zo'n naar soort pijn, als een soort schok, dat het nog een tijdje blijft nazingen. Het is vaak zelfs de mondhygiëniste geweest die de meeste pijn veroorzaakte, of de initiële controle met het geschraap en getrek met die metalen tangetjes.
Als ik nadenk over de tandarts en over hoe ze dan in je bek zitten te wroeten kan ik daar ook fysiek onwel van worden, puur van de gedachte. Of een soort jeuk/spasmes krijg ik dan, vergelijkbaar met zo'n kriebelsensatie die mensen wel eens krijgen als ze kleine beestjes zien krioelen in een film ofzo, vooral de (gedachte van de) aanraking van metaal tegen gevoelige tandhalzen kan ik fysiek van cringen. Ik mijd de tandarts niet, maar ga ook niet zo vaak als het zou moeten. Overweeg wel eens om naar zo'n narcosetandarts te gaan, lijkt me heerlijk, gewoon uurtje onder zeil en dan weer afnokken. Maar dan denk ik ook weer Jezus gast stel je niet zo enorm aan

alleen die rationaliteit delft toch vaak het onderspit
Op donderdag 3 maart 2011 19:12 schreef zeross het volgende:Een Headmax PMX60 Sennheiser Koptelefoon, nieuw in de verpakking, slechts enkele keren gebruikt.